เกิดใหม่เป็นนางฟ้า...ในคราบนางร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : 03

"ตอนนี้ก็ถึงเวลางานเลี้ยงสวมหน้ากากแล้วนะขอรับทุกท่าน"

'กรีซ'

'เคร้ง'

"ขออภัยพะยะค่ะเจ้าชายโดนกริฟฟ่อนจับไปพะย่ะค่ะ"

"เดี๋ยวหม่อมฉันไปช่วยเองเพค่ะในฐานะคู่หมั้น"

ฉันวิ่งออกมาหน้างานพร้อมเรียกไดม่อนออกมาจากสร้อย

"สัตว์เลี้ยงของข้าจงออกมา"

ไดม่อนออกมาปรากฏตัวข้างหน้าฉันจากนั้นฉันก็ขึ้นหลังไดม่อน

"ตามกริฟฟ่อนตัวนั้นไปเลยค่ะไดม่อน"

"ทหารตามไปช่วยเอลิน่า"

ไดม่อนกางปีกบินอย่างรวดเร็วในเมื่อไดม่อนเป็นราชามังกรคงต้องแข็งแกร่งอยู่แล้วล่ะ

"นั่นไงกริฟฟ่อน"

"ข้าจะรีบบินไปเดี๋ยวนี้แหละ"

ไดม่อนพูดขึ้นแล้วบินด้วยความเร็วยิ่งกว่าจรวดของโลกฉันซะอีก

"กริฟฟ่อนคืนตัวเจ้าชายมาให้เรา"

"องค์หญิงแอนนา...เป็นท่านจริงๆด้วย"

กริฟฟ่อนบินลงที่กลางป่าแห่งหนึ่ง

"หม่อมฉันโดนสาปให้กลายเป็นกริฟฟ่อนพร้อมกับเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของพระองค์"

หืม?ในเกมมีแบบนี้ด้วยหรอเนี่ยอ๊ากกกกอยากจะบ้าตายพระเจ้าค่ะนี่น่ะหรอความสงบของลูก

"ท่านเป็นใคร" เจ้าชายคริสต์โตเฟอร์ถามขึ้น

"หม่อมฉันชื่อกัสฟาเป็นมือขวาของพระราชาพะย่ะค่ะ"

"เสด็จพ่อเสด็จแม่ของเราอยู่ที่ไหนกัสฟา"

อยากเห็นพวกเขาไวๆจังอยากกลับไปหาพวกเขาแล้วสิ

"อยู่ที่ถ้ำในป่าต้องห้ามของดินแดนพีกาซัสพะย่ะค่ะ"

"เราอยากไปหาพวกท่าน"

"ไม่ได้มันอันตรายมากนะพะย่ะค่ะ"

"แต่...."

"แอนนาเจ้าควรกลับไปที่งานก่อนตอนนี้เจ้ายังมีความสามารถด้านเวทย์มนต์ไม่พอนะ"

ไดม่อนพูดขัดขึ้น

"ก็ได้ไดม่อน"

ฉันพูดเสียงเบาอย่างยอมแพ้"

"กลับพระราชวังกันเถอะค่ะ"

ฉันหันไปพูดกับเจ้าชายจากนั้นพวกเราก็ขึ้นหลังไดม่อนเพื่อกลับพระราชวังกัน

กว่าคุณนางเอกจะมีบทก็ตอนเข้าโรงเรียนเฮ้อถึงตอนนั้นฉันคงตายไปแล้ว

"อย่าห่วงเลยแอนนาข้าจะพาเจ้ากลับไปที่แผ่นดินของเจ้าเอง"

ไดม่อนพูดให้กำลังใจฉันกลับไปฉันจะฝึกทั้งเวทย์มนต์ทั้งการต่อสู้เลย

จากนั้นพวกเราก็กลับมาถึงพระราชวังอย่างปลอดภัย

"เอลิน่าทำไมลูกถึงมีสัตว์เลี้ยงโดยอายุแค่4ขวบล่ะ"

"ลูกอัญเชิญสัตว์เลี้ยงได้โดยพลังจากธรรมชาติเจ้าค่ะส่วนนี่ไดม่อนราชามังกรแดง"

ไดม่อนย่อตัวเมื่อฉันพูดจบ

"ขอบคุณเจ้ามากเอลิน่าเจ้าช่วยชีวิตลูกชายข้า"

"เป็นหน้าที่ของหม่อมฉันอยู่แล้วเพค่ะ"

"ท่านหญิงเอลิน่าผมขอวัดระดับพลังของท่านหญิงได้หรือไม่"

"ได้สิท่านนักเวทย์"

ฉันยื่นมือออกไปให้เขาวัดพลัง

"พลังของท่านหญิงอยู่ในระดับแบล็คขอรับ"

ที่โลกนี้แบ่งระดับพลังไปสามระดับ

คือ ไลฟ์ ไวท์ แบล็ค  ไลฟ์เป็นพลังตั้งแต่เกิดถึงอายุหกปีจะมีพลังเวทย์อยู่ในระดับนี้ ไวท์พลังเวทย์ขั้นปกติคนส่วนในนี้ได้มีน้อยมากต่อให้ฝึกจนตายก็ยังอยู่ขั้นไวท์ 

"ทำไมลูกเราถึงพลังอยู่ขั้นแบล็คล่ะ"

"ท่านหญิงมีพลังขั้นแบล็คมาตั้งแต่เกิดนับว่าเป็นพรสวรรค์มากเลยขอรับท่านดยุค"

ก็แน่สิในเมื่อพระเจ้าให้มาเป็นของขวัญนิ

"ท่านหญิงเป็นคนที่มีพรสวรรค์เยอะมากเลยนะขอรับทั้งเก่งสวยแล้วก็มีพลังเยอะอีกนะขอรับท่านดยุคโชคดีจริงๆที่ได้ท่านหญิงเป็นลูกนะขอรับ"

พูดถูกใจมากเลยค่ะคุณนักเวทย์

"วันนี้ลูกเหนื่อยขอตัวกลับไปพักที่บ้านก่อนนะเจ้าค่ะ"

"แล้วพ่อจะรีบกลับไป"

ฉันเดินออกมาขึ้นหลังไดม่อนทันทีไดม่อนรู้ว่าฉันอยากกลับบ้านจึงรีบพาฉันกลับทันที

"ขอบคุณนะค่ะไดม่อนที่มาส่ง"

ไดม่อนหายตัวเข้าไปอยู่ในสร้อยตามเดิม

ติดตามตอนต่อไป