คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 10 : ใกล้ถึงเวลา..
Chapter 10 : ใกล้ถึงเวลา
ใครบอกว่าเป็นแฟนกับเด็กแล้วจะได้สวีทหวาน?
เป็นแฟนเด็กแล้วจะโดนเด็กออดอ้อนออนท็อป?
ใครมันบอกครับ..
เพราะพวกนี้..
ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้กับ ปาร์ค ชานยอล !!!
“พี่ชานยอล!! ผมสายแล้วนะ!!” เสียงแว๊ด ๆ ของแบคฮยอนดังขึ้นแต่เช้า มือบางกระตุกผ้าห่มหนาออกอย่างแรง
“โอ๊ย ๆ ตื่นแล้วครับคนดี”
“ตื่นรอบที่สองแล้วนะไอคนนิสัยไม่ดี ผมสายแล้วด้วย!!” เออ!! เบะเข้าไป ปากน่ะเบะเข้าไป!!!
“โอเค! ขอห้านาที เราไปรอพี่ข้างนอกกับแทโอเร็วเด็กดี ไม่โมโหนะครับ” ชานยอลขยี้หัวแรง ๆ พลางพยายามแหกตาที่โปน ๆ อยู่แล้วให้สว่างกว่าเดิม ไม่งั้นแบคฮยอนองค์ลงมากกว่านี้ ชีวิตเขาคงไม่เป็นสุขแน่ ๆ ถึงแม้หน้าจิ้มลิ้มนั่นเวลาเบะปากแล้วจะน่ารัก เห็นแล้วอยากจับฟัดแค่ไหนก็เถอะ!
ชีวิตเสือผู้หญิงอย่างปาร์ค ชานยอล
ไม่เคยต้องมาตามใครนะครับ!!
แต่เว้นไว้สำหรับไอตัวเล็กนี้สักคนแล้วกัน..
คิดได้แบบนี้ก็ลุกสิครับ จะรอใครมาตัดริบบิ้น?? ก่อนที่เจ้าลูกหมาจะมาอาละวาดอีกครั้ง ทั้งลูกหมาลูกหมูเลยล่ะทีนี้.. ชานยอลรีบลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำ ตั้งแต่ขอคนตัวเล็กเป็นแฟนวันนั้นก็ผ่านมาได้อาทิตย์กว่า ๆ แล้ว แบคฮยอนขี้อาย เขินเก่งกว่าที่คิดไว้เสียอีก พอจะหยอดจะแกล้งสักหน่อย โดนทุบตีตลอด แต่ร่างสูงก็เข้าใจว่าเจ้าลูกหมาคงเขินเขามากทีเดียว
เห็นแก้มแดง ๆ ปากอิ่ม ๆ หน้าจิ้มลิ้มนั่นบูดบึ้งขึ้นมา
ร่างกายมันก็ต้องการฟัดเด็กแรง ๆ สักสามวันสามคืนไม่ให้พักเลยทีเดียว
จะว่าเขาติดแฟนเด็กชานยอลก็ไม่ว่า ทุกวันนี้งานการก็ไม่ค่อยอยากจะเข้าบริษัทไปทำให้มันเรียบร้อยหรอก หอบกลับบ้านมาทำตลอด หอบกลับมาฟังเสียงเจ้าลูกหมูแทโอแว๊ด ๆ หน่อย เห็นแค่แผ่นหลังเล็ก ๆ ของแบคฮยอนทำอาหารอยู่ในครัว แค่นี้ชานยอลก็รู้สึกเหมือนชาร์ตพลังได้แล้วจริง ๆ
แทโอก็โตไวโตคืน วิ่งเล่นซนไปทั่วรอบบ้าน เรื่องกินเก่งก็ยังเป็นที่หนึ่ง ร่างสูงไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าไคกับคยองซูมาเอาลูกคืนไป จะบ่นเขาหรือเปล่าที่เลี้ยงหลานให้เหมือนลูกหมูน้อยขนาดนี้
“เสร็จแล้วครับ” ชานยอลเดินออกมาจากห้องหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ มือหนาถือกุญแจรถไว้ในมือ แทโอที่เห็นปะป๊าเดินออกมาก็รีบวิ่งออกมาเกาะขาอย่างออดอ้อน
“ปะ.. ป๊า ปะๆๆๆ” ร่างสูงก้มลงนั่งยอง ๆ ก่อนจะอุ้มแทโอไว้ในอ้อมแขนแกร่ง แทโอยิ้มหวานแป้นแล้นจนแก้มย้วย ๆ ดันตาเกือบปิดทั้งสองข้าง
“อยากไปนั่งรถเล่นเหรอครับ หื้ม?”
