[ficบารามอส] รักนาย..เจ้าชายน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                  P A K

              ----------------------

       \" คิลมัส ฟีลมัส \" เสียงเข้มจากมิสแรมเซิล อาจารย์ประจำป้อมอัศวิน ทำให้นักฆ่าเจ้าของตาสีม่วงแห่งป้อมอัศวินเงยหน้าขึ้น



       \" เฟริน เดอเบอร์โรว์ \" เสียงเรียกต่อมาก็ทำให้เฟรินละสายตาจากการไปเฝ้าพระอินทร์พระพรหม



       \" คาโล วาเนบลี \" เสียงสุดท้ายเรียกเสียงฮือฮาจากสาวๆ ประจำป้อมอัศวินตั้งแต่ปีหนึ่งยันปีเจ็ด



       \" พวกเธอ มาพบครู \" ถ้อยคำนั้นหางเสียงอ่อนลง เฟรินยิ่งขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าไอ้เพื่อนสองตัวข้างๆ มันไปทำเรื่องเดือดร้อนอะไรมาให้เค้าอีก (ไม่ต้องไปสงสัยเค้าเลย แกนั่นแหละ ไอ้เฟริน : A) คาโลและคิลหันมาสบตากันและเบือนสายตาไปมองเจ้าตัวยุ่งที่กำลังหาทางโยนความผิดให้คนอื่น



       \" ไม่ต้องมามองกันเลย ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย \" เจ้าตัวยุ่งออกตัวก่อน (นอกจากเอากาวไปทาเก้าอี้อาจารย์ ไม่ส่งรายงานวิชาหน้ากากฟาโรห์ : P) คาโลทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ (ก็สมควร : A) ส่วนคิลลุกเดินไปหามิสแรมเซิลแล้ว



       \" พวกแกจะไม่มารึไง \" นักฆ่าส่งเสียงเรียก



       \" เออๆ กำลังไป \" คาโลเอ่ยเสียงเรียบพลางปรายตาไปยังหัวขโมยแห่งบารามอสที่กำลังออกลายด้วยการย่องเงียบออกจากห้อง



       \" นายจะไปไหน เฟริน \" ถ้อยคำพร้อมตาดุๆ เจ้าเก่า



       \" เอ่อ ... แหะแหะ ฉันเกิดท้องเสียกระทันหัน \"



       \" ไม่จริงมั้ง \"



       \" งั้นปวดท้องก็ได้ ปวดหัว... เอ่อ.. เป็นไข้ไม่สบายเจ็บขา \"



       \" ไม่ต้องเลย \" มือขของเจ้าคนรักสนุกคว้าหมับเข้าที่ไหล่ของคนที่กำลังพยายามหนีก่อนจะลากไปด้วยกัน (มันควรจะเป็นหน้าที่คาโลนะ : A นั่นนะสิเนอะ : P ใช่ ... (วู้ จะแสดงความคิดเห็นทั้งทีได้แค่นี้เรอะ :A) : K พอเลย ดำเนินเรื่องต่อได้แล้ว :คนอ่าน)



       เฟรินส่งเสียงโวยวายขณะโดนลากไปหามิสแรมเซิล (มิสแรมเซิล : ฉันน่ารังเกียจขนาดนี้เลยเรอะ)



       เมื่อสามหัวหน้าปี 3 ผู้แสนโด้งดังเดินมาถึงโต๊ะ อาจารย์ร่างท้วมประจำป้อมอัศวินก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงแจกเอกสารสามชุดให้แต่ละคน



       \" ทำหน้าที่ของเป็นหัวหน้าปีหน่อยนะจ๊ะทุกคน \" คำพูดพร้อมรอยยิ้มหวานที่ทำให้ทุกคนเสียวสันหลัง (มิสแรมเซิล : กระซิกๆ)



       \" เฟริน!จะไปไหน \" คำถามพร้อมส่งมือยืดยาวไปลากเจ้าหัวขโมยมานั่งข้างๆ ฟังแต่โดยดี (แม่นาครึว่าคนหา : A) (เจ้าเฟรินนี่มันไม่กล้ายอมรับความจริงเลยแฮะ : P) (หัวขโมยย่อมเป็นอย่างนี้ : K)



