คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter - 12 - warmer
- 12 -
warmer
ไม่เพียแ่อุ่นาย หัวใอุ่นเสียยิ่ว่า
............................................................................................
“่วยสัมผัสผมมาึ้นอีไ้ไหม”
“.........”
“่วยมอบวามอบอุ่นให้ผมมาว่านี้นะรับ”
านยอลนิ่อึ้ับประโยเมื่อสัรู่ที่ออมาาริมฝีปาสีสอนัวเล็
ไม่รู้ว่าแบฮยอนิอะไรอยู่ และานยอลเอ็ไม่ใ่นโ่
ที่ะไม่เ้าใสิ่ที่แบฮยอนพูออมา
ร่าสูยันิ่เย
ไม่มีารยับเลื่อนไหวร่าายใๆ แบฮยอนเอ็ยันิ่
ไม่ละอ้อมอออาร่าสูอุหมอหนุ่ม านยอลลอบลืนน้ำลาย้าๆอย่ายาลำบา
ในใอเามันำลัิอุศล แ่อีส่วนหนึ่็พยายามิเอาไว้ในแ่ที่ีว่านัวเล็ไม่ไ้หมายวามามที่เาิ
...เาแ่ิไปเอ...
ารพยายามิแบบนั้นมันทำให้านยอลผ่อนลายึ้น
เาเพียแ่เป็นฝ่ายระับอ้อมอบ้า ลูบแผ่นหลับาอย่าทะนุถนอม
ส่มอบวามอบอุ่นให้ับอีนามที่้อาร
“...หมอรับ”
สรรพนามที่ไม่เยใ้เรียอีฝ่ายมา่อน เอ่ยออมาเพียแผ่วเบา
ล่อลอยามสายลมอเรื่อปรับอาาศระทบโสประสาทอุหมอหนุ่ม
านยอลลอบลืนน้ำลายอีรั้
ถ้าเาไม่ไ้ิไปเอ
เาิว่าแบฮยอนำลัพยายามยั่วเาอยู่ น้ำเสียแบบนั้น...แบบที่ทำให้ใอเามันสั่น
มือหนาหยุะัไปเล็น้อยานั้น็ลับมาทำหน้าที่อย่าอ่อนโยนัเิม
“นะ...รับ” เพียแ่นั้น เส้นบาๆ
เส้นหนึ่ในวามิอานยอล็แทบาสะบั้นล มือหนาหยุลูบแผ่นหลับา
เปลี่ยนมาับที่ใบหน้าใสออีฝ่ายแทน
นิ้วแร่ลูบวนที่แ้มใสทั้สอ้าอย่าอ่อนโยนเสียยิ่ว่าารูแลเ็
านยอลทำไม่ไ้...เาไม่อยาทำร้ายนไ้อเา
เาลัวว่าอีนะเ็บ
ลัวว่ามันอาะเป็นแผลในใออีนถ้านัวเล็ไม่ไ้รู้สึับเาริๆ
ถ้าื่นมาอีรั้เห็นแบฮยอนร้อไห้อี เาะทำอย่าไร...
“ฝันีนะรับ”
ส่รอยยิ้มหวานไปให้แม้รู้ว่าอีฝ่ายแทบะมอไม่เห็นมัน
เพราะมีเพียแ่แสไฟสลัวาริมายหาเท่านั้น
“.........”
“........”
“...แ่...ไ้โปรนะรับ”
แบฮยอนยัใ้น้ำเสียแบบเิม...แบบที่ทำให้ใออีนสั่นไหวรุนแร
“ผม...ทำไม่ไ้...ุะเ็บ”
“ไม่...ไม่เ็บ”
“........”
