คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : chapter - 11 - hello the sea!
- 11 -
hello the sea!
ผมอบทะเล...ทะเลือสถานที่แห่วามทรำ
..............................................................................................
รถ BMW ับเมอร์เเส-เบน์ทั้สอันแล่นามันไปบนท้อถนนที่ทอยาวไลสุลูหูลูา
พวเาออเินทาันมาไ้สอั่วโมแล้ว เริ่มออเินทาาร้านอเฮุนั้แ่เ้ารู่
อนนี้เป็นเวลาว่าเ้าโมเ้าแล้ว
แสแในวันนี้แผเผาผิวายนที่ำลัเินทาอย่าไม่ยอมปรานี
าที่อนแริว่าะเปิหลัารับลมเย็นๆสัหน่อย
ลับลายเป็นว่าแแรเสียนผิวไหม้ แบฮยอนนั่นิ่ๆมอ้าทาไปเรื่อยเปื่อย
ส่วนอีน็ามเย..ไม่มีะิะใับรถ เอาแ่เหลือบมอนัวเล็
านยอลเหมือนนบ้า ห่วไปะหมทุอย่า
เห็นอนแรที่แบฮยอนลูบแนบ่นว่าแสบเพราะแเผา ็รีบปิประทุนลับทันที
อรถ้าทาหารีมันแให้ทาเป็นารให่
นเพื่อนสนิทที่ับรถนำหน้าไป้อรีบอวนลับมาถามว่าเป็นอะไรหรือป่าว
พอไ้ำอบเท่านั้นแหล่ะพวเพื่อนสนิททั้สอ็เอาแ่แวานยอลยให่
นเป็นหมอห่วนไ้็ไม่เห็นแปล...
รถัน้าหน้าอเพื่อนสนิทเลี้ยวเ้าปั๊มน้ำมัน
านยอลรีบหัพวมาลัยเลี้ยวามเ้าไปทันที
เห็นรถเพื่อนอทีุ่พัรถอยู่่อนแล้ว็เลี้ยวเ้ามาอล้าๆัน
วันนี้อินพาแฟนอเามา้วย เ็ผู้ายัวเล็ าโ ท่าทาเอาแ่ใไม่ใ่น้อย
“พั่อนนะมึ เ็ไอ้ำมันอแ”
เฮุนพูึ้นทันทีที่านยอลอรถเลื่อนระล ร่าสูเปิประูเินลมาารถ
เินมาหาเพื่อนสนิทที่ยืนอยู่่อนทั้สอน
“ฝาูแบฮยอน่อน เาหลับ”
“แล้วมึะไปไหน”
“เ้าห้อน้ำ” พูท่านั้นแล้ว็เินาไป
ปล่อยให้เฮุนเอ่ยแวามหลั
“เว่อร์ิบหาย เี๋ยวู็ับปล้ำเลยนิ”
เฮุนหัวเราะำเพื่อนสนิทอัวเอ
ไม่เยเห็นว่าะมีท่าทาอาารเป็นห่วใรไ้เท่านี้เลย
ส่วนอิน็พาแฟนัวเล็อแลอทาไปหาื้อนมโอ๋ันอยู่
“พูว่าไนะเฮุน”
เสียุ้นเยัึ้นา้านหลั นัวสูัวแ็ทื่อ
่อยๆหันหลัไปมอแฟนหน้าหวานอัวเอ
“แหย่มันเล่นเยๆ้าบบบ~”
ไม่พูเปล่าทำหน้าาอออ้อนพร้อมับโน้มัวลไปบไหล่แบอแฟนัวเออย่าน่ารัน่าเอ็นู
“อย่าเล่นไม่รู้เรื่ออีนะ”
“้าบบบบ~”
หลัาทุนทำธุระส่วนัวันเสร็เรียบร้อย็เริ่มเินทาอีรั้
อีไม่ี่ิโลเมร็ะถึุหมายปลายทา โรแรมริมายหาที่เฮุนิ่อเอาไว้
แบฮยอนยัหลับอยู่เบาะ้านับเหมือนเิม านยอลมอไปยัถนน้านหน้า
แ่ริมฝีปาหยัลับลี่ยิ้มออมาโยไม่รู้ัว
แบฮยอนลายเป็นรอยยิ้มอเาแล้วริๆ...
