คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 กลับบ้าน(เก่า?)
ฉันออกจากโรงเรียนมาได้ซักพักแล้ว พี่คริสนะพี่คริส ทำไมถึงได้ซื้อบ้านให้ฉันห่างไกลความเจริญขนาดนี้ฉันเหนื่อยนะปวดขาไปหมดแล้ว โอ๊ยๆT^T
“โฮ่งๆ แงงๆ ”ไอ้หมาบ้าพวกนี้อีกแล้ว ฉันไปแย่งข้าวแกกินหรือไง จ้องจะกัดฉันอยู่ได้ นี้แค่ปากซอยนะ
“จุๆ เงียบหน่อยนะ เจ้าตูบที่น่ารัก^^”ฉันยิ้มด้วยหน้าตาเป็นมิตร(ทั้งที่ในชีวิตไม่เคยทำได้=_=) ใครผ่านมาเห็นคงว่าฉันบ้าแน่เลย
“ฮือ ๆ โฮ่งๆ”ขนาดหมายังไม่ชอบขี้หน้าฉันเลย ช่างหัวหมามันเถอะเดินไปรอรถปะจำทางท้ายซอยดีกว่าลั้ลลา ^O^
**너와가던커피숍(นอวา คาดอน คอฟฟีช็อป)
우리둘만의커피숍( อุรี ทุลมันเน คอฟฟี่ช็อป)
니향기가나는이곳에서(นี ฮยังกีกา นานึน อิกซเซซอ)
멍하니앉아있어(มองฮานี อันจาอิซซอ)
아직잊지못해서(อาจิก อิจจี มทเทซอ)
우리기억이남아서(อุรี คีออกกี นัมมาซอ)
나도모르게또버릇처럼(นาโด โมรือเก โตพอริซชอรอม)
여기왔는지몰라(ยอกี วัซนึนจี มลรา)
ร้านกาแฟที่เราเคยไปด้วยกันร้านกาแฟที่เป็นของเราที่แห่งนั้นยังกรุ่นไปด้วยกลิ่นหอมของคุณ
ผมนั่งลงอย่างว่างเปล่า เป็นเพราะผมเองยังลืมคุณไม่ได้เพราะว่าความทรงจำของเรายังฉายชัด
ผมมาที่นี่เป็นกิจวัตร..โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ~
*ป่าสนไพท์ บาร์เรนล์ ป่าสนทางตอนใต้ของรัฐนิวเจซีย์ประเทศสหรัสอเมริกา เป็นป่าสนหนาทึบเชื่อกันว่าเป็นป่าอาถรรพ์
**เพลง Coffee Shop –B.A.P
ฟิ้ว~~ จู่ๆลมก็พัดแรงขึ้นมาลมแรงขนาดนี้พายุจะเข้าหรือป่าวนะ ซักเป็นห่วงโซอิลแล้วสิ
แซก ๆ แกร็ก
เสียงฝีเท้าดังมาจากในป่าอย่าบอกนะว่าเป็นสิงโต เสือ หมี หมูป่า ไฮยีน่าก็ไม่เอานะ พอเสียงเริ่มใกล้เข้ามา ฉันก็ใส่ตีนหมาวิ่งก่อนหละวิ่งทั้งส้นสูงนี้แหละ อร๊ายย coffee shop >0<(อินกับเพลงที่ฟังเกินไปหน่อย+_=) ฉันวิ่งได้ 30 วิ ก็เพิ่งจะคิดได้ว่าแถวนี้มันเป็นเขตปลอดสัตว์ป่านี้หว่า จะไปมีสิงโตซิมบ้าได้ไง อย่างมากก็มีแค่นกกับกวางเมื่อกี้คงเป็นลมพัดใบไม้เสียดสีกันจนเกิดเสียงมั้ง ฟังเพลงต่อๆ
coffee shop coffee shop coffee shop~ ทั้งเพลงร้องได้แค่นี้อ่ะ=_=
วูบ ~~
“-_O!!” อันนี้คงไม่ใช่ลมแล้วหละผ่านหลังแวบเลยอ่ะ (ผมปลิวไปตามทิศทางการเคลื่อนที่ของสิ่งมีชีวิตบางอย่างT^T)
“โอ๊ะ ชัดเจน 0_0!” มาเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้มาม่า มะมา มะ หมาป่า อ๊ากกกก >[]<ตั้งสติฮึบๆ
อ๊ากกก หมาป่า >[ ]<
“อย่ามองนะ -^-”พวกแกมาจากไหนกันเยอะแยะ เป็นฝูงเลยอ่ะ T^T พวกมันจ้องฉันด้วยสายตาอาฆาต
(-*-( -*-(-*-)-*- )-*- )-*- )
“นี้มันเส้นใยสังเคราะห์นะไม่ใช่ขนหมาป่าซักหน่อย=^=!!”
“แฮ่ L” พวกมันแยกเขี้ยวแล้วอ่ะ ตายแน่ตู นโม นโม ตั้งสติๆ เละหนอ เลือดสาดหนอ อาเมน><
“กรี๊ดดดดดดดดด >/\<”ขอกรี๊ดก่อนหละพี่คริส โซอิล อิกคิว? ช่วยฮาริด้วย ศพฉันต้องเละแน่เลยไม่นะ ม่ายยยนะ (><)( ><)
“นี้ฉันตายหรือยังเนี่ย >/\O”อ้าว พวกหมาป่ายืนมองฉันเฉยๆ นึกว่าจะไม่รอดแล้วซะอีก พอฉันจะเดินต่อหมาป่าตัวหนึ่งก็กระโจนใส่ฉันอย่างรวดเร็วและรุนแรง ฉันที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็เลยล้มลงไปนั่งกับพื้น แล้วหมาป่าทั้งฝูงก็เข้ามารุมฉัน>[]<ยังไม่ทันได้ร้องเลยสติของฉันก็ดับวูบไปพร้อมกันเขี้ยวแหลมๆและน้ำลายไหลยืดตรงหน้า The End…. (ยังโว๊ยฉันยังไม่ตาย>,<)
ความคิดเห็น