[Fic Hikaru no go] เมื่อผมได้มาโลกการ์ตูน

ลำดับตอนที่ #6 : เรียนโกะเป็นเพื่อนฮิคารุ

   

   "อาคาริ ไปเรียนโกะด้วยกันไหม? อ่อ ฮิคารุก็ไปด้วยนะ" ผมโทรไปหาอาคาริวันนี้เป็นวันอาทิตย์ฮิคารุชวนผมไปเรียนโกะ

  "ฮิคารุไปหรอ...อื้ม เดี๋ยวฉันไปนะ" เมื่อปลายสายตอบมาอย่างนั้นผมก็บอกว่า...

  "พอบอกว่าฮิคารุไปเนี่ย หูผึ่งเชียวนะ" 

  "อายะจัง!!!" 

  "ฮะๆ รีบมาล่ะกันนะ" ผมนึกภาพอาคาริอายออกเลยล่ะ ท่าทางผมก็เดาได้ง่ายๆเลยว่าจะเป็นยังไง

  

  "ถ้าเราวางหมากดำตรงนี้... ต่อให้หมากขาวกดดันมาเราก็จะฮาตาริตรงนี้ได้"

  ตอนนี้ผมกับฮิคารุกำลังฟังคำบรรยายการเล่นโกะอยู่ ฮิคารุทำหน้าเบื่อโลกผมเห็นแล้วก็ฮาตลอดเลย หุๆ

  "ฮาว~ อายะ...เธอไม่เบื่อหรอ? ชั้นนี่ฟังไม่รู้เรื่องเลย..." ฮิคารุหันมาถามผมด้วยแววตาสงสัยปนงุนงงส่วนประโยคสุดท้ายพึมพำในลำคอเบาๆ

   "ก็...สนุกดีนะ" ถ้าเบื่อก็มองหน้านายที่กำลังหาวอยู่ไง เดาได้เลยว่าผมคงหายเบื่อไปซักพักเพราะขำแทน

   "เอาล่ะครับ ขอเชิญทุกท่านลงมือฝึกซ้อมกันนะครับ" ครูสอนโกะที่เป็นชายหนุ่มใส่แว่นผมหยักศกพูดขึ้นหลังจากสอนเสร็จ อายะเห็นเขาเดินมาทางเธอกับฮิคารุด้วยอาการดีใจ

   "แล้วเธอ.." ฮิคารุพูดขึ้นมาแต่ไม่ทันครูที่พูดด้วยเสียงดังกว่า

   "พวกเธอคือ ชินโดคุงกับฮาวาโนะจังใช่ไหม?" ครูแว่นขยับแว่นเล็กน้อยเมื่อได้เห็นผม สงสัยว่าเขาคงคิดว่านามสกุลผมคล้ายดาราคนนึงชัวร์ๆแต่ก็ไม่แปลกเพราะนั้นก็แม่ผมเอง

   "ครับ/ค่ะ"

   "เพิ่งเริ่มเล่นกันหรอ?" 

    พอครูถามยังงั้นผมก็ทำนิ่งๆแล้วให้เพื่อนผมตอบแทนและเพื่อนผมก็ไม่ทำให้ผิดหวัง

    "เคยเล่นมาครั้งนึงครับแต่เหมือนเป็นคนดูมากกว่าครับ"

    "ถ้างั้นเรามาลองเล่นกันดีกว่านะ เธอดูด้วยนะฮาวาโนะจัง" ครูยิ้มให้ผม ผมอยากจะบอกเหลือเกินว่าผมน่ะ...

      'เฮ้อ....เรียนเบสิคเลยก็ได้'

    "เอาล่ะ การวางหมากแบบนี้..." ครูสอนโกะหยิบหมากขึ้นมาวางกระดานขณะพูด"ชินโดเธอลองหนีจากการฮาตาริของครูดูสิ"

    "ฮาตาริคือการที่วางหมากของเราเพื่อให้กินฝ่ายตรงข้ามนะ" ครูพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าตางงๆของเพื่อนผม

    "งั้นผมก็วางตรงนี้..." ฮิคารุวางหมากด้วยการหยิบแบบมือใหม่ลงบนกระดาน นี่เขาไม่รู้หรอว่าถ้าวางหมากตรงนั้นมันจะฮาตาริไปเรื่อยๆน่ะ?