รถทั้สอันอลที่บริเวอรถอโรแรม
ลู่หานเินนำเ้าไปิ่อเรื่อห้อพั่อน
ส่วนนอื่นๆ็เริ่มนเอาระเป๋าเินามเ้าไปในโรแรมบ้า านยอลนั่มอใบหน้าใสอนัวเล็ที่ี้เาเป็นที่หนึ่
แพนาบาสัมผัสับเนื้อแ้ม ูอ่อนโยนเหลือเิน
มือหนาเอื้อมไปทัไรผมออาใบหน้าใสให้นี้เา
ทำไป็อยิ้มไปไม่ไ้ านยอลไม่เ้าใัวเอเลยริๆ
“แบฮยอน แบฮยอนรับ”
เสียทุ้มเอ่ยปลุอย่านุ่มนวล มือหนา้าเิมแะ้ำที่แนออีน
“หืม...”
สูหายใยาวๆหนึ่รั้แล้ว่อยๆลืมาึ้นมอภาพรหน้า
สิ่แรที่เห็น็ือใบหน้ามายอุหมอหนุ่ม ที่ไม่รู้ว่าำลัยิ้มอะไรอยู่
แ่มัน็แปลที่แบฮยอน็เลือที่ะยิ้มบาๆออมาบ้าเ่นัน
“ถึแล้ว ่อยนอน่อบนห้อ็ไ้” แบฮยอนพยัหน้า
ยมือึ้นมายี้าสอสามรั้แล้วเปิประูเินลไป่อน
ร่าสูอ้อมไปเปิหลัรถเอาระเป๋าสัมภาระทั้หมออมา
พวเามาันแ่หนึ่วันสอืนึไม่มีระเป๋ามานั
มีแ่ระเป๋าเป้หนึ่ใบับระเป๋าเสื้อผ้าอเารวมับนัวเล็อีหนึ่ใบ
ลู่หานับเฮุนอห้อไว้สามห้อ
พวเาแยันนอนเป็นู่ ึ่านยอล็ไม่ไ้ิอะไร
เพราะเพื่อนๆอเา่า็มาับแฟนะอยานอนสวีท้วยัน
ส่วนเาับแบฮยอน็นอนเียเียวันทุืน็ไม่เห็นว่าะมีอะไรแปล
มาถึห้อนัวเล็็รีบออไปูวิวที่ระเบีย
มันมีเปลพับหนึ่อันอยู่รนั้น
แบฮยอนึใ้มันนอนเอนหลัพัผ่อนแล้ว็มอวิวสวยๆยามสายไป้วย
านยอลเ็บระเป๋าเ้าที่ให้เรียบร้อย แล้วเินเ้าห้อน้ำล้าหน้าล้าาสัหน่อย
เาับรถมาหลายั่วโมว่าะีบสัพัแล้ว่อยวนนัวเล็ไปิน้าวเที่ย้วยัน
ลมเย็นๆาเรื่อปรับอาาศทำให้ร่าสูหลับไ้อย่า่ายายบวับวามเมื่อยล้า่อนหน้านี้
านยอลสู่ห้วนิทราอย่าเ็มรูปแบบ..
ร่าสูลืมาึ้นมา้าๆแล้ว้อสะุเพราะภาพใบหน้าใสอนัวเล็
แบฮยอนยื่นหน้าเ้ามาใล้ ใบหน้าเรียบเยามปิ
“ุหลับ” พูเสียนิ่ไม่แพ้สีหน้าอนนี้
“.......”
