คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
เช้าวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง วันนี้เป็นวันพิเศษของเจ้าหญิงหัวขโมยคนสำคัญของป้อม ที่ต้องตื่นมาตั้งแต่เช้า... แต่ดูเหมือนจะยังไม่ตื่นนี่สิ
"เฟริน.... ตื่นได้แล้ว" นักฆ่าแห่งซาเรสพยายามปลุกเพื่อน แต่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
"เฟริน..." คิลลองตะโกนเสียงดังขึ้นอีก จนกระทั่งคาโลออกมาจากห้องน้ำ
"เย้ นายเสร็จแล้วคาโล มาปลุกแฟนนายหน่อยสิ" พูดจบนักฆ่าไร้หัวคิดก็ชิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คาโลต้องถอนหายใจเบาๆ กับเพื่อนทั้งสองคน
"เฟริน..." คาโลลองพยายามเรียก
"เฟริน" เรียกพลางเขย่าตัวไปด้วย สาวเจ้าก็ยังไม่ตื่น
"เฟริน..." เจ้าชายแห่งคาโนวาลนึกอะไรได้
"เฟริน... ถ้านายไม่ตื่น.... ฉันจะ...." พอคำพูดทิ้งท้ายให้เจ้าตัวนึกเองจบ คนขี้เซาก็รีบลุกขึ้นมาทันที
"นายคิดจะทำอะไรฉันคาโล" เฟรินตะโกนพร้อมชี้มาที่เจ้าชายแห่งคาโนวาล คนถูกชี้อมยิ้มเล็กน้อย
"ฉันแค่จะบอกว่าฉันจะไม่ปลุกนายแล้ว ปล่อยให้นายไปเรียนสาย ก็แค่นี้ หรือว่านายอยากให้ทำอย่างที่นายคิด" นัยตาสีฟ้าฉายแววขำขันอยู่
"ไม่ต้องเลยคาโล ไปไกลๆ(ตรีน)" เฟรินพูด แต่คาโลเดินเข้าไปใกล้
"ลองดูดีกว่าไหม...." เฟรินเห็นท่าไม่ดี รีบลงจากที่นอนแต่ถูกคนปลุกจับแขนไว้ เหมือนโชคจะช่วยเฟริน คิลเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ช่างทำหน้าที่ได้สมตำแหน่ง กขค.กิตติมศักดิ์ซะจริงๆ
"ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ" เฟรินที่ถูกคิลมองอย่างแปลกใจรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คาโลยืนทำหน้าเสียดาย(?)
"เกิดอะไรขึ้นกับมันน่ะ" คิลถามคาโล ที่กำลังหยิบหนังสือมาอ่าน
"............" ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
"เสร็จแล้ว ไปกันเถอะ" เฟรินออกมาจากห้องน้ำพร้อมอยู่ในชุดนักเรียน แต่ก็ยังไม่กล้าสบตาเจ้าชายน้ำแข็ง
"แปลก... วันนี้แกใส่ชุดนักเรียนหญิง" คิลแหย่เจ้าตัวยุ่งที่หันมาแยกเขี้ยว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หัวหน้าชั้นปีทั้งสามคนเดินลงไปที่ห้องอาหารดรากอน
"นั่นใครน่ะคิล สวยชะมัด" ครี้ดถามขึ้นมา ทำให้เฟรินนึกอยากจะเรียกดาบผ่าปฐพีมาเฉาะหัวคน แต่ก็มีคนทำแทนอยู่แล้ว
โป๊ก!!!!
คทาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในมือของแองเจลิน่า เดอะวิทช์ ออฟ วิทช์เป็นประจำฟาดลงบนหัวของนักรบตาเดียวแห่งไนล์ ที่ตอนนี้คลำหัวป้อยๆ
"คุณเฟรินไงคะคุณครี้ด" เจ้าหญิงคนงามแห่งคาโนวาลแก้ให้ ทำเอาครี้ดถึงบางอ้อ
"เฟรินเองเหรอ... อืม... ทำไมถึงใส่ชุดนักเรียนหญิงล่ะ" ครี้ดถามคำถามเดียวกับคิล ทำให้เฟรินแยกเขี้ยวใส่อีกครั้ง
"ก็ชุดนักเรียนชายหายไปไหนหมดน่ะสิ" เฟรินตอบเสียงค่อย ขณะที่เดินไปหยิบถาดอาหารมานั่งร่วมโต๊ะกับกลุ่มเพื่อน
"ให้ทายนะ.... ใครซักคนในห้องของนายต้องเอาไปซ่อน" ขอทานแห่งทริสทอร์ ที่มีฉายาว่าห้องสมุดเคลื่อนที่ตอบแทน เจ้าหัวขโมยตัวยุ่งหันไปมองทางคิลตาเขียวปั๊ด
"เปล่านะเฟริน ฉันยังสงสัยเลยว่าทำไมนายใส่ชุดนี้" เมื่อคิลแก้ตัว เจ้าตัวยุ่งจึงหันไปทางพระคู่หมั้นที่นั่งทานแบบไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนที่เฟรินจะได้โวยกับพระคู่หมั้น ให้ได้สำเร็จโทษอีก มาทิลด้าก็คาบข่าวมาปล่อยก่อน
"วันนี้จะมีนักเรียนใหม่เข้ามานะ มาเรียนชั้นปีเดียวกับเราด้วย" ข่าวนี้ทำให้เฟรินลืมเรื่องที่โมโหไปเสียสนิท ถามมาทิลด้าเสียงใส
"ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะมาทิลด้า" คำถามที่ทำให้แองเจลีน่าอยากลุกเอาคทาไปฟาดหัวซะจริงๆ ตัวเองเป็นผู้หญิงแท้ๆ สงสัยยังไม่รู้ตัว เอาชุดไปซ่อนมันน้อยไป
"รู้สึกว่าจะมีผู้หญิง 6 คนนะแล้วชายอีก1" โรตอบแทน ทำให้ผู้ชายในป้อมอัศวินตาลุกวาว
"โอ้โห ทำไมผู้หญิงเยอะจัง ทีนี้เราก็จะได้สบายซักที" ครี้ดพูดขึ้นมา ผู้ชายทั้งป้อมโห่ร้องกันใหญ่ โดยคนที่นำคือเจ้าหญิงแห่งเดมอสและบารามอส (-_-;)
"เฟริน นายเป็นผู้หญิงนะ" คิลเตือนเงียบๆ เพราะเพื่อนของเขาชักจะลิงโลดมากเกินไปแล้ว และยังไม่สนสายตาเย็นๆของคู่หมั้นมันเลย
"ทุกคนเงียบๆหน่อย" ไธนอส เสนาธิการฝ่ายขวาเดินเข้ามาห้ามทัพ แล้วมิสแรมเซิลก็เดินตามเข้ามา ข้างหลังมิสแรมเซิลนั้นเป็นนักเรียนใหม่ประมาณ 7 คน
"วันนี้ป้อมอัศวินจะมีนักเรียนใหม่มานะจ๊ะ ยังไงก็ช่วยบอกๆพวกเขาหน่อยละกัน มาแนะนำตัวเลยจ๊ะ" ประโยคสุดท้ายเธอพูดกับนักเรียนใหม่ข้างหลัง
เด็กผู้ชายคนแรกเดินอกมาข้างหน้า ผมของเขาเป็นสีออกน้ำตาล ดูอายุไม่น่าจะถึง 15 (แล้วมาเรียนได้ไง -_-^)
"สวัสดีครับ ผมชื่อเนกิ สปริงฟิวส์ เดอะ เมจิคเชี่ยน ออฟ สกอร์ปิโอครับ" เนกิแนะนำตัวกับชาวป้อมทุกคน ที่ไหล่ของเนกิมีโอโคโชตัวหนึ่งเกาะอยู่ด้วย สาวคนต่อมาเป็นสาวที่ผมสีส้ม ดวงตาสีน้ำเงิน ผูกแกละสองข้าง แล้วยังมีกระดิ่งห้อยด้วย
