คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 8 : แคมป์ในวันพักผ่อน
Chapter 8 : แคมป์หรรษา
แสงแดดยามเช้าส่องรำไรสาดส่องไปตามถนนเส้นยาวที่เงียบสงบ ต้นไม้ใหญ่สองข้างทางที่คอยให้ความร่มรื่นมีอยู่ไม่ห่าง ชานยอลขับรถพาแบคฮยอนและแทโอมาแถว ๆ ชานเมือง สถานที่ที่จะมาตั้งแคมป์กัน ส่วนคนที่ดูตื่นเต้นที่สุดก็เห็นเหมือนจะเป็นแบคฮยอน เด็กปากแข็งที่ทำท่าไม่อยากจะมา แต่ตื่นมาเตรียมตัว เตรียมข้าวของตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง
ปาร์ค ยูรา บอกว่าที่แคมป์คล้าย ๆ จะไปเข้าค่ายในป่า แบคฮยอนเลยจัดเตรียมของแทบจะเต็มรถจนชานยอลต้องออกปากห้าม คนตัวเล็กเลยเบะปากงอนเล็กน้อย หยิบเอาของบางอย่างออก แล้วเอาแค่ของสำคัญไป จนรถมีที่ว่างเพียงพอที่จะยัดกีตาร์ตัวโปร่งตัวโปรดของชานยอลเข้าไปได้
“ง่วงก็นอนก่อนก็ได้ ถึงแล้วพี่จะปลุก”
“ไม่เอา ไม่ง่วงสักหน่อย” แบคฮยอนหันมาเถียงเสียงเบาอย่างทันควัน ชานยอลส่ายหน้ายิ้ม ๆ เขาก็อยากจะคอยดู คนที่บอกไม่ง่วงแต่ตาปรือคล้ายคนจะหลับแบบนั้นจะนั่งได้นานอีกแค่ไหนเชียว
“จะถึงรึยังครับ?”
“อีกชั่วโมงนึงละมั้ง” แบคฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเหลือบมองไปที่กระจกมองไปยังดันหลังเพื่อดูแทโอ แต่เจ้าลูกหมูก็ยังคงหลับสบายใจ คนตัวเล็กหันหน้าออกไปทางหน้าต่างดูวิว ดูไปดูมาไม่ถึงสิบห้านาทีหัวทุย ๆ ก็สัปหงกลงหลับปุ๋ย
“ไหนว่าไม่นอนไง ไอดื้อเอ้ย” ชานยอนจอดรถสักครู่เพื่อที่จะะถอดเสื้อเชิ๊ตแขนยาวที่เขาสวมทับเสื้อกล้ามมาห่มให้คนตัวเล็ก
ร่างสูงขับรถไปตามทางเรื่อย ๆ จนถึงสถานที่จัดไว้ให้ครอบครัวมาตั้งแคมป์กัน ชานยอลสะกิดปลุกที่ต้นแขนแบคฮยอน แต่ร่างเล็กก็ไม่มีท่าทางว่าจะตื่น ความคิดอยากเอาเปรียบคนตรงหน้าก็มีมากขึ้นจนแทบคุมไม่อยู่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎอยู่ที่ริมฝีปากหยัก ร่างสูงเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ แกล้งกดปลายจมูกลงแก้มยุ้ย ๆ นั่นแรง ๆ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวของแบคฮยอน แทบทำเอาเขาไม่อยากผละออกมา
“อื้อ~” คนตัวเล็กขยับตัวยุกยิก
“ตื่นได้แล้วครับ ถึงแล้ว” ชานยอลปัดปรอยผมหน้าม้าอีกคนออกที่ตกลงมาปรกใบหน้าหวานเบา ๆ แบคฮยอนขยับตัวน้อย ๆ เมื่อรู้สึกตัว เมื่อตาเล็กลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจทันทีเมื่อเห็นหน้าคมอยู่ใกล้แทบจะปากชิดปาก
“พี่.. พี่ชานยอล!!!” มือเล็กรีบเอามาดันอกอีกคนไว้ ไม่ให้เข้าใกล้ตัวเองมากกว่าเดิม
“หื้ม? ตื่นได้แล้วครับถึงแล้ว” ชานยอลอมยิ้ม
“รู้.. รู้แล้ว! ถอยออกไปสิ!” ชานยอลยิ่งเหมือนแกล้งเขา ใบหน้าคมกลับยื่นเข้ามาใกล้มากกว่าเดิม
“ฮื่อ..”