“ผมหิว”
านยอลหลุำออมา
นัวเล็ทำหน้าไม่พอใมอูอีฝ่ายที่ไม่รู้ว่านึำอะไรอยู่
“อะไรล”
“ปะ..เปล่ารับ”
านยอลที่พยายามหยุหัวเราะเอ่ยอบ
“็ุหัวเราะ....และอนนี้ผมหิว”
“รับๆๆ เอ่อ..แุ่่วยยับออไป่อนไ้ไหม”
แบฮยอนพยัหน้าแล้วเลื่อนัวออห่าาอีฝ่ายามที่อ “ผมอล้าหน้าแป๊บหนึ่นะ
แล้วเี๋ยวเราลไปิน้าว้าล่าัน”
แบฮยอนพยัหน้าอบรับอีรั้
เินไปนั่ที่โฟาเียบๆ
านยอลเ้าใแล้วทำไมนัวเล็ถึมีสีหน้านิ่รึมะนานั้น ็อนนี้มันหโมเย็นแล้ว
ะหิวเอามาๆ เพราะอนเที่ย็ไม่ไ้ินอะไรัน เาไม่น่าเผลอหลับยาวไปนิ
วันนี้พวเาลันว่าแยย้ายทำอะไร็ไ้ามที่อยาทำ
แล้วืนพรุ่นี้่อนลับ่อยมาปาร์ี้บาร์บีิว้วยัน เฮุนับลู่หานับรถไปร้านอาหารใล้ๆ
อินพาแฟนาโที่ื่อโ ยอูไปเินถนนนเินแถวๆนั้นามที่พนัานแนะนำ
ส่วนานยอลเลือพาแบฮยอนมานั่ินอาหารันที่ั้นล่าสุอโรแรม
มันเป็นร้านอาหารอโรแรมนี้ เาิว่าแบฮยอนะทนหิวรอไปินร้าน้านอไม่ไหว
ทันทีที่อาหารมาเสริฟแบฮยอน็้มหน้า้มาินโยไม่ไ้พูอะไรเลย
ท่าทาะหิวเอามาๆ านยอลึพลอยไม่ไ้พูอะไรไป้วย เาินไปมอูนัวเล็ไป
านยอลิว่าัวเอเริ่มะอ้วนึ้นแล้วล่ะ
เพราะเารู้สึว่าินอะไรๆอร่อยึ้นั้แ่ไ้เอแบฮยอน
หลัาินอาหารเย็นันเสร็
็พาันเินลับึ้นมาบนห้อพั านยอลเินเ้าไปอาบน้ำ
พอออมา็ยัเห็นนัวเล็เอาแ่มอออไปที่วิวายหา้านนอั้แ่ที่เ้ามา
านยอลเินเ้าไปนั่ลที่้าๆนัวเล็
“ุไม่ไปอาบน้ำเหรอแบฮยอน”
“.......”
“ุอยาเล่นน้ำทะเลหรอรับ” แบฮยอนพยัหน้าึ้นล
วายั้อมอออไปยัวิวายหา้านนอ
“มัน่ำแล้ว พรุ่นี้่อยไปเล่นันนะรับ”
“ผมอยาเล่นอนนี้”
“แ่มันอันราย แล้วุ็ะป่วยไ้นะ”
“ผมไม่เป็นอะไร” ื้อสุๆ
แบฮยอนน่ะื้อที่สุแล้ว านยอลไ้แ่สายหน้าเบาๆ
“ั้นแป๊บเียวเท่านั้นนะรับ”
ใบหน้าใสอนัวเล็หันมายิ้มให้านยอลอย่ารวเร็ว านยอลไ้แ่ถอนหายใออมา
นี่เป็นวิธีารอ้อนเาอแบฮยอนสินะ
แบฮยอนเินเร็วๆไปที่ายหา
อีนิาทั้สอ้าอเา็ะไปถึน้ำทะเลอยู่แล้ว
แ่นัวเล็ลับหยุะัหันหลัลับมามอร่าสูที่เินามมา
“ผมเล่นน้ำทะเลไ้ใ่ไหม” านยอลพยัหน้าึ้นล
ร่าเล็ๆอแบฮยอน็พุ่ลไปในน้ำทะเลอย่ารวเร็ว
มือเรียวทั้สอ้าีน้ำเ็มๆนมันฟุ้ระายไปทั่ว
ยิ้มน้อยยิ้มให่นเียว เล่นนเหนื่อยแล้ว็นั่ลในน้ำ อบุมน้ำเ็มๆเหล่านั้นึ้นมาแล้วสาึ้นไปบนฟ้า