"สะ... สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ คากุระซากะ อาซึนะ เดอะ สวอร์ดแมน ออฟ สกอร์ปิโอค่ะ"
คนต่อมา เป็นเด็กสาวผมสีดำสนิท ปล่อยยาว ท่าทางร่าเริง
"หวัดดีจ้า ฉันชื่อ โคโนเอะ โคโนกะ เดอะ เฮลเลอร์ ออฟ สกอร์ปิโอนะ"
คนต่อมาถือห่อผอมยาวเอาไว้ด้านหลังด้วย หน้าตาเป็นคนจริงจัง ผมสีดำมัดรวบไปด้านหลังข้างนึง
"สวัสดีค่ะ ดิฉันชื่อ ซากุระซากิ เซ็ตซึนะ เดอะ สวอร์ดแมน ออฟ สกอร์ปิโอ ค่ะ"
คนต่อมาดูท่าจะอายุเท่าๆกับผู้ชายคนแรก ผมสีทองยาวถึงเข่า แล้วที่ไหล่ยังมีตุ๊กตาตัวเล็กๆอยู่อีก ทำให้เฟรินกระซิบกับคิลเบาๆ
"คิล ตอนนี้ป้อมเรามีตัวประหลาดเพิ่มอีกแล้วนะ" นักฆ่าไร้หัวคิดได้แต่หัวเราะหึๆ แล้วก็ดูต่อไป
"เอวาเจลีน เอเค แม็คโดเวล เดอะ แวมไพร์ ออฟ สกอร์ปิโอ" เสียงกล่าวไร้อารมณ์ ต่อมาเป็นคน(?)ผมสีเขียว หูยาวแปลกๆ แบบไม่น่าจะเป็นคน
"คาราคุริ ชาช่ามารุ เดอะ วอริเออร์ ออฟ สกอร์ปิโอค่ะ"
คนสุดท้าย ถือของประหลาดๆติดมือมาด้วย หน้าตายิ้มแย้ม ผมถูกมัดแบบสับปะรด - -"
"อาซากุระ คาซึมิ เดอะ ปาปารัสซี่ ออฟ สกอร์ปิโอค่ะ" แล้วก่อนที่มิสแรมเซิลจะออกมาพูดอะไร ก็มีผีตนหนึ่งมาแนะนำตัวให้เฟรินกลัวเล่นๆก่อน
"ไอซากะ ซาโยะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" ผีไม่มีฉายา ยิ้มแย้มขณะทักทาย แต่เฟรินก็ไปหลบหลังคาโลเรียบร้อยแล้ว
"เอาล่ะจ๊ะ ทั้งหมดจะมาเรียนกับพวกเรานะ เอ่อ... เดี๋ยวครูขอปรับเปลี่ยนห้องนอนหน่อยนะจ๊ะ เฟลิโอน่าย้ายออกมาจากห้องนั้นนะ (เฟรินเอ๋อ -_-;) ยังคงสภาพเดิมจ๊ะ เป็นหัวหน้าชั้นปีเหมือนเดิม (มิสแรมเซิลเข้าใจผิด) แล้วให้เนกิแทน ส่วนเธอไปนอนกับอาซากุระและโคโนเอะ นะจ๊ะ" พูดจบ อาจารย์ประจำป้อมก็เดินออกไป ทิ้งภาระให้กับรุ่นพี่ทั้งหลาย
"เอาล่ะ เฟริน เธอจัดการย้ายห้องด้วยนะ" โรเวนพูด "นักเรียนใหม่ ซากุระซากิ เซ็ตซึนะ เอวาเจลีน เอเค แม็คโดเวล คาราคุริ ชาช่ามารุ นอนด้วยกันนะ ส่วนอีกคน" เขาหันไปมองนักข่าวสาวที่ยืนยิ้มอยู่ "ไปนอนกับสามสาวละกัน จบ" พูดเสร็จเจ้าชายแห่งเจมิไนก็เดินจากไป พร้อมกับเสนาธิการฝ่ายขวา เหลือแต่รุ่นน้องและสี่ผู้คุมกฎ
"เอ่อ... พวกคุณชื่ออะไรกันบ้างเหรอครับ" เนกิถามขึ้นมา ทุกคนยิ้มให้เด็กชาย(?) คนนี้ แล้วผู้คุมกฎสาวก็พูดขึ้นมาก่อน
"สวัสดีจ๊ะ พี่ชื่อ โซมาเนีย มิสทรัล เดอะ เฮลเลอร์ ออฟ ซาเรส ตำแหน่งผู้คุมกฏประจำป้อมอัศวิน"
"ชิวาส เดเบส เดอะแรงเจอร์ ออฟ เอเธนส์" อดีตผู้คุมกฎพูดบ้าง
"ลูคัส ซาโดเรีย เดอะ ซอเซอร์เรอ ออฟ ทริสทอร์ ส่วนคนนู้น" รุ่นพี่ผมสีดำชี้ไปที่คนที่ยืนหน้าเคร่ง ผมสีทอง "ชื่อว่า ลอรี่ ดอร์น นะ"
เฟี๊ยว!!!!!
