คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนจบ ของงานเต้นรำ (เเสนหวาน)
เทมาริ Say:
ฉันละเซ็งจริงๆ ทำไมมันต้องมีสองชุดด้วยเนี่ย ชุดแรกก็จะบ้าตายอยู่แล้ว แล้ว
มาดูชุดที่สองสิ อ๊าก หึย ชุดของฉันเป็นชุดเดรสยาวคลุมเท้าสีแดงสด ที่เห็นแล้วเลือด
สาด รองเท้าส้นสูงสีดำ หึย ทำไมชุดชั้นมันเกะกะอย่างนี้ แต่ไม่ใช่เฉพาะฉันคนเดียว
หรอกนะ แต่ดูท่าจะมีคนมีความสุขกับการใส่ชุดนี้อยู่สองคนนะ ก็ยัยอิโนะ กับ ฮินาตะ
นะสิ ส่วนคนที่จะระเบิดแบบสุดๆ ก็ต้องยกให้ซากูระ ส่วนรองลงมาก็เท็นเท็น สองคนนี้
เป็นผู้หญิงจริงรึเปล่าเนี่ย (แล้วเธอละ)
“ใครมันเป็นคนคิดชุดวะเนี่ย” เท็นเท็นเริ่มอาละวาดแล้ว ดูแล้วคล้ายๆกับชุดแต่งงาน
เลย
“ฉันว่าสวยดีออก” ยัยอิโนะบอกเท็นเท็น พร้อมกับเดินสำรวจ ชุดของยัยอิโนะก็ช่างคิด
ซะจริงๆ เป็นชุดเดรสเหมือนกับของฉันนั้นแหละ แต่เป็นสีชมพูมีลายดอกไม้
“หน้ารำคาญนะสิไม่ว่า” เท็นเท็นเดินตึงตังตึงตังไปนั่งอยู่ข้างๆซากูระ ที่นั่งหน้าบึ่งอยู่
“ชุดของคุณซากูระก็สวยนะค่ะ แต่มันมืดมนไปนิดนึง” ฮินาตะจังพูดพร้อมกับมองดูชุด
ของซากูระ ชุดของซากูระมันก็ช่างมือมนอะไรขนาดนี้ ชุดของซากูระเป็นเดรสสั้นสีดำ
แดง กระโปรงสุมไก่ มีดอกกุหลาบสีแดงกับสีดำประดับ ถุงน่องสีดำขาด กับรองเท้าบูด
หนังสีดำ ส่วนชุดของฮินาตะจังก็เหมือนกับชุดของเท็นเท็นแต่เป็นสีฟ้า
“ไปกันได้แล้วจ๊ะ” พี่โคนันเข้ามาตามพวกเรา แล้วเวลาเต้นรำไอชิกามารุจะเหยียบเท้า
ฉันไมเนี่ย
เท็นเท็น Say:
อ๊าก ฉันกำลังเป็นบ้า เพราะชุดบ้าๆนี้ มันน่ารำคาญที่สุดในโลกเลย อยาก
ถอด อยากถอด
“ไปบ้าอะไร” เนจิที่เดินข้างๆฉันถามขึ้น
“รำคาญ”
“ฉันไปทำอะไรให้เธอ”
“ฉันหมายถึงรำคาญชุดนี้” พูดมากจริงๆ
ซาสึเกะ Say
ผมว่าผมดื้อแล้วนะ แต่พอมาเจอซากูระนี้ ผมยอมแพ้เลย ยัยนี้โครตดื้อเลย
ยัยนี้ไม่ยอมใส่รองเท้า ให้ใส่ยังไงก็ไม่ยอม
“ซากูระทำไมไม่ใส่รองเท้าละ” อิโนะเดินเข้ามาหาพวกผม เพราะพวกผมไม่ยอม
ออกไปซะที
“มันกัด” หือ รองเท้ากัดงั้นเหรอ ผมเดินเข้าไปหาซากูระ แล้วนั่งลงมองไปที่เท้าของเธอ
มันแดงแล้วเริ่มจะพองจริงๆด้วย
“แต่เธอต้องใสมันนะ”
“ไม่ต้อง” ทำไมละ
“ทำไมละ นายอยากให้ซากูระเดินเท้าเปล่างั้นเหรอ”
“ฉันไม่ยอมให้แฟนฉันต้องมาเจ็บ เพราะรองเท้าบ้าๆนี้หรอกนะ”
“แฟน ? พวกนายไปเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไร”
“เมื่อกี้”
“ต้าย ไวไฟกันจริงนะ แต่นายไม่กลัวซากูระเหยียบโดนอะไรงั้นเหรอ” เออ จริงด้วย ผม
หันไปมองซากูระ ซากูระมองกลับมาที่ผมพร้อมกับดึงมือผมไปด้วย เธอจับมือผมให้
แนบกับใบหน้าของเธอ โหมดอ้อนอีกแล้ว แต่ผมก็ต้องใจอ่อนทุกที
“เดี่ยวฉันอุ้มเอง”
“อุ้ม อุ้มซากูระเนี่ยนะ”
