คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : โรงพยาบาลกับซากูระ ตอนจบ
โรงพยาบาล ซากุระ Say
หน้าเบื่อที่สุดของที่สุดเลย ที่นี้ไม่มีอะไรทำสักอย่าง นอกจากกินกับนอน
เมื่อไรจะหายสักทีเนี่ยยยยยยยย
“ซากูระ งั้นพวกเรากลับก่อนนะ” พวกเท็นเท็นที่มากันตั้งแต่เช้า ก็เพิ่งกลับ
“อืม”
“ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนไม”เท็นเท็นถาม เพราะเห็นฉันทำหน้าเซ็งกะตายอยู่บนเตียง
“ไม่ต้องหรอก”
“เดี่ยวฉันอยู่เป็นเพื่อนเอง พวกเธอกลับกันไปเถอะ” ซาสึเกะที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม ไม่ลุกไป
ไหนก็พูดขึ้น อ๋อ ที่นั่งไม่ลุกเนี่ยกะว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเหรอ
“อืม ก็ดีเหมือนกัน พวกนายจะได้มีเวลาอยู่กันสองคน แล้วพรุ่งนี้พวกเราจะมาใหม่นะ
จ๊ะ” ยัยอิโนะ พูดเสียงกระแดะออกมา ปากฉันเหรอเนี่ย
“พรุ่งนี้เจอกันนะซากูระจัง”นารูโตะ
“แล้วเจอกันนะค่ะ”ฮินาตะ
“บาย”เทมาริ
แล้วพวกนั้นก็กลับไป หลังจากพูดล่ำลาฉันอยู่นาน แสนนาน แล้วซาสึ
เกะก็ค่อยๆลูกขึ้น ไหนบอกจะอยู่เป็นเพื่อนไง
“ไปไหนอ่ะ”
“ไปเอาเสื้อผ้า เธอคิดจะให้ฉันนอนชุดนี้หรือไง”
“อืม”
“จะเอาอะไรหรือเปล่า”
“ไม่”
“เดี่ยวมานะ”
ผ่านไป 1 ชั่วโมง
หมอนี้ไปนานมาก นานจนฉันไม่รู้จะดูอะไรในทีวีแล้ว หนาวชะมัด อ๊ากกกก
กกกกก จะบ้าตายอยู่แล้ว โรงบาลบ้าอะไรไม่มีอะไรเลย มีเครื่องเล่นหนัง แต่ไม่มีหนัง
ให้เปิด บ้าๆ
“มาแล้ว”
“นาย...ไปจมบ่อโคลนมาหรือไง นานเป็นบ้าเลย”
“โทษที ฉันนอนเพลิน”
“นายนอนหลับงั้นเหรอ”
“ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ”
“แล้วขนอะไรมาเยอะแยะอ่ะ” ใช่ หมอนี้ถือของมาอย่างกับจะย้ายบ้านงั้นแหละ
“ขนมทั้งนั้น แล้วก็ซีดี เห็นมีเครื่องเล่นอยู่อ่ะ”
“เฮ้อ ก็นึกว่าเป็นอะไรไปซะอีก” ฉันพึมพำออกมา
“เป็นห่วงฉันหรือไง”
“หือ”
“เป็นห่วง ฉันหรือไง”
“ก็ต้องเป็นห่วงสิ แฟนทั้งคนนะ หายไปเป็นชั้วโมง” หมอนี้ทำหน้าอึ้ง
“ฮะๆ โอเค ที่หลังจะรีบมาเลยครับ” แล้วหมอนี้ก็วางของลง แล้วเดินมาหาฉัน พร้อม
กับประทับริมฝีปากที่หน้าผากฉัน
“น่ารักจริง ฉันรักเธอโครตเลยวะ”
“อืม”
