คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 9 : แคมป์หรรษา2
Chapter 9 : แคมป์หรรษา 2
แบคฮยอนถือถังปลาเดินกระแทกเท้าเล็ก ๆ ใบหน้าแดงแจ๊ดกลับมาที่เต้นท์ หลังจากเหตุการณ์ชวนสยิวกิ้วผ่านไป คนตัวเล็กไม่ได้สนใจหรอกว่าชานยอลจะไปเข้าห้องน้ำทางไหน เพราะเขาไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ทำท่าทียังไงเหมือนกัน ผ่านไปสักพักชานยอลก็เดินกลับมา พร้อมทั้งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย พอเห็นใบหน้าคมของร่างสูงขาทั้งสองข้างก็เหมือนยึกยัก จะเดินหนีก็ไม่เดิน หัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะเสียจริง ๆ
“ไปอาบน้ำได้แล้วครับ เดี๋ยวตรงนี้พี่จัดการให้ ตอนสาย ๆ เราไปเก็บผลไม้กันที่สวนตรงนู้น”
“อือ.. อื้ออ”
ยิ่งเห็นแบคฮยอนก้มหน้าเขิน ๆ แก้มแดงแจ๊ด ชานยอลก็ยิ่งมีความสุข!!!
“รีบอาบนะหนูน้อย”
“ไม่ใช่หนูน้อยสักหน่อยไอบ้า!!!”
“ฮ่า ๆ”
ชานยอลหัวเราะอย่างอารมณ์ดีที่แกล้งอีกคนได้ มือหนาลูบแขนป้อย ๆ กับข้างที่โดนแบคฮยอนฟาดลงมาอย่างแรง
เขินแล้วรุนแรงแฮะ!
ชานยอลตัดสินใจที่กลับมาปลุกแทโอที่เต้นท์ให้ไปที่สวนด้วยกัน เจ้าลูกหมูจะได้เปิดหูเปิดตา เห็นอะไรหลาย ๆ อย่าง เพราะไหน ๆ ก็พามาเที่ยวทั้งทีแล้ว แต่บางทีลูกหมูแทโอก็ดูจะปลุกยากซะเหลือเกิน เขาสะกิดสองสามทีแล้วไม่มีท่าทีว่าจะขยับตัว หรือได้ยินอะไรเลย
“แทโอตื่นเร็วครับ”
“.....................”ก็ยังคงนอนนิ่ง
“เดี๋ยวป๊าพาไปหาของกิน”
“.....เอ..” ทันทีที่ได้ยินว่าจะไปหาของกิน เปลือกตาอันน้อย ๆ ของเจ้าลูกหมูก็สะลึมสะลือขึ้นมาอย่างกับเปิดสวิตย์ ชานยอลอดที่จะขำไม่ได้
“เดี๋ยวรอมะม๊าอาบน้ำเสร็จเราไปหาผลไม้ในสวนมาทานกันเนอะ หนูลุกขึ้นเร็วครับลูก” ชานยอลบีบแก้มแทโอเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
“อื่อออ” แทโอพลิกตัวไปมา ก่อนจะลุกขึ้นนั่งจุมปุ๊ก ตาใสแจ๋วทำท่าจะลืมไม่ขึ้น แต่ในหัวก็เหมือนมีแต่คำว่า ‘ของกิน ๆ’ ลอยอยู่ในหัวเต็มไปหมด ก็เลยต้องพยายามฝืนใจลืมตาปรอย ๆ เอาไว้
“ป๊าพาไปหาของกินที่สวน เอาไหมหื้ม”
“กิงงงง”
แทโออยากกิง กิงทุกอย่างเยยคับ!!
“ครับ ป๊ารู้แล้วรอม๊าแปปนึงเนาะ” แทโอว่าง่ายขึ้นมาทันทีเมื่อมีเรื่องกินเข้ามาเกี่ยว หน้าเล็กพยักหน้าหงึกหงักตามคำที่คุณป๊าบอก พร้อมดีดตัวขึ้นยืนจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ เดินเตาะแตะตามคุณพ่อตัวสูงออกไปด้านนอกรอคุณแม่คนตัวน้อย
ที่สวนต้องมีหนมแน่ ๆ เยย!
