เกิดใหม่เป็นนางฟ้า...ในคราบนางร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : 02

"ตอนนี้ท่านหญิงก็อายุ8ขวบแล้วถ้าอย่างนั้นดิฉันจะเล่าความจริงให้ฟังนะเจ้าค่ะ"

"ซาเนีย" เอลิน่าพูดเสียงเบา

"เมื่อ4ปีก่อนท่านคือเจ้าหญิงแอนนา ดิออฟ สการ์เล็ต เจ้าหญิงแห่งดินแดนพีกาซัสสาเหตุที่ต้องมาอยู่กับครอบครัวดยุคเพราะเกิดเหตุการณ์ก่อการร้ายขึ้นในอาณาจักรพระราชาจึงสั่งให้พาเจ้าหญิงหนีออกจากอาณาจักรดิฉันเลยพามาที่ดินแดนแห่งไฟเจ้าค่ะดิฉันได้ย้อนกลับไปเอาของสำหรับเจ้าหญิงเพื่อใช้ในวันที่เรากลับแผ่นดินตัวเองดิฉันคิดว่าท่านควรหมั้นกับเจ้าชายเพื่อความปลอดภัยของท่านเองนะเจ้าค่ะยังมีประชาชนอีกมากมายรอการกลับไปของท่านอยู่นะเจ้าค่ะส่วนนี่เป็นตำราเวท์มนต์ของท่านมีเพียงท่านคนเดียวที่เปิดได้เมื่อท่านอายุครบ12จะต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนเวทย์มนต์ฟรานซายด์ท่านควรฝึกตั้งแต่ตอนนี้นะเจ้าค่ะโดยเฉพาะการอัญเชิญสัตว์เลี้ยงมาเป็นของตัวเองและอาวุธประจำกายเจ้าค่ะ"

"งั้นฝากนาเซียเตรียมชุดสำหรับงานหมั้นวันพรุ่งนี้ให้หน่อยนะค่ะฉันขอตัวไปฝึกเวทย์มนต์ก่อนเย็นๆจะกลับมาเองค่ะ"

'ในที่สุดความทรงจำตอนนั้นก็กลับมา'

"เจ้าค่ะท่านหญิงเอลิน่า"

"นาเซียเรียกเราแค่ว่าเอลิน่าก็พอ"

หลังจากนั้นฉันก็เดินออกจากห้องพร้อมตำราฉันจะต้องฝึกให้ได้ถ้าจำไม่ผิดเอลิน่ามีธาตุลมกับไฟงั้นใช้เวทย์หายตัวไปที่ป่าดีกว่า

"ท่านพี่เจ้าค่ะน้องจะออกไปฝึกเวทย์มนต์ที่ป่านะเจ้าค่ะ"

ฉันยืนอยู่ข้างหน้าท่านพี่ทั้งสอง

"งั้นพวกพี่ไปด้วยเพื่อความปลอดภัยของเอลิน่า"

ท่านพี่เคอร์ตันพูดพร้อมจับมือฉัน

"เดี๋ยวพี่พาไปเองจะได้ไม่เปลืองพลังเวทย์ของน้อง"

ท่านพี่เครเตียนพูดพลางจับมืออีกข้างของฉันแล้วร่ายเวทย์มนต์ปรากฏเป็นวงแวนสีแดงมีดาวแปดดวง

จากนั้นพวกเราก็มาอยู่ที่ป่าในเขตต้องห้าม

"งั้นน้องขอลองร่ายเวทย์ตามตำราก่อนนะเจ้าค่ะ"

"งั้นพวกพี่จะอยู่แถวๆนี้นะ"

"เจ้าค่ะ"

เมื่อจบบทสนทนาฉันก็เปิดตำราสีดำขนาดใหญ่นี่ออกแล้วเริ่มเปิดหาบทอัญเชิญสัตว์เลี้ยง

"ในนามของเจ้าหญิงแห่งดินแดนพีกาซัสบ้าขออัญเชิญสัตว์เลี้ยงของข้ามาที่นี่เพื่อทำพันธสัญญา..อากาเซรัส!!!"