    "ฮาตาริ" ครูกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มๆ

    ฮิคารุผู้ไม่รู้ว่าตัวเองโดนหลอกก็วางไปเรื่อยๆ ครูก็ฮาตาริไปเรื่อยๆจน...

   "จับกินล่ะน้า~" ครูได้กินหมากไปประมาณ40เม็ดมั้งนะ 

   "เอ๋?!!" ไม่ต้องเอ๋เลยครับท่าน

   "ฮะๆๆ" นั่น ขนาดผู้ติดตามนายยังขำอ่ะ คิดดู...

   "เมื่อกี้เรียกว่าชิโจ ไม่ว่าจะหนีทางไหนก็หนีไม่พ้น ถ้าอยากรู้ว่าแก้ยังไงก็ลองศึกษาจากคนอื่นดูสิ"ครูบอกจบก็เดินจากไป...แทนที่จะบอกกันเลย 

    'บอกฮิคารุดีไหมนะ?'

   "อายะๆ ไปดื่มน้ำผลไม้กัน" ฮิคารุสะกิดเพื่อนตัวเองที่ไม่รู้ว่าเหม่อเรื่องอะไร แต่ตอนนี้เขาเบื่อมาก

   "อ่า...เอาสิ" อายะลุกตามเพื่อนออกจากห้องเรียนโกะไป

    พอออกจากห้องเพื่อนผมก็...

  

   "พักกันหน่อยนะอายะ..."ฮิคารุพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ เขาแลจะเหนื่อยจริงๆเห็นเข่าอ่อนเลย

   "โอ้ นั่นคืออะไรหรอขอรับ" ชายผมม่วงคนนั้นถามฮิคารุแล้วชี้ไปที่เครื่องขายน้ำผลไม้อัตโนมัติ

     แล้วเหมือนฮิคารุจะตอบไรสักอย่างทำให้ชายคนนั้นพยักหน้าแล้ววนไปมาแถวๆเครื่องขายน้ำผลไม้อย่างตื่นเต้น

     "เฮ้อ~" ฮิคารุถอนหายใจแล้วดื่มน้ำผลไม้เข้าไปรวดเดียว ผมก็ดื่มน้ำมะนาวเหมือนกัน

    'อร่อย~' ผมชอบจังเลยแฮะ

   "อุ๊ยตาย ฮิคารุคุง" เสียงหญิงวัยสูงอายุดังขึ้น ผมปรายตาไปมองนิดนึง เธอเป็นผู้หญิงผมสั้นๆเทาๆ"เธอก็มาเรียนเหมือนกันหรอจ้ะ?"เธอคนนี้ถามฮิคารุด้วยความยินดี

    "ก็ใช่มั้งครับ มีเพื่อนผมคนนึงชอบโกะ เขาให้ผมมาเรียน แต่ผมกลับรู้สึกว่า...เรียนไปก็ไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ ตอนแรกก็กะว่าเรียนให้พอมีพื้นฐานบ้างแต่ก็ไม่ไหวจริงๆ" ฮิคารุพูดเสร็จก็กดรีโหมดเปิดทีวี

    "เอาน่า...ถือเป็นฆ่าเวลาไงจ้ะ"คุณป้าเมื่อเห็นภาพในจอทีวีก็พูดด้วยความตื่นเต้น"โอ้นั่น เขาถ่ายทอดการแข่งโกะอยู่"

    "ท่าจะลำบากแล้วสิครับ"

    "คุณโทยะโดนรุกขนาดนี้"

    "เป็นผมก็ไม่รู้จะแก้เกมยังไงเลย"

     เสียงคนพากษ์โกะดังขึ้น แต่พอผมได้ยินชื่อโทยะ...อืม...พ่อของโทยะ อากิระสินะ ถ้าจำไม่ผิดเป็นเมจินสินะ

     "โอ้นี่ไง คนนี้แหละที่ว่ากันว่าเข้าใกล้หัตถ์เทวะมากที่สุด" คุณป้าพูดด้วยใบหน้าเขินอายโดยไม่เลิกมองพ่อของโทยะ...

     ผมอยากมองหน้าชายผมม่วงตอนนี้มากๆถ้าไม่ติดว่าเขาอาจจะรู้ว่าผมมองเห็นเขาน่ะนะ ถ้าให้เดาชายคนนั้นคงมองพ่อโทยะเป็นคู่แข่งเขาล่ะมั้ง

   

    "จริงสิค่ะ ได้ยินว่าคุณโทยะจะให้ลูกชายเทิร์นโปรเหมือนกันใช่ไหมคะ?"

