ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ขึ้นมัธยม
"น้องไม่เข้าที่ไคโอหรอ?"
คนเป็นน้องพยักหน้าแทนคำตอบไป
ก็นะ...อยากจะอยู่โรงเรียนที่ไม่ค่อยเครียด แล้วก็การบ้านไม่ค่อยเยอะมากกว่า ชาติที่แล้วผมอยู่โรงเรียนชื่อดังแถมต้องพยายามชิงทุนเรียนฟรีให้ได้ตลอดเวลา
"แล้วลูกจะเข้าที่ไหนล่ะจ้ะ?"
เสียงสงสัยของแม่เรียกให้ผมที่กำลังจะกินข้าวคำต่อไปชะงัก ช้อนก็ค้างติ่งอยู่ท่าเตรียมจะกิน ผมค่อยๆลดมือลงก่อนจะตอบแม่ไป
"ฮาเซะค่ะ"
พอพูดจบแม่ก็ทำหน้าประหลาดใจชะงั้นล่ะ คงสงสัยสินะว่าทำไมไม่เข้าโรงเรียนเทโอเหมือนพี่ ผมพยักหน้าในใจเงียบๆ
"ว้ายตายแล้ว ลูกก็คิดเหมือนแม่สินะจ้ะ...ที่ฮาเซะชุดนักเรียนน่ารักกว่าที่ไคโอน่ะ" ท่านแม่บังเกิดเกล้าพูดด้วยเสียงที่น่าจะเรียกว่าฟินในโลกก่อน...
ผมมองท่าทางดีใจสุดร่าเริงของแม่ตัวเองพร้อมกับกินข้าวไปเงียบๆ ปรายตามองพ่อก็เห็นพ่ออ่านข้าวกับดื่มกาแฟอยู่
อะไรมันจะชิวขนาดน้าน...
หันไปมองพี่ก็พบว่ามีกำลังคุยโทรศัพท์เรื่องเกมโกะออนไลน์
จะว่าไป...พี่ก็กลายเป็นCEO หนุ่มแล้วนี่นะ
พอมองพ่อสลับกับพี่ก็พบว่ามีบางอย่างตะขิดตะขวงใจนิดๆ นี่มันไม่ใช่ว่า สภาพพ่อกับพี่สลับกันหรอ...?
"คุณหนูครับ ได้เวลาแล้ว" เสียงทุ้มของคุณบอดี้กอร์ดเรียกให้ผมหันไปมอง ผมลาครอบครัวก่อนจะไปโรงเรียน
"หนูไปก่อนนะคะ" ยิ้มกว้างๆปิดท้ายซักหน่อย
"คุณคะ"
มาอิสะกิดแขนสามีอย่างแรงและเมื่อเธอได้ยินเสียง'โอ้ย' เธอก็ได้รับรู้ความจริงที่ว่า เมื่อกี้ลูกเธอยิ้ม!!! ไม่ใช่ความฝัน!!!
ทางด้านเทโอะ
"ท่านประธานๆ"
เสียงเรียกในโทรศัพท์ไม่สามารถเข้าสู่ประสาทการรับรู้ของเทโอะได้แม้เพียงนิด ภาพน้องสาวยิ้มอย่างน่ารักยังคงปรากฎในห้วงความคิด จนกระทั่ง...
"ท่านประธาน!!!!!!!!"
ปลายสายตะโกนมานั้นแล...
บางทีผมก็คิดว่าเวลาช่างผ่านไปไวนัก... แปบๆก็ขึ้นมัธยมซะแล้ว วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะเริ่มเรียนที่โรงเรียนฮาเซะ
"อายะจัง/อายะ"
หันไปมองตามเสียงเรียกก็เห็นหน้าเดิมๆ เอ่อ หมายถึง คุณเพื่อนผู้น่ารักทั้งสองคนนั้นเอง
"ฝากตัวด้วยนะทั้งสองคน" คนพูดไม่ใช่ใครหรอกครับ ผมเองแหละ...