เอาหน้าออกไปเลยนะ!
“เขินพี่เหรอ?” น้ำเสียงทุ้มหยอกเย้า
“..............”
“อย่าไปหลับแบบนี้ในรถคนอื่นอีกนะครับ”
“หื้อ?”
“พี่หวง”
ร่างสูงพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็ลงจากรถมาปลุกเจ้าลูกหมูแทโอให้ตื่น แบคฮยอนสะบัดหน้าไปมาเบา ๆ มือเล็กตีที่แก้มสองสามที
ไอพี่ชานยอลบ้าเอ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“อย่าไปหลงกับคำอ่อนหวานของคนเจ้าชู้นะแบคฮยอน!”
รู้สึกหน้าร้อนไปหมดแล้วเนี่ย!!
ฮื่อ~
“ลงมาได้แล้วครับ จะให้พี่ไปปลุกอีกรอบใช่ไหม?”
ยังจะมาล้อกันอีก!!!
แบคฮยอนจิ๊ปากอย่างขัดใจ มือเล็กรีบเปิดประตูรถลงมา
“รู้แล้วน่า!! ผมจะดูแทโอเอง พี่ขนของไปเลย!!” เท้าเล็กเดินตึงตังกระทืบพื้นอย่างน่ารักเหมือนเด็กเอาแต่ใจ พร้อมทั้งแย่งไปจับมือแทโอเอาไว้แล้วเดินจูงหนีเข้าไปในจุดต้อนรับของค่าย ชานยอลส่ายหน้ายิ้มขำ ๆ
ใครได้เป็นแฟนเด็กนี่ คงปวดหัวน่าดู
หลังจากที่พนักงานออกมาต้อนรับและคุณลุงเจ้าของแคมป์ก็อาสาพาเดินมาส่ง พร้อมทั้งให้ผลไม้มาถาดหนึ่งอย่างใจดี แทโอยิ้มแป้นแล้น ในมือเล็กถือส้มจิ๋วไว้ พยายามจะกัดกินไม่หยุด
“มา.. ม๊า ~” มือน้อย ๆ พยายามยื่นส้มให้แบคฮยอน
แกะให้ผมหน่อย อยากกินคุณส้มแย้ววว!!
“นี่คือเต้นท์ของพวกคุณนะครับ มีอะไรก็เรียกลุงได้ แต่ลุงจะบอกว่า ของในสวนนี้จะกินเท่าไหร่ก็ได้ ปลาจะตกเท่าไหร่ก็ได้แต่ต้องทำเองทุกอย่างนะครับ” คุณลุงยิ้มอย่างใจดี แทโอเงยหน้ามองจ้องตาแป๋ว
ผมจะกินให้หมดสวนเลยครับคุณลุง แฮ่!!
“บรื่อออออออ ม๊า!” แทโอเดินตามชานยอลไปหยุดยืนใกล้ ๆ โขดหินที่มีเหมือนคลองน้ำตื้น ๆ ใส ๆ ที่มีปลาแหวกว่ายไปมา นิ้วน้อย ๆ ชี้ไปที่ปลา แล้วร้องชอบใจ มืออีกข้างกวักมือดิ๊ก ๆ เรียกมะม๊ามาดู
ม๊ามาดูปลาเร็ว~
“ครับ ๆ เดี๋ยวม๊าไปดู ขอบคุณมากนะครับคุณลุง” แบคฮยอนโค้งหัวให้ ลุงเจ้าของแคมป์ยิ้ม
“เอาของเก็บแล้วหาข้าว หาปลาให้ลูกเมียกินได้แล้วพ่อหนุ่มเอ้ย มีอะไรก็โทรบอกลุงได้นะ” ชานยอลกลั้นขำเอาไว้ เมื่อเห็นแบคฮยอนทำตาโตเท่าไข่ห่านที่ได้ยินว่า ‘ลูกเมีย’
“ครับ ลูกเมียผมยิ่งกินจุ ๆ อยู่” ลุงเจ้าของโบกมือยิ้ม ๆ พลางเดินกลับไป ปากจิ้มลิ้ม ๆ ทำท่าจะโวยวายบอกคุณลุง แต่ลุงเจ้าของแคมป์กลับเดินหนีไปเสียก่อน
“ผมไม่ใช่เมียสักหน่อย!”
