[Fic Hikaru no go] เมื่อผมได้มาโลกการ์ตูน

ลำดับตอนที่ #12 : ริเริ่ม

         

         

      "อายะ..."

      เสียงเรียกที่มาพร้อมกับแสงไฟนีออนส่องสว่างไปทั่วห้องทำให้เปลือกตาร่างที่นอนหลับกระตุก ตาสีอเมทิสต์คู่สวยค่อยๆปรือขึ้นมาด้วยความง่วง เด็กสาวกระพริบตาถี่ๆเพื่อปรับโฟกัสก่อนจะค่อยๆเบนสายตาไปยังคนที่รบกวนการนอนของเธอ

      "พี่เทโอะ... มีอะไรงั้นหรอคะ?"

      เทโอะที่ได้ยินน้ำเสียงเย็นยะเยือกของน้องสาวก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆแล้วเข้าเรื่องทันที แน่นอนเข้าย่อมรู้ว่าน้องสาวของเขาเป็นพวกที่ความดันค่อนข้างต่ำเวลามีคนรบกวนการนอน แต่จะทำไงได้เรื่องนี้เป็นเรื่องน่ายินดีมากๆยังไงคนแรกที่รู้ก็ต้องเป็นน้องเขาเท่านั้น!!

      "พี่ชนะการแข่งขันออกแบบโปรแกรมระดับโลกน่ะ!!แล้วทางนั้นเขาบอกว่าจะโฆษณาโปรแกรมของพี่ให้ทั่วทั้งโลกรู้!!" คนเป็นพี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงยินดีพร้อมทำตาเป็นประกาย

      ผิดกับคนน้องที่ค่อยๆมุดตัวไปในผ้าห่มนุ่มนิ่มอีกรอบ เทโอะที่ได้เห็นท่าทางน่ารักๆของน้องสาวที่นานๆทีจะปรากฎให้เห็นก็อมยิ้มก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้คนที่เตรียมจะหลับอีกรอบตื่นขึ้นทันที

     "โปรแกรมที่พี่ทำก็คือ โปรแกรมเล่นโกะ...โปรแกรมที่เล่นได้กับคนทั่วทั้งโลก  น้องอยากจะร่วมมือกับพี่ไหม?"

      ว่าจบคนเป็นพี่ก็ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์เสริมให้ใบหน้าหล่อเหลาเท่ขึ้นอีกเป็นกองซึ่งนี่คืออีกด้านที่เทโอะมักจะแสดงออกเวลาอยู่กับคนอื่นหรือเวลาเจอเรื่องที่ตัวเองคิดว่าท้าทายและอายะคงจะไม่มีวันได้เห็น

      

      "พี่คะ"

      ผมเรียกพี่เทโอะด้วยความกระตือรือร้น เมื่อผมได้ยินพี่พูดประโยคนั้นจบ ผมก็แทบจะกลั้นอาการดีใจไม่อยู่ ผมเห็นพี่ผมปรายตามองผมก่อนจะเดินออกจากห้องแบบช้าๆ ดูยังไงก็เป็นการแสดงชัดๆ 

      แต่ยังไงก็ต้องเดินไปตามเกมพี่ล่ะนะ

       "พี่เทโอะ...หนูขอช่วยนะ"

       ผมค่อยๆตะเกียดตะกายคลานเข้าไปหาพี่ บอกเลยว่าตอนตื่นนอนน่ะผมแทบจะไม่มีแรงเลยล่ะ... อืม...เอาแบบนี้ดีกว่า

        ไม่ปฎิเสษชัวร์

       อายะใช้แขนเล็กๆเข้าไปเกาะแขนพี่ชายตัวเองพร้อมกับที่คนที่น้องจะกล่าวน้ำเสียงน่ารักพร้อมกับดาเมจรุนแรงอีกอย่างคือสายตาที่ออดอ้อนที่เทโอะไม่เคยเห็น

       เฮือก!

       เทโอะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากเมื่อเห็นอีกด้านของน้องสาวแสนน่ารักของตัวเอง เขาสาบานในใจว่า

       พี่จะไม่ให้ใครเห็นด้านนี้ของน้องเด็ดขาด!!!

       พร้อมกับฉีกยิ้มให้น้องสาว ออร่าพี่ชายสุดหล่อกระจายฟุ้งรอบๆเจ้าตัวหากแต่ออร่านี้ไม่สามารถทำอะไรกับคนเป็นน้องได้เลย...

       "ได้สิ"

     "ถ้าคนเล่นเขาวางหมากตรงนี้ มีความเป็นไปได้..."

     ตอนนี้ผมกับพี่กำลังสร้างแพทเทิร์นของหมากล้อมสำหรับคนที่ต้องการเล่นกับคอมอยู่ ซึ่งแน่นอนว่าการทำแบบนี้มันยากกว่าการที่เราตั้งให้ผู้เล่นสู้กันเองมากเพราะต้องเขียนโปรแกรมของทุกความเป็นไปได้ 'ถ้าคนเล่นวางตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ หมากเราควรวางตรงนู้นหรือตรงโน้น' แต่เป็นที่รู้ๆกันว่าหมากแต่ล่ะกระดานไม่มีทางที่จะเหมือนเดิม(ยกเว้นเคยเล่นด้วยกันมาก่อนแล้ววางหมากเหมือนรอบก่อนหน้า)

     "อ่า...เฮ้อ เหนื่อยจังน้า~ อยากได้คนมานวดจังเลย"

     พี่เทโอะกระพริบตาปริบๆเชิงขอร้องมาให้กับผมที่นั่งข้างๆ ผมถอนหายใจน้อยๆที่เห็นท่าทางเด็กๆของพี่ ผมก็เข้าใจอยู่หรอก...ก็เล่นเขียนโปรแกรมตั้ง10กว่าชม.ไปแล้วนี่แถมยัง2วันติดโดยไม่พัก ผมเลยลุกขึ้นไปนวดให้พี่อย่างเบามือ

     "อืม...ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะนะ"

     ผมพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตาไปทางหน้าต่างที่สะท้อนภาพของผมกับพี่เทโอะ

     อืม...ขอบตาคล้ำเลยนะเนี่ย...

    

     แต่สภาพพี่แย่กว่าแฮะ

     ผมที่ยุ่งฟูไม่เป็นทรง ตาสีน้ำตาลปรือจะปิดแหล่ไม่ปิดแหล่ทำให้ผมกลั้นขำแทบไม่ไหว จริงๆผมก็เขียนโปรแกรมได้อยู่แต่พอดีเห็นพี่เทโอะอยากทำ

      ตุบ!!

      'เฮ้อ~ พี่เราเนี่ยน๊า' ผมส่ายหน้ากับความสุดโต่งของพี่เลยจริงๆ เจ้าตัวพยายามขนาดไหนผมรู้ดี พี่ไล่ให้ผมไปนอนเมื่อเห็นว่าดึกแต่ผมอยากจะบอกว่าจริงๆแล้วผมก็ไม่ได้นอนหรอก...

      "เอาเป็นว่าอุ้มพี่ไปนอนบนโซฟาดีกว่า"

      

     "แกร่กๆ"

     มือขาวผ่องกดแป้นพิมพ์รุ่นโบราณอย่างช่ำชอง ดวงตาสีม่วงกวาดตามองกระดาน ใส่กลยุทธ์ กำดัก เข้าไปอย่างไม่ยั้ง 

     'เอาล่ะ!!ทีนี่ก็เสร็จ'

      เด็กสาวยกยิ้มอย่างพึงพอใจ ผลงานชิ้นนี้เป็นสิ่งที่เธอกับพี่ร่วมกันสร้างขึ้นมา มันทำให้เธอรู้สึกดีใจมากๆ ทั่วทั้งโลกจะได้เล่นเกมนี้