มีดบินถูกส่งไปให้เพื่อน แต่ก็หลบทันเช่นเคย เป้าหมายเลยเปลี่ยนไปที่แวมไพร์สาวแทน
ฉึก!!!!!
เอวาเจลีนโดนไปเต็มๆ แต่นักเรียนใหม่ก็ไม่ได้ตกใจอะไรมาก (มีแต่คาซึมิทำหน้าตกใจ เพราะคนอื่นรู้หมดแล้ว) ถึงแม้ว่ามีดจะปักที่สีข้าง แล้วเอวาจังกระอักเลือดก็ตาม
"เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ" โซมาเนียรีบเข้าไปดู แต่ก็มีแสงออกมา เท่านั้นแผลก็หายสนิท ตามด้วยเสียงเหยียดๆของคนเจ็บ
"คิดเหรอว่าอาวุธธรรมดาจะทำร้ายแวมไพร์เลือดแท้อย่างฉันได้" คำพูดนั้นทำให้คนทั้งป้อมคิดไว้ว่า 'จะไม่สู้กับผู้หญิงคนนี้เด็ดขาด'
"เก่งจังเลยเอวี่" ลูคัสชมสีหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย(-_-"" เอวี่งั้นเหรอ)
"ฉันชื่อเฟริน เดอเบอร์โรว์ เดอะ ทีฟ ออฟ บารามอส นะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน" เจ้าตัวยุ่งแนะนำชื่อด้วยรอยยิ้มที่เห็นหญิง (?) ทำให้คาโลต้องแก้ใหม่ให้
"เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ พรินเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอสตะหาก ฉันชื่อคาโล วาเนบลี เดอะ พรินซ์ ออฟ คาโนวาล"
เนกิมองคาโลอย่างงงๆ แล้วหันไปมองที่เฟริน ที่ตอนนี้กำลังอาฆาตแค้นราชบุตรเขยแห่งเดมอส
"ฉันชื่อ คิล ฟีลมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส"
"พอๆ ถ้าแนะนำหมดคงเสียเวลาเป็นวัน เรามีงานใหญ่ต้องจัดอีกนะ" มาทิลด้าพูดขึ้นมา คนในป้อมมองหน้ากันแล้วอมยิ้ม แม้กระทั่งคิล และคาโล ทำให้เฟรินมองเพื่อนๆอย่างงงๆ
"มีอะไรกันเหรอจ๊ะ" โคโนกะ ถามขึ้นมาเสียงใส เรนอนมองเธอคนนี้ยิ้มๆกับกริยาอันไร้เดียงสาเหมือนเด็ก
"คือ... คุณโคโนกะคะ มันไม่ได้มีอะไรหรอกค่ะ แค่ว่าวันนี้เป็นวันที่ 15 ตุลาคม เท่านั้นเองค่ะ"
"วันเกิดฉันนี่" เฟรินพูดขึ้นมาเสียงอ่อย ทุกคนหันมายิ้มแล้วพยักหน้าให้กับหัวขโมย
"ฉันให้นะเฟริน" คิลพูดพร้อมกับยื่นกล่องเล็กๆให้กับเฟริน และทุกๆคนก็มีของขวัญกล่องเล็กๆให้คนละเล็กละน้อย
"ขอโทษนะครับ ที่พวกผมไม่มีอะไรให้" เนกิพูดขึ้นมา (คาโม:เอาการ์ดไหมขอรับ ทำได้เดี๋ยวนี้ -.,-) และสาวๆที่มาใหม่ก็พยักหน้าเห็นด้วยทุกคน ยกเว้นเอวาที่เชิดอยู่ เจ้าตัวยุ่งหันไปหาอีกคนที่ยังไม่มีของมาให้เธอ ซึ่งคนคนนั้นกำลังหน้าขึ้นสีอยู่น้อยๆ
"เอาเลยสิคาโล ร้องเลย" ครี้ดพูดขึ้นมา ทำให้เฟรินหันไปหาอย่างงงๆ
"ร้องอะไรเหรอ"
"คือ ... พวกเราเตรียมเพลงไว้ให้คุณเฟรินน่ะค่ะ แล้ววางไว้ให้คุณคาโลร้อง แต่ว่าคุณคาโลก็ไม่ยอมซะที"
"ฉันไม่ร้อง แต่ฉันจะเปิดไว้ให้ละกัน" คาโลพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง ไม่สนเสียงเรียกของเพื่อนๆเลย เพลงที่คาโลเปิดไว้นั้น ทำนองเพลงเริ่มขึ้นมาแล้ว เฟรินนั่งฟังอย่างตั้งใจว่า คาโลจะเตรียมเพลงอะไรไว้ให้ ส่วนพวกของเนกิก็นั่งประจำที่เรียบร้อย