“อยากเป็นไหมล่ะ?” กระเซ้าเย้าแหย่น้องอีกสักที
“ไม่ต้องมาทะเล้นเลยนะ!!!! ไปตกปลามาได้แล้ว!” แบคฮยอนรูดซิปเต้นท์ลง ก้าวขาเข้าไปในเต้นท์หนีหน้าอีกคนแก้เขิน พร้อมทั้งจัดของ จัดที่นอนไปด้วย ไม่อยากจะสนใจร่างสูงข้างนอกสักเท่าไหร่หรอก คนอะไรชอบทำให้เขินอยู่เรื่อย!
“ไปตกปลากันไหมแบคฮยอน พาแทโอไปด้วย พี่เห็นอุปกรณ์ตกปลาแขวนไว้ให้ข้าง ๆ เต้นท์เราอยู่” ชานยอลโผล่หน้าเข้ามาถามในเต้นท์
“อื้อ ก็ได้ครับ”
พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบาย ๆ ตัวเสร็จ ชานยอลก็ถืออุปกรณ์หาปลาที่คุณลุงทิ้งแหเอาไว้ให้ แบคฮยอนนั่งลงบนโขดหินใกล้ ๆ โดยมีแทโอยืนส่ายหัวไปมา ยิ้มแป้นแล้นบนหินขนาดใหญ่ข้าง ๆ
“น้ำเย็นสบายล่ะสิแทโอ”
“เน!” แทโอพยักหน้าเสียงใสให้ชานยอล หัวเล็ก ๆ เอนลงทำท่าจะนอนจนแบคฮยอนแทบจะมารับตัวไว้ไม่ทัน
“นอนไม่ได้นะครับ เดี๋ยวหนูหายใจไม่ออก”
“บุ้ย ๆ” แทโอปัดมือของมะม๊าแบคฮยอนออก ก่อนจะนั่งลงแล้วเอาขาจุ่มน้ำ นอนลงบนโขดหินให้น้ำโดนมาถึงต้นขาอย่างชอบใจ ชานยอลเหล่มองลูกชายตัวดี แต่เห็นว่าหินมันใหญ่พอที่จะทำให้แทโอปลอดภัย ร่างสูงก็ละสายตาหนีจับแหเตรียมหาปลาแทน
“แบคฮยอนขอกำลังใจหน่อยสิ”
“สู้ ๆ นะครับ”
“ไม่เอาแบบนี้” แบคฮยอนขมวดคิ้ว
แก่แล้วยังเรื่องมาก!!
“ขอหอมแก้มนะ”
“ไม่เอา อย่ามากามนะ!”
“นะครับ” แล้วชานยอลก็เอียงแก้มให้
“พี่ชานยอลอ่ะ!”
“ทีเดียวเอง” ชานยอลเป็นผู้ชายที่ขยันทำให้เขาเขิน ตั้งแต่รู้ว่าเขาชอบก็ขยันรุกเอา ๆ แบคฮยอนหลับตาปี๋กลั้นใจยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มชานยอลทีนึงก่อนจะรีบผละออก
จุ๊บ
“ผม.. ผมจะพาแทโอไปเปลี่ยนชุดก่อน แทโอจะหลับอีกแล้ว เดี๋ยวผมมาช่วยหาปลานะ ไป.. ไปก่อนนะ!!”