“เน!” แทโอพยักหน้าขึ้นลงแรง ๆ จนจุกแอปเปิ้ลบนหัวกระดกตามไปด้วยอย่างน่ารัก อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปดึงจุกเล็ก ๆ นั่นสักทีจริง ๆ
“แล้วเราจะกลับกี่โมงแบคฮยอนพี่จะได้ไปรับ”
“สักหกโมงเย็นนะครับ พี่ดูแทโอได้ใช่ไหม?” แบคฮยอนยื่นขวดนมอุ่น ๆ ให้ชานยอลเอาไว้ป้อนเจ้าลูกหมู
“ครับผม” แต่ทว่า..
ยังไม่ทันจะป้อนเลย!! แทโอก็ดึงขวดนมไปกินเองเสียแล้ว!!
‘นมของผมมมมม!!’
“แฮ่ ๆ” แย่งเอาไปกินแล้วก็ยิ้มยิงฟันซี่เล็ก ๆ อวดซะด้วยนะ!
“ถ้าป๊าพาหนูไปส่งม๊า หนูห้ามดื้อนะ” เหมือนว่าแทโอจะฉลาดเกินเด็กทั่วไป นิ้วก้อยป้อม ๆ ชูขึ้นมากระดิกดิ๊ก ๆตรงหน้าชานยอล
สัญญาคับปะป๊า ๆ ๆ !!
แล้วชานยอลพาแทโอขับรถมาส่งแบคฮยอนที่มหาลัย เห็นว่าวันนี้มีกิจกรรม ถึงจะไม่อยากให้มา แต่ก็ห้ามไม่ได้หรอก ไอที่ไม่อยากให้มานี่ไม่ใช่อะไร แค่บังเอิญรู้มาว่า..
ต้องทำกิจกรรมที่มีมนุษย์แพนด้า หวง จื่อ เทา !!!! ร่วมอยู่ด้วยนี่แหละ!!
“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง” แบคฮยอนยิ้มหวานให้ ชานยอลแทบจะลมจับ ไออาการเจอแฟนเด็กแอคแทกนี่มือไม้ แข้งขาอ่อนไปหมด มือหนารีบคว้าแขนคนตัวเล็กไว้ ก่อนที่เจ้าลูกหมาจะลงจากรถ
“แบคฮยอนครับ” เสียงทุ้มนุ่มเรียกคล้ายว่าจะอ้อน
“หื้อ?”
“ไหนรางวัลที่พี่พามาส่ง?” ชานยอลกลั้นยิ้มไว้ เมื่อเห็นแบคฮยอนทำหน้าตาขมวดคิ้วเป็นปม
“ไม่เอาอ่ะ! ไม่หอมหรอก”
เรื่องอะไรจะหอมให้ตัวเองเขินเล่น ๆ !!!!
“แฟนครับ”
“ฮื้อ!! อย่ามาเรียกแบบนี้นะ!!” ริมฝีปากหยักเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้า แบคฮยอนกำลังเขินเขาอีกแล้ว คนตัวเล็กเขินทุกทีแหละเวลาเขาเรียกแบบนี้
“แฟนครับ หอมพี่หน่อย”
“พี่ชานยอลอ่ะ!”
“หอมพี่หน่อยนะคนดี”
“ไม่หอม!! อยากได้หอมก็ไปที่ตลาดสิ!!!”
ปัง!!!
นี่แหละครับแฟนเด็ก...
แฟนเด็กของผม..
ปิดประตูรถของผมซะเกือบพังด้วยนะ
ใช่เล่นไหมล่ะ? เวลาเขาเขินน่ะ..
“ไปครับลูกหมู ไปซื้อหอมที่ตลาดกัน”
“เน!!!”
กวนตีนแฟนไม่ได้ก็กวนตีนลูกก็แล้วกัน!!!
.
.
.