~ฟ้ายังมีตา... ที่ฟ้านำเธอมาร่วมทางอยู่กับฉัน... ท่ามกลางคืนวัน ที่เหนื่อยล้ากายใจ... ให้ยังพอมีแรงสู้ไป
ถึงล้มก็รู้ ว่าฉันยังมีมือของเธอ ถึงฉันนั้นพลั้งหรือพลาดอะไรไป... อย่างน้อยยังมีเธอ เป็นเหมือนเส้นชัย... และทุก ๆ ครั้ง ที่เสียอะไรไปเท่าไร ก็คิดทุกครั้งว่าได้อะไรมา และพบว่าฉันโชคดีสักเพียงใด.... ที่พบเธอ
อยู่กันอย่างนี้นาน ๆ นะเธอ จากกันวันไหน ฟ้าคงจะผิดหวัง อยู่กันตรงนี้หัวใจจะฝากฝัง ใส่มือเธอนั้น อย่าไปไหน อย่าไปไหน อย่าไปไหน
เมื่อฉันลืมตา ก็ขอแค่ได้มองเห็นเธออยู่กับฉัน หนทางจะไกล สุดขอบฟ้าไม่หวั่น ได้รางวัลเป็นเธอมาแล้ว...
ถึงล้มก็รู้ ว่าฉันยังมีมือของเธอ ถึงฉันนั้นพลั้งหรือพลาดอะไรไป... อย่างน้อยยังมีเธอ เป็นเหมือนเส้นชัย... และทุก ๆ ครั้ง ที่เสียอะไรไปเท่าไร ก็คิดทุกครั้งว่าได้อะไรมา และพบว่าฉันโชคดีสักเพียงใด.... ที่พบเธอ
อยู่กันอย่างนี้นาน ๆ นะเธอ จากกันวันไหน ฟ้าคงจะผิดหวัง อยู่กันตรงนี้หัวใจจะฝากฝัง ใส่มือเธอนั้น อย่าไปไหน อย่าไปไหน อย่าไปไหน ~ (อย่าทำให้ฟ้าผิดหวัง : เอ็นโดรฟิน)
เมื่อเพลงจบ เฟรินก็หน้าแดงแจ๊ วิ่งออกจากห้องทันที ทิ้งให้พวกเนกิ ทำหน้างงๆ
"คุณเฟลิโอน่ากับคุณคาโลเป็นอะไรกันเหรอครับ" ทุกคนในป้อมที่เหลือมองหน้ากันแล้วยิ้มทันที
"เป็นคู่หมั้นกันน่ะสิ" คิลตอบ แล้วทั้งป้อมก็หัวเราะกัน
"นี่ๆ ไปเรียนกันได้แล้วมั้ง ลามาแค่นี้ไม่ใช่เหรอ ไปเรียนได้แล้ว" แอนเจลีน่าพูดขึ้นมา ทั้งหมด(รวมเนกิและพวก)จึงเดินไปเรียนกัน วิชาแรกคือ... ประวัติศาสตร์กษัตริย์ และแล้ว... ชาวป้อมก็หลับสนิทกันอย่างไม่เกรงใจอาจารย์อีกครั้ง พวกเนกิพยายามถ่างตากัน แต่ใช่ว่าจะได้ คนที่หลับไปคนแรกคือ... อาซึนะ ตามด้วยโคโนกะ แล้วก็เอวาเจลีน คาซึมิ ส่วนเนกิและชาช่ามารุนั้น... ไม่หลับเพราะ เนกิ - คนเป็นอาจารย์ต้องทำตัวดีๆ ชาช่ามารุ - เสียงน่านอนนั้นไม่มีผลต่อหุ่นยนต์ (-_-;)
"ตื่นได้แล้วครับคุณเฟริน" เนกิปลุกเฟรินที่หลับสบายอย่างไม่เกรงใจใคร เจ้าตัวยุ่งตื่นขึ้นมา ทำหน้างงๆ ตอนนี้คนที่รอทั้งสองคนนี้อยู่คือ คาโล (รอเฟริน) คิล (รอเฟริน) อาซึนะ (รอเนกิ) โคโนกะ (รอเนกิ) เซ็ตซึนะ (รอโคโนกะ -_-")
"วิชาต่อไปเรียนอะไร..." เฟรินงึมงำๆ ถามคิล
"เวทมนตร์ กับอาจารย์วิงกี้" เจ้าชายน้ำแข็งเป็นคนตอบแทน ทำให้เฟรินนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า หน้าแดงทันที
"เฟรินคุง เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ น่าแดงเชียว" โคโนกะไต่ถามทุกข์สุขทันที โดยการเติมคุงเข้าไปอย่างน่าสยดสยอง
"เปล่าๆ" การปฏิเสธของเฟริน พร้อมหน้าที่แดงยิ่งขึ้น
ชั่วโมงอาจารย์แม่มดวิงกี้...