จะเขินจนพูดตะกุกตะกักทำไมเนี่ยแบคฮยอน!!!
มะม๊าช่วยน้องแบคด้วย!
.
.
.
แบคฮยอนลงมาช่วยชานยอลหาปลาอีกครั้ง หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้แทโอ และพาเจ้าลูกหมูนอนเสร็จแล้ว เท้าเล็กค่อย ๆ ก้าวย่ำไปหาร่างสูงที่กำลังหาจับปลาอย่างทุลักทุเล แบคฮยอนเอื้อมมือไปจับที่ข้อศอกอีกคน
“พี่ชานยอล หาได้ยังครับ” แบคฮยอนจับอีกคนไว้เพื่อพยุงตัวเดินดี ๆ บนโขดหินใต้น้ำที่ขรุขระวางไม่เป็นทิศไม่เป็นทางเดินลำบาก แบคฮยอนเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างชานยอล
“ได้สองตัวเอง ไม่พอเย็นหรอก ทำมันไม่มันลำบากงี้วะ” ชานยอลยกมือขยี้ผมอย่างหงุดหงิด
“ฮึฮึ”
“ขำพี่ทำไมหื้ม?” ร่างสูงปรายตามองมาทางคนข้าง ๆ ตาเล็กมีเสน่ห์เรียวหยีแทบเป็นรูปพระจันทร์เหตุก็มาจากเพราะเจ้าตัวยิ้มกว้างนั่นแหละ
“พี่ไม่เคยลำบากแบบนี้น่ะสิ ตั้งใจหานะครับ ผมจะช่วย” ชานยอลแอบมองแบคฮยอนที่ก้าวขาลงน้ำไป พยายามใช้กระชอนช้อนปลาขึ้นมา
“.............”
“พี่ชานยอล!!!! ผมได้ปลาแล้ว!!!!!!!!” แบคฮยอนยกกระชอนชูขึ้นอวดให้อีกคนดู เสียงใสแจ๋ว ก่อนจะพยายามวิ่งมาหาเข้าอย่างทุลักทุเลเหมือนเด็ก ๆ
“ไหนครับ! เก่งจริง ๆ เลย เอามาใส่ถังตรงนี้มาครับ” แบคฮยอนเอาปลาในกระชอนหย่อนลงไปในถัง
“ไปได้กระชอนมาจากไหนหื้ม?”
“ผมเห็นมันอยู่ข้างหลังเต้นท์น่ะ เอาอีกสักสองตัวก็พอแล้วเนอะพี่ชานยอล” ชานยอลเอื้อมมือไปยีผมคนตัวเล็กเบา ๆ แบคฮยอนเป็นเด็กที่ร่าเริงมากตอนนี้ในสายตาเขา แบคฮยอนที่ดีใจเหมือนเด็ก ๆ ดื้อ แสบ แม้กระทั่งเอาแต่ใจ แต่ก็ทำหน้าที่เป็นแม่ชั่วคราวให้แทโอได้อย่างดีเยี่ยม เด็กคนนี้มีดีกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก
“พี่ชานยอล! ผมได้ปลาอันนี้ด้วย! มาดูเร็วน่ารักมากเลย!” แบคฮยอนรีบช้อนปลาขึ้นมา ด้วยความรีบหันหลังเพื่อจะเอาปลาให้ชานยอลดู เท้าจึงสะดุดเข้ากับหินข้าง ๆ จนเสียการทรงตัว แบคฮยอนอ้าปากค้างอย่างตกใจ ยังไงเขาก็ต้องตกลงไปในน้ำโดนโขดหินอย่างเจ็บตัวแน่ ๆ
“เหวอ!!!!”
อ๊ะ!
แบคฮยอนหลับตาปี๋รอรับชะตากรรมตัวเอง แต่ทว่า เขารู้สึกเหมือนมีใครถลามารับเขาเอาไว้ไม่ให้โดนโขดหิน
ตู้ม!!
