ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : แก้แค้น
เชอะ ไอ้ไลท์บังอาจชิ่งหนีต้องแก้แค้น
แอลเดินบ่นกระปอดกระแปดมาที่พักซึ่งไลท์นั่งยิ้มกริ่มอยุ่"ฮ่าๆๆขอโทษนะริวซากิเผอิญชั้นตังค์ไม่พออ่ะ"ไลท์หัวเราะอย่างสะใจ แอลเดินเข้าไปใกล้ๆไลท์แล้วถีบไลท์
ปั้ก
เอ๊งเอ๊งเอ๊งไลท์ร้องเป็นหมาแล้วเข้าไปที่ซอกมุมมืด
"อ่าๆๆขอโทษนะชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว"ไลท์ว่ายปลกปลก
แต่แอลไม่ฟังเดินเข้าไปใกล้ๆไลท์อีก
"ถ้าเดินเข้ามาอีกก้าวเดียวชั้นจูบนายแน่"ไลท์จนปัญญาก้อเรยพูดไรบ้าๆออกไป
แต่ความอำมหิตบวกกับความแค้นเข้ามาบังตาเหมือนเมียหลวงโดนของดำเมียน้อย
ไลท์รวบรวมความกล้าเอาหัวเข้าไปชิดกับหัวแอล(แต่ยังมะจูบ)แอลเริ่มได้สติมาแล้วเริ่มถอยหลังหนี
ไลท์ได้ใจใหญ่รีบเดินเข้าไป
จากฝ่ายบุกเปนฝ่ายหนี
แต่ความเร่งรีบในการหนีของแอลเรยสะดุดของเล่นของเนียร์(เอ๊ะมาได้ไง)
แล้วสะดุดล้มลงตรงพื้นแล้วไลท์ก้อสะดุดเหมือนกันไลท์จึงลงไปกองกับแอล
ตอนนี้ไลท์อยุ่บนหน้าอกของแอลหน้าของทั้ง2อยุ่กันไม่ถึง3เซนต์
เกือบไปแล้ว
สองสายตาประสานกันลมหายใจลดซึ่งกันและกัน
ปังเนียร์และเมลโลเปิดประตูเข้ามา"กรี๊ด"เมลโลกรี๊ดเหมือนนางร้ายในทันใด
"แอลของผมอ๊า"เนียร์เป็นลมไปซะแล้ว
อืม
อยากบ้าตาย
++++++++++++++++++++
ถ้าคนอ่านรุ้สึกถึงความแปลกประหลาดในการเขียนครั้งนี้ก้อขอบอกว่าคนเขียนมิใช่คนเดิมอีนักเขียนเจ้าถิ่นน่ะมันโง่คิดเรื่องมะออกเรยเอามาให้นักเขียนโรคจิตคือผมน่ะเองซึ่งเขียนในเรื่องเดธโน้ตแบบควายๆไม่ต้องห่วงอีนี่มันเพื่อนโผมเอง หุหุ
แอลเดินบ่นกระปอดกระแปดมาที่พักซึ่งไลท์นั่งยิ้มกริ่มอยุ่"ฮ่าๆๆขอโทษนะริวซากิเผอิญชั้นตังค์ไม่พออ่ะ"ไลท์หัวเราะอย่างสะใจ แอลเดินเข้าไปใกล้ๆไลท์แล้วถีบไลท์
ปั้ก
เอ๊งเอ๊งเอ๊งไลท์ร้องเป็นหมาแล้วเข้าไปที่ซอกมุมมืด
"อ่าๆๆขอโทษนะชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว"ไลท์ว่ายปลกปลก
แต่แอลไม่ฟังเดินเข้าไปใกล้ๆไลท์อีก
"ถ้าเดินเข้ามาอีกก้าวเดียวชั้นจูบนายแน่"ไลท์จนปัญญาก้อเรยพูดไรบ้าๆออกไป
แต่ความอำมหิตบวกกับความแค้นเข้ามาบังตาเหมือนเมียหลวงโดนของดำเมียน้อย
ไลท์รวบรวมความกล้าเอาหัวเข้าไปชิดกับหัวแอล(แต่ยังมะจูบ)แอลเริ่มได้สติมาแล้วเริ่มถอยหลังหนี
ไลท์ได้ใจใหญ่รีบเดินเข้าไป
จากฝ่ายบุกเปนฝ่ายหนี
แต่ความเร่งรีบในการหนีของแอลเรยสะดุดของเล่นของเนียร์(เอ๊ะมาได้ไง)
แล้วสะดุดล้มลงตรงพื้นแล้วไลท์ก้อสะดุดเหมือนกันไลท์จึงลงไปกองกับแอล
ตอนนี้ไลท์อยุ่บนหน้าอกของแอลหน้าของทั้ง2อยุ่กันไม่ถึง3เซนต์
เกือบไปแล้ว
สองสายตาประสานกันลมหายใจลดซึ่งกันและกัน
ปังเนียร์และเมลโลเปิดประตูเข้ามา"กรี๊ด"เมลโลกรี๊ดเหมือนนางร้ายในทันใด
"แอลของผมอ๊า"เนียร์เป็นลมไปซะแล้ว
อืม
อยากบ้าตาย
++++++++++++++++++++
ถ้าคนอ่านรุ้สึกถึงความแปลกประหลาดในการเขียนครั้งนี้ก้อขอบอกว่าคนเขียนมิใช่คนเดิมอีนักเขียนเจ้าถิ่นน่ะมันโง่คิดเรื่องมะออกเรยเอามาให้นักเขียนโรคจิตคือผมน่ะเองซึ่งเขียนในเรื่องเดธโน้ตแบบควายๆไม่ต้องห่วงอีนี่มันเพื่อนโผมเอง หุหุ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น