“แน่นอน...ไ้โปรนะรับ” และแล้วเส้นบาๆเส้นเียวในวามิอานยอลที่าไป็ถูเผาไหม้ไม่เหลือา
ในใอเามันเ้นระรัวร้อนรน
พยายามบัับร่าายัวเอไม่ให้ทำอะไรรุนแรเินไปสำหรับ...นไ้
มือหนาที่พึ่ละออาแ้มใสลับมาอยู่ที่ำแหน่เิม
เลื่อนใบหน้าอัวเอเ้าหาอีฝ่าย้าๆ
ริมฝีปาหนาสัมผัสบาเบาที่อวัยวะเียวันแล้วเลื่อนออมา
ระยะห่าริมฝีปาอพวเามันแทบะไม่มีเหลืออยู่ แม้ร่าสูะละออมาแล้ว
วามริบอานยอลมอเ้าไปในวาู่สวยออีนเนิ่นนาน
สัมผัสบาเบาที่ริมฝีปาอทัู้่เิึ้น้ำแล้ว้ำเล่า
เพียแ่แะเบาๆแล้วผละออมา แนแร่ระับอ้อมอ
ใบหน้าเล็ๆอแบฮยอนบอยู่อออร่าสูอย่าโหยหาวามอบอุ่น
“ผมูบุอีไ้ไหม”
“...ทำมาว่านี้...นะรับ”
-
เ้าวันอาทิย์ที่ทะเล...แบฮยอนยัไม่ลุึ้นาที่นอน
เปลือาบา่อยๆยึ้นเปิรับแสแที่สาส่อเ้ามาา้านนอ
วามรู้สึแรหลัาื่นนอนอเาือเหนื่อย...ร่าายอเามันเมื่อยล้าไปหม
เป็นเพราะนอนเยอะและเียมัน็นุ่มนเินไป หรืออาะเป็นเพราะเมื่อืน?
แบฮยอนเป็นผู้ายเาแ็แรพอที่ะพยุัวเอให้ลุึ้นนั่แม้สะโพอเามันะปวร้าวไปหม
นั่เอนหลัแนบิับหัวเียมอทอสายาออไปยัายหา้านนอ
สิบโมเ้า...วิวทะเลารนี้็ยัสวยามไปอีแบบ
ไม่ยาเลยที่ะทำให้เารู้สึผ่อนลาย
เสียเปิประูห้อนอนไม่ไ้ทำให้เาละสายาออมาาบรรยาาศยามสายอทะเล
แบฮยอนรับรู้ไ้ถึารเลื่อนไหวอร่าสูที่มาหยุลร้าเีย
แ่เา็ไม่อาะละสายาไปมออีนไ้ เาแ่ำลัรู้สึผ่อนลาย...มาๆ
านยอลผู้ึ่เ้ามาใหม่ไ้แ่ยืนเ้ๆัๆมอร่าเล็ที่พึ่ื่นแล้วยัไม่ยอมหันหน้ามามอเาเลย
ในใอเามันัวล
ทั้ลัวว่าอีนะแปลไปและบาอย่าที่พึ่ไ้เห็นัๆเ็มสอา
ร่อรอยบาอย่าที่ถูทิ้เอาไว้บนร่าายอแบฮยอน
เมื่อเ้าที่เาื่นึ้นมาเาเห็นมัน
เพราะา้า้ายอนัวเล็มันโผล่ออมาาผ้าห่ม
ในแวบแรอวามิือแปลใ...และ่อมา็รู้สึีใมาอย่าบอไม่ถู
แ่านยอลไม่ใ่พวอบิไปเอ
ันั้นเาะไม่ีโพยีพายเอาเอนว่าะไ้ฟัำอบาปาอเ้าัว
“แบฮยอน”
“..........”
“ุหิวหรือยั”
แบฮยอนหันหน้ามาหานถาม พยัหน้า้นลแทนำอบ
สีหน้าเรียบเยามปิที่อบทำวันนี้มันลับทำให้ร่าสูหว้าวุ้นใ
านยอลไ้แ่เ็บเอาำถามมามายไว้ในใ่อน
เลือที่ะไปโทรสั่อาหารเ้ามาให้อีฝ่ายแทน
านยอลเื่อว่าทุอย่ามันะมี่ามาึ้นเสมอเมื่อไ้รอ...และานยอลพร้อมรอเสมอ
ในใส่วนลึสุอเามันยัรอเสมอ
ผู้หิที่รัที่สุในีวิ...และเ็ื้อ้าบ้าน
#MINDDMERs
ฟิเรื่อยๆอนเรื่อยๆ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น