“พี่ชานยอล” แบคฮยอนลืมตามอง ชานยอลนั่นเองที่รีบถลาตัวมารับเขาเอาไว้ไม่ให้โดนโขดหินจนตกน้ำไปด้วยกันทั้งคู่ โชคดีที่น้ำตรงนั้นลึกเกือบถึงเอว เลยทำให้ไม่ค่อยเจ็บ
“พี่เจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ” แบคฮยอนมองไปทั่วตัวชานยอล ร่างสูงส่ายหน้า
“ไม่ครับ เราล่ะ? ทำไมไม่ระวัง ถ้าพี่มาไม่ทัน ไม่หัวแตกไปแล้วเหรอ?”
“ฮื่อ ขอโทษ ผมแค่อยากให้ดูปลา อ๊ะ!! ใช่สิ ปลา!! อ๊า!! ปลามันหายไปแล้ว!!” แบคฮยอนหันซ้ายหันขวา กระชอนของตัวเองลอยอยู่ในน้ำข้าง ๆ บนโขนหิน มันคงจะหลุดมือออกจากเขาไปตอนตกใจนั่นแหละ
“เด็กน้อย” ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่แบคฮยอนโดนชานยอลรั้งเอวให้ตัวเองไปนั่งตักเจ้าตัว แบคฮยอนเหมือนจะหายใจไม่ทันเมื่อรู้สึกตัว แก้มทั้งสองข้างแดงแปร๊ด หัวใจเต้นแรงเร็วระรัว เมื่อมือหนาเลื้อยวนอยู่แถวหน้าท้องของตัวเอง
“นั่งแบบนี้สักพักนะครับ” แบคฮยอนจำต้องนั่งตักร่างสูงอย่างจำยอม ไม่รู้ว่าจะไปทางไหน เลยเอนหลังพิงอกแกร่งซะเลย จะว่าไปนั่งแบบนี้ก็เย็นสบายดีแถมไม่เจ็บก้นด้วย น้ำใส ๆ ที่อยู่ระดับครึ่งเอวไม่ลึกไป ไม่ตื้นไป เหมือนได้มานั่งแช่ตัวในน้ำตกจริง ๆ
“............” ไร้คำพูดระหว่างแบคฮยอนและชานยอล มือเล็กเอื้อมไปหยิบกระชอนมาถือไว้แกว่งหาปลาไปเรื่อย ๆ เผื่อได้สักตัวสองตัว
“..........อ๊ะ..” คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงเอาหน้ามาเกยคางที่ไหล่ตัวเอง ถ้าเขาหันไปถาม จมูกเขาต้องชนกับชานยอลแน่ ๆ
“มีแฟนรึยัง?” ปลายนิ้วแกร่งลูบไล้ไปตามหลังมือเล็กกระตุ้นความรู้สึกให้คล้อยตาม ลมหายใจอุ่นที่พ่นอยู่แถวซอกคอ น้ำใสที่โอบอุ้มร่างกายเอาไว้กลับ แบคฮยอนรู้สึกขนลุกได้อย่างไม่รู้สาเหตุแน่ว่ามาจากอะไร
แบคฮยอนส่ายหน้าไปมาหงึกหงัก “......ไม่.ไม่มีครับ”
“แล้วพี่ชานยอลล่ะ?”