"นักเรียนใหม่จ๊ะ มาแสดงเวทมนตร์ของพวกเธอให้ครูดูหน่อยสิจ๊ะ" อาจารย์แม่มดวิงกี้พูดกับเด็กใหม่ โดยที่ทั้งหมดลงความเห็นให้เนกิกับเอวาแสดงเท่านั้น
"เอ่อ... จะเอาจริงๆเหรอครับ" เนกิถามขึ้นเพราะกลัวความเสียหายจะใหญ่โต (ช่างเป็นคนดีจริง -_-)
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ครูกางข่ายมนตร์ให้แล้ว" อาจารย์วิงกี้พูดพร้อมรอยยิ้ม เนกิตั้งท่าเตรียมพร้อมทันที โดยหยิบไม้เท้ามาถือไว้
"ลาสแทลมาซึคิล เมจิสเทอร์ อัญเชิญภูติแห่งสายฟ้าทั้ง 11...11 ศรแสงกระสุนเวท" เนกิยังศรเวทไปทางทิศตะวันตกที่ไม่มีเพื่อนๆนั่ง ทำให้ชาวป้อมอัศวินเดิมทึ่งกับความสามารถของหนุ่มน้อยคนนี้
"คนต่อไปเลยจ๊ะ เอวาเจลี้ใช่ไหม" เอวาเจลีนพยักหน้าเบาๆ เพื่อนแสดงว่ารับรู้แล้ว เดินออกมาข้างหน้า
"รัค ริค รา ราค ไล แล็ก จงมาด้วยจิตวิญญาณอันสูงส่งของรัตติกาลและผลึกน้ำแข็ง (เนกิ คาโม เริ่มเหวอ) ความมืดจงกรีดร้อง หิมะจงพร่างพรายก่อให้เกิดมหาพายุใหญ่ปกคลุมฟ้าดิน พายุหิมะทมิฬ" คลื่นพายุใหญ่เหมือนตอนที่สู้กับเนกิถูกปล่อยออกมา ทำให้ข่ายมนตร์ของแม่มดวิงกี้เกือบแตกออก
"เก่งกันมากเลยจ๊ะ" อาจารย์วิงกี้ชมจากใจจริงทันที เพราะถ้าให้คนอื่นมาลองอีก ข่าวมนตร์คงแตกแน่ๆ (หารู้ไม่ว่า ที่เหลือมันใช้เวทมนตร์ไม่เป็น -_-;)
ทั้งหมดเรียนกันจนจบชั่วโมง และทั้งวันก็ไม่มีปัญหาอะไร มีแต่เฟรินบ่นว่าข้าวมันไม่เยอะพอตอนอาหารกลางวัน และคาโลจัดการส่งสายตาอันเย็นยะเยือกไปให้ ผลก็คือ... ไม่มีความเปลี่ยนแปลง (กรรม)
ตอนเย็น...
