แค่พี่ชายข้างบ้านค่ะ

 เปิดเรื่องค่า เดือนนี้แต่งเรื่องนี้ แต่งไปอัปไปเนาะ สักครึ่งปีค่อยจบ ​​

ล้อเล่นนนน

แต่งเรื่องนี้ค่ะ 

เหตุเพราะอยากหลอกกินเด็ก แต่ไหงกลายเป็นตกหลุมรักเด็กเข้าให้แล้ว และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดคลั่งรักเธอได้เลย

เธอถูกบังคับให้ไปฝึกงานกับเขา ทำให้เกิดเรื่องราวมากมาย

เพราะถูกฝากฝั่งให้ดูแลน้องสาวข้างบ้าน เขาจึงดูแลเธออย่างดี...ที่สุด
-------
“พะ พี่ดินเข้ามาในห้องมิ้นทำไมคะ” สายธารมองชายสวมชุดนอนตาโตพร้อมชี้หน้าถามเสียงสั่นขยับถอยหลังจนติดเตียง
“เด็กดื้อต้องโดนอะไรนะ” เสียงทุ้มเข้มพร้อมสายตาเอาจริงมองร่างหญิงสาว
“ไม่โดนอะไรทั้งนั้น ออกไปจากห้องมิ้นนะคะ” ใบหน้างามเห่อแดงก่ำนึกถึงสิ่งที่เขาทำเมื่อตอนไปเที่ยวแล้วร่างกายรู้สึกร้อนสลับหนาว
“ฮึ”
“มิ้น วันนี้พี่ดินเขาจะมานอนด้วยนะ พอดีคุณป้า...ต้องไปต่างจังหวัดกะทันหัน ที่บ้านไม่มีคนอยู่แม่เลยให้มานอนที่นี่กับลูก” วนิดาเดินเข้ามาในห้องนอนลูกบอกพร้อมส่งยิ้มให้
“กับหนูเหรอคะ” เธอชี้นิ้วชี้เข้าหาตัวเอง
“ครับกับหนู” พีรพัฒน์ส่งยิ้มกว้างให้พร้อมยักคิ้วท้าทาย
สายธารมองค้อนให้ กับท่าทางยียวนกวนจนหางคิ้วกระตุกสูดอากาศเข้าปอดลึกแล้วผ่อนลมออก
“ไม่ได้ค่ะ บ้านเราห้องรับแขกก็มีให้เขา...พี่ดินไปนอนที่นั่นก็ได้นี่คะแม่” เธอเดินไปทางแม่ค้านเสียงแข็ง ไม่นึกว่าเขาจะเจ้าแผนการ วางแผนมานอนบ้านเธอแบบนี้
“ห้องรับแขกไม่ได้ทำความสะอาด หรือเราจะไปนอนเป็นเพื่อนพี่เขาที่บ้านโน้นล่ะ”
“ดีเลยครับคุณน้า ถ้าน้องมิ้นไม่สะดวกให้พี่นอนด้วย ไปนอนบ้านโน่นกันนะ พี่มีภาพที่เราถ่ายตอนไปเที่ยวให้มิ้นดูเยอะแยะเลยครับ” 
เมื่อมีคนเปิดทางแล้ว พีรพัฒน์มีหรือที่จะไม่ตอบรับ 
“แม่ขา”
พอได้เห็นสีหน้าชอบใจนั้นแล้วเธอต้องทำหน้ายุ่งให้เดินเข้าไปกอดแขนผู้เป็นแม่ออดอ้อน พยายามสื่อสารให้แม่ช่วยแต่ดูแล้วไม่สำเร็จ
แม่อย่าส่งลูกกวางเข้ากรงเสือเด็ดขาดนะ