“.................” ชานยอลเงียบไปสักพัก แต่ปลายนิ้วก็ยังคงลูบหลังมือของเขาอยู่ แบคฮยอนรู้สึกเหมือนใจเสีย คนอย่างชานยอลยังไงก็คงมีแฟนอยู่แล้ว เขาไม่น่าเผลอใจไปชอบเลยจริง ๆ
“ไม่มีครับ” เหมือนถูกดึงให้กลับมาดีใจอีกครั้ง แบคฮยอนหันไปมองชานยอลอย่างลืมตัวจนริมฝีปากแดงเผลอโดนที่แก้มอีกคน
“อ่ะ!” แบคฮยอนยังไม่ทันจะได้ขอโทษ ริมฝีปากก็โดนอีกคนจูบลงมาปิดกั้นเสียงสนิท ชานยอลแค่ประทับริมฝีปากกับเขาเฉย ๆ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น
“พี่ชานยอล.. ไม่เอา” แบคฮยอนเสียงสั่น ที่อกข้างซ้ายใจเต้นดังรัว จนแทบกลัวว่าชานยอลจะได้ยินเสียง มือเล็กจับกระชอนเอาไว้แน่น เหมือนรู้ว่าชานยอลจะทำอะไรกับปากของตัวเอง ปากล่างโดนดูดดึงเบา ๆ ขบเม้มหยอกหลอกล่อให้ตายใจ
“แทโอนอนแล้วหน่า .. นะครับ”
“ไม่! อื้อ~” ชานยอลไม่ฟังเสียงประท้วง ริมฝีปากหนากดจูบหนักลงไปอีกจนเนื้อนิ่มหยุ่นแนบกัน แรกเริ่มก็แค่โดนดูดดึงจูบริมฝีปากให้แบคฮยอนอ่อนคล้อย พอคนตัวเล็กเริ่มคล้อยตามเท่านั้นแหละ ลิ้นอุ่นค่อย ๆ สอดแทรกระหว่างกลีบปากเล็กเข้าไป แบคฮยอนสะดุ้งตัวเล็กน้อย จนชานยอลต้องโอบกอดไว้ประโลมเบา ๆ ลิ้นหนาที่แตะเข้ากับปลายลิ้นเล็กที่คอยหดหนี แต่มีหรือจะต้านทานคนมากประสบการณ์อย่างชานยอลได้
“อื้ม~” ร่างสูงเกี่ยวลิ้นเล็ก หลอกให้เข้ามาที่โพรงปากตัวเองบ้าง พอเจ้าตัวเล็กหลงกล คนตัวโตก็แกล้งจูบแบบหวามอารมณ์เข้าให้ ดูดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนจนแบคฮยอนเบียดตัวเข้าหาอย่างอ่อนแรง
“ฮื้อ!” มือเล็กพยายามดันหน้าอีกคนออกเพราะหายใจไม่ออก ชานยอลผละจูบออกให้หายใจก็จริงแต่ปากนุ่มที่คอยกดจูบซับตามมุมปากสองข้างของเขาไม่หยุด ดูดปากล่าง ปากบนหยอกเย้าไม่ห่างทำเอาแบคฮยอนใจเต้นรัวมากกว่าเดิม จูบแบบที่ชวนมีอารมณ์จนมือไม้อ่อนแรงกระชอนตกลงไปในน้ำ
“กระ.. กระชอนหล่นพี่ชานยอล อื้อ!!!” ทันทีที่อ้าปากพูดเท่านั้นแหละ ลิ้นร้อนก็แทรกเข้ามาในโพรงปากเขาอีกครั้ง เกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กหยอกเอินจนพอใจ แบคฮยอนพยายามตั้งสติไม่หลวมตัวไปกับอารมณ์ที่ชานยอลสร้างขึ้น มือพยายามควานหากระชอนใต้น้ำ กลัวว่าถ้ากระชอนหายไป พวกเขาอดได้ปลาและจะไม่พอกินแน่นอน แต่ทว่า..