แ่แรโน้มถ่วอโล็พาให้พวมันร่วลับลมาัเิม
านยอลยืนอมยิ้มมอนัวเล็มีวามสุับารเล่นน้ำทะเล่อไป
นาฬิา้อมือที่เาใส่ิลมาบอเวลาทุ่มรึ่แล้ว
เาิว่าะปล่อยให้แบฮยอนเล่นน้ำไปอีสัหน่อยแล้ว่อยเรียให้ลับึ้นห้อ้วยัน
ร่าสูัสินในั่ลบนายหามอูนัวเล็เล่นน้ำ่อไป
านยอลนั่มอูอีนเล่นน้ำนเพลิน
เวลาล่วเลยไปว่าั่วโมแล้ว ร่าเล็เินโเมานั่ล้าๆเา
เอนหลัพิับไหล่แร่ นเสื้อเิ้ัวบาอานยอลเปียน้ำทะเลไป้วย
“ผมเหนื่อยแล้ว..” พูเสียเอื่อยๆ
“ั้นเราึ้นไปบนห้อันเถอะ”
“ผมเิมไม่ไหวอ่ะ” านยอลอมยิ้มำ
นี่นัวเล็ำลัะอ้อนเาอีหรืออย่าไร
“แล้วผม้อทำไ”
“........” ไม่มีารอบรับใๆ
ร่าสูลุึ้นยืน แบฮยอนทำสีหน้าไม่เ้าใ แ่ไม่นาน็ไ้ำอบเมื่อานยอลโน้มัวลมา้อนร่าอเ้าึ้นไป
“ั้นผมอุ้มุึ้นไป โอเไหม”
แบฮยอนพยัหน้าึ้นล้าๆ ทำหน้าอแอออ้อน
านยอลอุ้มนัวเล็มานถึห้อริๆ
ไม่เท่านั้นยัอุ้มไว้วาไว้ในอ่าอาบน้ำเสร็สรรพ “ุ้ออาบน้ำ่อนนอนนะ สระผม้วย”
“แ่ผม...”
“ห้ามื้อรับ”
พูยัไม่ทันาำ็โนัึ้นมาเสีย่อน “เี๋ยวผมอาบให้”
“ผมอาบเอไ้หน่า แ่ผมไม่สระผมไ้ไหมอ่ะ
มันเหนื่อย”
“ั้นผมะมาสระให้”
“..........” แบฮยอนไม่ไ้อบ
านยอลถือว่ามันแปลว่าล เาเินออาห้อน้ำไป ปล่อยให้นัวเล็ไ้ทำวามสะอาร่าายไ้อย่าเ็มที่
สัพัประูห้อน้ำ็เปิออ
เรียให้นัวสูหันไปมอ
แบฮยอนเพียแ่โผล่หน้าออมาาอประูที่เปิแ้มเอาไว้เท่านั้น
“ผมอาบเสร็แล้ว”
“รับ”
“ือ..ุบอว่า..”
“อ่อรับ” านยอลนึำแล้ว็ลุเินเ้าไปในห้อน้ำ
แบฮยอนะเรียให้เาเ้าไปสระผมให้ามที่บอ
มือหน้ายี้ผมสีน้ำาลอ่อนนั่นเบาอย่ามือ
แบฮยอนหลับาผ่อนลายับสัมผัส แนเรียวทั้สอ้าพาวาไว้ที่อบอ่า
น้ำผสมฟอสบู่่วยปปิส่วนสวนไว้ไ้อย่าี
านยอลมือใบหน้าออีนอย่าเลิบเลิ้ม ้อวาู่สวยที่ปิลไล่ลไปที่ริมฝีปาสีส
แบฮยอนูบอบบาเสมอสำหรับานยอล
มือหนาอี้าเปิฝับัวเพื่อล้าเอาฟอน้ำยาสระผมออาเรือนผมสีอ่อน
ทุารระทำเป็นไปอย่าอ่อนโยน
แรบาอย่าึูให้านยอลเลื่อนไปหน้าเ้าไปใล้ับใบหน้าออีฝ่าย
ลมหายใอุ่นๆระทบับหน้าผาาว
แบฮยอน่อยๆลืมาพร้อมๆับที่ริมฝีปาหยัอานยอลสัมผัสลบนหน้าผาอน
แบฮยอนหลับาลอีรั้
รับสัมผัสที่แสนอ่อนโยนออีฝ่าย “แบฮยอน...”