หลังจากที่ท่องบทอัญเชิญสัตว์เสร็จก็มีควันสีขาวอยู่ตรงหน้า

พอควันจางลงจึงเห็นว่ามันคือมังกรสีแดงตัวใหญ่ที่คอมันมีสร้อยอยู่หนึ่งเส้น

"เจ้าคือสัตว์เลี้ยงของข้าสินะงั้นมาทำพันธสัญญากัน"

มังกรตัวนั้นยื่นหางมาแตะที่ข้อมือฉันจากนั้นก็มีวงเวทย์อันเล็กสีน้ำเงินประทับลงกับข้อมือของฉันแล้วมังกรนั่นก็กลายร่างเป็นคน

"เจ้าคือองค์หญิงผู้หายสาบสูญสินะข้ามีของที่พ่อเจ้าฝากไว้ที่ข้ามันคือสร้อยที่ใช้สำหรับเก็บของสำคัญ"

"แล้วท่านชื่ออะไร"

"ข้าชื่อเดม่อนเป็นราชามังกรคนปัจจุบันตอนเจ้าท่องบทอัญเชิญข้าจึงตอบรับมันต่อไปข้าจะอยู่ในสร้อยเส้นนั้นเมื่อเจ้าเรียกข้าจะออกมายินดีที่ได้พบท่านนะองค์หญิง"

"เช่นกันค่ะ"

ต่อไปก็บทอัญเชิญอาสุธประจำตัวสินะ

"เวทย์มนต์ทั้งหลายจงมารวมตัวกันสร้างอาวุธประจำตัวให้ข้าผู้เป็นนายของเจ้าทั้งหลายจงมอบอาวุธที่เหมาะแก่ข้า...นาโอมีฟรีซ"

อาวุธเวทย์มนต์ลอยอยู่ตรงหน้าฉันมันคือคฑาเวทย์มนต์แต่จะพกมันไปยังไงล่ะ

'ปุ้ง' จู่ๆคฑาก็หดตัวเล็กแล้วเข้าไปอยู่ในสร้อยที่เดม่อนพึ่งให้

"ท่านพี่เจ้าค่ะกลับกันเถอะเจ้าค่ะ"

ท่านพี่ทั้งสองเดินมาจับมือฉันคนละข้างจากนั้นก็ร่ายเวทย์หายตัวเพื่อกลับไปที่บ้าน

"กลับมาแล้วค่ะนาเซียชุดที่ให้เตรียมเป็นยังไงบ้างค่ะ"

"เชิญทางนี้เจ้าค่ะชุดของคุณหนูดิฉันเตรียมไว้ในตู้แล้วเจ้าค่ะ"

"ว้าวสวยมากเลยค่ะนาเซียชุดพวกนี้เหมือนของเชื้อพระวงศ์เลยนิค่ะ"

"มันคือชุดที่สั่งตัดโดยฝีมือช่างอันดับ1ของอาณาจักรเจ้าค่ะเพื่อคุณหนูโดยเฉพาะเลยเจ้าค่ะ"

"มันหรูจังเลยนะค่ะนาเซีย"

"คุณหนูของนาเซียต้องสวยที่สุดในงานวันพรุ่งนี้นะเจ้าค่ะ"

เช้าวันต่อมาวันงานหมั้นเอลิน่าถูกจับแต่งตัวแต่งหน้าอย่างสวยงามเพื่อเข้าวังเจ้าชายเมื่อเห็นเอลิน่าก้าวลงจากรถม้าจึงรีบเดินมารับคู่หมั้นของตัวเองบรรดาลูกขุนนางที่มาร่วมต่างพากันอิจฉาเอลิน่าที่ได้เป็นคู่หมั้นเจ้าชาย

"เราสืบรู้มาว่าเจ้าเป็นเจ้าหญิงของอาณาจักรที่หายสาบสูญจริงหรือไม่"

"จริงเพค่ะเจ้าชาย"

"พูดธรรมดาเถอะ"

"ในเมื่อคุณรู้แล้วก็ขออนุญาตแนะนำตัวนะค่ะฉันเจ้าหญิงแอนนา ดิออฟ สการ์เล็ตค่ะยินดีที่ได้เป็นคู่หมั้นกับคุณค่ะ"

ติดตามตอนต่อไป...

ชุดของเอลิน่า

 

สร้อยที่ได้จากไดม่อน

 

มงกุฏที่ใส่ในงาน