      "ตี้ดๆ"

      นาฬิกาแจ้งเตือนเวลาเที้ยงคืนดังขึ้น อายะครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆบรรจงเขียนรายละเอียดเกมนี้บนกระดาษโพสอิ9

      'นอนดีกว่า'

  

       

       "อายะๆ"

       ผมที่กำลังจะหลับปรือตาขึ้นมาเมื่อมีคนเรียก พอเห็นว่าเป็นใครผมก็เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม

       "มีอะไรหรอ? อาคาริ"

       อาคาริทำหน้าดีใจพร้อมมองผมด้วยแววตาตื่นเต้น ทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าเพื่อนคนนี้ไปเจออะไรมา

       "พี่ชายอายะเนี่ยเก่งจังเลยนะ ดูข่าวนี่สิจ้ะ"

         ข่าว?

         'อัจฉริยะโปรแกรมเมอร์ เทโอะ สร้างเกมโกะออนไลน์' นี่คือหัวข้อของข่าวหน้าหนึ่งที่ผมลงความเห็นกับตัวเองว่าคนเขียนเขาเขียนเต็มยศเลยทีเดียว

          ไล่สายตาอ่านบรรทัดต่างๆผมก็เห็นข้อมูลการเล่นเกมที่เขียนอธิบายให้พี่ไป จะว่าไปเกมนี้ก็สนุกดีล่ะนะ...

           'Go Online เป็นเกมที่ถ้าเราสะสมแต้มจากการช*นะผู้เล่นคนอื่นๆก็จะสามารถได้รางวัลพิเศษของระบบได้ ซึ่งก็คือได้แข่งกับนักเล่นโกะมืออาชีพที่เราต้องการ โดยเราต้องกรอกข้อมูลว่าต้องการเล่นกับใคร วิธีการได้ตั๋วแข่งกับนักเล่นโกะที่เราอยากเล่นมีสองวิธี 1.เก็บแต้มให้เป็นที่หนึ่งถึงสิบของบรรดาคนที่อยากเล่นคนเดียวกับเรา 2.สุ่มกาชาปอง 3.ลงดัน เกมนี้เป็นเกมออนไลน์ที่เล่นกันแบบ real time ทุกคนต้องมีไอดีและกรอกประวัติจริงของตัวเอง(ไม่งั้นร่วมกิจกรรมไม่ได้) ผู้เล่นจะมี Avatar เป็นของตัวเองโดยสามารถตกแต่งได้ตามใจชอบแต่ต้องเติมไม่ก็สุ่มกาชา&ระบบมีavatarฟรีให้เลือก5ตัว)'

           'กาชาของเกมนี้ได้จากการชนะผู้เล่นคนอื่น 10 ครั้ง(สุ่มแบบธรรมดา 1 ครั้ง)และ แบบชนะ 50ครั้ง(สุ่มแบบวีไอพีได้ 1ครั้ง)จะสุ่มรางวัล เช่น ตั๋วเลือกคนเล่นโกะที่เราต้องการเล่นด้วย,เงินในเกม(เอาไว้ซื้อของตกแต่งavatar,อาวุธของตัวละคร,เครื่องจำนวณครั้งในการเล่นดันเจี้ยน,special quest 1ครั้ง),เสียงระบบ(ชาย,หญิง มีหลายเสียง),ใบเพิ่มคะแนนการเล่น×10 (เล่นชนะครั้งเดียวถือว่าเป็นสิบครั้งเมื่อใช้ใบนี้ มีทั้งแบบ 1วัน 10วันและ1เดือน),Exp boost(มีทั้ง×2,×5,×10 แต่ใช้ได้วันเดียว)'

