คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ประชุม x
มีคนทายถูกด้วย เก่งจัง
ถูกต้องเลยครับมันคือหมา ผมหันไปจับมือซากูระทันทีแล้วรีบออกตัวทันใด อ้ากกกก
มันมาแล้ว มันจะกัดตูดผมแล้ว (ยังซะหน่อย) วิ่ง วิ่ง วิ่ง อ้าว แล้วไงกลายเป็นซากูระลากผมแทนละ
ยัยขาสั้นวิ่งเร็วชะมัด ไม่ได้การต้องหาที่ซ่อน ที่ซ่อน แล้วมันที่ไหนล่ะ T_T
ซากูระ Say;
ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว ว่าความกลัวทำให้คนเรากล้าทำได้ทุกอย่าง ตอนนี้กลายเป็นว่าฉัน
เป็นคนลากซาสึเกะแทน ก็ไอบ้านี้มัวแต่สนใจว่าหมามันจะกัดตูดมัน ช่างมัน ต้องหาที่ซ่อน คิดได้
เช่นนี้ฉันก็ตัดสินใจวิ่งขึ้นไปบนอาคารทันที
“กี่โมงแล้ว แฮก แฮก”
“เธอจะถามทำไม”
“ก็บอกมาเหอะน่า”
“จะสามโมงแล้ว”
“เรามีนัดกับพวกรุ่นพี่กี่โมง”
“สามโมง”
“งั้นเอาที่นี้แหละ” ฉันตัดสินใจวิ่งไปที่ห้องประชุมใหญ่ทันที โรงเรียนนี้มันเรื่องมาก จะประชุมทั้ง
ทีต้องมีห้องส่วนตัว ตอนนี้พวกฉันวิ่งมาถึงส่วนกลางแล้ว
“พวกที่วิ่งข้างหน้านั้นใช่พวกเนจิรึเปล่า”
“ไม่รู้” แต่หน้าจะใช่ มันไปรวมตัวกันตั้งแต่เมื่อไรวะ
“เธอยังไหว อยู่รึเปล่า”
“ไหวไมไหวก็ต้องทน” ไอพวกบ้านั้นวิ่งเข้าไปในห้องประชุมแล้ว เวร แม่งไม่รอกันเลย ตอนนี้
พวกฉันวิ่งมาถึงหน้าประตูแล้ว เฮ้ย แม่งล็อค ล็อคทำม่ายยยยยยยยย
ตึง ตึง (ไอบ้าซาสึเกะมันเริ่มพังประตู)
“เฮ้ย เปิดประตูสิวะเปิดเปิด” ตะโกนทำสากอะไร โอ้ว ข้างหลังหมาเป็นขบวนเลย พวกแกจะไป
รวมกับเสื้อแดงรึไง ถึงวิ่งกันมาเป็นขบวนขนาดนี้
“ถ้าไม่เปิดพวกแกตาย” สิ้นคำพูดของฉัน ประตูมันก็เปิดทันใด หึหึ กลัวตายกันด้วยเหรอ พอพวก
ฉันเข้าไป ก็ต้องยันประตูไว้ทันที พวกหมาบ้านี้ฉลาดกว่าที่คิดแหะ
ปัง ปัง ปัง ตึง ตึง
“แล้วจะยืนทำบื้ออะไรกัน มาช่วยกันดันสิ” นายพูดได้ตรงใจฉันมากเลย ยืนมองฉันตาแป่ว ไม่รู้จัก
มาช่วย
“แล้วพวกพี่ไม่คิดจะมาช่วยกันเลยหรือไง” นารูโตะตะโกนถามพวกพี่ๆ ที่นั่งมองพวกเราอย่าง
ตกใจ มองกันอยู่ได้ ไม่เห็นหรือไง ว่าคนเขากำลังเดือดร้อน ยืนมองกันอยู่ได้
“มันไปกันหมดแล้ว” อิโนะที่มองลอดรูประตูอยู่พูดขึ้น พวกเราก็ถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้นทันที
“แฮก...แฮก...แฮก”หอบกันใหญ่
“อธิบายให้ฟังหน่อยสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” พี่โคนันถามขึ้น หลังจากที่ช่วยพวกเราดันประตู ทุกคน
หันมามองที่ฉันทันที คิดว่าฉันจะพูดเหรอ ฝันไปเถอะ
“ก็เรื่องมันเป็นอย่านี้นะค่ะ”แล้วสุดท้าย เท็นเท็น ก็เป็นคนอธิบาย
“ซากูระ ในตูมีขนมเต็มเลย ไปกินได้เลยนะจ๊ะ” พี่โคนันพูดอย่างรู้ใจ ฉันพยักให้พี่เขา แล้วเดินไป
หยิบขนมกินทันที ว้าว ขนมเต็มเลย แล้วฉันก็หอบขนมทั้งหลายไปนั่งกินที่โซฟาตัวใหญ่ ที่อยู่หลัง
โต๊ะประชุม
“กินคนเดียวเลยนะ ซากูระ”อิโนะ เดินเข้ามาหาฉัน
“หรือเธอจะกินด้วยละ ยัยหมู”
“แบร่ ฉันไม่กินหรอกขนมพวกนั้นทำให้ฉันอ้วน”แล้วเธอก็เดินจากไป มาทำไมเนี่ย
“เออนี้ ซากูระ พ่อเธอเรียกกลับไปทำไมเหรอ” เท็นเท็น ที่กำลังช่วยพี่โคนันจัดโต๊ะ ตะโกนถามฉัน
