ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : รู้สึกผิด
"เด็กคนนั้นสินะ"
"เด็กนั่นสินะ"
"อืมใช่ๆ"
รู้สึกว่ามาปุ้บก็โกลาหลกันหมดเลยแฮะ มีคนแก่มากมายเดินมามุงที่โต๊ะอากิระกับฮิคารุเต็มไปหมด ผมก็โดนเบียดจนมาถึงตรงกระดานจนได้...
"เชิญชี้แนะด้วย" อากิระตอนนี้บอกได้เลยว่า เงียบขรึมสุดๆ
"อะ...อ่า"
ฮิคารุทายหมากถูกแล้วเขาก็ได้สีดำ คราวนี้โทยะวางหมากที่จุดดาวน์คงจะใช้แต้มต่อเป็นตัวพลิกเกมสินะ ฉลาดดีนะ แต่ว่า...
มันจะพอหรอ?
อายะจ้องมองกระดานที่ผลัดกันรุก ผลัดกันรับ หากดูผิวเผินอาจจะมองว่ามันสูสี แต่ว่า จริงๆแล้วฝ่ายที่ไล่ต้อนนั้นก็คือ
หมากดำ
'ดูเหมือนโทยะจะอ่านเกมชายผมม่วงไม่ดีพอ' ผมครุ่นคิดเงียบๆ และในเวลาไม่นาน เกมก็จบลง...ด้วยความพ่ายแพ้ของโทยะ อากิระ
"โทยะ นายเยี่ยมมากเลยนะ"
ตอนนี้ผมกำลังมองฮิคารุที่พยายามปลอบใจโทยะอยู่และโทยะที่กำลังร้องไห้เพราะตัวเองแพ้ทั้งที่เพิ่งจะครึ่งกระดาน
'การแพ้เป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนา' นั่นเป็นคำสอนที่พ่อผมสอนไว้เมื่อตอนที่อยู่ในโลกเดิม...
"ฮิคารุ ไปกันเถอะ" ผมสะกิดเตือนฮิคารุด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"อายะ...แต่ว่าโทยะ..." ฮิคารุมองผมด้วยแววตาสับสน
'เฮ้อ~เด็กหนอเด็ก'
"น่าๆเราไปกันเถอะ" ไม่ว่าเปล่า ผมจัดการลากฮิคารุที่ทำหน้ารู้สึกผิดออกจากร้านทันที คนอื่นๆก็หลบทางให้
"ฮิคารุ คนเราน่ะมันก็ต้องมีแพ้ มีชนะกันอยู่แล้วนะ" เพื่อนผมยังไม่เลิกทำหน้าอดอาลัยตายอยากเลยแฮะ...
"แต่ว่า...ชั้น..." ฮิคารุมองหน้าผมราวกับต้องการบอกอะไรบางอย่าง แน่นอนผมรู้ว่าเพื่อนผมวางหมากตามชายผมม่วงบอก แต่ว่า...
"โทยะเขาแพ้ แต่นายก็รู้นิว่าเขาจะไม่หยุดแค่นั้น" พอผมบอกอย่างนั้นฮิคารุก็ทำหน้าดีขึ้นหน่อย แม้จะยังปรากฎความเสียใจในแววตาอยู่ก็เถอะ
"อืม นั่นสิ"
นับตั้งแต่วันที่ฮิคารุแข่งกระดานนั้นก็เป็นเวลาหลายเดือนแล้ว ฮิคารุเหม่อตลอดเวลา ขนาดอาคาริยังระอาใจกับอาการเหม่อของฮิคารุเลย...ทั้งๆที่ปกติอาคาริจะไม่ค่อยจะเคร่ง(?)กับฮิคารุมากแท้ๆ
"อายะ กลับบ้านกัน" เสียงฮิคารุเรียกให้ผมเงยหน้าไปมอง
"อืม ไปกัน" และนับตั้งแต่วันนั้นผมก็กลับบ้านกับฮิคารุแทบตลอด อาจจะเพราะบ้านอยู่ใกล้กันน่ะนะ
ผมปล่อยให้ฮิคารุเดินนำและแล้วฮิคารุผู้คิดนู้นคิดนี่ไม่มีหยุดก็พาผมกลับมาที่ร้านโกะร้านเดิม
'โอ้ยยย!!! ร้านนี้อีกแล้ว!!' บอกผมที มันมีร้านเดียวหรือไงกัน? ร้านเล่นโกะเนี่ย?
ฮิคารุทำท่าจะเข้าแต่ก็หยึกๆยักๆไปมาจนผมทนไม่ไหว
"ฮิคา-" พอผมจะพูดเท่านั้นแหละ...
"เดี๋ยว!!รอก่อน!!"