แบคฮยอนเดินเข้ามาในคณะของวิศวะ เขาเห็นเทากำลังจัดของอยู่ตรงซุ้มตรงนั้นพอดี ส่วนคริสกับลู่หานโทรมาบอกว่าจะมาช้าหน่อย เพราะขนของมาอยู่ คนตัวเล็กเดินเข้าไปใกล้เทา
“เทา สวัสดี มานานแล้วเหรอ? มีอะไรให้เราช่วยไหม?”
“อ้าว! แบคฮยอน ไม่เป็นไรครับจะเสร็จแล้ว มานั่งตรงนี้สิ” เทาขยับไปอีกด้าน แบคฮยอนพยักหน้า ก่อนจะไปนั่งข้าง ๆ
“รุ่นน้องมากันเยอะเลยเนอะวันนี้”
“อืม ครับ แล้วกินข้าวมารึยัง?”
“กินแล้ว เทาล่ะ” แบคฮยอนมองไปที่ป้ายผ้าที่เทากำลังระบายสีส่วนที่เหลืออีกหน่อย
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ทำเองหมดนี่เลยเหรอ?”
“ครับ พอใช้ได้ไหม?” เทาแอบมองใบหน้าหวานที่กำลังจ้องผลงานเขาอยู่
“สวยเลยแหละ!!” ร่างบางยิ้มกว้าง พอดีกับที่ร่างสูงหันกลับมามอง
น่ารักให้มันน้อย ๆ ลงหน่อยแบคฮยอน!!
“ไอลูกหมา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงแหลม ๆ ของลู่หานดังมาแต่ไกล เทากับแบคฮยอนหันขวับไปมองพร้อมกัน ลู่หานวิ่งมาด้วยความเร็ว ก่อนจะพุ่งเข้ากอดคนตัวเล็กเต็มแรง
“ขอฟัดทีดิ คิดถึงว่ะ! พี่ชานยอลเอาไปกกไปกอดคนเดียวเลยว่ะ แย่ๆ!!” แบคฮยอนเอามือดันหน้าลู่หานไว้ ปากสีชมพูนั่นทำท่าจะฟัดแก้มเขาอย่างเดียว
“คริส ช่วยกูด้วย!” แบคฮยอนส่งสายตาอ้อนวอนไปหาเพื่อนตัวสูงอีกคนที่กำลังเดินมา
“ช่วยหอมเหรอ? ได้สิ” คริสยิ้มกริ่ม
ฟอด!!
“ขอหอมด้วย” เสียงลู่หาน
ฟอด!!
“ไอพวกหมีแพนด้าอดแดกใบไผ่!!!!!!!” แบคฮยอนลุกขึ้นยืน มือทั้งสองข้างปิดแก้มไว้ หน้าจิ้มลิ้มแดงขึ้นอย่างโมโห ไอพวกเพื่อนทะลึ่ง จ้องแต่จะฟัดเขาอย่างเดียว!
“แบคฮยอนว่าผมด้วยเหรอ?” เทาพูดขึ้น ริมฝีปากเจ้าเล่ห์แกล้งแหย่อีกคน
“โอ๊ะ!” แบคฮยอนกรอกตาไปมา เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเทาเองก็เป็นคนจีน ลู่หานกับคริสยักคิ้วกวน ๆ ส่งให้เขา เหมือนจะบอกว่า ‘พลาดแล้วมึง’
“เปล่านะ! เราว่าแค่ลู่หานกับคริส เทาอ่าา” เทามองยิ้ม ๆ พอเห็นลูกหมาส่งสายตาออดอ้อนมาให้
“อย่ามาส่งสายตาแบบนี้ให้กันนะเว้ย เดี๋ยวกูฟ้องแฟนมึง!” ลู่หานชี้หน้าแบคฮยอน พลางโอบเอวคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ตัว
“หื้ม? แบคฮยอนมีแฟนแล้วเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ! ตกข่าวนะมึง” คริสเสริมทัพ เทาหน้าเจื่อนลงไปเล็กน้อยแต่ก็ปรับหน้าเป็นปกติได้อย่างรวดเร็ว ลู่หานกับคริสที่ดูออกว่าเทารู้สึกเหมือนเสียดาย มีแต่คนตัวเล็กที่ยืนข้าง ๆ นี่แหละที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ใครเป็นผู้โชคดีของแบคฮยอนกันนะครับ” เทามองไปที่แบคฮยอนที่แก้มทั้งสองกำลังแดง ๆ เหมือนจะเขิน
“พี่.. พี่..ชานยอล”
เทาครุ่นคิดในใจ แต่ทว่า ริมฝีปากยังคงยิ้มให้กับคนตัวเล็ก
ปาร์ค ชานยอล อีกแล้วเหรอ?