ฉันหันไปมองพี่เพน พี่เพนก็หันมามองฉัน แล้วฉันก็หันไปหาเท็นเท็น เฮ้ย มองหน้าฉันกันทำไม
“ไม่มีไรหรอก เรื่องปัญญาอ่อนนะ” ฉันหันกลับไปมองหน้าพี่เพน พี่แกถอนหายใจออกมา แล้วก็
หันมาหาฉัน แล้วยิ้มให้ ประมาณว่า “ขอบคุณ” ฉันก็ยักไหล่ให้ ประมาณว่า “ไม่เป็นไร”
“เท็นเท็น ไม่ต้องเป็นห่วงยัยซากูระหรอก ยัยนั้นอ่ะเอาตัวรอดได้”อิโนะบอกเท็นเท็น ที่ทำหน้า
เป็นห่วงฉัน ขอฉันกัดสักหน่อยแล้วกัน
“ไม่เหมือนเธอใช่ไม ที่เอาตัวรอดไม่เป็น”
“ใครบอกเธอ” ยัยอิโนะถามเสียงแหลม ทุกคนในห้องหัวเราะออกมา
“ก็ดูจากมันสมองเธอไง”
“ยัยซากูระปากหมา”
“ยัยอิโนะหมูตอน”
“ยัยเยือกแข็ง”
“ยัยหน้าหนา”
“อ้าย เธอด่าว่าฉันหน้าด้านเหรอ” แล้วทุกคนก็หัวเราะกันดังขึ้น
“เปล่า”
“จะเปล่าได้ยังไง”
“พอ พอกันก่อนเถอะจ๊ะ”พี่โคนันเข้ามาหยุดพวกเรา
“ชิ”
“.....”
“งั้นเรามาเริ่มประชุมกันเลยก็แล้วกันนะ” เริ่มประชุม ฉันก็ต้องจากขนมไปนะสิ เฮ้อ คิดได้ยังงั้น
ฉันก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้ประชุมข้างๆซาสึเกะ
“วันนี้พวกเราจะมาคุยกันเกี่ยวกับ งานเต้นรำ ฉลองเปิดเรียน และก็การรับน้อง” ฮ้าว สงสัยจะยาว
ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที
“ยัยซากูระ หลับไม่ได้นะ”อิโนะที่นั่งข้างฉันสะกิดบอก
“ฉันไม่หลับหรอกน่า แต่เธอก็ช่วยฟังเพื่อด้วยก็แล้วกัน”
“เฮ้อ ก็ได้”
“งานเลี้ยงเต้นรำ จะมีขึ้นในอาทิตย์หน้า พวกพี่อยากให้ทุกคนแต่งชุดในคอนเซป ฮัลโลวีน”พี่
โคนันเป็นคนพูดแทน ไม่เป็นอันนอนเลยฉัน
“แล้วพวกเธอทั้งสิบ ก็ต้องแต่งชุดที่เหมาะกับตำแหน่งของพวกเธอ เรื่องชุดของพวกเธอ โคนันจะ
เป็นคนจัดการให้” พี่ซาโซริ พูด พล่างฮ้าว ไปด้วย
ปัง (ประตู)
เสียงประตูที่เปิดออกมา เสียงดัง ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมามอง เปิดเบาๆไม่เป็นรึไงกัน
ไม่มีมารยาทจริงๆ แล้วคนที่เข้ามา ทำให้ฉันต้องตัดสินใจฟุบลงไปใหม่อีกครั้ง ยัยหมาคาริน
“สวัสดีค่า ทุกคน” เสียงแหลมๆ นั้นทำให้ฉันหลับไม่ลง เลยต้องเงยหน้าขึ้นมา
“พวกไม่มีมารยาท”ฉันพูดออกไป ทำให้ยัยคารินหันมามองฉัน แต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา นอกจาก
มองฉันด้วยสายตาอาฆาต
“เธอมาทำอะไร” พี่อิทาจิ พี่ชายของซาสึเกะถาม ออกมาอย่างเย็นชา
“ก็มาทำงานในฐานะ ที่เป็นซาตานคู่กับท่านซาสึเกะไงละค่ะ” พูดจบ ยัยนั้นก็เดินมาหาฉันพร้อม
กับดันฉันให้ตกลงจากเก้าอี้ แล้วนั่งแทนฉัน แถมด้วยการควงแขนเจ้าซาสึเกะอีก แบบนี้มันจะมาก
เกินไปแล้วนะ ฉันลุกขึ้นยืน โดยมีเท็นเท็นกับอิโนะมาช่วยพยุง ฉันตัดสินใจไปนั่งข้างพี่ซาโซริ ที่
นั่งอยู่อีกฝั่งนึง
“ใครเชิญเธอไม่ทราบ”ยัยอิโนะถาม พล่างเขยิบเก้าอี้ ให้ออกห่างคาริน
“สัญชาตญาณมันบอก ว่างานนี้ต้องเป็นฉันเท่านั้น” ยัยคารินพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ
“หน้าด้าน”พวกฉันทั้งห้าคน เทมาริ เท็นเท็น ฉัน อิโนะ ฮินาตะ (ก็เอาด้วย) พูดออกมาพร้อมกัน
อย่างมิได้นัดหมาย
“พวกแก....”
