คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกที่ต่างคนต่างไม่รู้
“เอวา เอวา นายอยู่ในนี้หรือเปล่า?” ผมเินเ้าไปในห้อนอนแล้ว็้อใระุไปนิเมื่อเห็นร่าบานอนว่ำหน้าอยู่บนเีย
แสแอนสายๆที่สาส่อเ้ามาระทบใบหน้าเนียนนั่นยิ่ทำให้ใบหน้าหวานที่สวยแล้วยิ่น่ามอมาึ้นไปอี แผ่นหลัาวเนียนที่เผยให้เห็นว่านนนีู้ีไร้ที่ิ(เราเป็นแฝันนะ อย่าลืม)ผ้าห่มที่ร่นลไป่ำมาเผยให้เห็นสะโพลมน่าสัมผัส ที่ผมล้าิแบบนี้็เพราะว่าผมแอบรัเอวามาั้นานแล้วล่ะแ่ผมไม่ล้าบอเาเพราะลัวว่าเาะรับไม่ไ้และเป็นไปไม่ไ้ที่ฝาแฝสายเลือเียวันะมารัันไ้ แ่ผมไม่ยอมแพ้หรอนะผมะ้อทำให้เอวารัผมให้ไ้...
“เฮ้ วันนี้วันสำันะเอวา วันนี้เป็นวันเินายไ” วันนี้เป็นวันที่ 1 มราม เป็นวันเิอผมับเอวาน่ะ
“วันเิัน็วันเินายนั่นแหละ” เสียหวานอู้อี้อบออมาพร้อมับใบหน้าหวานหยเยิ้มที่หันมามอผมาปรอย ผมเผ้ายุ่เหยิูเ็ี่ไปอีแบบวาสีฟ้าใสที่มอเมื่อไหร่็ทำให้เลิ้มนลืมัว นี่ถ้าไม่ิว่าเป็นน้อนะผมับทำเมียนานละแ่อีไม่นานหรอ หึๆ
“ือออออ......ันไม่อยาไปไหน่าวันนี้อ่ะ” เอวาอบพร้มเอาผ้าห่มมาลุมร่าัวเอ
“มาเถอะ...เราไม่ไปไหนหรอมาๆๆลุเร็วันมีเอร์ไพรส์ให้นาย้วยนะ” ผมพูพร้อมับเินเ้าไปใล้
“โอเๆ ันลุ็ไ้นายออไป่อนเลยเี๋ยวันามไป” เอวาพูพร้อมับไปหยิบผ้านหนูเินเ้าห้อน้ำไป
: เอวา
ผมเินเ้าไปในห้อน้ำ้วยใบหน้าที่เรียไ้ว่าแมาริๆ็แมทเล่นเินเ้ามาอนที่ผมนอนเปลือยท่อนบนอยู่น่ะสิ(เวลานอนผมใส่าเยีนส์ัวเียวน่ะ)ผมอาบน้ำ้วยใที่ไม่อยู่ับเนื้อับัวเลยสันิ พออาบน้ำเสร็ผม็พันผ้าเ็ัวไว้หลวมๆแล้วเินออมาาห้อน้ำแล้ว็้อใเมื่อเห็นเินเ้ามาหาอบาอย่า แมทมอผมแบบอึ้นิๆแล้วแมท็พูึ้นมาอย่านลนลานอะไรบาอย่า
“เอวา..ัน...ันไม่ไ้ั้ในะันแ่เ้ามาเอาอน่ะ...ือ..ัน...” แมทพูพร้อมหยิบอบาอย่าแล้วรีบเินออไปาห้อ
ผม็เลยทำเหมือนับว่าไม่มีอะไรเิึ้นเพราะไม่อยาิมาับท่าทาอแมทสัเท่าไหร่ ผมใส่เสื้อเิ้ับาเยีนส์สบายๆแล้วลไปหาแมทที่ห้อนั่เล่น็เห็นแมทนั่รออยู่ที่โฟาแล้วผมเลยเินไปนั่ฝั่ร้ามับแมท ้านหน้าผมเป็นอาหารที่ผมอบมันมาที่สุนะินแทน้าวไ้อยู่แล้วล่ะ ‘็อโแลฟอูว์’ ผมมอหน้าแมทยิ้มๆแล้ว็ถามึ้น
“ให้ันใ่ป่ะ...??” ผมถามพร้อมับยิ้มหวานเี๊ยบละลายหัวในมอ ผมแอบเห็นว่าแม็ทมีริ้วแๆเิึ้นบนใบหน้าเา้วยอ่ะ ะหาว่าผมอ่อยแมทไม่ไ้นะ็เาเอาอที่ผมอบมาล่อผมเออ่ะ่วยไม่ไ้นะ