    "ครับ ฝีมือของเขาดีมากจริงๆ"

    จากที่ฟังในทีวีสังสัยว่าโทยะคงโดนเคี่ยวเข็ญมาจากพ่อสินะ คงจะผูกใจเจ็บที่แพ้ฮิคารุน่าดู คงจะอยากไล่ตามพ่อแต่มาแพ้คนที่วัยใกล้เคียงกันเลยท้อแน่ๆเลย

 

     ฮิคารุเตือนให้คุณป้าคนนั้นเข้าเรียน คุณป้าคนนั้นก็เดินเข้าเรียนไป แต่คุณป้าครับประโยคนี้ไม่ต้องพูดก็ได้นะ

     "อุ้ยตายจริง อาจารย์ชิราคาวะ ก็หล่อ~"

     ติ้ดๆ

    "คะ?" อาคาริโทรมาทำไมน่ะ?

    "อายะจัง ฉันไปไม่ได้ขอโทษด้วยนะจ้ะแต่คราวหน้าไปแน่ๆ"

    "อ่า โอเคจ้า"

   "นักเรียนทุกคนวันนี้เลิกเรียนแล้วกลับบ้านระวังตัวด้วยนะ" ครูประจำชั้นของพวกผมบอกเด็กนักเรียนอย่างใจดี

   "ชินโดคุง ระยะนี้ครูเห็นเธอเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ คะแนนสังคมก็ไม่ค่อยจะดีนัก พยายามเข้านะ"ครูพูดกับฮิคารุด้วยน้ำเสียงเจือความเอ็นดู

   "ระยะนี้มีเรื่องยุ่งๆนิดหน่อยน่ะครับ ผมไปนะครับ!!"

    ผมที่เห็นอาคาริทำหน้ากังวลแทนก็ตบบ่าเชิงให้กำลังใจ แล้วอาคาริก็ชวนผมไปหาฮิคารุ พออาคาริเจอหน้าฮิคารุปุ้บก็พูดปั้บ

    "ฮิคารุ ช่วงนี้เธอเป็นอะไรหรอ? พละเธอทำได้ไม่ค่อยจะดี แถมยังต้องซ่อมอีกวิชาสังคมด้วยแบบนี้"

   "ต้องซ่อมแล้วมันแปลกตรงไหนหรอ?"

   "มันก็ไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ เอ๊ะจริงสิ พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์พวกเราไปเที่ยวด้วยกันดีไหม?"อาคาริถามฮิคารุแล้วมองพวกผมสลับกัน

    "พรุ่งนี้ชั้นไม่ว่างหรอก มีธุระที่ต้องไปทำ" ฮิคารุก็ตอบอาคาริด้วยน้ำเสียงเอื่อยๆ

    "ไปเรียนโกะใช่ไหมล่ะ" และแน่นอนว่าผมเป็นคนบอกอาคาริเอง เหอๆ มองสองคนนี้เหมือนดูหนังโรแมนติคไงไม่รู้

     "เธอก็รู้หรอ?จะไปเรียนด้วยกันไหม?"

     "เอ๋...ฉันคงจะไม่..."

     และแล้วอาคาริก็มา...เรียนโกะด้วยกัน

     ผมมองสองคนนี่เรียนก็ต้องขำเพราะสองคนนี้ทำหน้าเอ๋อๆแทบทั้งชั่วโมงการเรียนโกะเลย

    "ถ้าหมากขาวอยู่ตรงจุดนี้ ถ้าเราเป็นหมากดำต้องการกินหมากขาวต้องทำยังไง?" โจทย์ข้อนี้เหมือนกับที่เล่นครั้งนั้นและดูเหมือนฮิคารุก็จำได้

    "จุด16-5ครับ!!"

    พอฮิคารุกล่าวจบทุกคนก็หันมามอง อาจารย์มองฮิคารุด้วยความแปลกใจ ส่วนผมก็ยกยิ้มหน่อยๆล่ะนะ แต่อาคาริดันขำ

    "เธอเพิ่งเล่นโกะครั้งแรกจริงหรอ?"