“อืม”
“โอเค ก็ได้ แล้วเจอกัน” แล้วอิโนะก็เดินอกไป ตอนนี้ในห้องเหลือแต่ผมกับซากูระ
เท่านั้น
“จะอุ้มจริงๆเหรอ”
“แฟนฉัน ฉันก็ต้องอุ้มสิ”
“ไม่หนักเหรอ”
“ไม่อ่ะ ตัวเธอเบาอย่างกับขนนก”
“ก็ตามใจ” ผมเดินเข้าไปหาซากูระ แล้วค่อยๆช้อนตัวเธอขึ้นมา ถึงจะกินไม่หยุด แต่ตัว
เบาชะมัด ซากูระซบหน้าลงกับอกของผมแล้วดูท่าเหมือนจะหลับซะด้วย
“เฮ้ อย่าหลับนะ”
“อือ”ถึงจะพูดอย่างนั้น แต่หลับตาอยู่ไม่ใช่เหรอนั้น”
พวกผมเดินออกไปจากห้อง ทุกคนที่รออยู่ ก็ค่อยเดินออกไปกัน เริ่มจากคู่ชิ
กามารุ ซาอิ นารูโตะ เนจิ แล้วก็ผม ทุกคนมองมาที่พวกผมเป็นตาเดียว แต่ที่แน่ๆคู่
ผมถูกมองเยอะเป็นพิเศษ ก็คงเพราะผมอุ้มซากูระอยู่มั้ง ผมมองไปที่ทางเดินที่จะเดินขึ้น
ไปบนเวที แล้วก็ต้องอึ้ง ทำไมมันไกลอย่างงี้อ่ะ
“ฉันนอนได้สบายเลย”ซากูระลืมตาขึ้นมาคุยกับผม ก็แน่ละไกลออกขนาดนั้น
แล้วก็ถึงซะที หืดขึ้นคอเลย พอถึงเวที เหมือนซากูระจะรู้งาน จึงลืมตาขึ้นมาแล้ว
ลงจากแขนผม ไม่อยากอยู่ขนาดนั้นเลยเหรอ
“งั้นเรามาเปิดฟลอเต้นรำกันนะบัดนี้”
ด้านเทมาริ
ฉันอยากจะบ้าตาย หมอนี้...หมอนี้ มันสอนยากยิ่งกว่าควายซะอีก ฉันสอน
หมอนี้เต้นรำมาร้อยกว่ารอบแล้วได้มั่ง แต่หมอนี้ยังเหยียบเท้าฉันอยู่เลยยยยยย
“เธอเป็นบ้าอะไร”
“แล้วนายละเป็นบ้าอะไร ฉันสอนนายเต้นรำมาร้อยกว่ารอบแล้วนะ แต่นายยังเหยียบเท้า
ฉันอยู่เลย”
“อ่ะ โทษ” เหยียบอีกแล้ว
“ฉันจะทำยังไงกับนายดีเนี่ย นายจะให้ฉันหน้าแตกรึไง”
“งั้นลองแบบนี้ดูไมล่ะ”
“แบบไหน” แล้วหมอนี้ก็ก้มลงมาประกบปากฉันทันที มายก็อด จูบที่สองของฉัน
ผู้ชมด้านล่าง
“หมอนั้นไม่ตายดีแน่” กาอาระ
“ใจเย็นๆนา กาอาระ” คันคุโร่
ด้าน อิโนะ
คิดๆแล้ว ชุดฉันมันก็ช่างเกะกะซะจริง เวลาเต้นรำเนี่ย ฉันแทบหน้าทิ่ม ใครเป็นคนออกแบบชุดว่ะ (ตูเอง)
“คุณอิโนะครับ”
“จ๊ะ”
“วันนี้ผมขออะไรคุณสักอย่างได้ไมครับ”
“หือ ได้สิ”
“แต่คุณอิโนะต้องหลับตาก่อน” อะไรมันจะขนาดนั้น
“ก็ได้จ๊ะ” แต่ก็ทำ แล้วฉันก็หลับตาลง ฉันรู้สึกว่าหน้าของซาอิคุงแนบลงมาที่แก้มของ
ฉัน
“ผมขอ..........................” พอซาอิคุงพูดประโยคนั้นจบ ฉันก็ลืมตาขึ้นทันที พร้อมกับ
ใบหน้าของซาอิคุงก้มลงมายิ่งกว่า พร้อมกับริมฝีปากที่ประกบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน ที่
ซาอิคุงขอฉันก็คือ “ผมขอจูบคุณได้ไมครับ”
ทางด้านฮินาตะ
ฉันไม่ค่อยชอบชุดนี้เลย แม้จะดูสวยก็ตาม แถมฉันเกือบสะดุดตั้งหลายรอบ
คุณนารูโตะก็ยังเต้นไม่ค่อยได้ แต่เข้าก็พยายามอย่างมากที่จะไม่ให้โดนเท้าฉัน
“คุณนารูโตะ ไม่ต้องระวังขนาดนั้นก็ได้ค่ะ”
“แฮะๆ เดี่ยวเจ้าเนจิมันฆ่าเอา” กลัวพี่เนจิงั้นเหรอ
“...............”