“แต่คนที่เป็นซาตานคู่กับน้องของอิทาจิ คือน้องซากูระนะจ๊ะเบบี๋” พี่โทบิพูดออกมา พร้อมกับ
ทำท่าเหมือน พวกสะเทินน้ำสะเทินบก
“โทบิ ฉันว่าแกเลิกพูดอย่างนั้นเถอะ ฝังแล้วอยากจะฆ่าแกจริง อืม” พี่เดอิดาระ พูดขึ้นพร้อมกับทำ
หน้าแหยงๆ
“ซากูระอีกแล้วงั้นเหรอ”ยัยคารินพูดขึ้นด้วน เสียงที่เรียกว่าปรอทแตก แล้วหันมามองฉันด้วย
สายตาอาฆาต ฉันทำเป็นไม่เห็นมันทันที
“นี้แก กล้าเมินฉันเหรอยัยซากูระ”
“เอาละ คาริน ตอนนี้พวกเรากำลังประชุมกันอยู่ เธอช่วยออกไปซะที” พี่ซุยเงสึ พูดพร้อมกับทำ
หน้าเอือมระอา
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” แล้วยัยนั้นก็วิ่งออกไปทันที
“เธอนะกลับมานั่งทีได้แล้ว”ซาสึเกะพูดขึ้น สั่งอย่างกับเป็นพ่อ แล้วฉันก็ต้องกลับไปนั่งที่ เพราะ
ไอซาสึเกะมันดันทำท่าจะเดินมาลากตัวฉันไปนั่ง
“เอาละมาเข้าเรื่องกันต่อ ส่วนเรื่องของในงาน เราจะให้เกรด11 แต่ละห้อง ช่วยจัด เกี่ยวกับเรื่อง
เวที อาหาร เพลงที่ใช้ในงานเต้นรำ และการจัดสถานที่” พวกพี่จะไม่ทำอะไรเลยใช่
“ส่วนพวกฉัน จะดูเกี่ยวกับการดูแลความปลอดภัยในงานเต้นรำ” พี่อิทาจิ พูดพร้อมกับกินดังโงะ
ไปด้วย ไม่อยากเชื่อ
“แล้วเรื่องการรับน้อง จะมีเฉพาะเกรด11เท่านั้น อ้อ เรื่องงานเต้นรำ พวกเธอทั้งห้าคู่ จะต้องเป็น
คนเปิดฟลอเต้นรำ”โอ้ว แม่เจ้า
“ส่วนเรื่องเข้าค่าย เราจะประชุมร่วมกับเกรด11ทั้งหมดกันอีกครั้ง”
“วันนี้พวกเราจะเลี้ยงต้อนรับพวกเธอ ที่ J-50 อย่าลืมมากันด้วยนะ เจอกันตอนหกโมง”พี่โคนัน
พูดอย่างตื่นเต้น
“ไม่ไปได้ไม”ฉันพูดออกไป ใครจะอยากไปวะ
“มาเถอะนะจ๊ะ เบบี๋ พวกพี่ไม่ทำอะไรเราหรอก” พูดซะหน้าถีบเลยนะ
“ฉันบอกให้แกเลิกพูดแบบนี้ไงไอโทบิ อืม”
“มันเลิกไม่ได้นะจ๊ะเบบี๋”
“เลิกไม่ได้ก็ไปตายซะ”พี่อิทาจิ
“กรี๊ด ไม่เอานะตัวเอง เขายังไม่อยากตาย”
“งั้นก็เงียบปากไป”ฉันพูดออกมาอย่างรำคาญ นั้นทำให้พี่โทบิเงียบได้ทันที
“แต่คุณลุง อนุญาตแล้วนะ” พี่เพนพูด พร้อมกับยื่นกระดาษสีขาวมาให้ฉัน O_O เบิกตาเลยครับ
พี่น้อง
ไปเถอะนะลูก ถือว่าเข้าสังคม วันนี้พ่อให้หยุดงานวันหนึ่ง เพื่อให้ลูกไปสังสรรค์กับเพื่อน รักนะจุ๊บจุ๊บ
จาก พ่อสุดที่รัก
หนอย ฉันจะฆ่าพ่อวันนี้แหละ (พูดเล่นนะจ๊ะ)
“งั้นเจอกันหกโมงนะจ๊ะ”
ความคิดเห็น