คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 เขาคนนั้น
1
“เขาคนนั้น”
พักกลางวัน
“งั่มๆๆไอ้นี่ฉันว่ามันอร่อยดีนะ กินไหม?” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่โรงอาหารของโรงเรียนกับมีโซ
“ไม่เป็นไร - -‘ ฉันอิ่มแล้ว นี่แกจะกินไปถึงไหนเนี้ย -0-/ ” มีโซเริ่มบ่น
“มันอร่อยดี งั่มๆ”
“ไชนีส เห็นเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาไหม *o* ”ยัยมีโซเปลี่ยนบทสนทนาไปอย่างรวดเร็ว เอ่อ..ฉันตามแกไม่ทันเลยนะ - -‘
“อืมๆ สามคนเลยหนิ ฉันรู้แค่นี้แหละ” ฉันตอบมีโซไปตามตรง
“เห็นว่า คนแรกชื่อฟินิกซ์ ที่ดูเฟรนลี่ๆยิ้มสวยๆ^///^ ฉันว่าเขาดูน่ารักดีนะ”ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆใช่ไหมนั้น = =’
“คนที่สองที่ผมสีน้ำตาล ตาสวยๆ ชอบยิ้ม สูงๆขาวๆ เห็นว่าชื่อสไนท์นะ ส่วนอีกคนดูเหมือนจะชื่อแบคโฮ รายนี้ดูเงียบๆ ขึมๆ ลึกลับๆอ่ะ นี่แกอยู่ EOS[1]*ของโรงเรียนไม่รู้อะไรบ้างเลยเหรอไง” มีโซบรรยายสรรพคุณของตาสามหนุ่มสามมุมแล้วยังจะมาบ่นฉันอีก ฉันไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย จริงๆนะ -0- สไนท์…สไนเปอร์น่ะเหรอ =0= ที่บ้านฉันมีสะสมไว้เยอะเลยนะ เอ่อ…คนละเรื่องแล้วมั้ง - -‘
“ฉันเป็นฝ่ายคุมกฎระเบียบ ไม่ใช่พวกตรวจสอบข้อมูลหนิ - -^”
“ค่าๆ คุณไชนีส ตัวแทนแห่งดวงจันทร์ เอ๊ย! กฏระเบียบ อย่าหักแขนฉันเลยนะ *0*”
“ฉันไม่ใช่เซลามูน-*- แล้วก็อย่าเอาเรื่องเก่ามาพูดได้ไหม ตอนนั้นฉันแค่ป้องกันตัว ”
“นึกถึงตอนนั้นฉันช็อคไปเลยนะที่แกไปหักแขนรุ่นพี่ที่แอบสูบบุหรี่น่ะ ~_~”
“หมดเวลาแล้วหนิ รีบขึ้นเรียนเถอะ”ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีไม่อยากนึกถึงเรื่องที่น่าหงุดหงิด
“อ้าวๆ คอยด้วยไชนีส ยังไม่หมดเวลาเลยนะ -0-” มีโซโวยแต่ก็รีบวิ่งตามฉันมาทันที
*E.O.S = Emergence Of School กลุ่มวิวัฒนาการของโรงเรียน (เป็นกลุ่มที่ตั้งขึ้นเพื่อการพัฒนา) มีทั้งหมด 5 หน่วย 1.หน่วยข้อมูลภายใน (ขาว) 2.หน่วยข้อมูลภายนอก (ดำ) 3.หน่วยคุมกฎ (ส้ม) 4.หน่วยกิจกรรม (น้ำเงิน) 5.หน่วยดูแลช่วยเหลือทั่วไป (เขียว)
โรงฝึกชมรมศิลปะป้องกันตัวโรงเรียนฮวาซึงฮอน
สไนท์งั้นเหรอ…ความรู้สึกนี่มันอะไรกันนะ รู้สึกสับสนแปลกๆนัยน์ตานั่นมันอะไรกัน โอ๊ยๆๆ นี่มันอะไรกันเนี้ย เลิกคิดๆ จะ 1 ทุ่มแล้วด้วยกลับบ้านดีกว่า ไม่มีกระจิตกระใจจะซ้อมและ = =’’
“วันนี้ซ้อมแค่นี้พอนะ กลับบ้านได้ ^^”ฉันหันไปพูดกับเด็กในชมรมที่กำลังตั้งใจฝึกซ้อม