เสียทุ้มนุ่มเอ่ยแผ่วเบา
เรียให้ลืมาึ้นมาอีรั้ แบฮยอนเอนัวึ้นนั่หลัร หันหลัให้อีฝ่าย
มือหนาทั้สอ้าับที่ไหล่บาออแรให้หันมาทาัวเอ เมื่อทำไ้สำเร็
มือหนาอี้า็หยิบเอาผ้าเ็ัวผืนเล็มาวาลบนลุ่มผมสีอ่อน
ออแรยี้อย่าเบามือลัวว่าอีนะเ็บ
แบฮยอนมอใบหน้ามอุหมอหนุ่ม านยอลอ่อนโยนเหลือเิน อ่อนโยนเสียนเาอยาะไ้รับรับสัมผัสที่อ่อนโยนานรหน้าให้มาว่านี้
“เสร็แล้วรับ นี่ผ้าเ็ัวอุ”
แบฮยอนรับเอาผ้ามาถือไว้ แล้วร่าสู็เินออาห้อน้ำไป
ปล่อยให้เาไ้ัารับัวเอให้เรียบร้อย
แบฮยอนอาบน้ำและแ่ัวออมาเสร็เรียบร้อย
านยอล็เป็นฝ่ายเินเ้าไปอาบน้ำบ้า
เา้ออาบน้ำใหม่อีรั้เพราะนัวเล็ทำัวอออ้อนนเา้อใอ่อนัสินใอุ้มึ้นมาบนห้อนัวเอ้อเปียไป้วย
แบฮยอนทิ้ัวลนอนบนที่นอนนุ่มๆ
มอูแสไฟริมายหาที่ส่อลอเ้ามาาผ้าม่าน ในใอเาอนนี้มันรู้สึแปลๆ
เาอบ..อบสัมผัสอานยอล อบทุๆอย่าที่นัวสูทำ
เารู้สึผ่อนลายทุรั้ที่ไ้รับสัมผัสอ่อนโยนาานยอล
ไฟในห้อทุวปิหมแล้ว
เหลือแ่เพียไฟในห้อน้ำ ร่าสู่อยๆแ้มเปิประูออมาเพื่อไม่ให้รบวนนัวเล็ทีู่ท่าทาะหลับปุ๋ยบนเียนุ่มๆไปแล้ว
านยอลเินอย่าเบาที่สุไปที่เีย เอนัวลนอน้าๆ้าๆร่าเล็ใ้ผ้าห่มผืนหนา
เมื่อเอนัวลัท่านอนไ้สำเร็็ถอนหายใออมาเบาๆ
เรว่าอีนะื่น เา้อมอแผ่นหลับาที่โผล่พ้นาผ้าห่มออมาเล็น้อย านยอลหลใหลารเฝ้ามอนรหน้า
ภาพอนัวเล็ือภาพที่สวยามที่สุอเา...
พลาิไป็้อสะุ้เมื่ออีนที่เา้อมออยู่า้านหลั
หันลับมาเผิหน้าัน แสไฟรำไรา้านอที่สาส่อเ้ามาผ่านผ้าม่าน
ทำให้านยอลเห็นวาวาวๆอนัวเล็้อมอใบหน้าอเา
านยอลเผลอลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา เาำลัรู้สึประหม่าแปลๆ
ไม่ทันไ้ิอะไรแนเรียวอแบฮยอน็ยึ้นพาที่ลำัวอนัวสู
เลื่อนัวเ้ามาใล้
ุใบหน้าไปที่ออออีฝ่ายเหมือนอยาะามหาไออุ่นาร่าสู
านยอลอึ้ไปสัพัเพราะแบฮยอนไม่เยทำแบบนี้ับเามา่อน เพราะส่วนให่ที่อัน
เาะเป็นฝ่ายอเอาไว้เพื่อปลอบโยนอีนเท่านั้น
หัวทุยหอมลิ่นน้ำยาสระผมลอยมาเะมูานยอลเ้าอย่าั
แบฮยอนยัเอาใบหน้าถูไถับไหล่แร่เพื่อหามุมที่ะทำให้อบอุ่นึ้นมาว่าเิม
าที่อึ้อยู่สัพั มือหนา็ยึ้นลูบเรือนผมสีอ่อนอย่าเบามือ
ปล่อยให้อีนบหน้าลับอออนไ้อย่าสบายอารม์
ลมหายใอุ่นๆรินรที่ออทำให้ร่าสูรู้สึปั่นป่วนในท้อ วาบหวิวแปลๆ
“านยอล...”
“...รับ”
“่วยสัมผัสผมมาึ้นอีไ้ไหม”
#MINDDMERs
ฟิเรื่อยๆอนเรื่อยๆ
#แบสิ้นหวั
ความคิดเห็น