“แอ๊~” แทโอยิ้มส่ายหน้าอย่างอารมณ์ดีพอโดนน้ำเย็น ๆ ชื่นใจที่ชานยอลเอามาลูบหน้าให้ ก่อนจะโดนใส่หมวกเป็ดน้อยสีเหลืองที่ชานยอลหยิบออกมาจากในกระเป๋าเป้ออกมาไว้ให้ระหว่างนั่งรอคุณแม่หนูน้อยที่โต๊ะม้านั่งไม้เนื้อดี ไม่นานแบคฮยอนก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ชานยอลสังเกตร่างบาง ดูเหมือนว่าแบคฮยอนจะเลิกเขินเขาเสียแล้ว
ไม่เป็นไร เดี๋ยวแหย่ใหม่ก็ได้~
เวลาเขินน่ารักจะตาย เขาคงไม่ดูเป็นคนโรคจิตหรอกจริงไหม?
“ใส่หมวกซะ เดี๋ยวแดดจะแรง” ชานยอลเดินเข้าไปใกล้แบคฮยอน ค่อย ๆ บรรจงสวมหมวกชาวสวนที่เขากับแทโอเดินไปยืมคุณลุงเจ้าของสวนมาสองใบ แบคฮยอนยิ้มให้เขาตาหยี ชานยอลแทบอยากจะจับมาฟัดเสียตรงนั้นจริง ๆ
“ขอบคุณนะครับ”
บางที.. ชานยอลก็คิดว่า เขาน่าจะลอง ‘หันมาสนใจเด็ก’ สักครั้งนะ
“อืม” แล้วก็อดไม่ได้เลยที่จะฝืนใจหยุดมือของตัวเองไปโยกหัวคนตัวเล็กเบา ๆ
พอเดินจูงมือทั้งแม่หมูลูกหมูมาที่สวน ลูกก็อยากกินอย่างนู้น แม่ก็อยากกินอย่างนี้ขึ้นมาทันที เสียงใสเจื้อยแจ้วที่แบคฮยอนคอยพูดว่าอยากกิน ๆ แถมมีแทโอเสริมทัพตลอด ทำเอาร่างสูงต้องประเคนกระวีกระวาดรีบไปเอามาให้
“พี่ชานยอล อยากกินแตงโม” แบคฮยอนชี้ไปที่แตงโมลูกใหญ่ แทโอเองก็ไม่น้อยหน้า ชี้นิ้วเล็ก ๆ ไปที่แตงโมเหมือนกัน
“เน!!”
“อยากกินทั้งแม่ทั้งลูกเลยเหรอหื้ม?”
“เอาไปที่แคมป์ได้ไหมครับ ผมถือเองก็ได้” ดูเหมือนคงจะอยากกินจริง ๆ แหละ ไม่งั้นคงไม่ส่งสายตาอ้อนมาให้เขาแบบนี้หรอก ชานยอลไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับเดินไปหาแตงโมลูกใหญ่ ๆ นั้นแทน ร่างสูงใช้มีดพกอันเล็ก ๆ ที่คุณลุงให้มา ตัดขั้วระหว่างแตงโมกับต้นมันออก หอบอุ้มเอามาหาสองแม่ลูกที่นั่งรอตาแป๋ว
“กิงงงง เน!” แทโอพูดเสียงดังขึ้น
“กินตอนนี้เลยได้ไหมครับ?” นั่นไง แบคฮยอนเริ่มจะเป็นแทโอสองเข้าทุกวัน ๆ แล้ว
“อืม พี่จะลองดูนะครับ” มือหนาจับแตงโมทุ่มลงกับโขดหินแรงพอประมาณให้มันแตกออกจากกัน ก่อนจะหยิบชิ้นส่วนเนื้อแตงโมที่พอจะหยิบได้ป้อนเข้าที่ปากของแทโอก่อน พอแทโอได้กินเท่านั้นแหละก็อารมณ์ดียิ้มแก้มตุ่ยเดินไปกอดแบคฮยอนอย่างน่ารัก
“...อ่ะ” แบคฮยอนสะดุ้งตัวเล็กน้อย เมื่อชานยอลเองก็หยิบแตงโมมาจ่อที่ปากเขา
“อ้าปากสิคนดี”
“..............”