"อือ/อืม"
"เธอจะเข้าชมรมโกะกันไหม?" ฮิคารุพูดด้วยหน้าตาเป็นประกายพร้อมกับลาก(?)ผู้ร่วมอุดมการณ์ไปทางชมรมโกะที่ดูเหมือนจะเป็นห้องวิทยาศาสตร์
ฮิคารุ... ผมว่าไม่ต้องถามดีกว่ามั้ง...ถ้าจะลากกันขนาดนี้ คนถูกลากได้แต่คิดกับส่ายหน้าปลงตก
ครืด
"รุ่นพี่ซึซึอิ! พวกเราจะขอเข้าชมรมนะครับ" ระหว่างที่ฮิคารุพูดผมก็ชะโงกหน้าไปมองรุ่นพี่ที่น่าจะชื่อซึซึอิ
รุ่นพี่ผมเทานี่เอง...
"ชินโดคุงกับ?" คุณรุ่นพี่หันมามองผมเหมือนจะเป็นเชิงถามว่าผมชื่ออะไร...แต่ผมไม่ทันจะกล่าวแม้แต่คำเดียว
"อายะครับ!!" โอเค ขอบคุณฮิคารุมากๆเลยนะครับ...
"ว่าแต่เรื่องการแข่ง..." สิ้นเสียงของเด็กสาวหนึ่งเดียวในชมรม ทั้งห้องวิทยาศาสตร์ก็เงียบแบบน่าใจหาย
"นั่นสินะ...ทีมชายต้องหาอีกคน" รุ่นพี่ซึซึอิผู้เป็นหัวหน้าชมรมพยักหน้าอย่างใช้ความคิด "ทำยังไงดีนะ คนก็หาเข้ายากด้วยสิ"
"ติดป้ายประกาศเข้าชมรมโกะสิครับ!! เขียนโจทย์ด้วยๆ!!" ฮิคารุรีบหยิบปากกามาเขียนอย่างรวดเร็ว ส่วนรุ่นพี่ก็เปิดตำราโกะ
เราทำอะไรดี...
"งั้นเดี๋ยวจะไปประกาศให้นะ" อายะพูดจบก็ออกจากห้องชมรมไปทันที ท่ามกลางอาการอึนๆของคนในชมรม
ผ่านไปซัก 5 นาที คนในชมรมโกะก็ถึงบางอ้อ
"ประกาศค่ะ สำหรับผู้ที่สนใจเล่นโกะ ทางชมรมเรารับสมัครอยู่นะคะ ติดต่อได้ที่ห้องวิทยาศาสตร์ค่ะ"
"เข้าใจคิดดีนี่นา" ฮิคารุเปรยขึ้นมาเบาๆ
วันนี้เป็นวันที่ผมจัดของในชมรมคนเดียวไม่รู้เหมือนกันว่าคนอื่นไปไหนกันหมด อาคาริช่วงนี้ก็แลยุ่งๆแถมดูเหมือนจะวางแพลนมาอยู่ชมรมเดียวกับฮิคารุเหมือนกัน
ระหว่างที่คิดเพลินไปหน่อยก็ดูเหมือนจะมีคนเข้ามาในห้องชมรมซะแล้ว เกือบจะทัก(เพราะคิดว่าเป็นคนในชมรม)แล้วเชียวถ้าไม่ติดว่า
"ที่นี่ชมรมโกะรึเปล่า?" เด็กชายผมส้มสีค่อนข้างแสบตาถามขึ้นพร้อมกับจ้องหน้าผม เอ่อ...จ้องทำไมครับ
แต่ถึงแม้จะโดนจ้องผมก็แยกเรื่องส่วนตัวออกจากเรื่องชมรมได้อย่างดีเยี่ยม ผมตอบไปด้วยรอยยิ้ม "ใช่ค่ะ"
"มีค่าจ้างไหมถ้าจะแข่งให้น่ะ...?"
เจ้าหมอนี่...
ผมกระตุกยิ้มเหี้ยม หันซ้ายขวาดูว่าไม่มีใครก่อนจะ...แสดงกริยาที่น่าจะประเคนให้คนตรงหน้า
โป้ก
"โอ้ย!" เจ้าคนมารยาทแย่ เห็นแก่เงิน แถมผมสีแสบตาจ้องผมด้วยท่าทางกินเลือดกินเนื้อ ก่อนที่จะเจ้าหมอนี่จะพูดยั่วโมโหผม
"สวยก็ไม่สวย สิวก็เต็มหน้า ยังจะมาหวงตังค์ ชิ!"
นี่ผมควรโกรธใช่ไหม?
100%
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น