คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปลุกวิญญาณยุทธกับคนที่น่าอึ้งซะงั้นคะ.....
เวลาไ้ผ่านพ้นไป
“อรุสวัสิ์ะ ท่านพ่อ….”สีหน้าเรียบนิ่ไ้ทัทายบิาอนอย่าเหมือนเย
“อืม….อรุสวัสิ์านเอ๋อ….”ถัห่าวไ้ล่าวอบไป้วยเสียสั่นๆ เล็ๆ
‘ ้ามันน่าสมเพ…….วานเอ๋อเรา็วระเป็นแบบนี้เพราะมีพ่อแย่ๆ แบบา ้าสมวรแล้วที่ะถูเย็นาใส่…..อืม…..้าอโทษอาอิ๋น ’ ถัห่าวไ้ิในใพร้อมไปนั่เียบๆ
“………?”ถัานไ้แ่ว่าบิานเป็นอะไรไป
และบรรยาาศ็อเ้าสู่วามเียบันลูสาวที่ำลัลอทำสูรนมที่ัวเอิมาอย่าสนุสนาน ับ ุพ่อที่นั่มอลูสาว้วยวามเอ็นูพร้อมสสารที่ัวเอไม่สามารถ่วยมาราอเ็นนี้ไ้
“ท่านพ่อ……้าลอทำนมูหวัว่าท่านะอบนะะ”ถัานถือนมเ้มาให้บิาน
“……ให้้าินะีเหรอ?”ถัห่าวไ้มอไปนมหวานอย่านิ่ๆ แ่ะร้อไห้ละปลาบปลื้มลูสาวทำนมให้พ่อห่วยๆ อย่าเา!
“หืม?…..็ีสิะ ทำไมะไม่ีละ?…..”ถัานไ้ล่าวออมาอย่าๆ ็มีแ่ถัห่าวอยู่นเียวนาะทำไปให้ใรละ?
“อะ- เออ……อบุ”ถัห่าวไ้ล่าวออมาอย่าีในลนนิหน่อย่อนะเริ่มิน
“้าอไปูสมุนไพรหน่อยนะะ”ถัานไ้ล่าวออมาแล้วเินาไป
“อืม….ระวััว้วยละ”ถัห่าวไ้ล่าวพร้อมิในใแล้วเริ่มินเ้อย่าอร่อย
.
.
.
.
.
.
สวนส่วนัวอถัาน
“อืม…..สมุนไพรยัไม่ีมาพอที่ะทำยา่าๆ แ่็พอะทำอะไรไ้อยู่มา”ถัานไู้สวนอัวเอเียบๆ พร้อมิในใว่าะเอาไปทำอะไรี
“อ่า….้ออบุเลยที่เราเป็นศิษย์ฝ่ายในที่ทำให้เราไ้รับวามรู้นานี้…..ถึะน่าหุหิในเวลาเียวัน็เถอะ”ถัานไ้มวิ้วเล็น้อยถ้าเป็นามเนื้อวรเป็นศิษย์ฝ่ายนอแ่เธอในนี้เป็นฝ่ายในเพราะพรสวรร์่าๆ ทั้ปรุยา สมุนไพร ารรัษา และ วิาลอบสัหาร่าๆ
“เราเรียนรู้ที่นั้นเือบหมเลยโนมอว่าเป็นอันราย…..เหอะ สำนัเฮวย”ถัานไ้บ่นออมา
ใ่แล้วเธอไ้ายเพราะถูมอว่าเ่เินไป ภายในอายุแ่ 16 เธอับเรียนรู้ทุศาสร์และนำมาใ้เพื่อทำให้สำนัยิ่ให่แ่ับลายเป็นว่าเธอถูนทั้สำนัรุม น่าะ้วยเพราะวามอิา วามโลภ ัหา่าๆ
“แ่็ลาลนรไปไ้เยอะ้วยอาวุธอสำนั……รู้สึว่าัว้าะย้อนแย้พิลึ”ถัานไ้บ่นออมาพร้อมเินเ็บเี่ยวสมุนไพรและพอเินไปเินมา….