หันไปตามเสียงก็เจอคนที่ผมจำได้ว่ากรรมการคนอื่นแลจะให้ความเคารพแต่ว่านะ...ผมจำชื่อเขาไม่ได้แหละ เหอๆ
"อาจารย์ครับ ผมพาเด็กคนนั้นมาแล้วครับ"
ฮิคารุโดนชายผมทองลาก ส่วนผมก็โดนฮิคารุลากมาอีกที... แต่ผมเห็นแววตาที่มองผมแบบเหยียดๆจากชายผมทอง
แต่รู้อะไรไหม? ไอเจ้าคนผมทองเนี่ยลากพวกผมมาที่ร้านเดิม!!!
'โว้ยยยยยย ใจไม่เย็นแล้วววว!!!' คือผมต้องการความแตกต่างบ้าง...ทำไมต้องร้านเดิมๆ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างได้ไหมครับ?
"โอ้ เธออีกแล้วหรอ?วันนี้โทยะไม่มานะ" ลุงคนนึงพูดกับฮิคารุ ส่วนคนที่ยืนข้างๆกระดานที่พวกลุงๆเขาเล่นกันอยู่ก็...
โทยะเมจิน
"ที่แท้เธอก็คือเด็กที่ชนะอากิระได้..."สายตาขรึมยังเหมือนเดิมไม่มีผิด
"เอ๋...พ่อโทยะนี่นา" ผมที่ทนสายตางุนงงของเพื่อนไม่ได้ก็กล่าวขึ้นมาลอยๆ คือแบบ...นายจำไม่ได้จริงๆหรอ? ฮิคารุ...
พอฮิคารุทำหน้าเข้าใจ พ่อของโทยะก็ปรายตามองผมแวบนึงแล้วก็บอกกับฮิคารุ
"ชั้นอยากเห็นพลังของเธอ" เขามองที่นั่งสลับกับฮิคารุเป็นเชิงว่าให้ไปนั่ง คนที่ดีใจคงไม่ใช่ใครอื่น ชายผมม่วง...
เอาเป็นว่าผมก็ขอดูหน่อยล่ะกัน ชายที่อยู่จุดสูงสุดของโกะในตอนนี้น่ะ...
เพียะ
โทยะเมจินวางหมากได้กดดันดีตรงจุดนี้ผมขอชื่นชมในใจเลย ฮิคารุดูเหมือนจะขวัญหนีดีฝ่อไปเลยล่ะนะ
'นี่เขาเพิ่งลงหมากแรกนะเนี่ย'อายะคิดอย่างชื่นชม
ฮิคารุที่เครื่องเริ่มจะร้อนก็ทดลองวางหมากครั้งแรกแบบที่ไม่ใช่มือใหม่...เขาคงจะติดใจโกะแล้วสินะ...
เพียะ
"อะ..." เพื่อนผมมือสั่นเลยตอนนี้... ผมที่กำลังดูว่าฮิคารุจะพูดอะไรก็ได้แต่ยืนนิ่งๆเพราะ...
"อ้ากกกกกก"
ฮิคารุดันรีบวิ่งออกไปจากร้านเลย คุณเพื่อน!!!!ลืมผมรึป่าวครับ?!!!
"เฮ้อ~" อายะถอนหายใจเบาๆ เธอเงยหน้ามองบุคคลที่ยืนจุดสูงสุดของโกะในโลกนี้ก่อนจะกล่าวว่า...
"คุณโทยะคะ เล่นกับหนูตานึงได้ไหม?"
โทยะ โคโย เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงที่มากับเด็กชายที่รีบออกไปเมื่อกี้กล่าวขึ้น แต่ไม่ทันที่เขาจะกล่าวอะไร
"นี่ยัยหนู อาจารย์น่ะไม่ว่างมาเล่นกับเธอหรอกนะ" โองาตะกล่าวด้วยความฉุนเฉียว ยัยเด็กนี้ก็แค่เด็กคนนึงที่อยากเล่นกับเมจินเท่านั้นแหละ เขาคิดในใจ
อายะหันไปมองคนที่ขัดเธอก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"งั้น...ถ้าหนูชนะคุณที่เป็นศิษย์ของคุณโทยะ"เด็กสาวแสยะยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวต่อ"หนูก็แข่งกับเขาได้สินะคะ?"
'หน็อย ยัยเด็กนี่!!' ชายหนุ่มกัดฟันกรอดก่อนจะพูดด้วยเสียงที่แฝงความเยาะเย้ย
"เอาสิ... แต่หิ้งห้อยน่ะ ไม่สามารถสู้กองไฟได้หรอกนะ ได้แต่ถูกล่อลวงเท่านั้นแหละ"
อายะที่ได้ฟังก็ยกยิ้มขึ้นอย่างกวนๆ
"งั้นก็มาเริ่มกันเถอะค่ะ ไม่ต้องต่อนะคะ"
"แล้วเด็กอย่างเธอจะได้รู้จักความพ่ายแพ้!!!"