“แล้วฉันก็ไม่อยากทำให้คนสำคัญของฉันต้องเจ็บด้วย” คนสำคัญ ฉันเงยหน้าขึ้นไป
มองนารูโตะคุง นารูโตะยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน นั้นทำให้ฉันยิ้มออกมาด้วย นารูโตะคุง
ค่อยโน้มหน้าลงมา แล้วจรดริมฝีบนริมฝีปากของฉัน
ด้านเท็นเท็น
“ไอนารูโตะ”เนจิทำเสียงโหด พร้อมกับหันไปมองนารูโตะกับฮินาตะจังที่กำลังจูบกัน
อยู่ ออกจะหวานแหวว ไอนี้ก็ชอบทำเป็นหมาไปได้ (หมาหวงก้าง)
“ฮินาตะก็โตแล้วปล่อยซะบ้างเฮอะ แถมไอคนที่จูบน้องนายอยู่นะก็เพื่อนนายนะ หน้า
ไว้ใจกว่าเยอะ”
“เธอก็พูดถูกเนอะ”
“ใช่มะ”
“เธอก็เพื่อนน้องฉันเหมือนกัน” หมายความว่าไงวะ
“แล้วไง”
“ส่วนฉันก็เป็นพี่ของฮินาตะ”
“แล้วไง”
“หน้าไว้ใจกว่าเยอะใช่มะ” เฮ้ย ไอตาขาวแกะคิดจะทำอะไร แล้วหมอนี้ก็ก้มลงมาประกบปากจูบฉันทันที ไอบ้า...........
ด้านซากูระ
หน้าเบื่อ วันนี้มีแต่อะไรหน้าเบื่อ อยากนอน ชุดก็หน้ารำคาญ แฟนก็หน้ารำคาญ
เต้นรำก็หน้ารำคาญ (พาลนี้หว่า) เพื่อนก็หน้ารำคาญ
“เฮ้ เต้นรำสิ”
“ขี้เกียจ”
“เธอต้องเต้น”
“ไม่”
“งั้นมานี้”แล้วหมอนี้ก็จับฉันขึ้นไปยืนอยู่บนเท้าเหมือนที่เคยทำมาก่อน แต่ฉันอึดอัดนะ
“อึดอัด”
“ก็เต้นสิ ถึงจะปล่อย”
“ไปเต้นกับยัยคารินไป๊”
“ไม่”
“แต่ฉันไม่ อยากเต้น”
“งั้นก็ยืนอยู่เฉย เดี่ยวฉันเต้นเอง”
“................” ฉันก็ยืนอยู่เฉยๆตามคำบอก หมอนี้ก็ขยับขาไปมาเหมือนกับว่าฉันเต้นรำไปด้วย ฉันเริ่มง่วงแล้วนะ ฉันก็เลยจัดการซบหน้าลงไปที่อกของหมอนี้ อุ่นจัง หมอนี้ก็เปลี่ยนจากท่ารำมากอดเอียวฉันแทน รู้สึก...มี...ความสุข...จัง
“ชอบใช่ไม”
“.............” อือ
“จะกอดอย่างนี้ตลอดไปเลย”
“............”ก็เอาสิ
“จะให้เธอซบอยู่ที่หน้าฉันตอลดไปเลย”
“............”อือ ดีอุ่น
“เฮ้ ไม่ตอบฉันเลยนะ”
“ตอบแล้ว”
“ตอนไหน”
“ก็ทุกครั้ง”
“เธอกวน...ฉันเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วตอบที่ไหน”
“ในใจ”
“-_- “
“ดีนะที่พวกคุณครูปล่อยพวกเรา ไม่มายุ่งงานนี้” โคนัน
“อือ ก็ว่างั้น” ทุกคน ในแสงอุษา
ความคิดเห็น