“อร่อยไหม?”
“อร่อยครับ!” ชานยอลพยักหน้ายิ้ม ๆ ให้กับแบคฮยอน ร่างสูงก้มหน้าลงใช้มีดสั้นที่พกมาผ่าแตงโมเป็นซี่เล็ก ๆ ส่งให้แทโอกับร่างบางอีกครั้ง แบคฮยอนรับแตงโมมาว่าในมือ ฟันซี่เล็กขบริมฝีปากล่างอย่างใช้ความคิด ชานยอลน่าจะได้กินแตงโมบ้าง เขาอุตส่าห์ตามใจทั้งที
“อ้า.. อ้าปากสิครับ” แบคฮยอนหยิ่งเกิดอาการประหม่า เมื่อชานยอลเงยหน้าขึ้นมองจ้องเขา ไหนจะริมฝีปากหยักที่ผุดรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากนั่นอีก
“............”
“พี่ยังไม่ได้กินเลย ผมป้อนคืนไง”
“.............” ชานยอลอ้าปากงับแตงโม เขาจงใจแกล้งงับเข้าที่นิ้วสวยเบา ๆ
“ฮื่อ!!”
“หวานดีนะแบคฮยอน”
“กินเข้าไปเลยอย่าพูดมาก!” นิ้วเล็กที่ถูกงับไว้รีบดึงออกมา ใบหน้ารู้สึกร้อนวูบวาบทุกทีที่ชานยอลแอบฉวยโอกาส ชานยอลมองยิ้ม ๆ ก่อนจะหันไปป้อนแตงโมให้เจ้าลูกหมูต่อ
“ง่ำ ๆ” แทโอส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กอย่างอารมณ์ดี แก้มตุ่ย ๆ เต็มไปด้วยแตงโมในปาก
เย็นชื่นใจ อาหย่อยมากคับ!!!
“อือ ๆ ๆ” แทโอขยับมือเล็กไปมาเป็นสัญญาณเหมือนว่าขออีก ชานยอลหยิบป้อนอีกคำสองคำก็รีบเก็บซีกครึ่งลูกที่เหลือลงตะกร้าเก็บเอาไว้มากินต่อช่วงเย็น แทโอที่ได้ยินว่าตอนเย็นจะได้กินอีก ก็พยักหน้าหงึกหงักอย่างไม่งอแง ส่วนแบคฮยอนก็เป็นคนอาสาไปเก็บพวกผักสวนครัวที่จะใช้ทำอาหารตอนเย็น ปล่อยให้สองพ่อลูกนั่งรออยู่ใต้ต้นไม้ต้นใหญ่
ครืด~ ครืด~
ร่างสูงเหลือบไปทางโทรศัพท์เครื่องเล็กที่แบคฮยอนฝากไว้กับเขา มือหนารีบคว้ามาดู ตอนแรกเขาว่าจะไม่ละลาบละล้วงหรอก แต่ดูเหมือนปลายสายจะไม่เลิกโทรหาง่าย ๆ
‘เทาแพนด้า’
เทา.. เทาชื่อคุ้น ๆ นะ
อย่าบอกนะว่า..
เดี๋ยวนี้สนิทกันจนมีเบอร์เลยเหรอแบคฮยอน!!???
“ฮัลโหล”
‘แบคฮยอนเหรอ? พรุ่งนี้นายว่างหรือเปล่า ที่คณะผมจัดกิจกรรมน่ะ มาไหม?’ น้ำเสียงร่าเริงจากอีกฝ่ายที่โทรเข้ามาจนชานยอลรู้สึกได้
สนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่??!!!
“แบคฮยอนไม่ว่างไป” ชานยอลกรอกเสียงลงในโทรศัพท์ เขากำลังไม่สบอารมณ์
‘ไม่ใช่แบคฮยอนเหรอ? พี่ชานยอลเหรอครับ?’
“แบคฮยอนอยู่กับฉัน แค่นี้แหละ”
‘พี่เป็นแฟนกับแบคฮยอนรึไง?’
ชานยอลขมวดคิ้ว ไอเด็กนี่กำลังหาเรื่องเขาอยู่สินะ?
“ฉันคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของนายนะ หวง จื่อเทา”
‘ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ? ไม่เป็นไร เอาไว้ผมถามแบคฮยอนเองดีกว่า ผมจะได้ ‘จีบ’ ได้เต็มที่ถ้าแบคฮยอนโสด อ้อ! อีกอย่างนะครับ พี่ไม่ควรเอาโทรศัพท์คนอื่นมารับสายแบบนี้นะ สวัสดีครับ’
กล้าเอาเด็กของฉันไปก็ลองดู!!
ปั่ก!
ชานยอลปาโทรศัพท์ลงในผ้าปูพื้นตรงที่ว่างข้าง ๆ เหมือนเดิม จะพังหรือไม่พังช่างแม่ง ในใจรู้สึกเหมือนโดนท้าอย่างไงอย่างงั้น ร่างสูงอุ้มแทโอมานั่งตักก่อนจะฟัดแก้มสองข้างแรง ๆ ให้หายอารมณ์เสีย แทโอที่ไม่รู้ว่าคุณป๊ากำลังหงุดหงิด นึกว่าเล่นด้วยก็หัวเราะชอบใจ มือป้อมบีบแก้มคุณป๊าสองข้างแล้วตีเบา ๆ พร้อมทั้งยิ้มตาหยีให้อย่างน่ารัก จนชานยอลทิ้งความหงุดหงิดไปหมดสิ้น
“หื้ม อยากให้ป๊าอารมณ์ดีเหรอครับ?”
“แอ๊!” แทโอชี้นิ้วไปที่แตงโมในตะกร้า
ครับ!!! คุณลูก!!!!
ที่แท้ก็อยากกินแตงโม!!!!!
“แอ๊!!! ม๊า!!!” แทโอร้องลั่นเมื่อชานยอลบีบเข้าที่แก้มตัวเองแรง ๆ ขาสองข้างรีบวิ่งไปหาแบคฮยอนที่กำลังเดินมาหา
“อื้อๆๆ ป๊า เจ็บ” แทโอชี้นิ้วไปที่ชานยอลก่อนจะชี้ที่แก้มตัวเอง แบคฮยอนนั่งลงยอง ๆ ให้ตัวเท่าแทโอก่อนจะตวัดสายตาไปหาร่างสูงที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่บนผ้าปู
“พี่แกล้งแทโอเหรอครับ?”
“เน!!!” แทโอตอบรับเสียงแบคฮยอนชัดแจ๋ว!!
ไอลูกหมูขี้ฟ้อง อดกินแตงโมแน่!!!!
“คิคิ” แทโอแอบแลบลิ้นใส่ชานยอลโดยไม่ให้แบคฮยอนเห็น ก่อนจะแกล้งซบลงบนไหล่คุณม๊าอย่างออดอ้อน
“ไม่ต้องมาเล่นละครเลยแทโอ! ตะกี้ยังแลบลิ้นใส่ป๊าอยู่เลยนะ!”
“จริงเหรอครับแทโอ? หนูแอบแลบลิ้นใส่ป๊าเหรอ?” แบคฮยอนจับตัวแทโอออกมาให้คุยดี ๆ ไอตัวดื้อรีบส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก เบ้ปากคล้ายจะร้องไห้
“แทโอบอกว่าเปล่าทำ” แบคฮยอนก็เอาอีกคน ชานยอลอยากจะจับมาฟัดทั้งแม่ทั้งลูกนัก คดีไอแพนด้ายังไม่เคลียร์นะแบคฮยอน!!
“เชื่อเด็ก”
“พี่ว่าผมเหรอ?!”
“ไม่ต้องมาเบะปากแข่งกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะ ป่ะครับ ไปทำอาหารกันดีกว่า แทโอมาหาป๊าเร็ว”
เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ พอได้ยินคำว่ากิน แทโอก็รีบวิ่งไปหาชานยอลอย่างอารมณ์ดีเหมือนเดิม มีแต่แบคฮยอนน่ะแหละที่ทำปากขมุบขมิบงอแง ให้ชานยอลเดินมาจับมือเดินกลับไปที่เต้นท์ด้วยกัน
พอตะวันเริ่มคล้อยพระอาทิตย์เริ่มตก ชานยอลเป็นคนอาสาก่อเตาเอง ถึงเขาจะโตมาแบบไม่ได้หยิบจับทำอะไรก็ใช่ว่า ก่อเตาแค่นี้จะทำไม่เป็นนะ ตอนเข้าค่ายก็เคย..
