คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 2 กลิ่นอายของหิมะและเรื่องราวของน้ำตา [ตอน ทางเลือก](100%)
"เฟริน ปราชญ์เลโมธีเรียก" เสียงจากมาทิลด้าทำให้นัยน์ตาสีน้ำตาลเงยขึ้นจากถาดอาหารบนโต๊ะ
"ตาแก่..เอ้ย ปราชญ์เลโมธี? ฉันน่ะนะ"
"นายนั่นแหละ" คำย้ำทำให้เฟรินมองถาดเบื้องหน้าอย่างคิดหนัก ก่อนจะยกถาดไปเท จากนั้นร่างบางก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของปราชญ์เลโมธี
ห้องทำงานนั้นสวยงามโอ่อ่า เฟรินนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะอย่างสงบ ปราชญ์เลโมธียิ้มให้อย่างใจเย็น อีกสักครู่หนึ่งที่เฟรินเหงื่อซึมจนชื้นเพราะอาจารย์ใหญ่เอาแต่ส่งยิ้มมาทำให้หนาวๆ ร้อนๆ อย่างคนมีชะงักติดหลัง สักครู่ประตูก็เปิดออก เจ้าของนัยน์ตาสีม่วงสาวเท้าเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"...พวกเธอสองคนเป็นรูมเมทของเจ้าชายคาโลสินะ" เลโมธีเอ่ยอย่างสงบ มีประกายประหลาดบางอย่างที่ทำให้หัวใจของเฟรินเต้นรัวแรง
"ฉันเชื่อว่าพวกเธอคงจะดีใจ ถ้ารู้ว่าวิญญานของเขายังอยู่.."
"หา.." เสียงคลอรัสจากสองคนที่นั่งฟังตาใสอยู่ทำให้ปราชญ์เลโมธีส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
"คือ.. คาโนวาลกับสกอร์ปิโอทำสงครามกัน ย่อมมีคนจากสกอร์ปิโอมุ่งฆ่ารัชทายาทอันดับหนึ่งอย่างคาโลใช่ไหม? บาโรก็เลยเรียกวิญญานของคาโลกลับไป เพื่อป้องกันตัวรัชทายาท"
"แล้ว.." เฟรินเอ่ยขึ้นอย่างร้อนใจ ดวงหน้าร้อนผ่าว แม้ว่าหัวใจจะเต้นด้วยความปิติ
"แต่คาโลอยู่ในสถาพของวิญญานมานาน..การที่จะเอาตัวเขากลับมาได้.. ก็คือต้องหาวิญญานอีกดวงไปแลก" เสียงเครียดลง ดวงหน้าของคนฟังทั้งสองก็ซีดลง ก็ใครจะยอมมอบวิญญานให้ง่ายๆ
"การหาคนที่ยอมตายแทนเจ้าชายไม่ยาก.. แต่มันมีปัญหา" ปราชญ์เลโมธีกดเสียงต่ำ
"ดวงวิญญานที่ถูกเจาะจงไว้เป็นพิเศษ ก็คือดวงวิญญานของเพื่อนร่วมป้องของเธอ ฉันเชื่อว่าพวกเธอก็สนิทสนมกันดี.." ดวงหน้าของคนทั้งสองยิ่งเซียวซีดเมื่อชักเดาได้ลางๆ ว่าเป็นใคร
"...ดวงวิญญานดวงนั้นคือดวงวิญญานของ...."
"โร เซวาเรส เธออยากเสียเขา หรือคาโล.. นั่นเป็นสิทธิ์ของเธอที่จะเลือก แม้แต่บาโรก็มอบสิทธิ์ให้เธอเต็มที่ในการเลือก เลือกแค่เพียงหนึ่งชีวิตเท่านั้น เธอมีเวลาที่จะเลือกอีกสามทิวา มิเช่นนั้นคนทั้งสองจะไม่กลับมาอีกตลอดการ.."
...
คำกล่าวราวสาดน้ำเย็นเยียบลงกลางใจของเฟริน
เลือกใคร..หัวใจเต้นถี่รัวและสับสน
(เปิดโหวตว้อย ยังไม่ได้ผลสรุปที่แน่นอน.. ถ้าแน่นอนแล้วจะเขียนตอนนี้ให้จบ)
...
เงาแห่งรัตติกาลฉายฉาบบนม่านฟ้า เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนปลิวสยาย นัยน์ตาคู่ที่เขาเฝ้ามองตลอดมา.. หากเพียงแต่.. หากเพียงแต่ในสายตาของเธอจะมีเงาของเขาอยู่บ้าง..
"เฟริน..อย่าตากลมสิ เดี๋ยวจะไม่สบาย.." คำพูดยิ้มๆ จากโรทำให้น้ำตาใสไหลซึม.. อย่าพูดแบบนี้สิ.. มันจะทำให้ฉันเจ็บปวดมากขึ้น <<คนเขียนเกลียดเฟริน ให้เฟรินตายแทนได้มั๊ย T ^ T
"ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะไม่โทษนายหรอกนะ.." รอยยิ้มนั้นยังเหมือนเดิม รอยยิ้มที่พาลให้น้ำตาจะซึม
แกอ่อนแอไปมากนะ..เฟริน เดอร์เบอร์โรว์ คนที่ไม่เคยมีน้ำตาหายไปไหนกัน..เธอนึกถามตัวเองในใจอย่างหยันเยาะ
เลือกใคร..?
จะเลือกใคร..? <<ไอวันทองสองใจ = 3 = ต้องเลือกโรสิ บู่
"ถ้านายมีปัญหาอะไรบอกฉันก็ได้นะ.." เสียงนุ่มๆ จากคนข้างกายทำให้หัวใจกระตุกไหว..ตั้งแต่ไม่มีคาโล(ไอ้ไม้กันหมา)มันก็ทรี๊ตเราอย่างดีมาตลอด น่ารัก รู้จักเอาใจ ดีกว่าคาโลเป็นไหนๆ..แต่อีกเสียงยังแย้ง อีกเสียงที่ยังเข้มแข็งแม้ว่าหัวใจจะอ่อนระทวย แล้วคาโลล่ะ..คนที่เคยสละชีวิตปกป้องนายคนนั้น? คนที่นายมอบหัวใจให้ล่ะ
ทำแบบนี้..มันเจ็บปวดเกินไป..
แต่ในใจใครคนหนึ่งกลับปวดร้าวกว่ายามที่เธอเจ็บ.. ใช่ว่าใครคนหนึ่งคนใดคนนั้นจะไม่รู้ว่าสุดท้ายเธอจะเลือกคาโล แล้วปล่อยคนไร้ค่าอย่างเขาไปตามยถากรรม.. ก็เมื่อคนๆ นั้นเคยสละชีวิตปกป้อง เคยลำบากด้วยกัน เคยเป็นคนที่พึ่งได้ทั้งทางใจและทางกาย เป็นคนที่คนที่เขารักที่สุดรัก
แล้วจะสนใจทำไมที่เขาต้องตาย? ขอแค่เธอมีความสุข
อยากตายมานาน คราวนี้จะได้สมใจแล้วไง.. ปลดเปลื้องพันธะทั้งหมด ทิ้งอาลัยที่มีต่อเวนอล ทิ้งหน้าที่ที่มีต่อทริสทอร์ ทิ้งหัวใจที่เจ็บช้ำ ทิ้งความทรงจำที่รวดร้าว
..................................
ความคิดเห็น