       \" แล้วอาจารย์มีอะไรหรอครับ \" นักฆ่าแห่งซาเรสส่งเสียงถาม



       \" อะแฮ่ม(เหมือนอัมบริดจ์ในแฮร์รี่เลย : P) (คอแห้งมากเลยเหรอ : A) ตั้งใจฟังกันหน่อยยยย ทั้งสามตัว  เอ้ย คน พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงเต้นรำต้อนรับคิงบาโรแห่งคาโนวาล... \" คำอรรถาธิบายยืดยาวเกี่ยวกับคณะผู้ติดตามไม่ได้เข้าหูของเดอะ ไอซ์ปรินซ์ ออฟ คาโนวาลเลยแม้แต่คำเดียว.. ตั้งแต่รู้ความจริงเรื่องนั้นเขาก็ไม่ได้เจอพ่ออีกเลย...





              \" ถ้าพระโอรสของท่านไม่ได้เกิดจากเจ้าหญิงแห่งบารามอส.. ท่านจะทรงโปรดเขาบ้างไหม.. \" เป็นคำถามที่โง่ที่สุด

       แม้บัดนี้จะหลุดออกจากปากไปแล้วอย่างช่วยไม่ได้



              นัยน์ตาสีฟ้าของคนฟังฉายรอยงุนงงก่อนแปรฉับเป็นโกรธเกรี้ยว ก่อนตอบกลับแจ่มชัด



              \" ไม่! \" นัยน์ตาสีฟ้าสองคู่สบประสาน \" ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะไปประชุม \" ท่อนเสียงห้วนก่อนร่างสูงสง่าจะเดินหายไป

       ทิ้งแต่น้ำคำที่เพิ่มรอยร้าวในใจของผู้ที่ยังยื่นนิ่งสดับ



              ...งั้นก็ไม่ควรให้หม่อมฉันเกิดมาในโลก



       แววอาดูรฉายพร่างพรายก่อนเปลือกตาจะหลุบลงซ่อนมันไว้มิดชิด... (อ้างอิงจากหัวขโมยแห่งบารามอสภาคดาบแห่งกษัตริย์)



              __________



       เฟรินเขย่าตัวคาโล



       \" แกเป็นอะไรวะ \" นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบือนมาสบ.. คิดไปเองหรือเปล่าว่าในนัยน์ตาคู่นั้นมีแววเป็นห่วงแต่งแต้มอยู่



       \" เปล่า \" คำปฏิเสธดังห้วนรวบรัดขณะที่ทุกคนลุกขึ้นเตรียมตัวกลับห้อง



       \" ถ้างั้นนายก็คงไม่ได้ฟัง พรุ่งนี้พ่อนายจะมาที่นี่ \"



       \" ถ้าเรื่องนั้นได้ยินแล้ว \" พอสิ้นคำก็ยื่นมือไปเปิดประตูห้อง



       \" แล้วนายรู้รึเปล่าว่านายต้องไปร่วมงานด้วย อย่าลืมชวนสาวไปด้วยล่ะ \"  เจ้าตัวยุ่งเริ่มปฏิบัติการหลอมน้ำแข็ง (แกไม่ใช่สาวเหรอ ไอเฟริน : P)



       \" แล้วก็อย่าเสือ-กมาชวนฉันเชียวนะเฟ้ย ไอ้เรื่องเต้นรงเต้นรำเป็นผู้หญิงฉันไม่ถนัด \" คาโลโอบร่างบางของสาวน้อยคนที่ทำกิริยาไม่สมตัวแล้วประกบปากเรียวสวยลงบนปากของสาวน้อยที่รู้สึกชักไม่มีแรงขึ้นมาเฉยๆ



       \" แล้วอย่างนี้ล่ะ \"



       \" ไม่ \"