“พี่ชานยอล! ยังไม่เสร็จอีกเหรอครับ ผมหั่นผักเสร็จแล้วนะ!”
เออ!! ก่อไฟมันยากนะเว้ยครับ ไม่มีเตาแก๊สอันเล็ก ๆ ให้รึไง ปารค์ ชานยอลอยากจะรู้นัก!!!
“ผมว่าให้คุณลุงมาช่วยดีกว่า ไม่งั้นไม่ได้กินแน่เลย” ชานยอลยกมือเกาแก้มยิ้มแห้ง ๆ พลางพยักหน้าเบา ๆ
“บรื่ออออ~~” แทโอแลบลิ้นส่ายหน้าไปมา
ปะป๊าไม่ได้เรื่องเยย!!
“อด-กิน-แตง-โม” ชานยอลแอบแยกเขี้ยวใส่แทโอตอนที่แบคฮยอนโทรไปตามให้คุณลุงเจ้าของแคมป์มาช่วยก่อเตา
“แอ๊!!!! มะ .. ม๊า!!!”
“ขี้ฟ้อง ปลาก็อดกินแน่!” พอเห็นแก้มตุ่ย ๆ ตัวอ้วน ๆ นั่นกระทืบเท้าลงกับพื้นอย่างขัดใจ ชานยอลก็รู้สึกอยากแกล้งมากกว่าเดิม
“เลิกตีกันได้แล้ว ไม่งั้นอดทั้งป๊าทั้งลูกแน่!”
แล้วแทโอกับชานยอลก็..
หยุดสิครับ จะรอใครมาตัดริบบิ้นเหรอ?
ไม่นานคุณลุงก็เดินมาก่อเตาให้จนไฟสีแดง ๆ ลุกโชน ทั้งสามคนลุกขึ้นก้มหัวให้ขอบคุณ คุณลุงระบายยิ้มพยักหน้าพลางบอกว่าไม่เป็นไร ก่อนจะกลับไป แบคฮยอนเลยเริ่มต้นทำอาหาร จะได้ทานกันเสียที ปลาสดตัวใหญ่แบคฮยอนเอาไปเผาตัวหนึ่ง เอาไปต้มยำตัวนึง ส่วนผักที่เก็บมาก็เอามาผัดผักกับเป็นเครื่องเคียง
แบคฮยอนเป็นคนทำต้มยำปลากับผัดผักโดยให้ชานยอลกับแทโอนั่งเฝ้าปลาเผา คุณป๊าก็นั่งเฝ้าดี ๆ อยู่หรอกนะ แต่คุณลูกเนี่ยสิ นั่งลงยอง ๆ ไกล ๆ คอยมองแต่ปลาบนเหล็กย่างพร้อมน้ำลายที่คอยหกติ๊ง ๆ ลงบนพื้นอย่างน่าขัน
เมื่อไหร่คุงปลาจะสุกน้า~
“มาทานข้าวกันได้แล้วครับ” แล้วก็ถึงเวลาทานอาหารกันเสียที แบคฮยอนคอยตักปลาเผาเนื้อนิ่มใส่ให้จานใบเล็กของแทโอ ที่ไม่ให้มีก้างติดไป เดี๋ยวจะทิ่มคอเจ้าลูกหมูร้องไห้งอแงไม่สบายกันอีก แทโอตักข้าวเข้าปากอย่างตั้งใจ เรื่องกินนี่แทโอตั้งใจเสมอ
“อร่อยไหมครับ?” แบคฮยอนหันไปถามร่างสูงที่กำลังตั้งใจกินบ้าง
“หื้ม? อื้ม โอเคนะ”
“อ่า.. โล่งใจจัง นึกว่าจะไม่อร่อยซะแล้ว” แบคฮยอนถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงตักข้าวเข้าปากตัวเองต่อ โดยไม่ทันเห็นเลยว่า ชานยอลเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้เขา
“ทำกับข้าวเก่งแบบนี้ไม่มีคนมาจีบบ้างรึไงแบคฮยอน?”