คิดจะแย่งคนทุกคนไปจากเขาเลยใช่ไหม?
“เดี๋ยวเราไปช่วยงานลู่หานกับคริสฝั่งนู้นนะเทา” แบคฮยอนชี้นิ้วไปที่อีกฝั่ง ร่างสูงพยักหน้าให้
“ครับ ถ้าผมว่างจะไปช่วยทำนะ”
“ไม่ต้องมาเลยห่า กูหวงลูกหมากู!” ลู่หานนี่ยังไง! แบคฮยอนหยิกเข้าที่สีข้างแรง ๆ หนึ่งที
“ลู่หาน! เสียมารยาทว่ะมึง!”
.
.
.
ชานยอลพาแทโอมาที่ร้านค้าเล็ก ๆ ข้างล่างคอนโด เจ้าลูกหมูหยิบแต่ขนมใส่ตะกร้าจนร่างสูงต้องคอยหยิบออกไม่ให้เห็น ไม่งั้นแหกปากร้องไห้แน่ ยอมรับว่าเขาไม่มีความสามารถพอที่จะทำให้แทโอหยุดร้องไห้ได้เหมือนแบคฮยอน แค่คิดถึงแฟนเด็ก ก็อยากจะขับรถกลับไปรับมาฟัดที่บ้านซะแล้ว
“ปะ.. ป๊า เอๆๆๆ” นิ้วป้อมชี้ไปที่นมกลิ่นเมลอนที่ตัวเองชอบ มืออีกข้างตีตรงชั้นวางนมอย่างแรง
“โอเค ๆ เดี๋ยวป๊าเอาให้ หนูอย่าตีลูก พังมาป๊าไม่มีปัญญาจ่าย” ชานยอลพูดขำ ๆ ก่อนจะหยิบนมใส่ลงไปในตะกร้าสองสามขวด แทโอเห็นดังนั้นก็ส่ายหัวยิ้มดุ๊กดิ๊กอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปหยิบพุดดิ้งที่เคยเห็นชานยอลกินบ่อย ๆ ใสตะกร้าบ้าง
“ซื้อให้ป๊าเหรอหื้ม?”
“เน!” ชานยอลยิ้ม แทโอทำหูทวนลม ปากเล็ก ๆ เจื้อยแจ้วพูดไม่รู้ประสีประสาไปทั่ว ฟังไม่รู้เรื่องตามสไตล์เด็ก
“ป๊าเป็นคนจ่ายตังค์นะอย่าลืมสิ ใครซื้อให้ใครกันแน่”
พอซื้อของเสร็จก็ได้เวลากลับขึ้นห้องไปทำงานต่อ แทโอเอาหัวมุด ๆ ไปในถุงอันใหญ่จากที่ร้านค้าใส่ของให้ มือป้อมหยิบนมออกมาพร้อมหลอด เจาะดูดกินอย่างไม่ต้องสอน ก่อนจะเดินตุ้ยนุ้ยไปนอนเอนหลังที่โซฟา ส่วนชานยอลก็หอบเอาโน๊ตบุ๊คมานั่งทำงานที่ด้านนอก ถ้าเขาทำงานอยู่ในห้องคนเดียว แล้วแทโอเล่นอะไรแผลง ๆ ได้รับอันตราย เขาคงปล่อยไว้แบบนั้นไม่ได้แน่ ๆ
“ง่วงนอนก็นอนครับลูก” แทโอดูดนมในขวดจนหมด ก่อนจะปีนลงโซฟาเองไปทิ้งถังขยะตามที่แบคฮยอนสอน เจ้าตุ้ยนุ้ยเดินมานั่งตักชานยอลกอนจะนอนเหยียดขาบนตักอย่างน่ารัก
“หื้ม? อยากนอนตักป๊าเหรอ?” แทโอไม่ตอบแต่กลับซุกหน้าเข้าที่หน้าท้องร่างสูง ชานยอลหลุดยิ้ม มือหนาลูบผมเจ้าลูกหมูเบา ๆ
ชานยอลไม่คิดว่าเขาจะชอบเด็กได้ขนาดนี้ ตอนแรกยอมรับว่าทำใจลำบากเหมือนกันที่ต้องมารับรู้ว่าต้องเลี้ยงลูกเพื่อน ถึงแม้จะเป็นระยะเวลาไม่นานก็ตามที แต่เขาเป็นคนไม่ค่อยถูกกับเด็กเสียเท่าไหร่ แต่พอได้เจอแบคฮยอนกับแทโอเข้ามาใช้ชีวิตร่วมชายคาห้องเดียวกับเขา แทโอก็เปลี่ยนความคิดที่ว่าเด็กทุกคน น่ารำคาญ ไม่น่าเข้าใกล้ไปโดยปริยาย
