คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ซ้อมเต้นรำ เต้นรำ เต้นรำ (คู่2 คู่3)
อิโนะ Say;
หน้าเบื่อจังเลย เฮ้อ ฉันชอบงานสังสรรค์นะ แต่งานแบบนี้ฉันไม่อยากเอาด้วยเลย แล้วฉัน
ต้องมาเต้นรำคู่กับซาอิคุงเนี่ยนะ ฉันจะได้เป็นลมเหมือนฮินาตะนะสิ
“คุณอิโนะครับ”มาแล้ว
“หืม”
“จะซ้อมกันหรือยังครับ”
“เอ่อ.....” เอาไงดี
“งั้นซ้อมกันเลยแล้วกันนะครับ” อ้าย ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะ แล้วนี้ จะลากฉันไปน่ายยยยยย
สนามบาต
พาฉันมาที่นี้ทำไมกันเนี่ย ไม่มีคนด้วย
“ผมไม่ทำอะไรคุณอิโนะหรอกครับ”รู้ดีจัง
“แล้วพามาทำไมที่นี้ ซ้อมที่ห้องนู้นก็ได้นิ”
“คือ...ผม...”
“หืม”
“คือผม”
“ผม”
“ผมเต้นรำไม่เป็น”ฮะ เต้นรำไม่เป็น
“ฮาๆ ฮาๆ”แล้วฉันหลุดหัวเราะออกมา ซาอิคุงหน้าแดงใหญ่เลย
“คะ...คุณอิโนะ อย่าหัวเราะสิ”
“เต้นรำไม่เป็นแล้วเกี่ยวอะไรกับการพาฉันมาที่นี้ด้วยละ”
“ผมก็แค่...”
“แค่”เว้นทำซากอะไร
“แค่อยากอยู่กับคุณอิโนะ”คราวนี้กลายเป็นฉันที่หน้าแดง
“...............”
“จะซ้อมเลยไมครับ”
“อะ...อืม”
“คุณอิโนะเต้นเป็นใช่ไมครับ”
“อืม”
“สอนผมด้วยนะครับ^_^”ยิ้มทำไม ยิ่งยิ้มฉันก็ยิ่งเขินรู้ไม ตาบ้า
“งั้นทำตามฉันนะ”ฉันสอนซาอิเต้นรำ แม้เขาจะเหยียบเท้าฉันบ้างเป็นบางครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมเลิก
มองหน้าฉันเลย ฉันก็ได้ก้มหน้า
“คุณอิโนะครับ”
“หืม”
“ทำไมต้องก้มหน้าอยู่ตลอดด้วยละครับ”ซื่อบื้อหรือโง่กันแน่ ไม่รู้หรือไงว่าคนเขาเขิน
“ก็...ก็นายมองหน้าฉันทำไมละ”
“ก็ผมอยากมอง”
“แต่...แต่”พูดไม่ออก
“ที่ผมพาคุณอิโนะมาที่นี้ เพราะผมอยากมองหน้าคุณนะครับ ไม่ใช่ให้คุณมาหลบหน้าผม”
“ซื่อบื้อหรือโง่กันแน่”
“หา”
“ไม่รู้หรือไง”แล้วฉันก็เงยหน้ามองหน้าซาอิคุง โดยที่รู้เลยว่าหน้าฉันคงแดงมากแน่ๆ
“..................”
“ว่าฉันเขินอ่ะ อิตาบ้า”แล้วฉันก็หลับตาปี๋ พล่างทุบที่หน้าอกเขา
“ฮาๆ ฮาๆ”หัวเราะทำไมเนี่ย
“หึย”
“คุณอิโนะเขินผมเหรอครับ ที่ไม่มองหน้าผมเพราะเขินเหรอ ผมก็นึกว่า.....”