“ถ้าไม่ให้นายะให้ใระอีล่ะ...เี๋ยวันไปเอาสรอเบอร์รี่่อนละันนะ” แมทพูแล้ว็เินเ้าไปในห้อรัว นี่็อีอย่าที่เราเหมือนันเราอบสรอเบอร์รี่เหมือนันแหละเอาสรอเบอรืรี่หวานๆิ้มับ็อโแล โอ๊ยยย...ิแล้วน้ำลายไหล ฮิฮิ
“ยิ้มอะไรนเียวน่ะ??” อ้าว!แมทมาอนไหน่ะ ผมเบือนใบหน้าหลบสายาาั้นอแม็ทแล้วผม็พูลบวามอายึ้น
“่าเถอะ อย่าสนใเลย” ผมพูแล้ว็เอาส้อมิ้มสรอเบอร์รีุ่่ม็อโแลแล้ว็ัเ้าปา โอ๊ยยยย....อบ อร่อยอ่ะ ิิ
“ินเลอะเป็นเ็เลยนะ” แม็ทยื่นมือมาปา็อโแลที่เลอะปาผมอออย่าเบามือ ผม็เลยยิ้มหวานให้แมทผมเห็นแมทะัไปนินึแล้ว็ทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“เออนี่ แมทวันเินายออะไรอ่ะ?” ผมถามึ้น้วยวามสสัยปนอยารู้และภาวนาให้แมทอเหมือนผมึ่มันยามายิ่ว่าอะไรี ‘อให้เราไ้รััน’
“ันบอไม่ไ้หรอนะ...เี๋ยวมันไม่เป็นริ” แมทพู
“ิส์” ผมสบถออมาเบาๆ
“แล้วนายอ่ะ ออะไร?” แมทถามผมลับ
“ไม่บอ เี๋ยวไม่เป็นริ” ผมลอยหน้าลอยาอบแบบวนๆ
“หัยอย้อนนะเี๋ยวนี้ เี๋ยว็ทำโทษะหรอ” แมทพูำๆ
แล้วผม็้อใเมื่อผมะหันหน้าไปหาอย่าเือๆที่อบหาว่าผมเป็นเ็ลอเวลาแมทยื่นหน้ามาใล้มาๆนผมแทบะหยุหายใทันที ผมถึับหน้าแน้อ้มหน้าหนีเลยทีเียว ผมไ้ยินเสียแมทหัวเราะเบาๆ้วย ฮึ่ย!น่าหมั่นไส้ะมั อย่าให้ถึทีบ้าเหอะ เอะ!
วันเิอพวเราำเนินไปอย่า(ไม่่อยะ)เรียบ่ายสัเท่าไหร่ ผมให้สร้อยอเินรูปหัวะโหลสลััวหนัสือไว้้านหลั ‘เอวาxแมททิว’ ัวมันเล็มาถ้าไม่มอให้ี็ไม่รู้หรอ ิิ และผมิว่าแมทไม่รู้หรอ(มั้นะ) โหหหห....แมทเา็ให้อวัผมเหมือนันนะเาให้สร้อย้อเท้าอ่ะ ผมพลิๆูมัน็สวยีนะมีำสลัไว้รี้รูปหัวใ้วยว่า ‘แมททิว:เอวา’ น่ารัีอ่ะรับมีระิ่แมว้วย ิิ ผมลอใสู่มันพอีเป๊ะๆเลยอ่ะ ที่ผมอยารู้็ือ เาแอบมาวั้อเท้าผมอนไหนอ่ะนั่น??
่าเหอะเาให้็ีใละ ผมเลิิอะไรเรื่อยเปื่อยแล้ว็หยิบผ้านหนูเินเ้าห้อน้ำไป ผมยืนมอนที่อยู่ในระอยู่นาน นที่มีเส้นผมนุ่มๆสีทอสว่าที่ิไปทาาว ไหล่ที่ว้าไม่มาเท่าไหร่ ิ้วเรียวสวยไ้รูปรับับวาเรียวรีสีฟ้าใส มูมเป็นสัน ไหปลาร้าสวยไ้รูป ผิวาวัเหมือนนไม่เยออไปาแาลม้านอ ส่วนสูที่เี้ยว่าแมทนิหน่อย ทั้หมนี้ถูปรุแ่มาอย่าีหม ผมมีทุอย่าที่นอื่นไม่มี แ่ทำให้พี่ายฝาแฝอัวเอมาอบไม่เินวามพยายามอผม ผมะทำให้แมทอบผมให้ไ้อยู!!
ความคิดเห็น