“เห?”
“....................”
“ไม่เห็นมีเลยครับ” เสียงเล็กตอบอ้อมแอ้ม
ไม่มีกับผีน่ะสิ!!!
“ดีแล้วล่ะ ยังเป็นเด็กเป็นเล็กอย่าเพิ่งมีแฟนเลย”
“โตกว่านี้ก็คั่วสาวแบบพี่ชานยอลเยอะ ๆ ได้ใช่ไหมครับ?” ชานยอลขมวดคิ้วแทบจะเป็นปม นี่เขากำลังโดนเด็กย้อนอยู่หรือเปล่านะ?
“ทุกวันนี้เห็นพี่พาใครมารึยังไงล่ะ?” แบคฮยอนทำปากขมุบขมิบบ่นเสียงเบาแต่ร่างสูงก็จับใจความได้ว่า ‘คุณนานะไงล่ะ’
หึงล่ะสิเด็กน้อย
“เธอมาหาพี่เพราะเอางานมาให้”
“งานบนเตียงเหรอครับ?”
“..............” ชานยอลไม่ได้ตอบอะไร ยิ่งทำให้ให้แบคฮยอนคิดไปไกล ว่าคำตอบมัน ‘ใช่’ อย่างที่ตัวเองคิด
“เดี๋ยวผมจะพาแทโอไปอาบน้ำนะครับ ฝากเก็บด้วย” แล้วเขาจะทำอะไรได้ล่ะนอกจากเก็บจานตามคำที่คนตัวเล็กบอก
“พูดแค่นี้ต้องนอยด์เลยรึไง?” ชานยอลสบถเบา ๆ
พอแบคฮยอนกับแทโออาบน้ำเสร็จ เจ้าลูกหมูก็เกิดอาการง่วงนอนเพราะคงเดินทางแล้วอาจจะทำให้เหนื่อยกว่าผู้ใหญ่เลยหลับปุ๋ยไปตั้งแต่สี่ทุ่ม ปกตินี่เที่ยงคืนยังไม่อยากจะนอน แบคฮยอนรูดซิบเต้นท์ปิดกันไว้ไม่ให้ยุงเข้าไปกัดลูกชายตัวน้อยระหว่างที่ก้าวขาจะออกมานั่งเล่นข้างนอก ป่านนี้ชานยอลคงอาบน้ำอยู่
“จะทำยังไงดีเนี่ย จู่ ๆ ไปนอยด์ใส่เขาเนี่ย แบคฮยอนเอ้ย!” แบคฮยอนขยี้หัวตัวเองแรง ๆ หลังจากได้นั่งคิดสักพักว่าตัวเองก็ผิดที่ไปงอแงใส่ร่างสูง ถ้าเจอหน้าเขา แล้วจะพูดอะไรดีล่ะเนี่ย เพราะชานยอลคนเดียวทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ให้ตายเถอะ!
ยังไม่ทันจะขาดคำ ชานยอลเดินมาหาเขาเสียแล้ว!!
“แบคฮยอนคุยกันก่อน อย่าเพิ่งเดินหนี”
“..............” ร่างบางแทบไม่กล้าหันไปหา
“ไม่พอใจพี่เหรอ?” เสียงทุ้มนุ่มที่กระซิบข้างหู แบคฮยอนหันหลังขวับไปหาอย่างตกใจ แต่ก็ต้องพลาดท่าเมื่อชานยอลใช้แขนแกร่งตวัดโอบกอดเอวเล็กไว้อย่างแน่นหนา
“ฮื้อ! ปล่อยผมนะ” ยิ่งดื้อ ยิ่งดิ้น ยิ่งกอดรัด แบคฮยอนหายใจหอบ
“คุยกันดี ๆ นะครับ”
“.....................”
“พี่ไม่ได้มีใคร เลิกแล้วไง” แบคฮยอนกัดปากล่างแน่น ช้อนตาขึ้นมองอีกฝ่ายอย่างงอน ๆ
จะมาบอกเขาทำไมกันไม่ได้อยากรู้สักหน่อย!!