“อืม~” เสียงทุ้มครางในลำคอทันทีที่ผละริมฝีปากออก ชานยอลกดจมูกหอมแก้มทั้งสองข้าง รวมทั้งซอกคออุ่นไปเรื่อย แบคฮยอนย่นคอหนี พยายามจับกระชอนเอาไว้ แต่หารู้ไม่ว่ามือที่คิดว่าตัวเองกำไม้กระชอนอยู่กำลังคว้าหมับเข้าที่จุดกึ่งกลางของชานยอลเข้าให้เสียแล้ว
“เด็กร้ายกาจ อืมม์..” แบคฮยอนสะดุ้งเฮือกเมื่อชานยอลดูจะมีอารมณ์มากกว่าที่เคย มือเล็กที่ก็ยังคงจับไว้แน่นทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่านั่นคืออะไร
“พี่ชาน.. พี่ชานยอลเป็นอะไร ฮื่ออ อย่านะ”
“จับอะไรของพี่ล่ะคนดี อ่าห์..” ชานยอลซุกหน้าลงอกกับอกของคนตัวเล็ก ที่โดนอุ้มมานั่งทับตักหันหน้าเข้าหากันตอนไหนก็ไม่รู้ แบคฮยอนเบิกตากว้าง รีบมองลงไปใต้น้ำ มือข้างซ้ายที่จับอะไรไม่เข้าท่ารีบปล่อยออกเมื่อเห็นว่าตัวเองจับบางอย่างเข้าผิดที่ให้เสียแล้ว แถมสายตายังเห็นกระชอนลอยอยู่ไม่ไกลอยู่ทางด้านหลังร่างสูงอีกด้วย
“อ๊า!!! พี่ชานยอลบ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!” แบคฮยอนระดมรัวมือฟาดเข้าที่อกแกร่งเพราะความอาย จับอะไรไม่จับนะแบคฮยอน ดันไปจับเข้าที่ของสงวนของเขา
“พี่เจ็บนะ เรามาตีพี่ทำไม”
อย่ามาทำเสียงออดอ้อนเขาแบบนี้นะ!
“ฮื่อออออ ไม่แกล้งผมนะ พี่ชานยอลผมกลัว” แบคฮยอนทำท่าจะเบะปากร้องไห้รอมร่อ ชานยอลจึงอุ้มแบคฮยอนออกนั่งลงตรงโขดหินข้าง ๆ ตัว ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากน้ำหันหลังกลับ แบคฮยอนเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ เขาคงจะโดนชานยอลโกรธเข้าให้เสียแล้ว
“พี่จะไปห้องน้ำ.. พี่ฝากหาปลาที่เหลือด้วยนะครับ”
“........พี่ชานยอล”
“อย่าถามนะว่าไปทำไม ถ้ายังถามอีกจะจับฟัดมันในน้ำนี่แหละ!!!” แล้วชานยอลก็รีบเดินตรงดิ่งหนีไปทางห้องน้ำทันที
“ไอพี่ลามก!!!”
ฮื่อ!!!!
มะม๊า!!!!!!!!
น้องแบคไม่รู้นะว่าอันนั้นไม่ใช่กระชอน
ใครจะไปรู้ละ ก็เห็นมันแน่น ๆ แข็ง ๆ นี่!!!
งื้อ!!!!!!!!!!
Talk: กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ไรท์ชอบตอนนี้ที่สุดดดดดดดด ไอช่วงหลังเนี่ย!!!!!!!!!!!! ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยยยยย งานกามต้องมาจ้า แต่ตัดสินใจแล้วว่าเรื่องนี้จะให้ใส ๆ ไม่กาม (?) เลยเอาไว้แค่นี้ก่อน แล้วดูน้องแบคนะ ไปจับอะไรของพี่ชานคะนั่น หูยย พี่ชานเกิดอารมณ์ 8.9 ริคเตอร์แล้วนั่น!!!
แล้วอะไรคือพี่ชานถามน้องว่า ‘มีแฟนรึยัง?’ ฮิ้ววววววววววววว~
แล้วก็ยังจู่โจมจูบน้องเสียอย่างนั้น ลูกเผลอแล้วกล้ากับเมีย (?) เลยนะ!! #ยังไม่ใช่เมียเว้ย
แต่เดี๋ยวถ้ายังไม่ใช่เมียจริง ๆ ไรท์จัดให้เป็นเมียจริง ๆ เลยดีไหมคะ? #กามอีกละ แต่จะบอกว่าทริปแคมป์ครั้งนี้ความหวานไม่ได้หยุดแค่นี้นะคะ อาจจะมีอีก แต่ไรท์ต้องสร้างแรงกำลังใจแต่งอีก นี่รีบมาแต่งเลยทันทีพอมีเวลาว่าง ฝากสกรีมที่แท็กฟิคพี่ชานคนรุกเร้าได้นะคะ แท็กนี้เลย #ficohmytaeoh เดี๋ยวไรท์ไปอ่านน้า
ความคิดเห็น