    ครูพูดเสร็จอาคาริก็ทำท่าแปลกใจแล้วมองฮิคารุด้วยความชื่นชม ผมว่านะการวางหมากแบบโบราณก็น่าสนใจไม่สิผมชอบเลยล่ะ

    

    "ถ้าเธอคิดว่าจำนวณหมากของชินโดเป็นเลขคี่ให้วางหมากดำ1ตัว แต่ถ้าคิดว่าเป็นเลขคู่ให้วาง2ตัว" 

    ตอนนี้ผมยืนมองครูสอนอาคาริกับฮิคารุ แปลกดีนะที่ผมรู้สึกดีใจที่มีเด็กๆมาเล่นโกะเนี่ย รึว่าผมแก่แล้วนะ ฮะๆ

   "ชินโดคุงไหนลองนับจำนวณหมากขาวของเธอซิ"

    พอนับแล้วได้หมากขาวเป็นเลขคี่ อาคาริเลยได้เริ่มก่อนเพราะอาคาริก็ทายเลขคี่พอดี แล้วอาจารย์ก็ยื่นหนังสือโกะให้ฮิคารุ เห็นภาพนี้แล้วคิดถึงพ่อขึ้นมาเลย...

    "อายะเป็นอะไรรึป่าวจ้ะ?"

    หือ นี่ผมเผลอร้องไห้หรอเนี่ย ทำไมต้องร้องในเมื่อผมมีพ่อคนเดิมล่ะ?สงสัยยังฝังใจสินะ...ผมคิดในใจก่อนจะตอบอาคาริด้วยน้ำเสียงสดใส

   "ไม่เป็นไรจ้า~"

   

   "อืม ทำไมระยะนี้เจอแต่พวกขี้แพ้นะ" เสียงดังๆของลุงคนนึงดังขึ้นมา ชายผมม่วงได้ยินดังนั้นก็กล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์

   "คนที่เห็นคู่ต่อสู้เป็นรองแล้วพูดจารุกไล่กับข่มเหงแบบนี้ไม่สมควรเป็นนักเล่นโกะ"

   คุณพี่ ดูฮิคารุด้วยครับว่าฟังคุณไหม

   "โอ๊ะ ขอโทษครับมือมันลื่น"

   ผมเห็นภาพฮิคารุเอาหมากขาวเทบนศีรษะของชายคนนั้น รู้สึกว่าชายคนนั้นจะใส่วิกปลอม

   "ขอโทษครับเดี๋ยวผมเอาออกให้" ฮิคารุกระฉาก ขอเน้น กระฉาก วิกผม ทำให้ชายคนนั้นอับอายวิ่งออกจากห้องไปเลย

   ส่วนฮิคารุ...

  โดนครูไล่ออกจากห้อง

   แถม

  "บ้าจังเลยนะ พาฉันมาขายหน้าได้ยังไงกัน" อาคาริพูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธแบบสุดๆแล้วเดินจากไป

   และ

  "โฮๆ อาจารย์โกรธแบบนี้ต้องไม่ยอมเล่นโกะกับเราแน่ๆ"ชายผมม่วงร้องโฮออกมา...

  พอฮิคารุเจอแบบนั้นก็...

  "อ้ากกกกกกกกกกก" สติแตก...

   

   "ฮะๆ"ตลกดีจริงๆ ผมเอื้อมมือที่สั่นเทาของตัวเองเนื่องจากฮาไม่หาย สะกิดฮิคารุเบาๆ

   "เอ๊ะ?อายะ" ฮิคารุทำหน้าดีใจที่ได้เห็นผม แล้วเขาทำท่า'นึกออกแล้ว'ก่อนจะล้วงกระดาษออกมาจากกระเป๋ากางเกง

   "อายะ เราไปที่นี่กัน!!!"ฮิคารุชี้ให้ผมเห็นใบที่ประกาศเรื่องที่เขาแข่งโกะเยาวชนกัน ผมเห็นท่าทางแบบนั้นของเพื่อนก็ยิ้มรับ

   "อ่า...ไปกันเถอะ!!!" พร้อมกับตอบอย่างกระตือร้น

   

    'โกะเยาวชนงั้นหรอ? ถ้าโทยะ อากิระ ถือเป็นเด็กอัจฉริยะในยุคนี้แล้วคนอื่นจะระดับไหนกันนะ'

100%

ขอบคุณคนที่เม้น คนที่Favและคนที่อ่านมากๆเลยนะ;w;