ความผูกพันระหว่างปาร์ค ชานยอล กับคิม แทโอ ก่อตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว สายใยสัมพันธ์ที่มากกว่าลุง หลาน จนเป็นพ่อกับลูก ทำเอาชานยอลไม่อยากคิดถึงวันที่จงอินมาเอาตัวลูกชายคืนไป
“มาทำให้ป๊ารักแบบนี้ ป๊าจะทำไงหื้ม?”
โทรศัพท์บนโต๊ะข้าง ๆ โน๊ตบุ๊คส่วนตัวของเขาสั่นขึ้น ครูดไปตามโต๊ะกระจกราคาแพง ชานยอลหยิบขึ้นมา เบอร์แปลกปรากฎบนหน้าจอ ร่างสูงสไลด์นิ้วกดรับ
“สวัสดีครับ ปาร์ค ชานยอลครับ”
‘ชานยอล กูเอง คิมจงอิน’
ชานยอลนิ่งเงียบไปชั่วขณะ คิม จงอินโทรมาแบบนี้ คงไม่พ้นเรื่องของแทโอ..
“ว่าไงมึง จัดการเรื่องที่นู่นเสร็จแล้วเหรอ?”
‘อืม แทโอเป็นยังไงบ้าง?’ ไคพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต้องบอกชานยอลก็รู้ว่า คิดถึงลูกชายตัวดีของตัวเองขนาดไหน
“น่ารักฉิบหาย กูรักลูกมึงมากเลยว่ะ”
‘ดีใจที่แทโอเปลี่ยนมึงได้วะ ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้มึงใช่ไหมวะ?’
“สร้างดิ.. สร้างความเดือดร้อนกับกูมาก แค่กูคิดว่ามึงจะมาเอาลูกคืน กูก็รู้สึกแย่เลยว่ะ คิดไม่ออกเลย ถ้าแทโอไปแล้วกูจะเป็นยังไง”
จงอินวางสายไปหลังจากที่คุยกันเสร็จ ชานยอลก้มลงมองลูกชายที่ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของตัวเองบนตัก เขาไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าแบคฮยอนรู้จะเป็นยังไง รายนั้นคงเสียใจมากกว่าเขาแน่ ๆ ชานยอลไม่คิดว่าจงอินจะทำงานเร็วขนาดนี้ รู้อยู่ว่ามันเป็นคนทำอะไรเร็ว ตัดฉับทุกอย่าง แต่จงอินบริหารจัดการเวลากับเรื่องที่อันตรายได้เร็วมาก เร็วจนคิดว่า ไอเพื่อนบ้านั่นไม่น่าเอาลูกมาฝากไว้กับเขาจนเกิดความผูกพันกันแบบนี้
‘ชานยอล ไม่เกินอาทิตย์หน้ากูจะไปรับแทโอนะ’
‘อืม โอเค’
ชานยอลตั้งใจว่าจะยังไม่บอกเรื่องนี้กับแบคฮยอน ไว้อีกวันสองวันค่อยบอก แต่ถ้าบอกช้าแล้วแบคฮยอนรู้เองว่าเขารู้มาก่อนมันก็เป็นเหมือนกันหลอกลวงยังไงไม่รู้ เขายังไม่อยากเห็นแบคฮยอนเศร้า แต่เขาก็บอกแบคฮยอนในวันนี้นี่แหละ ร่างสูงปิดความคิดเรื่องแทโอไว้แค่นั้น ก่อนจะตั้งใจทำงานของตัวเองให้เสร็จ
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แทโอก็ยังคงนอนอยู่บนตัก ชานยอลเงยหน้าอีกทีก็ตอนที่แบคฮยอนเปิดประตูห้องเข้ามานั่นแหละ เขาลืมเวลาไปรับแบคฮยอนงั้นเหรอ?
