คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : N.1 30%
“แม่นะ่ะ นะแม่นะแบึ้นปีสามแล้วนะแม่”เสียอแบฮยอนและท่าทาอ้อนๆอแบฮยอนนั้นทำให้นที่มอูอยู่นั้นหลุำออมานิๆ
็ูลูหมาอเาสิอ้อนแม่่ามันน่ารัริๆ ิไปานยอล็ส่ายหัวไปเบาๆ
“านยอละเลี้ยเราไหวเหรอื้ม เรายิ่”ผู้เป็นแม่พูแล้วหันไปหาานยอลึ่ำลัลั้นำอยู่้อหยุลแล้วทำหน้าสสัยาม
แม่แบฮยอน้อารสื่ออะไรันนะ
“หนูยิ่อะไรแม่อ่ะอบพูให้ลูอยู่เรื้อยเลย”แบฮยอนว่าพร้อมว่ำปาอนนิๆ
“โอ้ลืม แม่็เปล่าวหรอ๊ะ
็แ่ว่าลูแม่น่ารันานี้ใระทนวามน่ารัไหวล่ะ ใ่ไหมานยอล”เมื่อำถามนั้นถูโยนมาหาานยอล
านยอล็พยัหน้าแล้วอบอย่ามั่นใเลยว่า
“น่ารัมาๆเลยล่ะรับแม่”านยอลพูไปและสบาับน้าๆึ่อนนี้เินหน้าแไปแล้ว
“แบฮยอนแม่ให้ลูอยู่ับานยอลไ้นะ
แ่ลู็ทุน้อรู้น่าที่อัวเอและอีอย่าทำอะไร็้อิ่อนทำ้วยเราโๆันแล้ว
แม่หวัว่าเราะอยูแลันเหมือนับที่แม่เห้นเราสอนอยูแลันลอั้แ่แบฮยอนึ้น
มัธยมปลายที่หนึ่นมาถึวันที่แบฮยอนับานยอลเรียนปีสามแม่เื่อว่าานยอลูแลลูแม่ไ้แน่นอน
แม่ไว้ใเรานะ”แม่อแบฮยอนมอหน้าานยอลและแบฮยอนและยิ้มให้ลูทั้สออเา
หนึ่ปีผ่านไป
“อื้อ…..ยอล”ร่าเล็ที่ยับามัหวะารสอบสะโพอานยอล
ึ่แบฮยอนทำิรรมอย่าว่ามาแล้วสามรอบถ้านับรอบนี้เป็นรอบที่สี่
แ่แบฮยอน้้อเ้าใว่าเานะแฟนนัีฬาที่อึเป็นบ้า
“อื้ม อ๊า……..”ร่าสูปลปล่อยน้ำใสุ่นเ้าไป่อทารัสีหวาน
ึ่ส่วนหนึ่ทละลัออมาามาเรียวาม
ร่าหนาทิ้ัวล้าัวเล็แล้วหันไปหาแบฮยอนที่อนนี้ำลัะหลับไปแล้ว
เนื่อาเวลานี้็ปาไปี่สี่แล้ว แถมแบฮยอนยัมีเรียนเ้าอี
“แบ”เสียทุ้มเรียแฟนอนที่อนนี้พร้อมะหลับแล้วแ่แบฮยอนยัหันมาหาานยอลและยัยิ้มน้อยๆให้อี
ะไม่ให้านยอลหลไ้อย่าไรล่ะ็มีแฟนน่ารัอย่านี้
“ยอลมีไรเหรอ?”แบฮยอนถามพร้อมยับไปหานรัแล้ววุหัวอัวเอลบนอแร่ที่เมื่อไรที่แบฮยอนอยู่ในอแร่ทุรั้เานั้นมัน่าปลอภัยและอบอุ่นเสมอ
“พรุ่นี้เป้นวันรบรอบที่เราบันแปปีแล้ว
ยอลว่าเราไปสัอะไรแทนแหวนีไหม อื้อม”านยอลพูพร้อม้มไปหอมแ้มนที่อยู่ในอ้อมอ
“แล้วแ่ยอลเลย ยอลอบอะไรแบ็อบหมและ”ำอบอแบฮยอนนั้นทำให้านยอลยิ้มและมอบูบหวานให้แบฮยอนูเหมือนว่า
บทเพลรัอพวเาะสอนะเริ่มึ้นอีรั้
หนึ่ปี่อมา
“แ้เิอย่าเป็นทาารแบฮยอน
นาเอเรื่อรอยรั”
“ปาร์านยอลลูายอระลูปาร์ึ้นรออาาัรปาร์แทนผู้เป็นบิา”
ห้าเือน่อมา
“าราื่อัแบฮยอน ทำเริ้หนัเรื่อ ้นรั
ึ้นรอยล้านเพียสอวัน”
“นัธุริหนุ่มไฟแรานยอล
นำธุริเรือระลูปาร์ึ้นหนึ่อเอเียระับ้นๆอโล”
ในเวลาหนึ่ปีห้าเือนมานี้ล้วนมีแ่่าวอานยอลและแบอยอน
เปรียบแบฮยอนเป็นเ้าหิแห่วารมายา านยอลเหมือนเ้าายแห่วารธุริ
่าวอสอนนี้ล้วนายไ้เินเป้นำนวนมา แ่ไม่มีใรรู้เลยว่าสอนนี้…….
“านยอล เร็วอี อื้ม”ร่าเล็สอบสะโพให้รับุนั้นอานยอลนอนนี้แบอยอนถึฝั่ไปที่เรียบร้อย
เหลือแ่านยอลที่อนนี้ำลัโถมใส่ร่าเล็โยไม่ยั่
“อื้ม อ่า”น้ำสี้นไหลทะลับน่อทารั
และเหมือนร่าหนาำลัะเริ่มบทรัใหม่อีรั้
“ยอล พรุ่นี้แบมีานนะ”แบฮยอนพูพร้อมยมือห้ามแฟน้วยลัวว่าพรุ่นี้ะไปทำานไม่ไหว
ถึอย่านั้นานยอลยัเริ่มบทรัใหม่โยไม่สนใเสียห้ามอแบฮยอนเลย
แบอยอน็ไม่ไ้ห้าม่อเพราะรู้ีถึห้ามไปานยอล็ไม่ฟัและอีอย่าอนนี้ร่าายเา็้อารเ่นัน
เาสอนยุ่มาว่าะมาเอันแ่ล่ะที
แสอาทิย์ยามเ้า
บอไ้อย่าีว่าเ้าแล้วแบฮยอน่อยๆลืมาึ้นแล้วมอร่าหนาที่นอน้าๆ
แบฮยอน็ิอยู่เหมือนันว่าานยอลถูสร้าโยพระเ้าหรือป่าวทำไหมหล่อนานี้
เายัำรั้แรที่ไ้พบานยอลีว่าเา เท่ห์นาไหน
“ื่นแล้วเหรอ”เสียหวานเอ๋ยทัานยอลที่พึื่นพร้อมับูบเบาๆ
ทำให้านยอลอยิ้มออมาไม่ไ้
“อยาโนอีรอบเหรออื้ม นี
เี่ยว็ไม่ไ้ไปทำานหรอ”พูเสร็านยอล็รั้้นออแบฮยอนมาูบโยไม่ไ้รุร่านใๆแ่มัน่าหวานเหลือเิน
รอยสั่ะ านยอลลูุแ แบแมุ่แ
ยัไม่รวำผิว่าๆะมาเพิ่มเพลและพื้นหลั่ะ
ความคิดเห็น