“เดี๋ยวพี่ก็ทำอีก แต่.. แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับผมสักหน่อยหนิ!” เสียงหวานกระตุกกระตัก เมื่อปลายนิ้วแกร่งไล้ไปตามพวงแก้มนิ่ม
หัวใจบ้า เลิกเต้นแรงเดี๋ยวนี้เลยนะ!
“ให้พี่เป็นคนของเราสิ” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์
“เห?” แบคฮยอนเอียงคอมอง “อื้อ! มืออย่าซนสิ พี่ชานยอล อ๊ะ!” มือบางพยายามจับมือหนาของอีกฝ่ายไว้ที่กำลังพยายามล้วงเข้ามาในชายเสื้อของเขา
“ให้พี่เป็นแฟนเราสิ”
“เอ๊ะ!! ไม่.. ไม่เอาหรอก พี่ชานยอลเจ้าชู้ อื้อ!!” ยังพูดไม่ทันจบประโยคกลีบปากนุ่มก็ถูกดูดซับกลืนจากริมฝีปากหนา ชานยอลบดคลึงปากนิ่มอย่างช้า ๆ หลอกล่อให้คนตัวเล็กตายใจ ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากอุ่นอย่างถือวิสาสะในขณะที่มือหนาแกล้งลากวนแถวสะโพกให้อีกฝ่ายตกใจจนต้องเผยอปากรับลิ้นร้อนเขาเข้าไป
“อืออ” แบคฮยอนขยุ้มชายเสื้อชานยอลแน่น เมื่ออีกคนดูดลิ้นตัวเองอย่างหนักหน่วงจนแทบแข้งขาอ่อน ชานยอลแทบไม่ปล่อยให้แบคฮยอนได้มีโอกาศหายใจ
“ถ้าไม่เป็นแฟนกันพี่ก็จูบแบบนี้ทั้งคืนแหละ” พูดกระซิบแนบชิดริมฝีปากที่เพิ่งได้หายใจก่อนจะถูกประกบลงใหม่อย่างไม่ทันได้ตั้งตัว มือหนาไล้ไปตามเอวเล็กให้แบคฮยอนผ่อนคลาย จูบหวาน ๆ ที่แทบไม่อยากจะผละออก ไม่รู้ว่าทำไมชานยอลถึงได้รู้สึกชอบจูบไร้เดียงสาของแบคฮยอนนัก
“จะเป็นแฟนกับพี่ไหมครับคนดี?”
“ไม่! อ๊ะ! อย่านะ พอแล้ว หายใจไม่ออก” แบคฮยอนดันอกอีกคนไว้แน่น เมื่อชานยอลทำท่าจะปล้ำจูบเขาอีกรอบ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ชานยอลจับเขานั่งตักแบบนี้
“ว่ายังไง?”
“อื้อ! เป็นแฟนกันครับ!”
ชานยอลผุดยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะฟัดแก้มยุ้ย ๆ สองข้างของแบคฮยอนสองข้างเต็มแรง
ฉันเป็นแฟนกับแบคฮยอนแล้วนี่ไง
นายไม่มีสิทธิ์แล้วล่ะ หวง จื่อเทา..
Talk : เอ๊ะ!! นี่มันอะไรกัน??????? ทำไมรู้สึกเหมือนว่าชานยอลกับเทารู้จักกัน!! แต่ยังไงก็แล้วแต่ น้องเป็นแฟนกับพี่ชานแล้วนะคร้าาาา ยู้วฮู้วววววววววววว จุดพลุเร็ว ช่วงนี้หวาน ๆ กันไปเนอะ มีดราม่าบ้างดีไหมนะ? #หื้ม แต่ตอนนี้มาทีเดียวร้อยเปอร์เต็ม!! ไม่ค้างคากันเลยทีเดียว
Talk2 : ไรท์หายไปหลายวันเลยสองอาทิตย์ได้มั้ง คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า!!! 555555555555 ถ้าคิดถึงก็ไปสกรีมฟิคกันได้นะคะ #ficohmytaeoh ไปสกรีมกันเยอะ ๆ น้า ขอบคุณค่า เจอกันอีกทีตอนหน้านะ!!
ความคิดเห็น