"เฟริน ไปจัดเอาของมาห้องฉันด้วย" อาซึนะสั่งเสียงเป็นงานเป็นการ ตอนนี้เฟรินรู้สึกว่าคนทั้งหมดคุยกับอาซึนะแล้วสบายใจสุด เพราะอาซึนะทึกมั้ง (ตายซะๆ : อาซึนะ)
"ได้เลยอาซึนะ" เฟรินรับคำแวบตรงเข้าไปในห้อง เอาของยัดใส่กระเป๋า วิ่งออกมาหา
"เฟลิโอน่าจังเร็วมากเลยนะ" ตอนนี้โคโนกะเปลี่ยนชื่อเรียกเฟรินเรียบร้อยแล้ว ทำให้เฟรินคิดถึงชื่อเฟรินคุงมากๆ
ภายในห้องของคาโล คิล เนกิ
"สวัสดีครับ ขออนุญาตนะครับ" เนกิแนะนำตัวต่อเพื่อนสองคน ที่เรียนด้วยกันแล้วหนึ่งวัน คนหนึ่งเขารู้สุกว่าเป็นคนเงียบๆ แต่ใจจริงแล้วก็เป็นคนที่ดีไม่น้อย ส่วนอีกคน... นิสัยเหมือนโคทาโร่ไม่มีผิด เสียแต่ไม่พยายามจะประลองกับเขาเท่านั้นเอง
"ขออนุญาตอะไร" คิลถามขึ้นมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เขามองเพื่อนใหม่คนนี้อย่างพี่มองน้องมากกว่า (-_-^)
"ก็..." เนกิไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วก็เดินไปจัดของ ที่ซึ่งเคยเป็นของเฟรินมาก่อน
"แล้วคุณเฟลิโอน่าเขาเป็นผู้หญิง นอนกับพวกคุณได้เหรอครับ" เนกิถามขึ้นมาเมื่อจัดของเสร็จแล้ว
"เปล่าๆ คือ... เฟรินมันเคยเป็นผู้ชายมาก่อนน่ะ" คิลตอบคำถามเพราะคู่หมั้นของเจ้าของเรื่องมันดันเงียบ
"เล่าให้ฟังหน่อยสิครับ" เนกิซักต่อ คาโลและคิลจึงผลัดกันเล่าเรื่องให้เนกิฟัง
ห้องของอาซึนะ โคโนกะ เฟลิโอน่า
"อาซึนะ ไม่เคยมีเวทมนตร์เหรอ" เฟรินถามอาซึนะด้วยเสียงตื่นเต้น อยู่ท่ามกลางสาวสองคนแน่ะ (แกก็สาว)
"ก็อ่านะ ไม่เคยน่ะ มีแต่อาติแฟ็ก" อาซึนะตอบ
"แล้วโคโนกะ..." เฟรินถามต่อ
"แหมๆ เฟลิโอน่าจัง(เฟรินสำลักน้ำลาย) คือ ฉันมีของตระกูลน่ะ ทำไมเหรอ" โคโนกะตอบ ทำให้เฟรินเงยหน้าขึ้นมามอง
"ขอร้องล่ะโคโนกะ อย่าเรียกฉันว่าเฟลิโอน่าจัง เฟรินคุงก็ได้ หรือเฟรินเฉยๆได้ยิ่งดี" เฟรินต่อรอง
"บ้าดิ ก็นายเป็นผู้หญิงไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่ใช้ชื่อผู้หญิงล่ะ" อาซึนะถามเฟรินที่กำลังดื่มน้ำอยู่
"ก็ไม่ชอบ มันฟังดูลิเกมากๆ เธออย่ายุ่งเลย" เฟรินตอบกระตุกต่อมหาเรื่องของอาซึนะ
"อาดิอาร์ท" (อาซึนะเรียกดาบตีหัวเฟริน) เพี๊ยะ!!!!
"เมื่อกี้มันอะไรน่ะอาซึนะ อู๊ยเจ็บ" เฟรินคลำหัวป้อยๆ
"อาติแฟ็ก" อาซึนะตอบสั้นๆ
"แล้วเรื่องที่เฟรินคุงกับคาโลคุงเป็นคู่หมั้นกันนี่เรื่องจริงไหมจ๊ะ" โคโนกะถามเสียงน่ารัก
พรวด!!!!
เฟรินสำลักน้ำ หน้าแดงแจ๊
"แสดงว่าจริงสิเนี่ย" อาซึนะตอบแทน แล้วพูดต่อ "นายเล่าเรื่องชีวิตของนายให้ฟังหน่อยสิ เคยเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมพลิกผันมาเป็นผู้หญิงได้ นิสัยก็ยังเหมือนผู้ชายอยู่ ไม่รู้จะเปลี่ยนทำไม"
"ก็ได้ๆ... มันเริ่มที่ไอ้พ่อเวร..." เฟรินเริ่มเล่าเรื่อง...