โทยะเมจินมองลูกศิษย์ของตนเองที่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟพลางส่ายหน้าอย่างระอาใจ ในใจเขาก็อยากลองเล่นกับเด็กหญิงคนนี้ดูเหมือนกัน เขารู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา...
แต่คงต้องให้ลูกศิษย์เขาลองประมือก่อนล่ะนะ...
"หนูได้หมากขาวสินะคะ"
โองาตะมองเด็กสาวที่ทำผมเฉิ่มๆ แว่นตาหนาเตอะ ด้วยใบหน้าสมเพช เขาจะสอนให้ยัยเด็กนี่เจียมตัวซะบ้าง!!ชายหนุ่มหมาดมาดในใจ
เพียะ
เมื่อเกมดำเนินไปเพียง 5 ตา อายะก็วิเคราะห์การเดินออกอีกฝ่ายได้หมด ทั้งลักษณะนิสัย แนวคิดต่างๆ มันเป็นความสามารถในการวิเคราะห์ขั้นสูงที่แม้อีกฝ่ายวางหมากเพียงไม่กี่ตาก็จะมองออกทะลุปรุโปร่ง
'อืม วิธีเดินหมากแบบนี้...พอๆกับ 3 ดั้งในคอมเลยแฮะ'
"เดินหมากสิ" เสียงไม่สบอารมณ์ดังขึ้นขณะเด็กสาวกำลังครุ่นคิด
อายะแย้มยิ้มน้อยๆ ก่อนจะคิดในใจ
'ฝีมือเท่านี้ใช้แค่10%ของฝีมือเราก็น่าจะชนะแล้ว...'
เพียะ
"นี่มันอะไรกัน..." ชายหนุ่มผมทองพูดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง...นี่เขากำลังจะแพ้ให้กับเด็กงั้นหรอ? แถมยังตั้ง
5 แต้ม...
อายะที่กำลังจะวางหมากปิดเกมชะงักขึ้นมาเมื่อรับรู้แรงสั่นสะเทือนจากในกระเป๋าตัวเอง เธอวางหมากขาวกลับเข้าที่เดิม ก่อนจะล้วงมือหยิบวัตถุที่กำลังสั่นตอนนี้
ติ้ดๆๆๆ
"ค่ะ ใครคะ?"เด็กสาวถามโดยไม่ได้มองเบอร์ที่ขึ้นโชว์อยู่ตอนนี้และสายตาภายใต้แว่นตาหนาเตอะก็ยังคงมองที่กระดาน
"ชั้นเองฮิคารุไง อายะ...เธออยู่ไหนน่ะ?" เสียงคุ้นหูทำให้อายะเพิ่งนึกได้ว่า...
'นั่นสินะ เราโดนทิ้งนี่หว่า...'
"อยู่ที่เดิมน่ะ ร้านโกะชาลอน"
"มาหาชั้นที่สวนสาธารณะหน่อยสิ อาคาริบอกจะให้อะไรพวกเราสักอย่างแต่ดันมีเงื่อนไขว่าต้องรับพร้อมกันน่ะ"
เด็กสาวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบกลับเพื่อนสนิทตัวเอง
"อา...จะไปเดี๋ยวนี้แหละ"
เฮ้อ...สงสัยว่าเราต้องไปแล้วสินะ อายะคิดในใจเงียบๆก่อนจะกล่าวกับคนที่ตัวเองเล่นด้วย
"หนูไปก่อนนะคะ คุณลุง" พร้อมโค้งนิดๆอย่างมีมารยาท
และก็เดินออกจากร้านไป...โดยไม่ลืมพูดและยิ้มหวานทิ้งท้าย
"คนเราดูกันแค่ภายนอกไม่ได้หรอกนะคะ คุณลุง"
โองาตะที่เมื่อได้ยินดังนั้นก็ถึงกับโมโห
นี่เขาแพ้ให้กับเด็กงั้นหรอ?
"หึๆ"
"มีอะไรหรอครับอาจารย์" ชายหนุ่มถามคนที่เป็นอาจารย์ด้วยแววตาที่ยังคงไม่สบอารมณ์
"ไม่มีอะไร เด็กคนนั้นน่าสนใจดี..." โทยะ โคโย พูดขึ้นพร้อมกับยิ้มจางๆโดยไม่มีใครสังเกตเห็น
ทางด้านอายะ
"แกล้งคนนี่ก็สนุกดีนะเนี่ย" เด็กสาวเอ่ยพึมพำเบาๆก่อนจะเดินไปที่ๆเพื่อนของเธอบอกให้ไป...
100%
ไรท์เห็นมีแต่คนอยากเห็นอายะโชว์เมพ ก็จัดให้นะ...ไม่รู้จะถูกใจกันไหม...
ขอบคุณคนที่อ่าน คนที่เม้นและคนที่Fav นะ;w;
ปล.ไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้จะได้ลงนะ
โองาตะ
โทยะ โคโย(โทยะเมจิน)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น