คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Jealous twins บทที่ 4
4
พวกคุณยังคงอยู่กับฉันค่ะ อันยอง ฉันซีรีย์เพื่อนสาวที่แสนดีของโอรีโอ้(ประชดสุดๆ-_-)ฉันกำลังกังวลเรื่องบางอย่างอยู่มันน่าอายมากจะบอกใครก็ไม่ได้ซะด้วยสิ-/////- ฉันจะทำยังไงดีคือ ….ฉะ….ฉันขึ้นรถไฟฟ้าไม่เป็นอ่ะT^Tเพราะยัยโอรีโอ้นั้นแหละจะมาอยากอ่านหนังสืออะไรวันนี้ก็ไม่รู้-_-
ย้อนไปเมื่อ 5 นาทีก่อน
(ซีรีย์อ่า วันนี้ฉันมีนัดต้องไปเอาที่นิยายที่สั่งทางร้านหนังสือไว้น่ะแกช่วยไปเอามาให้หน่อยได้ไหม?ได้ใช่ไหมหละแหม่น่ารักจริงๆเชียว><ร้านอยู่ไม่ไกลหรอกแกขึ้น BTS ไปแป๊บเดียวก็ถึงอยู่แถวๆโรงเรียนมัธยมที่สอนพวกดนตรี การเต้นอะไรซักอย่างเนี่ยแหละ ช่วยหน่อยนะฉันอยากได้มันมากเลยถ้าไม่ไปเอาวันนี้ต้องรออีกทีปีหน้าแน่ๆ ขอบใจนะแก๊>W<…..ติ้ดๆๆ~~~~)
‘เอ่อ….เดี๋ยวก่อนสิโอ…โอรีโอ้=[]=!!!!!’ไม่เคยเว้นช่องว่างให้ฉันพูดเลยสิยัยคนนี้ เคยรับรู้บ้างไหมว่าฉันไม่เคยขึ้นรถไฟฟ้าคนเดียวแล้ว….แล้ว….ฉันต้องทำอะไรบ้างหละเนี่ย!!!-*-แค่ลำพังพาตัวเองกลับบ้านก็ลำบากจะแย่แล้วดีหน่อยที่อย่างน้อยก็โทรให้คนนั้นคนนี้มารับได้บ้าง เอ๊ะจริงสิ…ให้ครีมโอมันไปเอาหนังสือแล้วกันส่วนฉันโทรให้จีโฮมารับกลับบ้านดีกว่า……..^^
T[]Tแบตหมดมาหมดอะไรตอนนี้ แล้วฉันจะโทรออกได้ยังงาย พระเจ้าต้องการกลั่นแกล้งฉันใช่ไหม? ฮืม คนอย่างซีรีย์ไม่ยอมแพ้แค่นี้หรอกไม่เคยขึ้นก็ต้องเคยวันนี้แหละ สู้ๆ*-*/
ขวับๆๆๆๆ!!!
(-- )( --)(-- )( --)
อ้อต้องทำอย่างงี้สินะ ได้ตั๋ว(เรียกตั๋วบ่งบอกอายุมากอ่ะ)มาแล้วฉันกำลังจะก้าวขึ้นรถไฟฟ้ามาหานะเธอแต่ต้องผ่านที่เสียบบัตร(ตั๋วนั้นแหละ-_-)ด้วยอ่ะ ยัดใส่เครื่องแล้วเดินผ่านสินะไม่เห็นจะยากเลย โฮะๆๆ อะเน๊ะ-_-?ทำไมไม่เปิดทางให้ฉันไปฟระเครื่องเสีย?อย่าเพิ่งมาพังตอนที่ฉันจะผ่านสิ-[]-
“ทำไมไม่รีบเดินซักทีหละเนี่ย คนอื่นเค้ารออยู่นะขึ้นเป็นหรือป่าวก็ไม่รู้ซุบซิบๆๆๆ!@!$@#$$&^%”ก็ขึ้นไม่เป็นน่ะสิค่ะ แย่แล้วไงทำคนอื่นเดือดร้อนจนได้เปิดซักทีสิ เปิดๆๆๆT^T
ครืด!!!