ห้องของ เอวาเจลีน ชาช่ามารุ เซ็ตซึนะ
"เฮ้อ ทำไมพวกนั้นมันบ้ากันจัง เหมือนกับห้อง 3 เอไม่มีผิด" เอวาเจลีนบ่นออกมาดังๆ ตอนนี้ชาช่ามารุกำลังชงชาให้เซ็ตและเอวาเจลีน
"คุณเอวาเจลีนว่าไงละคะ" เซ็ตซึนะถามขึ้นมา ความหมายกว้างๆ ทั้งวันนอกจากระวังภัยให้คุณหนูแล้ว เธอก็คอยมองผู้คน(บ้าๆ)ในป้อมอัศวินมาเยอะ
"ก็ไม่ว่าไง คนที่ชื่อคาโลน่าจะเก่งเอาเรื่องเลยล่ะ" เอวาวิจารณ์อย่างออกรส "คนที่ชื่อคิลนั่นก็ดูท่านิสัยรักสนุก แต่ก็น่าจะเก่งไม่ใช่เล่นนะ ตาเปี๊ยกจะอยู่ด้วยได้เหรอ"
"มาสเตอร์เป็นห่วงคุณครูเนกิเหรอคะ?" ชาช่ามารุถาม ทำให้เอวาเจลีนทุบหัวชาช่าไปหนึ่งที "ชาได้แล้วค่ะมาสเตอร์ คุณเซ็ตซึนะ" ชาช่ามารุเอาชามาเสริ์ฟสองสาว "แล้วก็... ได้ข้อมูลเกี่ยวกับคุณเฟลิโอน่าที่มาสเตอร์และคุณเซ็ตซึนะสนใจด้วยค่ะ"
"พูดเลยชาช่ามารุ" เอวาบอกแต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร ตุ๊กตาที่แขนกลับสวนขึ้นมาก่อน
"ซีโร่ไร้ตัวตนไปเลยนะคะเจ้านายหาบทให้ซีโร่บ้างสิ"
"เอาน่า ช่างมันเถอะ... เล่าเลยชาช่ามารุ"
"มันเริ่มที่ปีเอดี..."
ห้องนี้ก็กำลังเล่า&ฟังเรื่องเฟริน -_-" ไปดูห้องสุดท้ายดีกว่า
ห้องของสามสาว + คาซึมิ และคาโม + ไอซากะ ซาโยะ
"นั่นตัวอะไรน่ะ" มาทิลด้าถามพลางชี้ไปที่คาโม ที่ชี้ที่ตัวเองอย่างสงสัย
"กระผมเป็นโอโคโชขอรับ" คาโมตอบแทนคาซึมิ
"พูดได้ด้วยค่ะคุณมาทิลด้า คุณแองเจลิน่า" เรนอนอุทาน
"เอาน่าๆ มันน่ารักดีออก มานี่มา ชื่ออะไรน่ะ" แองจี้ชอบหมา ไม่นึกว่าจะชอบโอโคโชลามกด้วย =[]="
"กระผมชื่อคาโมขอรับ พี่สาวแองจี้" คาโมตอบไป แต่ในสมอง... 'หึหึ พี่สาวคนนี้น่าจะเป็นคู่หูของลูกพี่กระผมได้'
"เอ้อ... สวัสดีนะ ฉันชื่อ อาซากุระ คาซึมิ ฉายาอะไรหว่า ลืมแล้ว ช่างมันเถอะ" การแนะนำตัวของคาซึมิสร้างความฉงนให้กับสามสาวยิ่งนัก
"เธอไม่ใช่คนสกอร์ปิโอหรอกเหรอ" มาทิลด้าถาม
"เปล่าหรอก ก็ท่านผอ.บอกให้มาพูดแบบนี้" คาซึมิตอบสั้นๆ แล้วเลี่ยงคำถามไปเลย
"สวัสดีค่ะ ^^"" ไอซากะ ซาโยะปรากฏตัวขึ้นมา
"ผี... เหรอ..." เรนอนอุทานเสียงแผ่วๆ
"ไม่เป็นไรหรอก มันไม่หลอกพวกเธอแน่ แต่มันติดตามฉันมากี่ชาติแล้วเนี่ย" คาซึมิบ่นเบาๆ
"พี่สาวทั้งหายเล่าเรื่องของพี่สาวเฟรินให้ฟังหน่อยสิขอรับ" คาโมคุงขอแบบห้องอื่นๆ
"เฟรินเหรอ" แองจี้ทวนชื่อ เธอเคยหลงชอบร่างผู้ชายของผู้หญิงคนนี้ เธอนี่ไม่มีดวงเรื่องรักๆเอาซะเลย
"เดี๋ยวฉันเริ่มเอง" มาทิลด้าพูดขึ้น แล้วทั้งหมดก็ผลัดกันเล่า...
ความคิดเห็น