วางแผนร้ายมัดใจหนุ่มฮอต

บทที่ 1

สารภาพรักหนุ่มฮอต

14 กุมภาพันธ์ 25xx

            ต๊อกแต๊ก... ต๊อกแต๊ก...

เสียงนาฬิกาดังขึ้นเพื่อบอกเวลาว่าล่วงเลยไปไกลแล้ว ฉันคงต้องทำตามหัวใจตัวเองซะที

กรี๊ดดดดดด...ชอบจัง ชอบเขาคนนั้น เขามีนามว่า เวย์ ฉันชอบเขาอ่ะ ชอบมากๆด้วย เขาทั้งหล่อ เฟอร์เฟค การเรียนก็เยี่ยมมากเลยเขาเนื้อหอมในหมู่สาวๆด้วย โดยเฉพาะเพื่อนๆในห้อง เขาโดดเด่นที่สุดจนได้ฉายาว่า...หนุ่มฮอต Fa school

            “พีทเซสทำไรอยู่!”

            “โมย่า! ตกใจหมดเลย” คนอุตส่าห์รวบรวมความกล้าเพื่อไปสารภาพรัก ดันเจ๋อมาเจอฉันตอนนี้ซะได้ ยัยเพื่อนตัวแสบเอ๊ย!

            “ฮั่นแน่! มีดอกไม้ด้วยจะให้ใครหรอจ๊ะ” โมย่ามองซ้ายขวาไปทั่วเพื่อสอดสายตาหาเป้าหมายที่ฉันกำลังจะไปสารภาพรัก ซึ่งเขาก็ยืนอยู่ไม่ไกล โธ่เอ๊ย!ยัยพีทเซส จะทำไงดีเนี่ย 0-0

            “ไม่มีอะไรหรอกนะ...ไปๆเหอะ ฉันแค่ซื้อกุหลาบให้ตัวเองนะ” โกหกไปเนียนๆก่อนละกันเผื่อจะช่วยได้

            “แหม ไม่มีคนให้กุหลาบหรอจ๊ะ...น่าสงสาร อ๊ะ! เวย์เดินมานี่แล้ว ของขวัญวันวาเลนไทน์เต็มไม้เต็มมือไปหมด สาวคงจะให้เยอะแน่ๆเลย อิอิ” โมย่ายืนกอดอกมองดูเวย์เดินเข้ามา โธ่เอ๊ย! นี่เป็นโอกาสของฉันแท้ๆเลย ทำไมต้องมียัยโมย่ามาอยู่ตรงนี้ด้วยนะ -_-+++

            “หวัดดีเวย์...ถือไม่ไหวแล้วมั้งเนี่ย หนุ่มฮอตประจำโรงเรียนนิ ^^”

            “แน่นอนสิ นี่ใครเอ๋ย...เวย์ หนุ่มฮอต Fa school นะคร๊าบบบ ^0^”

            “ยอนิดยอหน่อยไกลเลยนะนายนะ...อ่อนี่ เห็นโรมากิบ้างไหม ฉันหาตั้งนานแล้วไม่เห็นเลย”

            ทำไมดูฉันไร้ตัวตนจังนะ ทั้งที่ก็เพื่อนในห้องเดียวกันทั้งหมดแท้ๆ แต่ฉันก็ไม่เคยสนิทกับเวย์เหมือนโมย่าเลย -^-

            “เธอถามหาไอ้โรมากิทำไมหรอ” เวย์มองโมย่าทำไมแบบนั้นน่ะ มองด้วยสายตาหวงๆนี่มันอะไรกัน? ไม่ได้นะ เวย์เป็นของฉันคนเดียว ฉันจอง! ชิชิ

            “มีธุระนิดหน่อยนะ...ทำไมหรอ” โมย่าย้อมถามด้วยความสงสัย ฉันก็สงสัยนะ เฮ้!ฉันก็อยู่ตรงนี้นะมองกันหน่อยสิ ทำอย่างกับฉันเป็นเพียงธาตุอากาศแนะ = =*