เปิดแล้ว>c<เย้ๆๆแต่เดี่ยวนะนั้นมันเอ๊ะ อีตาไลน์นี่หว่า=[]=!!!!อย่าบอกนะว่าคนที่ช่วยเปิดทางผ่านบ้านั้นให้ฉันคือหมอนี้O_o เหวอเขาตามมาแล้วงะ
“ขึ้นไม่เป็นยังเสนอหน้ามาอีกนะยัยนมจืดทางกลับบ้านมันไม่ใช่ทางนี้ไม่ใช่เหรอกำลังจะไปไหนสินะ”
“เรื่องของฉันนายจะไปไหนก็ไปสิ-_-”อย่ามาทำเป็นรู้ไปหมดจะได้ไหม ว่าจะขอบใจที่ช่วยซะหน่อยแต่ดูคำพูดคำจาสิ ไม่หาเรื่องฉันซักวันคงขาดออกซิเจนตายสินะหมอนี้เป็นโรคจิตแหงๆ-_-;;;;;
“ถ้าฉันไปแล้วเธอก็คงจะออกจากทีนี่ไม่ได้นะเอางั้นไหมหละ^^/”พูดพร้อมกับโบกบัตรในมือไปมา นั้นมันของฉันหนิหน่าไปอยู่ที่หมอนั้นได้ยังไง? จริงสิตอนนั้นที่ทางผ่านเปิดรู้สึกว่ามีอะไรผ่านหน้าไปแวบๆฉันมั่วแต่ดีใจจนลืมไปเลย
“เอาคืนมานะนั้นมันของฉัน-_-”
“ไม่เห็นมีชื่อติดอยู่เลย^^”
ใช้มุกเด็กอนุบาลหรือไง-_-
“ฉันจะคืนให้ก็ได้จำไว้นะตอนเข้าน่ะต้องดึงบัตรออก ส่วนตอนออกเครื่องมันจะเก็บบัตรเธอไว้กลับบ้านไวๆหละยัยนมจืด^^”ยิ้ม…..เขายิ้มหละO_Oไลน์เอามือมาลูบหัวฉันเบาๆพร้อมกับเอาบัตรเสียบไว้กับผมฉันแล้วก็จากไปอย่างเงียบๆปล่อยให้ฉันยืนงงเป็นไก่เห็นยานอวกาศอยู่ตรงนั้น ทำไมกันนะ?เขาเพิ่งเคยทำตัวอ่อนโยนกับฉันเป็นครั้งแรกหรือว่าหมอนั้น…………เป็นโรคจิต+โรคประสาทแน่ๆเลยอ่ะ>[]<!!!!
สถานีต่อไปบลาๆๆครืน++(ประตูเปิด)
ฉันยืนโหนอยู่บนรถไฟฟ้ามาซักพักแล้วฉันห้อยต่องแต่งๆชอบกลหลังจากลงรถมาเหมือนจะเมารถอ่ะ@-@แถมตอนนี้ยังรู้สึกเหมือนมีคนสะกดรอยตามยังไงก็ไม่รู้หรือว่าฉันจะแค่คิดไปเองแต่ว่า.....ตั้งแต่เดินผ่านโรงเรียนมัธยมมันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนิ><
@SKY BOOK
“เอ่อมารับของแทนเพื่อนน่ะคะ^^”ฉันตรงไปยังคนที่คาดว่าจะเป็นเจ้าของร้านทันทีภายในร้านนี่ตกแต่งสวยชะมัดเลยฉันอยากเปิดร้านหนังสือแบบนี้เหมือนกัน(ทุบร้านเหล้าทิ้งเลย><)
“อ้อครับ^^”เขาขานรับพร้อมรอยยิ้มสดใสยังดูหนุ่มอยู่เลยน่าจะอายุมากกว่าฉันไม่เกิน 5 ปีแน่ๆเพราะเจ้าของร้านหล่อหรือป่าวนะสาวๆม.ต้น ม.ปลายแถวนี้ถึงแห่กันเข้าร้านเต็มไปหมด><
“ขอชื่อคนเซ็นรับด้วยครับผมจะได้ไปหยิบของให้ถูก^^”ถึงจะหล่อแบบแบดๆแต่เวลาเขายิ้มแล้วน่ารักจัง -////-
“ซีรีย์ เอ่อไม่ใช่สิ เอ่อ…”นึกชื่อจริงไม่ออก-_-? ซาเหยียน….อะไรวะทำไมชื่อมันจำยากแบบนี้เนี่ยเอาชื่อเล่นไปก่อนแล้วกัน
“โอรีโอ้ค่ะ^^;;;”
“รอซักครู่นะครับ^^”แล้วเขาก็หายไปหลังร้านไม่นานเขาก็ออกมาพร้อมกล่องBox Set ประมาณ 4 กล่องโห่นางเพื่อนบ้าแกเห็นฉันเป็นนักยกน้ำหนักเรอะเยอะขนาดนี้ใครจะไปแบกไหว-_-;;;;;
“เอ่อขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้ไหมค่ะ^^;;;”เขายิ้มนิดๆก่อนจะยื่นมันให้ฉันอย่างว่าง่าย ฉันรับมากดหยุกหยิกโทรออกหาโอรีโอ้ทันทีแล้วให้ยัยนั้นโทรบอกใครก็ได้ให้มารับฉันหน่อยเพราะฉันจะไม่ยอมแบกไอ้หนังสือพวกนี้ขึ้นรถไฟฟ้าเป็นรอบที่สองเด็ดขาด….
