เกิดใหม่เป็นนางฟ้า...ในคราบนางร้าย

ลำดับตอนที่ #6 : 06

ความสวยของดอกไม้ชนิดนี้ไม่แพ้ดอกซากุระจริงๆเลยนะเนี่ยอยากพาคนรักมานั่งดูด้วยกันจัง

"สวยเหมือนดอกซากุระรึเปล่าคะ"

ฉันหลุดออกจากภวังค์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงพี่บลูถาม

"สวย...สวยมากเลยค่ะแถมดอกไม้ชนิดนี้ยังหอมอีกด้วย"

สงสัยต้องบันทึกข้อมูลลงในตำราสักหน่อยแล้ว (ทุกคนคงไม่ลืมใช่ไหมคะว่านางร้ายเราขอตำราเวทย์มนตร์ติดตัวมาด้วยซึ่งในตำราจะมีหน้าสำหรับจดบันทึกข้อมูลใหม่ๆด้วยนะค่ะ)

"คุณหนูจะลองเก็บไปฝากนายท่านไหมคะ"

เก็บไปฝากไดม่อนก็ดีเหมือนกันนะทำงานคงจะเครียดหน้าดู

"ก็ดีเหมือนกันค่ะเก็บไปฝากที่บ้านด้วยดีกว่าค่ะ"

ฉันฉีกยิ้มก่อนจะมองดูต้นนางพญาเสือโคร่งที่ต่ำที่สุด

"คุณหนูจะทำอะไรค่ะเดี๋ยวพี่เก็บให้ดีกว่านะค่ะ"

จะว่าไปเวทย์ลมเรายังไม่ค่อยแข็งพี่บลูน่าจะสอนเราได้

"พี่บลูสอนหนูใช้เวทย์ลมหน่อยสิค่ะหนูจะลองใช้เวทย์ลมเก็บดอกไม้ดูน่ะค่ะ"

ถ้ามีเวทย์ลมก็สะดวกไปอีกแบบเดี๋ยวกลับไปให้ไดม่อนสอนเวทย์ดีกว่า

"ก็ได้ค่ะก่อนอื่นคุณหนูต้องตั้งสมาธิและรวบรวมสายลมที่พัดผ่านมาไว้ที่มือจากนั้นก็เคลื่อนมือไปมาให้สายลมพัดเอาดอกไม้ลงมาให้ค่ะ"

ทำไมมันดูยากจังเลยแต่คงทำได้อยู่มั้งนะ

"ช้าๆค่ะคุณหนู"

ตอนนี้ฉันเริ่มจับทิศทางการใช้เวทย์ลมได้แล้วโดยมีพี่บลูไปคนคลุม

"เก่งมากค่ะเอาลงมาเบาๆนะค่ะไม่งั้นดอกไม้อาจช้ำได้"

ฉันค่อยๆเอาดอกไม้ลงมาใส่ตะกร้าโดยใช้สายลมประคองลงมา

"เรากลับกันเถอะค่ะพี่บลู"

ฉันลืมบอกไปที่เมืองมังกร1เดือนเท่ากับ1วันของโลกมนุษย์1ปีเท่ากับ1อาทิตย์

"งั้นคุณหนูลองใช้เวทย์ลมพาตัวเองไปที่วังดูสิค่ะ"

ฉันค่อยๆรวบรวมสายลมไว้ที่เท้าก่อนจะบังคับให้มันพาฉันลอยไปที่วัง

ส่วนพี่บลูแปลงร่างเป็นมังกรแล้วบินตามมาไม่ห่างเลยล่ะ

พอลงมาถึงพื้นก็เจอกับไดม่อนที่กำลังเดินมาทางนี้พอดี

"กลับมาแล้วหรอแอนนา"

ฉันยิ้มให้ไดม่อนก่อนจะตอบคำถามเขา

"กลับมาแล้วเก็บดอกไม้มาฝากด้วยนะเห็นไดม่อนเครียดๆนี่ๆไดม่อนสอนเวทย์ให้หนูหน่อย"

ฉันส่งสายตาอ้อนๆไปทางไดม่อน

"ก็ได้บลูพาแอนนาไปเปลี่ยนชุดแล้วพาไปส่งที่ห้องฝึก"

ไดม่อนออกคำสั่งก่อนจะรับตะกร้าดอกไม้ไปถือ

"ทราบแล้วค่ะนายท่าน"

พี่บลูอุ้มฉันเดินขึ้นมาที่ห้องก่อนจะจัดแจงหาชุดฝึกให้

"คุณหนูต้องตั้งใจฝึกนะค่ะนายท่านไม่ชอบคนไม่ตั้งใจค่ะ"

เหวอแบบนี้จะโดนฝึกโหดรึเปล่าเนี่ย

"พร้อมนะแอนนา"

"พร้อมแล้ว"

จากนั้นไดม่อนก็เริ่มสอนเวทย์ตามธาตุที่ฉันมีอยู่ในตอนนี้จากวันผ่านเป็นอาทิตย์จากอาทิตย์ผ่านเป็นเดือน

ไดม่อนสอนทั้งเวทย์ทั้งความรู้ของโลกนี้ทั้งหมดให้อย่างครบถ้วน

"ขอบคุณนะไดม่อน"

ฉันเอ่ยขอบคุณเขาด้วยความจริงใจ

"คุณหนูค่ะพี่ไปเก็บดอกไม้มาให้แล้วค่ะ"

"ขอบคุณค่ะพี่บลู"

ตอนนี้ฉันเดินขึ้นมาเปลี่ยนชุดบนห้องเพื่อเตรียมกลับบ้านไม้ได้กลับไปนานเลยนะเนี่ยคิดถึงท่านพ่อท่านแม่ท่านพี่จัง