            “เปล่าน่ะ เห็นอยู่โรงยิมแน่ะ”

            “ขอบใจนะ ฉันไปก่อนไว้เจอกันนะเวย์...ไปก่อนนะพีทเซส” โมย่าพูดจบก็รีบเดินออกไป เวย์ยืนมองตามโมย่าออกไป ฉันหวงนะย่ะ..จะไม่สนใจกันหน่อยหรอไงฉันอยู่ตรงนี้นะ

            “...พีทเซส ไม่ไปไหนหรอ ^^”คำถามเหมือนไล่แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะในที่สุดเขาก็เห็นฉันมีตัวตนขึ้นมาโดยการหันหน้ามาคุยกับฉันหลังจากที่โมย่าเดินไปลับจนสุดตา ฉันดูไร้ค่าเกินไปในสายตาเขารึเปล่าเนี่ย = =***

            “เดี๋ยวก็จะขึ้นห้องเลยน่ะ...” ฉันยื่นดอกไม้ไปตรงหน้าเวย์ เวย์มองด้วยสายตาอึ้งๆ แย่แล้วฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้วนะว่าเขาจะตอบรับฉันด้วยดีน่ะ ทำไงดีเนี่ย! ><

            “เอ่อ...คือฉันซื้อมาน่ะ   พอดีว่าไม่รู้จะให้ใคร นายช่วยรับไว้ล่ะกันนะ...แบบเพื่อนน่ะ..อย่าคิดมาก” ^^; (เหงื่อตก) นี่ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย กรี๊ดดดดดดดด ทำไมสารภาพรักมันยากอย่างนี้เนี่ย

            “อื้ม...ขอบใจนะ ฉันไปก่อนนะ ^^” เวย์ยื่นมือมารับดอกไม้ที่ฉันยื่นให้แล้วยิ้มอย่างมาดหนุ่มเจ้าเสน่ห์ ทำเอาฉันยืนอึ้งตะลึงค้างจนเขาเดินจากไปไกล

            ปึก... ปึก...

นี่แน่ะๆ ฉันเอาหัวเขกกับผนังห้องน้ำเพื่อทำโทษตัวเองที่ไม่มีความกล้าพอที่จะสารภาพรัก ทำไมฉันขี้ขลาดแบบนี้นะ -_-!!! แต่ถ้าใครมาเห็นฉันสภาพนี้คงคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ

“พีทเซส นั่นเธอทำอะไรนะ”

“...................” หวา มีคนมาเห็นฉันในสภาพนี้จนได้ ฉันค่อยๆหันหน้าไปมองผู้ที่เรียกชื่อฉัน

“เป็นบ้าอะไรของแกน่ะพีทเซส” โมย่ายืนมองฉันด้วยหน้าตาที่ตกใจ ทำไมอยู่ที่ไหนโมย่าก็มาเจอฉันทุกทีเลยนะ

“เปล่านะ”

“เป็นบ้าอะไรของแกว่ะ...ไปเรียนได้แล้ว”

โมย่าดึงฉันออกจากห้องน้ำทันที กรี๊ดดดดด...ฉันกำลังระบายอารมณ์อยู่นะย่ะ ทำไมเธอชอบเป็นตัวขัดขวางฉันจังเลย ชิ!

“เฮ้ย!ระวัง!”

“พีทเซส!”  เสียงคนร้องบอกอะไรฉันสักอย่างซึ่งฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยแต่พอเงยหน้าขึ้นมามอง กรี๊ดดดดดดด >< แปลงลบกระดานบินว่อนจะมาถูกหน้าฉันแล้ว หลบไม่ทันแล้วด้วย ไม่น้า +0+

ปึก!