            'Special quest เป็นโจทย์โกะที่ยากมากๆ(ไม่จับเวลา)มีตั้งแต่ระดับ1-10 ระดับ1คือง่ายที่สุดและถ้าเคลียร์ได้ทั้งหมดภายใน1เดือน(นับตั้งแต่ที่เริ่มเล่น)จะได้เงินรางวัล 50 ล้านเยน ถ้าเคลียร์ได้หลังจากนั้นราคาจะลดเหลือ30ล้านเยน แน่นอนว่าสมัครไอดีได้เพียงคนล่ะครั้งเท่านั้น'

            'การหาเงินในเกมมีหลายวิธีทั้งทำเควสรายวัน,ลงดันเจี้ยน,special quest และสุ่มกาชาปอง'

             'การลงดันเจี้ยนนั้นสามารถลงแบบเดี่ยว,ปาร์ตี้หรือกิลก็ได้โดยการลงดันแต่ล่ะครั้งจะต้องใช้เงินในเกม รายละเอียดในเกมนะครับ'

             แน่นอนว่าSpecial questกับตอนลงดันผมเป็นคนคิดเอง ส่วนโจทย์ตรงอื่นผมให้พี่ไปถามคนเล่นโกะมืออาชีพซึ่งพี่ผมก็โอเค

             "อายะ ขอดูหน่อยสิ"

             ผมเงยหน้ามองคนที่พูดก่อนจะยื่นหนังสือพิมพ์ที่ไม่รู้ว่าทำไมอาคาริถึงเอามาที่โรงเรียนส่งให้ฮิคารุ

              "ว้าว~น่าสนใจจังเลย"

              ซาอิหรือชายผมม่วงพูดอย่างกระตือรือล้น ผมยิ้มบางๆที่มุมปาก แล้วถามฮิคารุที่ทำปากขมุบขมิบคุยกับซาอิ

 

               "นายกับอาคาริจะเล่นด้วยกันไหม?"

               ฮิคารุทำตาโต ส่วนอาคาริทำหน้าอึ้งๆ

               "ไม่สินะ..." ผมหลุบตาลงก่อนจะพักสายตาโดยที่ไม่รู้ตัวว่าเผลอพูดน้ำเสียงน้อยใจที่ไม่เคยพูดกับเพื่อนสมัยอนุบาลมาก่อน

               

                 'ฮิคารุ ชั้นเล่นไม่ได้น่ะ มีงานชมรม' อาคาริขยับปาก เธอครุ่นคิดก่อนที่จะพูดเบาๆ "นายไปเล่นกับอายะจังแทนชั้นทีนะ"พลางมองอายะที่ตอนนี้หลับตา เธอไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้จากอายะเลย 

                 บอกได้อย่างเดียวว่า 'น่ารัก'

                "ชั้นเล่นอยู่แล้วน่า" ฮิคารุตอบกลับพร้อมกับยักไหล่ไปด้วย เมื่อกี้เขาเหมือนจะเจอสิ่งมหัศจรรย์ของโลกเลยอึ้งไปนิด

                 "อายะ เธอชื่ออะไรในเกมหรอ?"

                 เด็กสาวทำหน้าเครียดก่อนจะบอกไปตามตรง

                "จริงๆแล้วยังไม่ได้สร้างน่ะ ตอนที่ลองระบบก็ใช้ไอดีเจ้าของระบบไป"

                 ฮิคารุพยักหน้าอย่างเข้าใจ

                "เดี๋ยวค่อยมาบอกชั้นก็ได้"

               ณ เวลานั้น อายะไม่รู้เลยว่า... วันรุ่งขึ้น

               เกมที่ตัวเองกับพี่สร้างขึ้นจะกลายเป็นเกมยอดฮิตอันดับ 1 ที่ดังทั้งในหมู่เด็กๆ วัยรุ่นและผู้ใหญ่ เรียกได้ว่าเหมาทั้งหมด...

100%

ขอบคุณที่รอกันนะ ไรท์ดีใจมากๆเลย><