{ ฮุนฮานชานแบค } Ft.EXO Bubble Tea Lovers คู่หูชานม

ลำดับตอนที่ #1 : Introduction - Before we know each other

Introduction   

 

 

กลางดึกคืนหนึ่ง
ณ หอพักชายล้วน มหาลัยเอสเอ็ม

"โอ้ยยยยเหนื่อย ทำไมยิ่งทำมันยิ่งมากขึ้นวะเนี่ยย"
เสียงบ่นออดแอดตามประสาของนักศึกษานาม 'ลู่หาน' ดังขึ้นแบบนี้แล้วประมาณสามสี่รอบ ยกมือขึ้นเกาหัวทุยๆของตัวเองแล้วพ่นลมหายใจออกมา กวาดสายตาไปยังตัวหนังสือยึกยื้อของรายงานแล้วขยี้ตาอย่างแรง
"ทำไม่ไหวแล้วอ่าา"
บ่นกับตัวเองคนเดียวแล้วเอาใบหน้าขาวซบรายงาน เขาเกือบจะหลับแล้วไม่มีเสียงบางอย่างออกมาจากท้องเขา

จ๊อกกกกกกกกก

"..."

มือบางลูบท้องตัวเองแล้วเบ้ปาก หิวอะไรไม่หิว ทำไมมาหิวเอาตอนนี้ล่ะ ลู่หานอยากจะร้องไห้เป็นภาษาไทย
ยันร่างตัวเองขึ้นแล้วเดินต้วมเตี้ยมไปหาอีกคนที่ตอนนี้ 'วิญญาณคนแคระนอนหลับ' กำลังสิงร่าง

"แบค..."
มือบางเขย่าไหล่เพื่อนสนิทที่ตอนนี้นอนหลับพริ้มอย่างสบายใจ คิ้วได้รูปขยับขึ้นเล็กน้อยเเต่ก็ยังไม่ลืมตาขึ้นมา

"แบคฮยอน! ไอ่หมา ไอ่เบค่อน!"

เขย่าแรงขึ้นเพื่อให้อีกคนรู้สึกตัว

"หื้อออ"
แบคฮยอนปรือตาหันหลังกลับมาหารูมเมทคนสวยที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างตัวเขา

หน้าตาแบบนี้มันต้องมีอะไรขอร้องชัวร์ แบคมั่นใจ

"ฉันหิวอ่ะ ไปร้าน Cofioca กับฉันหน่อยสิ"

นั่นไง ที่แท้ไอ่มนุษย์ลู่หานก็หิวนั่นเอง

"ลู่หาน นายเพิ่งกินข้าวไปเองนะ ต้มจาจังมยอนได้ไหม" เสียงงัวเงียแบบนี้ลู่อยากจะจับฟัดกับหมอนจริงๆครับ
"มันหมดแล้ว ไม่ได้ซื้อนานแล้วด้วยอ่าา ไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยนะ"
"แต่ลู่ ป๋ายง่วงนอนง่ะ T^T วันนี้มีวิชาต่อสู้กับอาจารย์เทาด้วย ลูลู่ก็รู้ว่าแกโหดขนาดไหน TT เค้าเหนื่อยอ่ะ ครั้งหน้าเดี๋ยวป๋ายไปด้วยนะะะะ "

มันมาแล้วครับท่านผู้อ่าน ไม้อ้อนของพยอนแบคป๋าย

แล้วก็กำลังจะมาเกาะแขนเขาในไม่ช้าถ้าลู่หานยังไม่พูดอะไรออกไป

"นายจะทิ้งฉันเหรอ นี่มัน4ทุ่มครึ่งแล้วนะ"
"ถึงลูลู่จะสวย แต่ไม่มีใครกล้าปล้ำหรอก ป๋ายมั่นใจ เพราะลูลู่แมนมาก"

สาบานสิครับว่านั่นมันข้ออ้าง ผมควรดีใจป่ะ

"โอเค งั้นฉันไปละนะ พยอนแบคป๋าย" ใบหน้าสวยเบ้ปาก ไม่รู้ว่าชมเขาหรือประชดเขากันแน่

แต่เขาก็ไม่ชอบให้ใครพูดว่าเขาสวยนะ

ลู่หานยืนขึ้นเต็มความสูง(ที่น้อยนิด)แล้วหยิบกุญแจไปยังประตูหอพัก
"กลับมาเร็วๆน้าา คิมลู่แหนน ~"

 

ในที่สุดผมก็เดินมาจนถึงร้าน 'Cofioca' เป็นร้านชานมไข่มุกร้านโปรดของผมเลย อย่าถามเลยว่าทำไมถึงมาดื่มชานมตอนหิว ชานมเปรียบเสมือนสวรรค์ชั้น12(?)ของผม ผมจะบอกนะว่า สมมุติว่าถ้าผมงอนไอ่ป๋ายที่มันเอาแต่ชมผมว่าสวย(ทั้งๆที่ผมไม่ใช่) แล้วมันจะเลี้ยงชานมผมหนึ่งวันข้อหาที่ผมงอน (ซึ่งผมก็ทำมันหมดไปหลายวอนเหมือนกัน) นั่นก็ทำให้ผมหายงอนไปอย่างง่ายดาย

ผมกำลังจะผลักประตูเข้าร้านไป หากแต่ร่างของคนๆหนึ่งดันผลักไปก่อนหน้าผม

นี่มันชุดนักเรียนม.ปลายของSMหนิ

ผมมองหน้าขึ้นไปอย่างหาเรื่อง(คนยิ่งหิวๆ) ว่าแต่ทำไมเด็กมันสูงจังวะ สีผมก็หยั่งกับนกแก้ว ไปเดินแฟนซีที่ไหนมาหรือไง??










ตามคำเรียกร้องของลูกเพจในInstagram เค้ามาลงในเด็กดีให้แล้วนะค้าา คราวนี้จะได้อัพตอนกันยาวขึ้นแน่นอนน 
อย่างว่าแหละนี่เรื่องเเรกเค้าเอง อาจจะแป้กไปบ้างบางตอนก็ขอให้เข้าใจเน้ออ5555555555 เยิ้ฟยูวว 

คอมเม้นท์ให้เค้าเป็นกำลังใจหน่อยเนอะะ  

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r