แย่แล้ว หน้าฉันต้องเสียโฉม จมูกยุบ หน้าผากโน ไม่นะ >< เอ๊ะ! ว่าแต่ทำไมฉันยังรู้สึกว่าตัวฉันไม่บาดเจ็บอะไรเลยนะ อีกอย่างยังรู้สึกว่าเข้าไปอยู่ในอกอุ่นๆของใครสักคนด้วย เบาหวิวเลยแฮะ ไม่อยากลืมตาขึ้นมาเลยสักนิด >0<

“พีทเซส ไม่เป็นอะไรแล้ว ลืมตาขึ้นมาสักทีสิ” เสียงผู้ชายมากระซิบข้างๆหู ทำเอาใบหน้าฉันร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เสียงมันเหมือนกับ...เอ๊ะ! เสียงนี่มัน...

“ 0_0!” ฉันลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อนึกขึ้นได้ และสิ่งที่ฉันคิดก็ไม่ผิดเพี้ยนไปแต่นิดเดียว

“ไง...^^ ลุกไปจากตัวฉันได้แล้ว จุกจะแย่แล้วเนี่ย” เวย์นั่งยิ้มให้ฉันอยู่อ่ะ  แอร๊งงง น่ารัก

“ขอโทษ!” ฉันลุกพรวดขึ้นมาจากตัวเขาทันที ฉันยืนมองตามร่างกายตัวเองไม่มีแผลสักนิดเดียวฉันจึงหันไปมองเวย์ที่ตอนนี้ยืนขึ้นมาประจันหน้าฉันแล้ว และเขาก็ไม่บาดเจ็บอะไรด้วย ว่าแต่เขาเข้ามาช่วยฉันตอนไหนว่ะเนี่ย ฉันเหลือบสายตาไปเห็นแปลงลบกระดานที่ตอนนี้นอนแอ๊งแม้งอยู่ตรงข้างๆฉันไม่ไกล แต่เมื่อกี้ฉันล้มทับเขาอยู่อ่ะ เขิลจัง >//<

“เธอโชคดีมากนะพีทเซสที่เวย์เข้ามาช่วยไว้ได้ทันนะ โอ้โห!แกรู้ป่ะตอนที่เวย์กระโดดไปโอบเธอแล้วล้มลงไปนะ เวย์โครตเท่เลยล่ะแกคนแรกเลยนะเว้ยที่ได้สัมผัสอกอุ่นๆของหนุ่มฮอตอย่างเวย์นะ ดูสิทุกคนเขาอิจฉาแกกันหมดแล้ว อิอิอิ” โมย่าเดินเข้ามาบรรยายตอนที่เวย์ช่วยฉันจนซะเห็นภาพเลย ฉันก็เขิลเป็นนะย่ะ ดูสิดูเวย์ตอนนี้ทำท่าทางเท่ๆด้วยอ่ะ กรี๊ดดดดดดด ><

“บ้า เพื่อนกัน แต่ก็ขอบใจนะเวย์” ฉันหันไปแขวะโมย่าก่อนที่จะหันมาพูดกับเวย์แล้วส่งยิ้มไปให้

“ไม่เป็นไรน่า เพื่อนกัน” เวย์พูดพรางเอามือมาตบบ่าฉันเบาๆ ตอนนี้แค่เพื่อนแต่ต่อไปจะเลื่อนเป็นแฟนใช่ป่ะ...อิอิ (เพ้อฝัน) เวย์หล่ออ่ะมองมุมไหนก็หล่อ อยากได้มาเป็นของฉันจังอ่ะ ><

“ไปๆเข้าเรียนได้แล้ว” โมย่าพูดตัดบทแล้วก็ลากแขนฉันเข้าไปในห้องทันที ฉันถูกลากไปโดยที่สายตายังคงจ้องมองพ่อเทพบุตรสุดหล่อของเขาอยู่ แต่สายตาเขากลับไม่เหลียวมองฉันสัดนิด น้อยใจนะย่ะ Y_Y