       \" งั้นอีกรอบ \" ไม่ว่าเปล่า ตั้งท่าจะทำอย่างปากว่าจริงๆ



       \" ไปๆๆ ไปแล้ว \"



      ------------------



      จากใจ นู๋ P A K (ต้องอ่านด้วยน้าาาา > o < )



      A จัง : ดีค่ะนักอ่านทุกคน ก่อนอื่นก็ขออธิบายก่อนนะคะว่าฟิคนี้พวกเราแต่งกัน 3 คน คือเอจัง พีจัง และเคจังเจ้าคะ ตอนนี้และบทที่หนึ่งมีข้าน้อยเอจังเป็นคนเรียบเรียงสำนวน (และแต่ง) ค่ะ ส่วนบทที่ 2 เป็นของเคจังค่ะ และบทที่ 3 ก็ของพีจังสลับไปเรื่อยๆ ตามบุญตามกรรมเจ้าคะ เพราะงั้นในบทที่หนูเอเขียนอาจจะไม่มีความคิดเห็นของเคจัง กะ พีจังแล้วก็สำนวนก็จะไม่เหมือนกันค่ะ



      สำหรับเรื่องนี้นะคะ หนูเอสู้เต็มที่ค่ะ สร้างขึ้นมาด้วยความบ้าคาโลแท้ๆ ว่าแต่ว่าแค่บทนำก็ฉากสวีทอื้อเลย บทแรกก็ด้วยมันจะถี่ไปรึเปล่าคะ แต่รับรองว่าในบทของเอจังจะมีสาระมากกว่าสวีท(อันที่จริงแล้วคงพอกัน)ค่ะ > - < เอ๊ะ หรือว่าเอาสวีทหมดเลยดีล่ะ.. บทของเคจัง พีจัง คงไม่เหมือนกันค่ะ แล้วก็ไปบังคับมะได้ด้วย ----- จากใจเอจัง รักคนอ่านม๊ากก๊ะ ^ ^

      



      P จัง : ตอนแรกเลยนะ อยากจะบอกไอ้เอจังว่า ทำไมมันต้องเติมจังให้ด้วย อนาถตัวเอง สำหรับเนื้อเรื่องของข้าพเจ้า....จะไม่มีฉากเลิฟซีนอะไรมากนัก ข้าพเจ้าจะแต่งตอนที่สาม (ท้ายสุด-*-) ถ้าจะถามว่าใครแต่งเก่งที่สุด คงต้องยกให้เอจัง เพราะมันภาษาดีกว่าใครอื่น แต่มันเสียอย่างเดียว แต่งเรื่องไม่เคยจบ อยากถามอย่างสุดท้ายว่า....อยากรู้ชื่อเต็มหรือเปล่า? แต่ถ้าอยากรู้ก็ไม่บอกหรอก แบร่ [-*-] สุดท้ายนี้ ข้าพเจ้าอยากบอกว่า ชาตินี้เกิดมาเพื่อคาโล และต่อไปนี้ เชิญเจอกับผู้แต่งตอนที่สองเลยค่ะ      

        



      K จัง : สวัสดีผู้ที่อ่านทุกท่าน ข้าพเจ้าคงแต่งไม่เก่งเท่าคุณเอและคุณพี - - \" ส่วนฉากเลฟซีนคง....ไม่ค่อยมีเท่าคุณเอ...........

และสุดท้ายอยากบอกว่า ข้าพเจ้าคงไม่ได้แสดงความคิดเห็นเท่าที่ควร  



      lo : ผมอยากถามว่า ผมเป็นแค่ส่วนหนึ่งของชื่อเองเรอะ เป็นส่วนประกอบของพีคาโล เป็นแค่คำว่าโล TT ทำไมไม่มีคนชื่อขึ้นต้นด้วย l กับ o นะ ผมจะได้ไม่ต้องออกโรง ชิ (เพราะเรามีกันแค่สามคน แกมันแค่ส่วนประกอบเฟ้ย อย่าเรื่องมาก : K ) (ใช่ บ่นทำไมซ้ำซาก : P)