[รวม OS #BNIOR GOT7 #มสบน]

ลำดับตอนที่ #1 : [ OS HOME #BNIOR #มสบน ]

HOME 

ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน มีเด็กม.ปลายหลายคนทำงานกลุ่มในห้องไม่ไปไหนกันจนเย็น ช่วงนี้เป็นช่วงใกล้ปิดเทอม งานต้องรีบส่ง จึงต้องทำงานถึงเย็นจัด

“นี่ จินยอง”

เสียงใครสักคนที่คุ้นหูทำให้จินยองหันไป

“แจบอม” จินยองอุทานเสียงดังออกไป

แจบอมเป็นเพื่อนในห้องที่จินยองแอบชอบอยู่  แต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสคุยกันมากนัก

“ไปด้วยกันไหม เดี๋ยวไปส่ง” แจบอมพูดพร้อมรอยยิ้มที่จินยองอยากเก็บมันไว้คนเดียว

“ไม่ดีกว่า เกรงใจ”

“ไปเถอะ วันนี้นายอยู่ช่วยฉันทำงานจนเย็นฉันต้องตอบแทนสิ” จริงๆแล้วแจบอมก็แอบเป็นห่วงจินยองที่

จะต้องกลับบ้านด้วยรถแท็กซี่คนเดียว ปกติจะกลับบ้านกับญาติที่ทำงานใกล้ๆ

“แต่ว่าบ้านฉันอยู่ไกลนะ เอ่อ..”

“ไกลก็ไกลสิ ฉันบอกว่าจะไปส่ง ก็ไปส่งไง นี่ก็เย็นแล้วนะ”  แจบอมเริ่มทำเสียงดุขึ้นมา  เพราะว่าคนตรงหน้าเกรงใจไม่เข้าเรื่อง

“อ่า ก็ได้ แต่ว่า...”  จินยองพูดไม่ทันจบหมวกกันน็อคก็ถูกสวมเข้าที่ศีรษะ และไม่ลืมติด ที่รัดใต้คางให้เรียบร้อย

มือหนาโดนแก้มใสๆ ทำให้เจ้าของแก้มหน้าแดงขึ้นมา

“ขึ้นมาสิ”

จินยองขึ้นไปนั่งแล้ว ก็ยังเก้ๆกังๆอยู่

ว่าไปก็ไม่ได้ขึ้นมอเตอร์ไซต์มานานค่ไหนล่ะนะ จินยองคิดไปเพลินๆ แจบอมก็ออกรถเร็วจนจินยองต้องรีบกอดเอวเอาไว้  พอรู้สึกตัวก็รีบเอาออก

“ฉะ ฉะ ฉันขอโทษ  ไม่ได้ตั้งใจน่ะ” ทำตัวลำบากชะมัดเลย จินยองบ่นเบาๆในใจ

“ไม่เป็นไรหรอก ทีหลังก็นั่งดีๆล่ะกัน”

แจบอมแกล้งทำเสียงเข้ม แต่ใบหน้ากลับเป็นอีกอย่าง แจบอมยิ้มจนตาหยี อยากหัวเราะออกมาดังๆ แต่ต้องกลั้นเอาไว้ไม่ให้คนตัวเล็กรู้

จินยองนึกอะไรได้บางอย่างแล้วอุทานออกมา

“ อ่ะ ! ”

“มีอะไรรึเปล่า” แจบอมถามด้วยความสงสัย

“เปล่าๆๆ”  จินยองสงสัยที่แจบอมมีหมวกกันน็อค 2ใบ อาจจะมีคนกลับด้วยกันก็ได้มั้ง จินยองคิด

จินยองมองบรรยากาศข้างทางตอนดึกไปด้วย พลางบอกทางแจบอมไปด้วย   ก็ถึงบ้านตัวเองพอดี

“เอ่อ ถึงแล้วล่ะ”

แจบอมจอดตรงหน้าบ้าน และทำท่าจะกลับทันที 

“นายจะกลับเลยหรอ เข้ามาพัก ก่อนไหม” จินยองพูดติดๆขัดๆ  พร้อมทั้งหลบตา

“ก็ดีเหมือนกันนะ” แจบอมนึกดีใจในใจ แต่ต้องทำเป็นปกติ

“เข้ามาสิ” พอถึงประตูหน้าบ้านจินยองก็ชวนแจบอมเข้าไป

“นายอยู่คนเดียวหรอ” อันที่จริงแจบอมก็รู้แล้วล่ะว่าพ่อแม่ของคนตัวเล็กไปต่างจังหวัด แกล้งถามไปยังงั้น

