คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter : 4 : เจสเสียใจจริงๆนะ...ลิงน้อย T T
Chapter : 4 : เจสเสียใจจริงๆนะ...ลิงน้อย
T T
"คุณแม่ค่ะ...ยูริเค้ากลับไปบ้านรึเปล่าคะ"
เจสสิก้าถามผ่านไอโฟนสีขาว ที่เธอติดมันอย่างกับอะไรดี (ติดยิ่งกว่าแฟนอีก)
"ใช่จ่ะ..พอกลับมาก็เข้าห้องเงียบไปเลย..มีอะไรกันรึเปล่าจ๊ะ"
เสียงคุณแม่ของยูริแสดงออกถึงความเป็นห่วงลูกลิงหัวแก้วหัวแหวน
"เรื่องมันยาวน่ะคะ...หนูจะไปหายูริที่บ้านนะคะ"
เมื่อจบประโยค เจสสิก้าก็วางสายมือถือ และขับรถออกไปทันที
โดยไม่ฟังเลยว่าคนเป็นแม่เค้าอนุญาตให้ไปหาลูกของเค้ารึเปล่า!!!
... บ้าน ของ ยูริ ....
"คุณแม่คะ..ตอนนี้ยูริอยู่ไหนคะ"
เสียงของเจสสิก้าดังมาจากด้านหลังของแม่ยูริที่นักถักนิตติ้งอยู่บนโซฟาริมหน้าต่าง
"เอ๊ะ..."
แม่ของยูริอุทานด้วยความตกใจ เมื่อเห็นร่างของเจสสิก้ายื่นอยู่ด้านหลัง
แม่ของยูริมองที่ตัวของเจสสืก้าสลับไปมากับประตูอย่าง
มึน งง ว่า ยัยนี่มันเข้ามาตอนไหน - -"
"หนูเข้ามาตอนไหนเนี่ย"
แม่ของยูริแปลกใจที่ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงเปิดประตู
การปรากฏตัวอย่างลึกลับของเ้จสสิก้า
ทำให้แม่ของยูริคิดไปเองว่า ฉันเริ่มมีอาการหูตึงแล้วหรอเนี่ย !!!...
"หนูปีนเข้ามาทางนี้น่ะคะ..กลัวว่าเคาะประตูแล้วคุณแม่จะตกใจ
^^" เจสสิก้าชี้ไปที่หน้าต่างเพื่อบอกว่าเธอโผล่มาจากทางนั้น
เอิ่ม...แต่ที่เธอเข้ามาอย่างนี้แม่ของยูริอาจจะหัวใจวายตายได้เลยนะคะ
"อ่อ..หรอจ๊ะ..แม่ว่าวันหลังหนูเคาะประตูดีกว่านะลูก.."
แม่ยูริแนะนำเจสสิก้าที่ยืนทำหน้าเหมือนสิ่งที่ตัวเองทำเป็นเรื่องปกติที่ชาวโลกทั่วไปเค้าทำกัน (ยืนหน้าลื่นน่ะ -*-)
"ตกลง
ยูริอยู่ไหนคะแม่" เจสสิก้าถามซ้ำอีกครั้ง
แถมยังเดินวนหาไปรอบห้องโถงของบ้านตระกูลควอน
เจสสิก้าเดินไปหยิบหมอนอิงที่วางอยู่บนโซฟาขึ้น...เธอก้มลงไปดูใต้โต๊ะทานข้าว...เธอแหวกหนังสือที่อยู่บนชั้น...จุดประสงค์ก็เพื่อหายูริ!!!
"หนูหาอะไรหรอลูก"
แม่ยูริที่ยังไม่เข้าใจกับการกระทำของเจสสิก้า
ถามถึงความต้องการที่แท้จริงของเจสสิก้า
"ยูริค่ะ ^^" นอกจากเจสสิก้าจะตอบอย่างหน้าตาเฉยแล้ว
ยังมีหน้ายิ้มหวานๆกลับไปหาคุณแม่ยูริอีกด้วย... ใจกล้าจริงๆ
ไม่โดนแม่เค้ากระโดดตบหน้าผากก็บุญเท่าไหร่แล้ว...
"หนูคิดว่ายูริเค้าจะไปอยู่ตามซอกโซฟา
รึไงลูก!" แม่ยูริออกจะฉุนนิดๆที่ทำเหมือนยูริเป็น เชื้อไวรัส
ที่อยู่ตรงไหนก็ได้ (คุณแม่คิดลึกจังเลยนะคะ
-*-)
"ล้อเล่นน่ะคะคุณแม่ :P"
เจสสิก้าแลบลิ้นนิดๆ เกาหัวหน่อยๆ ให้ดูน่ารัก น่าเอ็นดู
"ขึ้นไปข้างบนเถอะจ่ะ...