“หืม?….ีวิ้าไม่ปิริๆ เหรอไัน?”ถัานไ้บ่นออมาเพราะรหน้าเธอือ ผู้หิ(?) ผมสีส้มออไปทาสีทอมีอไม้อยู่รอบัวและรอยบาแผลทีู่แล้วน่าะโนพิษมา
“หืม?……พิษนี้มัน….อสรพิษมร ั้นเหรออยาะ้วยแู่แรผิปิั”ถัานไ้เ็สภาพอีายูนิ่ๆ พร้อมสีหน้าแปลใับวามแรอพิษ
“อะ น่าะพววิายุทธสินะ”ถัานไ้ิวามเป็นว่าทำไมพิษถึแรว่าปิ เธอเยเห็นนในหมู่บ้านใ้ันอยู่บ้า
“น่าะ้อเบื้อ้นไป่อนละนะ…..”เ็สาวไ้ลุึ้นไปหาสมุนไพรที่พอะ่วยไ้แ่็แ่นิหน่อย
“น่าะพอ่วยท่านไ้อยู่บ้า….เอาละ”เ็สาวไ้บๆ สมุนไพร้วยมือที่ลายเป็นหยสีสวย่อนะเอาไปประบในุที่โนพิษอย่าเบามือ
“อืม….”หิสาว(?) ไ้ราออมาเบาๆ
“อทนหน่อยนะะ”ถัานไ้ไปหาผ้าสะอาาล่อที่เธอเ็บไว้ับพวยามาพันในุที่โนพิษและ่อมา็เริ่มรัษาบาแผลอีฝ่ายไป้วยถึะ่วยเรื่อพิษไม่ไ้แ่เรื่อรัษาแผลพวนี้สบาย~
“ประมานี้็โอเ…..เอาละพาไปพัที่บ้านเรา่อนละัน"อุ้มอีฝ่ายึ้นหลัพร้อมพาเินลเา้วยารเลื่อนไหวอย่ารวเร็วนไม่น่าเื่อว่าเ็สาวนนี้เป็นนทำ
ถัานไ้พาอีฝ่ายมาถึบ้านอย่าปลอภัย(?) ่อนะเินเ้าไปในบ้านและมอรอบๆ ูว่าบิานอยู่ไหม
“ไม่อยู่ั้นเหรอ?….แปลัเลย”ถัานไ้ล่าวึ้นมา้วยวามแปลใเพราะพ่อเธอไม่อยาออไปไหนเท่าไหร่
“………..เอาเป็นว่า่ามัน่อนละัน”ถัานไ้่ามันไป่อน พร้อมว่าพี่สาว(?) นสวยลมานอนบนเียอน
“พลัภายในเสวียนเทียนเป็นวิาเสริมพลัายและำลัภายในแ่าที่เราลอศึษาู……มันสามารถลายเป็นสุยอารรัษาไ้”ถัานไ้ล่าวออมาพร้อมนัยาที่ลายเป็นสีม่วพร้อมมือเรียวไ้มีเสียสีทออ่อนๆ ปราึ้นมา
‘ เราไ้ลอยัมันลไปในร่าายอน(หนูทลอ) ูาอนแรมัน็เหมือนเิมแ่เสริมารพันาำลัภายในและพันาเนรปีศาสีม่วแ่เราไ้ลอลึลไปอีนทำให้วิานี้…….เหนือว่าวิารัษาใๆ ้วยารึพลัลมปรามาแล้วแปรเปลี่ยนเป็นเลล์เม็เลือาวที่่อ้านเื้อโรและทำให้ร่าายเร่ารพันา ' ถัานไ้ิ้มไปามุ่าๆ อย่ารวเร็วพิษที่เยอยู่ในร่าาย็เริ่มไหลออมาาผิวหนัออีฝาย
ถ้าสรุป่ายๆ มัน็ารฟื้นฟูที่เร็วผิปินั้นละ ไม่ไ้มีอะไรแ่พวสำนัโ่นั้นสนใและิว่ามัน็แ่เอาไว้พันาำลัภายในอย่าเียวนไม่รู้ สรรพุอมันที่ะสามารถันพิษ่าๆ ไ้ถ้าพันาเพิ่ม!
“เห้อออ….แ่เพราะมันไม่พันาเพิ่มเลยเลยไม่สามารถรัษาไ้สมบูร์”ถัานไ้ล่าวออมาอย่าเรียบนิ่เพราะ วิาเสวียนเทียนอัวเธออยู่นิ่มานานแล้วมันไม่พันาเพิ่มึ้นเลย
“อืม….อ่า…อะไรเนี่ย้าอยู่ที่ไหน?…”หิสาว(?)ที่ถูรัษาไ้ื่นึ้นมาอย่าัวเีย
“่อยๆ นะะ….”ประอัวอีฝ่ายพร้อมเ็ูอาาร
“อะ- ยัยหนู…..เ้า- หืม? ทำไมพิษมันถึแทบไม่มีเลย”หิสาว(?) ไ้พูออมา้วยวามแปลใเพราะัวเธอเอับ ราทินนามพรหมยุทธิ์ พิษ็ไม่น่าะใ่เล่นๆ
“อาารีึ้นแล้วสินะะ ระวั้วยนะะ พิษมันไม่ไ้หายไปหมแ่หายไปนิหน่อย”ถัานไ้ล่าวออไป
“ไ้ไัน….”หิสาวล่าวออมา้วยวามไม่เื่อ
“ถ้าฟื้นแล้วท่าน็วรรีบไปหาหมอีๆ นะะ”ถัานไ้ลุึ้นมาพร้อมไปหยิบสมุออแล้วีระาษมาให้
“ไปหาสมุนไพรพวนี้มานะะ แล้วปรุเป็นยาินสั 3 วันพิษ็ะไม่เหลือะ”ถัานไ้ล่าวออมา้วยไม่ยอมเลยว่าพิษนั้นือพืษที่แรเป็นอันับ้นๆ อทวีป
“เ้าหนู…..อบุมา”หิสาว(?) ไ้ล่าวออมา้วยวามอึ้นิๆ
“ไม่เป็นอะไระ…..”ถัานไ้เินไปในห้อรัวพร้อมเินลับมาพร้อมล่อระาษบ้าอย่าพร้อมเอามาให้เธอ
“หืม? อะไรเหรอ๊ะ?”หิสาวไ้ล่าวถามเ็สาวไป
“เ้อไม้นะะ….้าลอทำเมื่อเ้าหวัว่าะอร่อยนะะ”ถัานไ้ล่าวออไปนิ่ๆ แ่็มีรอยยิ้มมุมปานิหน่อยให้อีฝ่าย
“ั้นเหรอเ็น้อย……อบุมา๊ะ”หิสาวไ้ล่าวอบุ
“้าะอบแทนเ้าแน่นอนหนูน้อย…..”เินออไป้วยรอยยิ้มสนในิๆ
“……..้าไม่้อารอะไรเท่าไหร่หรอะ”ถัานไ้พึมพำเียบๆ
โปริามอน่อไป
……….ไรท์น่าะใส่แท็ สโลไลฟ์ริๆ แหะ เพราะนิสัยน้อานมันแบบนั้น-
และในบาอย่าไรท์เพิ่มมาเอ บ้าอย่าและเวลามันอาะไม่รัน
ถ้าอบฝาใและอมเม้นท์้วยนะะ~
ความคิดเห็น