เอง

“เปล่าหรอก พ่อกับแม่ไปธุระต่างจังหวัดอ่ะ”

“นายจะกินน้ำก่อนไหม หรือจะเข้าห้องน้ำ”

“ไม่อ่ะ ฉันอยากมาส่งนายให้แน่ใจว่าถึงบ้านดีแล้วเท่านั้นล่ะ”

“เอ่อ”  จินยองเริ่มหน้าร้อนแผ่วๆๆ

“มืดแล้วนายกลับบ้านได้ใช่ไหม” จินยองพูดโพล่งออกมา

“ได้สิ” 

ซ่า !!!!!  ยังไม่จบคำพูดของแจบอม เสียงฝนก็ตกลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

“อ้าว ฝนตกลงมาเฉยเลย งั้นนายรอให้ฝนหยุดก่อนแล้วกันนะ” เจ้าของบ้านพูดขึ้นมา

“คงต้องเป็นยังงั้นแหละ”

หลังจากที่สองคนเข้ามานั่งในบ้านแล้วความเงียบก็เข้าครอบงำ  จนคนตัวเล็กกว่าทนไม่ไหวต้องไปชงหา

อะไรมาดื่มคลายหนาว

ผ่านมาสามชั่วโมง ฝนก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

“อ่า สามทุ่มล่ะหรอ งั้นนายไม่ต้องกลับล่ะ”

“ฮ่ะ นายพูดอะไรของนาย”

“ไม่ต้องกลับแล้ว นอนนี่แหละ”  จินยองพูดพร้อมทั้งลุกขึ้นยืน

“จะบ้ารึเปล่า ฉันกลับได้น่า”

“ก็นายต้องมาส่งฉันนี่ แล้วนี่ก็ดึกแล้วด้วย”

“ไม่เป็นไรหรอก” แจบอมบอกปัด

“แต่ฉันเป็นห่วงนายนะ”  จินยองเริ่มเสียงแข็งขึ้นมา

“นายมาส่งฉันเพราะเป็นห่วง ฉันจะห่วงนายไม่ได้เลยรึไงอ่ะ  ถ้านายกลับไปตอนนี้แล้วเป็นอะไรขึ้นมาฉัน

จะทำไง  ฮ่ะ ! ” 

 จินยองส่งเสียงเข้มพร้อมทั้งทำหน้ามุ่ย ในความคิดของจินยองคงจะน่ากลัวมาก แต่สำหรับคนตรงหน้ามันเป็นสิ่งตรงกันข้าม

“….”  ไม่มีคำพูดใดๆหลุดออกมาจากปากของคนที่นั่งอยู่  มีเพียงรอยยิ้มมุมปากเท่านั้น

“นายยิ้มอะไร”  จินยองถามด้วยความสงสัย  ใบหน้าเริ่มแดงขึ้น

“ก็นายโมโห  …น่ารักดี”  แจบอมตอบพร้อมรอยยิ้มที่กว้างขึ้น

“…...”  ความเงียบเข้าครอบงำ แต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ตึกตักๆๆ

เสียงใจของจินยองเอง

จินยองอ่า  นายจะทนแจบอมตัวร้ายนี่ได้หรือเปล่า…………

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ บอกก่อนว่าพึ่งหัดแต่งนิยาย ปกติอ่านมากกว่า >.<  เรื่องนี้แต่งแก้บนนะ //กระซิบบอกเบาๆ

พล็อตนี้ที่จริงยาวกว่านี้ แต่ตัดมาเป็นOSสั้นๆ  และอาจจะมีตอนต่อไป  คงต้องมีตอนต่อไปจริงแหละ จบแบบห้วนๆเลย ชื่อเรื่องเข้ากับเนื้อหามาก เฮ้ 

 แรงบันดาลใจมาจากเด็กแว้น  จริงๆนะ

ก็เวลานั่งมอ’ไซต์ ทำไมต้องกอดเอวกันอ่ะ งิงิ

ถ้ามีเวลาและพล็อตเรื่องสนุกๆก็อยากจะแต่งต่อไป สนุกไม่สนุก ควรปรับแก้ตรงไหนยังไงก็บอกกันด้วยนะ

ฝากแท็ก #มสบน OS ทุกเรื่องใช้แท็กนี้นะคะ

ขอบคุณค่ะ