แล้วหมอนี้ก็จัดการเอาซีดีที่เอามา มาให้ฉันดูว่ามีเรื่องอะไรบ้าง แล้วก็เข้าไป
อาบน้ำ หนังบ้าอะไรเนี่ย มีแต่หนังผี อ้อ กะว่าจะให้ฉันกรีดหรือไง ชิ ทำอย่างกับเป็นเด็ก
ไปได้ อ่ะ มีการ์ตูนด้วย ดูเรื่องนี้แหละ (แล้วเธอไม่ใช่เด็กเหรอ)
“ดูเรื่องไร”
“เรื่องนี้”
“ชินจัง”
“อาหะ”
“เธอเป็นเหรอ”
“แล้วนายเอามาด้วยทำไมละ แล้วหนังที่นายเอามาก็มีแต่หนังผีทั้งนั้น”
“ก็คิดว่าเธอชอบหนังแนวนี้”
“บ้า”
“ฮาๆ งั้นดูเรื่องนี้ก็ได้”
แล้วฉันก็นอนดูชินจังอย่างมีความสุข คุณคิดว่าซาสึเกะขึ้นมานอนกับฉันหรือ
เปล่า ถ้าคุณคิด คุณก็ต้องผิดหวังได้เลย เพราะหมอนั้นต้องนอนที่โซฟา ฉันหันไปมอง
ซาสึเกะที่นอนอยู่ที่โซฟา ดูถ้าคุณชายหน้าจะปวดหลังมากเพราะนอนไม่อยู่นิ่งเลย
สงสารนิดนึง ให้ขึ้นมานอนด้วยก็ได้
“ซาสึเกะ”
“...........”
“ซาสึเกะ”
“หือ” แล้วหมอนั้นก็หันกลับมามองฉัน ฉันค่อยเขยิบให้มีพื้นที่มากขึ้น
“ขึ้นมานอนนี้มา”
“หา”
“ฉันบอกให้ขึ้นมานอนนี้”ฉันเริ่มขึ้นเสียง หมอนี้ทำไมเป็นคนเข้าใจอะไรยากอย่างนี้
นะ
ซาสึเกะ Say
ผมยังงงกับสิ่งที่เธอพูดออกมา อยู่ดีๆก็บอกให้ผมขึ้นไปนอนบนเตียงด้วย เป็น
ใครก็ต้องตกใจครับ แม้จะเป็นแฟนกัน ก็ตอนแรกยัยนี้ค้านหัวชนฝาเลยนิ ว่าให้นอนที่
โซฟา
“ทำไมถึงให้ฉันขึ้นมานอนด้วย”
“ก็สงสาร เห็นนอนไม่สบายนิ ฉันไม่ใช่คนใจดำนะ”
“โอเค” ผมค่อยขึ้นไปนอนข้างๆเธอ เตียงโรงบาลนี้มันสามรถนอนได้สองคนก็จริงแต่
มันก็ตองเบียดกันซะหน่อย ผมก็เลยจัดการดึงตัวซากูระเข้ามากอดเอาไว้แล้วให้เธอนอน
หนุนแขนผม ซากูระจึงต้องซุกหน้ากับอกผม ดีจัง
“ห้ามลามปามมากกว่านี้ก็แล้วกัน”
“อย่างเช่นอะไรละ”
“ทุกๆอย่าง ยกเว้นที่นายทำอยู่ เพราะมันจำเป็น”
“ไม่จะเป็นหรอก แต่ฉันอยากทำ”
“ชิ อย่าลืมละคนของพ่อฉันยังยืนอยู่หน้าห้อง”
“หึ รู้แล้วนา รอให้แต่งงานกันก่อน แล้วค่อยทำก็ได้”
“รู้ได้ไงว่าฉันจะแต่งงานกับนาย”
“ก็ฉันจะแต่ง”
“เหอะ” เธอไม่รอดฉันหรอก
แล้วผมก็นอนดูการ์ตูนที่ซากูระอยากดูไปจนจบ ผมก้มลงไปมองซากุระที่อยู่ใน
อ้อมกอดของผม ปรากฏ ว่ายัยนี้หลับไปแล้ว555 น่ารักจริงๆ ผมอยากนอนกอดเธอทุก
วันเลยจริงๆ
“ราตรีสวัสนะ ที่รักของฉัน” ผมก้มลงไปจูบที่หน้าผากของเธอ แล้วเข้าสู่ห้าวนิทรา
ความคิดเห็น