คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [❤] chapter two {50%}
[❤] Chapter two
"เซฮุน .. งั้นพี่รอในรถแล้วกันนะ" ผมบอกกับเซฮุนก่อนที่จะขึ้นมานั่งรอบนรถ เซฮุนทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างซึ่งผมก็ไม่ทันได้สนใจฟัง ผมขึ้นมานั่งและมองออกไปอย่างเงียบๆ ผมไม่ได้ยินว่า 2 คนนั้นคุยอะไรกัน และก็ไม่อยากรู้ด้วย รู้แต่ทั้งคู่เถียงกัน แต่จริงๆแล้วเป็นฮานึลคนเดียวมากกว่า เพราะเซฮุนแค่ยืนเฉยๆส่วนเธอก็โวยวายอะไรสักอย่าง เถียงกันอยู่สักพักจนสุดท้ายเหมือนว่าฮานึลจะทนไม่ไหวเองที่เซฮุนไม่ตอบอะไรเลย เธอปาหนังสือใส่เซฮุนอย่างแรงและเดินหนีไป
" ... " ร่างสูงขึ้นมาบนรถไม่พูดอะไรและก็ขับรถออกไป จนในที่สุดเป็นลู่หานเองที่ทนความอึดอัดไม่ได้เลยต้องเอื้อมมือไปสะกิดร่างสูงของเซฮุนเบาๆ
"ครับ?" เซฮุนถามขึ้นโดยไม่หันมามอง สายคู่คมนั้นเอาแต่มองไปที่ถนนข้างหน้า
"พี่กลับเองได้นะ เซฮุนต้องไปง้อน้องเค้ารึป่าว?" ผมก้มหน้าลงและถามออกไปเบาๆ ผมไม่รู้ว่าเค้าทะเลาะกับเพราะเรื่องผมรึป่าว เพราะทุกครั้งที่เค้าทะเลาะกันส่วนมากสาเหตุมันมาจากผม ฮานึลไม่ชอบผมอันนี้ผมรู้ตัวครับ เค้าคงหึง แต่ที่ผมไม่รู้คือที่เซฮุนอารมณ์ไม่ดีแบบนี้เพราะอยากไปง้อฮานึลแต่ต้องมาส่งผมแทนรึป่าว
"เฮ้ออออ .. มันไม่ใช่แบบนั้นนะครับ อย่าคิดมากสิ" เซฮุนพูดและลูบหัวของผมเบาๆ
"แต่ว่า .." ผมแย้งออกไปเบาๆ
"ไม่มีแต่ครับ คิดมากหน้าแก่เร็ว ไม่สวยนะเสี่ยวลู่ ฮ่าฮ่า" เซฮุนแซวผมพร้อมกับยิกแก้มของผมเบาๆ
"งื้อออ อย่าแกล้งพี่สิ แล้วนี่เราจะกลับกันเลยรึป่าว หรืออยากไปไหนก่อน?"
"ไม่ไปครับ กลับไปให้พี่ทำข้าวให้กินดีกว่า คิดถึงฝีมือพี่สุดเลย" ร่างสูงข้างๆผมพูดออกมาตอนที่เลี้ยวรถเข้าคอนโดของผมพอดี
ตอนนี้ก็ 2 ทุ่มแล้วครับ พอมาถึงห้องผมก็ไล่เซฮุนเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในขณะที่ผมกำลังทำข้าวให้เจ้าเด็กแสบนั้นอยู่ ผมต้องทำเยอะเหมือนกินกัน 3 - 4 คนเลยทีเดียว เซฮุนกินเก่งมากแต่ไม่อ้วนเลยสักนิด มีแต่สูงเอาๆ ดูผมสิตัวแค่ไหล่ของเค้าเอง TT
"มาแล้วครับ ฟอดดดด~" เห้ยยย ผมตกใจทัพพีแทบจะหลุดออกจากมือ อยู่ๆเซฮุนก็มายืนอยู่ข้างหลังผมแล้วชะโงกหน้ามาหอมแก้มของผมซะดื้อๆเลย ><
"เซฮุนนนน >< " ผมเขินมาก ถึงเค้าจะทำแบบนี้บ่อยๆก็เหอะ เซฮุนเป็นคนถึงเนื้อถึงตัวมากครับ เค้าชอบมากอด มาอ้อนผมเป็นประจำ แต่ผมทำใจให้ชินไม่ได้เลยจริงๆ
"ฮ่าฮ่า เขินหรอ น่ารักจังเลยน้า"
"ไม่ต้องมาขำเลยนะ" ผมแกล้งกอดอกทำหน้าตาไม่พอใจครับ
"โอ๋ๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้" พอพูดจบเค้าก็เดินออกไปนั่งดูโทรทัศน์รอที่ห้องนั่งเล่น ที่ที่เรานั่งกินข้าวด้วยกันประจำ
ผมทำอาหารต่ออีกสักพักพอเสร็จเรียบร้อบแล้วก็เรียกให้เซฮุนมาช่วยยกออกไป เรานั่งกินข้าวกันที่ห้องนั่งเล่นโดยนั่งลงกับพื้นและเอาจานข้าววางไว้บนโต๊ะ เวลาเซฮุนมากินข้าวกับผมเราก็กินแบบนี้กันตลอด เราจะคุยกันเรื่องทั่วไปเช่นวันนี้เกิดอะไรขึ้น ไปทำอะไรมาบ้าง คริสบอกว่าอาจเพาะเซฮุนเป็นคนขี้อ้อนเลยชอบมาอ้อนผม เพราะถ้าไปอ้อนคริสคงขนลุกหน้าดู เพื่อนสริทผมบอกให้ลองคิดสภาพผู้ชายแมนๆสองงุ้งงิ้งใส่กันดู แต่ .. ผมก็ผู้ชายนะครับ TT
