คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 กลิ่นอายของหิมะและเรื่องเล่าของน้ำตา [ตอน ครั้งสุดท้าย]
หลังจากวันนั้น ข่าวการลอบสังหารธิดาแห่งความมืดก็แพร่กระจาย ไปพร้อมๆ กับข่าวที่ว่าดูเหมือนเจ้าขอทานกิตติมศักดิ์จะมาทำหน้าที่ทรีตเฟรินแทนเจ้าชายน้ำแข็งที่จากไป
สำหรับชาวป้อมทุกคนแล้วก็ย่อมรู้ดีว่าข่าวนั้นมีมูลเท็จจริงแค่ไหน ข้อที่ว่าโรเอาใจเฟรินมากขึ้นแถมยังตามประกบนั่นก็เป็นเรื่องจริง ข่าวที่ว่าเฟรินถูกลอบสังหารก็เป็นเรื่องจริง..แต่ธิดาปิศาจมีความคิดยังไงในใจ?
....
ฝนตกแล้ว ฤดูหนาวก็พ้นผ่านไปได้หลายเดือนแล้ว..
"เฟริน อย่ามาตากฝนสิ เดี๋ยวจะไม่สบาย" ถ้อยคำนุ่มๆ พร้อมกับร่มที่ยื่นมากางเหนือหัวอย่างไม่อายท่ามกลางสายตาคนในป้อมทุกคน
"ขอบใจนะ" รอยยิ้มที่เฟรินส่งให้โรนั้นดูผู้ยิ้งผู้หญิงยิ่งกว่าตอนอยู่กับคาโล.. แต่นั่นกลับเป็นเพียงการฝืนยิ้ม..และคนรอบรู้ก็รู้ดี
แม้เพื่อนๆ ในป้อมอีกหลายคนยังไม่รู้ และคนทั้งสองก็ไม่คิดจะบอก
..เพียงสบตา โรและเฟรินก็รู้กัน... เหมือนเสือสิงห์ที่ทันกัน
..เป็นความผูกพันธ์ที่ก่อตัวขึ้นมาเงียบๆ ระหว่างคนทั้งสอง
...
"เฟริน ลืมตาสิ นี่ เห็นมั๊ย บอกแล้วว่าอย่าตากฝนมาก" คนที่มาคอยเฝ้าไข้เธอจะเป็นใครไม่ได้ นอกจากคนแสนดีคนนั้น ที่คอยอยู่กับเธอ ตลอดมา
"ขอบคุณนะ" เฟรินส่งยิ้มไปให้ แม้ในใจจะร้องให้ เมื่อคิดถึงใครคนนั้น ที่คอยมานั่งเฝ้าไข้เธอ เหมือนในวันนี้ กุมมือเธอจนร้อน ทำให้หัวใจเธอเต้นผิดจังหวะ และทำให้เธอหน้าร้อนวูบวาบแม้มันจะไม่ได้สังเกตุ
...
"เจ็บมากมั๊ย" นัยน์ตาสีเขียวที่ทอแววเป็นห่วง ในวันที่เธอหกล้มจนขาหัก
"เจ็บ" คนเจ็บชักน้ำตาคลอ
"งั้นฉันอุ้มนายไปเอง บอกแล้วว่าอย่าวิ่ง" คำพูดนั้นก็บอกความเป็นห่วงอีกเหมือนเดิม.. เน้นย้ำ ทุกวินาที เหมือนกับใครคนนั้น...ที่บอกด้วยการกระทำ ขณะที่คนๆ นี้บอกด้วยคำพูดและการกระทำ
สมองของเธอชักสับสน แม้หัวใจจะเชื่อมั่น..
...
เฟริน..
นายรู้แล้วว่าฉันรักนาย
..เมื่อไหร่
นายจะลืมหมอนั่นทันไหม..
ฉัน จะอยู่กับนายอีกไม่นานหรอกนะ..
...
เอ่อ ตอนนี้สั้นมาก T ^ T อยากขอประชานิยมอ่า ทุกท่านอยากให้โรเป็นพระเอกมั๊ยง่ะ ชักใจอ่อน T T คือ ความจริงแล้วคาโลมีบทฟื้นอยู่ แต่ว่า..ชักอยากให้โรเป็นพระเอกง่ะ ไม่งั้นถ้าคาโลมา โรจะตายแทนนะ T T ตัดสินใจไม่ได้ ก็เลยตัดตอนไว้แค่นี้ ให้คิดดูนะ T 3 T
ความคิดเห็น