“ทำไมไม่โทรมาก่อนล่ะ?” ชานยอลเหลือบมองที่นาฬิกา ก็รู้โล่งใจ นี่ยังไม่ถึงเวลาที่แบคฮยอนบอกให้ไปรับเสียหน่อย
“งานเสร็จไวน่ะครับ คริสกับลู่หานมาส่งด้วย ผมเลยไม่ได้โทรบอก ขอโทษนะครับ เดี๋ยวผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้ามาทำของว่างให้กินนะ” ชานยอลพยักหน้า ร่างสูงอุ้มแทโอขึ้นไปนอนบนโซฟาดี ๆ
ชานยอลเห็นแบคฮยอนเดินเข้าครัวไปได้สักพักก็ลุกเดินตามเข้าไป งานของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว แบคฮยอนกำลังเค้กช็อคโกแลตง่าย ๆ
“พี่ซื้อของมาเหรอครับ? เยอะแยะเลย”
“ลูกเราน่ะแหละเลือกเองหมด เก่งไหมล่ะ?” แบคฮยอนยิ้มตาหยี ชานยอลอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปยีผม แค่คิดว่าแบคฮยอนต้องรู้เรื่องแทโอ ใบหน้าจิ้มลิ้มที่คอยยิ้มแย้มจะต้องหุบลง แค่คิด เขาก็ใจเสียแล้วจริง ๆ
“แบคฮยอน..” ชานยอลรั้งเอวบางเข้ามาประชิดตัว แขนแกร่งโอบกอดคนตัวเล็กไว้แนบอก
“ฮื่อ พี่ชานยอล” แบคฮยอนวางไม้พายปาดหน้าเค้กไว้บนเคาท์เตอร์ ก่อนที่มือจะเลอะไปมากกว่านี้ จะกอดตอบอีกคน
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?”
ชานยอลก้มหนาลงมามองคนตัวเล็ก ผงโกโก้ติดอยู่ที่ข้างแก้ม ร่างสูงลืมเรื่องแทโอไปชั่วขณะพอเห็นหน้าจิ้มลิ้มนั่นช้อนตาเงยมองหน้าเขาราวกับเป็นห่วง ร่างสูงก้มหน้าลงไปใกล้มากกว่าเดิม แลบลิ้นออกมาตวัดไปที่ผงโกโก้ที่ติดอยู่ข้างแก้ม แบคฮยอนครางฮื่อในลำคอแผ่วเบา
“อร่อย” ตากลมโตของร่างสูงฉายแววเจ้าเล่ห์ นิ้วเรียวป้ายไปที่หน้าเค้กช็อคโกแลต ก่อนจะเอามาป้ายที่ปากบางของคนตัวเล็ก พลางดันนิ้วเข้าไปในโพรงปากนุ่ม
“อร่อยไหมครับแบคฮยอน” แบคฮยอนครางฮื่อราวกับแมวพยศ แต่ชานยอลกักตัวไว้ในอ้อมแขนแกร่ง รสชาติช็อคโกแลตหวาน ๆ ขม ๆ พอดีที่ละลายในปาก ทำเอาแบคฮยอนต้องอดดูดช็อคโกแลตจากนิ้วเรียวไม่ได้ ชานยอลมองการกระทำอีกคนที่ราวกับจะยั่วยวนเขา จริง ๆ น้องเปล่าทำแบบนั้น เขารู้ดี แต่เป็นที่ตัวเขาเองนั่นแหละที่หื่นขึ้นเลยทำให้คิดแบบนั้น
“อื้อ” ลิ้นเล็กที่เลียไปตามปลายนิ้ว ปากอิ่มที่ดูดนิ้วเขาจนเกิดเสียงดังจ๊วบขึ้นมาหนึ่งที ทำเอาสติสัมปัญชัญญะของชานยอลขาดผึง ร่างสูงรีบดึงนิ้วตัวเองออกพร้อมทั้งรีบประกบปากลงไปบนริมฝีปากบางอย่างไม่ทันตั้งตัว แบคฮยอนสะดุ้งตัวเล็กน้อยที่จู่ ๆ โดนจู่โจมด้วยความหวาบหวามแบบนั้น