“ว่าอะไร”ฉันรีบเงยหน้าถามเขาทันที
“นึกว่าคุณเกลียดผม”แล้วซาอิก็โน้มหน้าลงมาประกบปากฉันทันทีO_O มาย ก็อด จูบแรกของ
ฉัน จูบ แรกของฉัน ทำไม ทำไม ทำม่ายยย เวลาผ่านไปหลายนาที ตอนแรกที่รู้สึกอึ้งที่เขาจูบฉัน แต่
ตอนนี้มันกลับกลายเป็นว่าฉันจูบตอบเขา ฉันหลับตาลง มือข้างขวาของฉันกำผมของเขาเอาไหว
หลวมๆ ส่วนมือซ้ายก็กอดคอของเขาเอาไว้ มือของเขาที่ตอนแรกที่จับอยู่ที่ใบหน้าของฉัน ก็เปลี่ยน
มาเป็นกอดเอวฉันไว้ เขาดันฉันให้เขาไปใกล้ชิดกับเขาอีก จนกลายเป็นว่าฉันฝังอยู่ในอ้อมกอดของ
เขาไปแล้ว เขาถอนริมฝีปากออกช้าๆ อย่างอ้อยอิ่ง แต่ก็ยังไม่ปล่อยออกจากอ้อมกอด
“ฉันไม่เคยเกลียดนาย”นั้นคือคำพูดที่ฉันควรจะบอกกับเขา
ฮินาตะ Say;
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งรอ คุณนารูโตะอยู่ที่ห้องประชุม ทำไมนารูโตะคุงถึงยังไม่มาอีกนะ
“แฮก...แฮก...แฮก”นารูโตะคุงวิ่งมาแต่ไกล แล้วมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน แล้วยืนหอบ
“ค่อยๆหายใจนะค่ะ”
“ฮู้ ค่อยยังชั่ว ค่อยนายไมฮินาตะจัง”
“ไม่จ๊ะ”ไม่นานเลย
“งั้นเรามาซ้อมกันเถอะ”
“ค่ะ”
10นาทีผ่านไป
“โอ้ย”นารูโตะคุงเหยียบเท้าฉันรอบที่เท่าไรแล้วเนี่ย
“ฮินาตะจัง ฉันขอโทษ”
“ไม่เป็นไรจ๊ะ พักกันก่อนก็แล้วกัน”
“อืม”เท้าฉันระบมหมดแล้ว ฉันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ พร้อมกับถอดรองเท้าออกมาดู แดงเลยไปหมด
เลย
“ฮินาตะจังเท้าเป็นยังไงบ้าง”นารูโตะคุงเดินเข้ามาหาฉัน แล้วนั่งลงข้างๆ ฉันรีบเอาเท้าซ่อนเอาไว้
ใต้เก้าอี้ทันที
“ไม่เป็นอะไรหรอกจ๊ะ”
“แต่เมื่อกี้ฉันเห็น”เฮือก เห็นเหรอ
“มะ...มะ...ไม่เป็นอะไรมาจริงๆ”
“ฉันไม่เชื่อ”เชื่อสิ
“ไหนเอามาดูสิ”มันเกิดขึ้นเร็วมาก เข้าลงไปนั่งคุกเข่าลงกับพื้น แล้วรีบดึงขาของฉันที่ซ่อนเอาไว้
ออกมาทันที
“แดงเถือกอย่างนี้ ยังจะบอกว่าไม่เป็นไรอีกงั้นเหรอ”
“คือ...”
“รอตรงนี้นะ” แล้วเขาก็วิ่งออกไป
ไม่กี่นาทีเขาก็วิ่งกลับมา พร้อมกับน้ำแข็งและผ้า
“ยืนเท้ามา”แล้วฉันก็ต้องยืนเท้าออกไปให้เขา เขาใช้ผ้าที่มีน้ำแข็งมาประคบไว้ที่เท้าฉัน ฉันเต้นตึก
ตักเลย
“เป็นไง”
“ดีขึ้นแล้วจ๊ะ
“อืม”
“ซ้อมกันต่อเลยนะ”
“โอเค”แล้วฉันกับนารูโตะก็ซ้อมเต้นรำกันต่อ ว้าว นารูโตะเต้นดีขึ้นเยอะเลย เขาระวังเป็นอย่าง
มากที่จะไม่เหยียบเท้าฉัน ดีจริงๆเลย ที่ได้คู่กับนารูโตะคุง
“ขอบคุณนะนารูโตะคุง”
“เรื่อง”
“เรื่องเท้านะ”
“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้”
“.............”
“ทำเพื่อคนสำคัญของฉัน แค่เนี่ยสบายมาก”คนสำคัญ ฉันเหรอ?
“ฉันเหรอ”
“อืม เธอนั้นแหละ”ทำไมมันมืดจัง
“เฮ้ย ฮินาตะ”
ความคิดเห็น