หลังจากกินข้าวกันเสร็จเซฮุนก็เป็นคนอาสาที่จะล้างจานให้ ส่วนผมก็เข้ามาอาบน้ำแทน พออาบเสร็จผมเดินออกมาก็เจอร่างสูงๆของเซฮุนนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บ่นเตียงกลิ้งไปกลิ้งมา
"เซฮุน วันนี้กลับบ้านรึป่าว บอกคริสรึยังว่ามาอยู่ห้องพี่?" ผมถามในขณะเดินมานั่งลงที่เตียง มองน้องชายของเพื่อนสนิทที่ดูเหมือนว่าจะคุยไลน์กับจงอินและเทาอยู่
"ไม่ได้บอกและก็ไม่กลับด้วย"
"เรานี่นะ .. " ผมผลักหัวของเซฮุนเบาๆอย่างหมั้นไส้ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เก่งเหลือเกินนะ ตอบกลับได้ง่ายๆว่าไม่ได้บอก นี่ถ้าพ่อแม่คิดว่าผมลักพาตัวลูกเค้ามาผมจะทำยังไง
"เสี่ยวลู่~ ขออะไรหน่อยสิ" เค้าเรียกผมเบาๆและหันมามองหน้าผม
"ว่าไง??" ต้องถามลองเชิงดูก่อนครับ เพราะเรียกแบบนี้เจ้าเด็กนี้ต้องอ้อนอะไรอีกแน่ๆเลย
"ไอเทากับไอจงอินชวนไปเที่ยวอะ" เซฮุนพูดออกมาเสียงอ่อยๆ เค้ารู้ว่าผมไม่ชอบให้ไปเที่ยวกลางคืนครับ เพราะ 3 คนนี้ใจร้อนเหมือนทุกคน นิสัยเหมือนกันมากถึงเป็นเพื่อนสนิทกันได้ เวลาเมาแล้วใครเข้ามาพูดอะไรไม่ถูกใจหน่อยก็พร้อมมีเรื่องแล้วครับ
"หรอ?? เซฮุนก็ไปสิ ปิดไฟให้พี่ด้วยแล้วกัน" พอพูดจบผมก็ห่มผ้าแล้วหันหลังให้น้องเลยครับ ผมงี่เง่าผมรู้ตัว แต่เพราะผมเป็นห่วงและเหตุผลลึกๆในใจอีกข้อนึงคือผม 'ห ว ง' แค่เวลาปกติธรรมดา สาวๆก็มองตาไม่กระพริบแล้วครับ ยิ่งถ้าไม่เที่ยวแบบนี้ยิ่งไม่ต้องพูดเลย
"เสี่ยวลู่ .. เสี่ยวลู่ครับ" เซฮุนสะกิดผมพร้อมกับเรียกเบาๆ แต่ผมไม่ตอบอะไรทั้งนั้น บอกไว้เลยครับว่างอน!! ผมรู้สึกได้ถึงความมืดครับ เซฮุนลุกขึ้นไปปิดไฟแบบที่ผมบอกจริงๆ สงสัยคงอยากไปเที่ยวจริงๆมั้งครับ พอคิดแบบนั้นผมก็ถอดหายใจออกมาเบาๆ
"อย่าถอนหายใจสิ ผมไม่ได้ไปไหนซะหน่อย" เสียงที่มาพร้อมกับความรู้สึกถึงเตียงที่ยุบลงไป ผมหันไปมองหน้าเซฮุนช้าๆ พร้อมกับทำหน้างอนเต็มที่
"ก็ไปสิ ไม่ได้ห้ามหนิ" ฮึ งอนครับบอกเลย!!
"ไม่ไปแล้วครับ ถ้าไปเดี๋ยวคนแถวนี้งอนไม่พูดด้วย"
เซฮุนรู้ทันผมตลอดครับ น่าหมั้นไส้จริงๆเด็กอะไร พอคิดได้แบบนี้ผมก็เอื้อมมือไปเขกหัวเด็กเจ้าเล่ห์เบาๆหนึ่งที เซฮุนก็ไม่ยอมแพ้ครับ เค้ารู้ว่าผมบ้าจี้เลยจี้ผมไม่หยุด ผมหัวเราะจนหน้าแดงตัวแดงไปหมดทั้งตัว
"ฮ่า ฮ่า ฮื้อออ เซฮุนอย่าแกล้ง" ผมพูดออกทั้งๆที่ยังหอบอยู่แบบนั้น
"โอ๋ๆ ไม่แกล้งแล้ว มานอนกันได้แล้วนะ"
"อื้ออ ฝันดีนะเจ้าเด็กบ้า" ผมพูดงึมงัมเบาๆ
"ฝันดีครับเสี่ยวลู่" เซฮุนพูดจบก็กอดผมเข้าไปในอ้อมแขนของเค้า ผมถึงหลับตาลงนอนได้ซะที ผมชอบที่จะอยู่ในอ้อมกอดของเค้า อ้อมกอดที่จะทำให้ผมฝันดี ..
มาลงให้ก่อนนะคะ วันจันทร์ถึงศุกร์อาจจะไม่ได้อัพบ่อยมาก แต่เสาร์อาทิตย์จะพยายามมาบ่อยๆ
ขอกำลังใจด้วยน้า ><
ความคิดเห็น