“ครับ!! ค่ะ!!รุ่นพี่ไชนีส” รุ่นน้องในชมรมที่ฉันดูแลอยู่ขานรับอย่างเริงร่าลั้นลาสุดขีด-_-;;;;
จากนั้นฉันก็ต้องรอให้สมาชิกชมรมกลับไปให้หมดก่อนแล้วเดินตรวจสอบความ เรียบร้อย เป็นหัวหน้าชมรมมันเหนื่อยแบบนี้แหละนะ ตอนนี้ก็ 1 ทุ่ม 30นาทีแล้วสิ มืดจนได้ให้ตายเถอะ - -‘’ รีบกลับดีกว่าบรรยากาศเริ่มน่าขนลุกแล้ว ~_~ จะมีผีออกมาไหมเนี้ย เดินๆๆ ตอนนี้ฉันทำได้แค่นี้ ยังดีนะที่มีไฟส่องมาเป็นระยะๆระหว่างทางกลับบ้าน
“แกร๊กๆ”อยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงแปลกปลอมมาจากด้านหลัง ฉันจึงเร่งสปีดเดินให้ไวขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรซักอย่างตามมา ฉันเลยตัดสินใจ >.< เอาว่ะ!! หันก็หัน ฉันตัดสินใจหันกลับไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว พร้อมกับ TURNING ROUND KICK [1]* ไปอีก 1 ชุดแต่สิ่งที่ฉันเห็นคือ…
“อ๊ะ! นาย…”ฉันอึ้งไปสักพักเมื่อคนที่ฉันเกือบฆาตกรรมคือนักเรียนใหม่ห้องฉัน!!
“^^; หลบไม่ทันคงไม่รอดแน่แฮะ” เขา…หลบได้ยังไงน่ะ!!
“- -^” นี่นายยังมีหน้ามาตลก ถ้าหลบไม่ทันพรุ่งนี้นายจะตื่นหรือป่าวก็ไม่รู้ -0-/
“นาย…ชื่อสไนท์ใช่ไหม? แล้วนายมาทำอะไรแถวนี้” คนยิ่งกลัวๆผีอยู่ T-T
“จำชื่อได้ด้วยแฮะ…หลับอยู่แท้ๆ”
“ฮะ! นายว่าอะไรนะ”เขาพูดอะไรของเขาเนี้ยพูดดังๆไม่ได้หรือไง -_-*
“ป่าวหนิ ^^” เขายังมีหน้ามายิ้มหวานให้ฉันอีก - -‘’
“แล้วตกลงว่าไง มาทำอะไรแถวนี้ มืดค่ำฮะ!?”
“อ่อๆ (- -) (_ _)” ฉันพยักหน้าเข้าใจ อยู่ที่ชมรมนานเหมือนฉันเลย
“ยิ้มอะไรหนักหนา” - -^ แปลกคน ตานี่
“ดีใจ…มีเพื่อนกลับบ้านด้วยกัน ^__^ ”
“-0-;” อะไรของเขานะ ใครเขาจะไปกับนายฮะ -0-//
“ถึงทางเข้าบ้านฉันแล้ว บ้านนายหละ = =’ ”สุดท้ายฉันก็เดินมากับสไนท์ - -^ ก็ไปด้วยกันสองคนดีกว่าคนเดียวนี่หน่า -0-
“เอ่อ…บ้านผมถัดไปอีก สองซอยน่ะ” พูดตอบมาอย่างกับคิดไม่ทันเลยตานี่
“เหรอ ฉันไปนะ เดินกลับดีๆหละนาย” -//- พูดอะไรไปน่ะไชนีส
“^///^ บาย”สไนท์โบกมือลาฉัน จากนั้นเราก็แยกกันกลับบ้าน ทำไมนะในตอนแรกที่เรารู้สึกกลัว พอหันไปเจอนายสไนท์กลับรู้สึกอุ่นใจขึ้นมา…แต่ที่แปลกคือการเคลื่อนไหวของเขาที่หลบท่าเตะของฉันได้ ตั้งแต่เรียนมายังไม่เคยมีแม้แต่คนเดียวเลยนะที่หลบพ้น !!
* TURNING ROUND KICK คือท่าเตะของกีฬาเทควันโด เป็นการกระโดดหมุนตัวเตะคู่ต่อสู้ด้วยความเร็วสามารถทำได้มากกว่า 1รอบ ขึ้นอยู่กับระยะหวังผล
ความคิดเห็น