ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 คิดมากเกินไป
ตอนที่ 3
ณ โรงพยาบาล เอบีซี
"ฮยอนซึงอ่าา!!" ผมตะโกนทั่วโรงพยาบาล
"ฮยองฮยอนอาอยู่นั่นไง" โยซอบพูดพลางชี้ ผมรีบวิ่งไปหาฮยอนอาทันที
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นฮยอนซึงล่ะอยู่ไหนเป็นอะไรมากรึเปล่า?!!"
"น้องตัวเองดันไม่ห่วงเลยนะอุปป้าชิ -3- " อะไรกันยังมาทำหน้าแมวใส่ผมอีกทำไมไม่มีใคร
เป็นห่วงฮยอนซึงกันเลยคนพวกนี้ วัดกันก็ตรงนี้แหละ! ผมล่ะหงุดหงิดจริงๆ
"ฮยองหงุดหงิดทำไมอ่ะ" ดงอุนถามดูมันพูดสิครับผมชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ! ;__;
"ย๊าพวกนาย!! เป็นคนยังไงกันแน่ฮยอนซึงประสบอุบัติเหตุทั้งคนไม่คิดจะเป็นห่วงเลยรึไง"
"5555555555555" แล้วทุกคนก็หัวเราะกร๊ากใส่ผม-...- อะไรกันมันใช่เรื่องตลกรึไง?!
"มีใครบอกนายหรอว่าฮยอนซึงประสบอุบัติเหตุ?" ดูจุนพูด
"ฮยอนอาไงบอก" ผมพูดและชี้ไปที่ฮยอนอา
"ย๊าาใส่ร้ายน้องฮยอนบอกว่า มีปัญหานิดหน่อยไม่ได้บอกเลยนะคะว่าฮยอนซึงอุปป้าประสบ
อุบัติเหตุ"
"แล้วทำไมคนที่โทรหาฉันเป็นเธอไม่ใช่ฮยอนซึง?!แถมเบอร์
ก็เป็นเบอร์ของฮยอนซึงอีกต่างหาก"
"ก็ เจเอส(ฮยอนซึง)น่ะช่วยบริจาคเลือดให้ทีมงานเราที่คลอดลูกแล้วเลือดไม่พอน่ะ สิแล้วหมอ
ไม่ให้เอาโทรศัพท์เข้าไปเจเอสก็กลัวอุปป้าจะเป็นห่วงก็เลยให้ฮยอน โทรมาบอกนี่ล่ะโธ่วอุปป้า
ก็ตีความไปซะ" เอ่อ...นี่ความผิดผมหรอครับ-...-
"แล้วทำไมพวกนายไม่บอกฉัน?!!" ผมโบ้ยไปใส่ดูจุนฮยองโยซอบแล้วก็ดงอุนก็ผมอายนี่-..-
"ก็ พอฉันจะบอกฮยอนอาก็โทรหานายแล้วแถมนายยังบอกว่ารีบไปกันเหอะพวกฉันก็นึกว่า นาย
รู้เรื่องแล้วอ่ะดิ" ดูจุนรับแทนทุกคนสรุปยังไงผมก็ผิดใช่มั้ยเนี่ยให้ตายเหอะครับ -3-
"อ่า พวกนายมาทำไมกันเนี่ย-...-" ผมมองไปหาต้นเสียง.. พระเจ้าฮยอนซึงของผม ;___; ให้
ตายเหอะผมอยากจะเข้าไปกอดเขาเหลือเกินแต่ก็ไม่ได้เพราะฮยอนซึงเขาเป็นคน
รักษาภาพพจน์กลัวมีผลกับงานน่ะครับ โอยให้ตายสิผมอยากกอดเขาแน่นๆ
อยากบอกว่าผมรักเขาแค่ไหน
"ก็ทุกคนเป็นห่วง นายน่ะสิ โดยเฉพาะจุนฮยองเล่นห่วงซะคิดไปไกลเลยคึคึคึ" ดูจุนพูดพร้อมมี
เสียงหัวเราะเบาๆจากทุกคน - -! โอยผมเขินไปหมดแล้ว
"ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว กลับที่พัก!" ผมพูดตัดบทก่อนที่พวกนั้นจะแฉผมไปมากกว่านี้
เมื่อ ถึงหอพักนี่ก็เป็นเวลาตี3แล้วล่ะครับทุกคนคงจะเหนื่อยมากกับวันนี้ โยซอบก็นอนข้างดูจุน
ส่วนเตียงข้างๆของดงอุนเป็นหมอนข้างน่ะครับดงอุนคงจะคิดถึงกีกวังมากเพระตอน กีกวังอยู่
เขาจะนอนกอดกันทุกคืนคึคึ ส่วนฮยอนซึงตอนนี้ไปอาบน้ำอยู่น่ะครับเขาไปอาบได้สักพักแล้ว
เฮ้อแต่วันนี้ผมอายจริงๆนะ ;___;
"จุนฮยองอ่า.." อืมเขามาแล้วฮยอนซึงกระซิบข้างหูผม-///-
"อ่า"
"นายเป็นห่วงฉันมากเลยหรอคึ" ฮยอนซึงพูดเบาๆห่วงสิครับถามได้จะให้พูดออกไปผมก็อายนะ
"นาย จะทำให้ฉันบ้าตายอยู่แล้วนะ-/-" ผมคว้าร่างบางมานอนกอดไว้มือของเราประสานกันผม
จุ๊บลงที่ริมฝีปากเขาเบาๆ ผมพูดไม่เก่งครับแต่เรื่องการกระทำ..ผมเก่งนะซัลจาโยคนสวยของผม
'넌 꿈처럼 내게 다가와서 꿈만 같은 행복 꿀 같이 달콤하게
นอน กุม ชอ รอม เน เก ทา กา วา ซอ กุม มาน กัด ทึน แฮง บก กุล กา ชี ทัล คม ฮา เก
เธอเข้ามาหาฉันเหมือนกับฝัน สุขเหมือนกับฝัน หวานเหมือนกับน้ำผึ้ง
날 홀렸어 (함께하면서) 항상 불안했어
นอน ฮล รยอด ซอ (ฮัม เก ฮา มยอน ซอ) ฮัง ซัง บุล ลัน แฮด ซอ
ฉันถูกสะกด (เวลาที่อยู่ด้วยกัน) ฉันก็ได้แต่กังวล
깨나면 모든 게 다 눈앞에서 사라질까 봐
เก นา มยอน โม ดึน เก ทา นุน อา เพ ซอ ซา รา จิล กา บวา
กลัวว่าถ้าตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างตรงหน้าจะหายไป' (dream girl-beast)
โยซอบ : ลุงวันนี้อีโจ๊กมันมาหลายอารมณ์เนอะ
ดูจุน : นับวันมันก็ยิ่งเพี้ยนเรามาเต้นกันดีกว่ามาม้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น