“อืม~” ชานยอลดูดคลึงปากล่างของเด็กจิ้มลิ้มซึมซับเอาความหวานจากช็อคโกแลตที่เขาป้ายไปเมื่อสักครู่ ลิ้นหนาที่ซุกซนคอยแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่ม ทั้ง ๆ ที่คนตัวเล็กพยศพยายามเอาลิ้นเล็ก ๆ นั่นดันลิ้นเขาออกมา แต่ชานยอลกลับรู้สึกเหมือนปั่นอารมณ์เขาเสียมากกว่า
“อ๊ะ.. พี่.. พี่ชานยอล” แบคฮยอนได้โอกาสพักหายใจก็เมื่อตอนที่ร่างสูงผละริมฝีปากออกไปซุกไซร้ที่ซอกคอ มือเล็กดันอกแกร่งเอาไว้
“พี่ชานยอลไม่เอานะ” หูนิ่ม แก้มย้วย แดงแจ๊ด เสียงของแบคฮยอนดึงสติชานยอลให้กลับมา ร่างสูงฟัดแก้มย้วย ๆ ทั้งสองข้างนั่นสองสามที ก่อนจะผละออก
“ขอโทษทีครับ เราน่ารักจนพี่อดใจไม่ไหวเลย” แบคฮยอนเกลียดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นี่จริง ๆ แต่ก็รู้สึกชอบมันมากในเวลาเดียวกัน
ชานยอลยีผมคนตัวเล็กเบา ๆ พลางพยักเพยิดบอกให้ทำเค้กให้เสร็จไว ๆ ก่อนที่ร่างสูงจะกินแบคฮยอนแทนเค้ก กว่าจะออกจากห้องครัวมาได้ ร่างสุงแทบจะตายคามีดในครัวที่คนตัวเล็กหันซ้ายหันขวาพยายามหามาจัดการเขา
เอาเป็นว่า..
เรื่องของแทโอไว้บอกพรุ่งนี้แล้วกัน
Talk: แท่แด๊นนนนนนนนนนนน รอนานกันไหมเอ่ย????? นานใช่ม๊า!! ไรท์จะไม่ทิ้งเรื่องนี้หรอกเนอะ จะแต่งให้จบ ไม่ให้รีดค้างคาอย่างแน่นอน เรื่องก็ดำเนินมา.. ได้เยอะแล้วล่ะ พ่อจงอินแม่คยองซูจะมาเอาลูกเขาคืนแล้ว!!!!!!!
แบคฮยอนต้องร้องไห้ฟูมฟายอย่างแน่นอน จริงป่ะ?
แต่เรื่องมันไม่น่ามีแค่เรื่องของแทโออย่างแน่นอน ชานยอลกับแบคฮยอนต้องมีเรื่องให้ยุ่งยากอีกนิด เนอะ! #ใครเนอะกับแก 55555555555555555
แล้วเทาแบคล่ะ?!!!!!!!!!! ไม่บอกหรอก ปล่อยไว้ให้งง 55555555555 คริสลู่ก็ชอบลวนลามน้องเนอะ น่าตีให้ตาย!
สุดท้ายละ ไรท์แต่งแล้วเอามาลงเลย ตรวจคำผิดแค่ผ่าน ๆ ยังไงถ้าเจอหรืออยากติเตียนก็บอกกันได้นะคะ แล้วก็ฝากพูดคุย หรือสกรีมแท็คฟิคกันได้ที่นี่นะคะ #ficohmytaeoh แล้วก็ฝากฟิคดราม่านิดหน่อยเรื่องใหม่ด้วย #ฟิคทางรักร้าย ชานแบคเหมือนเดิมนะเจ้าค่ะ แล้วจะกลับมาใหม่ สวัสดีค่า
ความคิดเห็น