เค้าอยู่แต่ในห้อง ตั้งแต่ตอนมาถึงแล้ว"
แม่ยูริชี้ทางให้เจสสิก้าขึ้นไปปลุกปล้ำ เอ้ย! ขึ้นไปหายูริที่ชั้นสองของบ้าน
เจสสิก้าเองก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง..รีบวิ่งขึ้นไปด้สนบนอย่างใจร้อน...แต่ก็เหมือนเดิม
ด้วยความที่เอาแต่ใจตัวเอง ก็เลย ไม่เคาะประตู
เจสสิก้าบิดลูกบิดประตูอย่างแรง
ที่มันก็เปิดไม่ออก เพราะถูกล็อคจากด้านใน
ยูริที่นั่งซึมอยู่ในห้องก็รู้ทันทีว่าเจสสิก้ามาแน่นอน...จิตใต้สำนึกย้ำยูริว่า
อย่าเดินไปเปิดนะ...แต่
หัวใจยูริไวกว่าจิตใต้สำนึกซะอีก...รู้ตัวอีกที
ยูริก็เดินมาเปิดประตูออก แล้วพบกับเจสสิก้าที่อยู่ตรงหน้าแล้ว
"มาทำไม"
ยูริยังคงวางมาดเย็นชาใส่เจสสิก้า...
"มาขอโทษ..."
เจสสิก้าพูดอย่างสำนึกผิด แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้องของยูริ พร้อมกับ
ทิ้งตัวลงบนเตียง
ทั้งๆที่ยูริยังไม่ได้เชิญ
แต่เจสสิก้าก็ทำอะไรตามอำเภอใจลงไปแล้ว... ยูริล่ะ เอือมพฤติกรรมนี้จริงๆ
"เธอโกรธฉันอยู่ใช่มั้ย...ฉันขอโทษ"
เจสสิก้าบอกกับยูริที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า
ยูริไม่ได้ตอบอะไร ยังคงยืนกอดอกอยู่อย่างเดิม
ยูริไม่คิดแม้แต่จะมองหน้าเจสสิก้า...เพราะ...เธอกลัวว่ามันจะจบอย่างเดิมเหมือนที่ผ่าน...
................
อยากรู้กันมั้ยว่าจบยังไง...และทำไมยูริถึงไม่อยากให้จบอย่างนั้น
ก็...เวลาทะเลาะกันทีไร...ก็ต้องเสียแรงกันมากพอสมควร...เรื่องอย่างว่า!!!
เรื่องของคนสองคนที่มักจะใช้เวลาอยู่ร่วมกันบนเตียงนอนนุ่มๆ
เค้าถึงบอกไงว่า...
บ้านไหนทะเลาะกันบ่อย..บ้านนั้นลูกดก...คู่นี้เองก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน!!
................
"นี่...นั่งลงเถอะ
ทำตัวตามสบายเถอะ" เจสสิก้าเรียกให้ยูริลงมานั่งข้างๆ โดยตบลงไปที่เตียงนุ่มๆเป็นการเชื้อเชิญ
ยูริที่ยืนกอดอกอย่างมั่นใจอยู่
ก็ทรุดอ่อนลงไปบนเตียงอย่างอัตโนมัติ
ทั้งๆที่คิดไว้แล้วจะไม่ปล่อยตัวตามใจอีกเด็ดขาด
"จะไม่มองหน้าฉันหน่อยหรอ..."เจสสิก้าวางฝ่ามือเรียวสวยลงบนแก้มนวลของยูริ
ก่อนจะลูบไล้ไปมาอย่างแผ่วเบา
ยูริไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
เธออ่อนไปตามแรงมือของเจสสิก้า
"ขอโทษจริงๆนะ...ฉันแค่อยากให้เธอ.."
เจสสิก้าหยุดพูด...ก่อนจะประทับริมฝีปากนวลสวยลงไปบนปากที่อวบอิ่มของยูริ
แล้วต่อจากนั้นไฟก็ดับลง!!!
กระแสไฟฟ้าถูกตัดออกจากวงจรเพราะ
หม้อแปลงในหมู่บ้านของยูริเกิดระเบิด....
พอไม่มีไฟไรเตอร์ก็มองไม่เห็นอ่ะว่าเค้าทำิอะไรกันไปถึงไหนแล้ว...
เอาเป็นว่าChapter หน้าจัดเต็ม Nc แน่นอนจ่ะ!!
PS.ฮ่าๆๆๆๆ รีดเดอร์อารมณ์เสียกันใช่มั้ยหล่ะ...สะใจไรเตอร์จริงๆ
chapterหน้าแน่นอน แล้วเจอกันนะ... แบบว่าตอนนี้แม่นั่งอยู่ พิมพ์อะไรเลยเถิดเดี๋ยวแม่สงสัย
เราเก็บอาอาการไม่เก่งด้วยสิ พิมพ์ไป ก็เขินไป..
เอาเป็นว่า...แม่เผลอแล้วเจอกันนะจ๊ะ
ความคิดเห็น