“ขอบคุณนะค่ะ”ฉันคืนโทรศัพท์ให้คนตรงหน้าก่อนจะจ่ายเงินทั้งค่าโทรศัพท์และค่าหนังสือก่อนจะเดินดูหนังสือในร้านไปพลางๆหลายพันบาทเลยนะจะบอกให้-_-
“แกมาทำอะไรครับคุณลูกค้า^^”
“ไม่ได้มาซื้อของร้านแกแล้วกัน ให้ตายสิยัยร่างแยกบอกผิดทีแน่ๆยัยตัวโคลนนิ่งระบบสมองล้มเหลวเอ้ย-__-!!!”อ่ะเสียงอีตาไลน์นิ อย่าบอกนะว่าโอรีโอ้โทรให้หมอนี้มารับฉันน่ะ แต่เอาเถอะยังดีกว่ากลับเองหละนะ-^-
“ไลน์นายมาแบกของช่วยฉะ…=[]=เฮ้ย”
พลั่ก!!
“ฉันแจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายได้นะ^^#”
“แกยุ่งอะไรกับยัยนี้!!!”สองคนนี้รู้จักกันเหรอว่าแต่นายไปต่อยหน้าเจ้าของร้านทามมายยยย=_=?
“หวงกางหรือไงเป้าหมายฉันไม่ใช่ยัยนี้หรอก^^/”นี่มันเรื่องอะไรกัน? มายืนชี้หน้าฉันจะหาเรื่องหรือไงฟระทีเมื่อกี้ยังยิ้มใสๆอยู่เลย แล้วเป้าหมายของหมอนี่มาเกี่ยวอะไรกับอีตาไลน์ฉันไม่ใช่เป้าหมายแล้วเอ่อประมวลผลไม่ถูกอ่ะ-_-?
“ซีรีย์กลับบ้าน!!!”
“ดะ เดี๋ยวก่อนสิ ไลน์ ไลน์!!!”ฉันโวยวายทันทีเมื่อเขาออกคำสั่งโดยไม่รอให้ฉันทำตามหมอนี้ลากฉันออกมาจากร้านนั้นเลยฉันไม่ลืมทีจะคว้าถุงหนังสือที่หนักเหมือนอัดควายลงไปมาด้วยแถมยังโดนยัดเข้าไปในรถอีกต่างหาก!!!หมอนี่ขับรถมางั้นที่ฉันเจอที่สถานีรถไฟฟ้าหละคนที่ทำตัวอ่อนโยนนั้นต้องไม่ใช่หมอนี่แน่ๆหรือว่าจะเป็น….ฉันเมารถจนเบลอ โอ๊ยปวดหัวอ่ะ><
“ฉันงงไปหมดแล้วนะนายมารับฉันแถมยังรู้จักเจ้าของร้านนั้นด้วยเหรอ?แล้วไปต่อยเขาแบบนั้นไม่เป็นอะไรหรือไง? นี่ฟังที่ฉันถามอยู่หรือป่าว อย่าขับรถเร็วสิมันผิดกฎหมายนะเว้ย>o<???”
ไม่ฟังฉันเลยใช่ไหมเขาต่อสายหาใครบางคนแล้วรอเงียบๆ……ตอบฉันก่อนสิอย่าเอาแต่เงียบแบบนี้ฉันบรรลุเองไม่ได้นะยิ่งคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ก็ยิ่งคิดไม่ตกเข้าไปใหญ่><
“ไอ้ครีม ฉันเจอไอ้โลกิที่ร้านหนังสือที่ยัยโอรีโอ้ชอบไปเป็นประจำ..…บอกพี่สาวนายให้ระวังตัวด้วย…..ดูเหมือนเป้าหมายในคราวนี้จะเป็นยัยนั้นจริงๆ!!....มารับซีรีย์กลับบ้านยัยนี้เสนอหน้ามาเอาของแทนยัยขี้เกลียดแค่นี้แล้วกัน ติ้ด~~”
“นายจะบอกเรื่องนี้กับโอรีโอ้หรือป่าว?”
…………
“เธอไม่ต้องกังวลหรอกเรื่องนี้พวกฉันจัดการเอง”ฉันนั่งมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของไลน์ที่บ่งบอกถึงความเครียดเขาคงเป็นห่วงโอรีโอ้มากสินะถึงปากจะบอกให้ฉันไม่ต้องกังวลแต่เขาแสดงอาการออกนอกหน้าขนาดนี้………..ฉันรู้สึกไม่ดีเลยแฮะ
@SKY BOOK
‘โลกิ’(Loki)ลูกครึ่งอิตาลี-ไทย-ฝรั่งเศส เจ้าของนัยน์ตาสีดำคมเฉียบเช่นเดียวกับสีผมที่ดูแบดๆแบบเซ่อๆเขาเป็นคน………….เรื่องราวของเขายังคงเป็นความลับ^^
ชายหนุ่มยิ้มเยาะกับตัวเองเบาๆเมื่อศัตรูคนสำคัญพาหญิงสาวที่คงเป็นเพื่อนหรืออาจจะมากกว่านั้นออกไปจากร้านอย่างเร่งรีบ วันนี้คงไม่ใช่วันของเขาเป็นแน่วางแผนอะไรไว้กลับผิดคาดไปหมด อุส่าห์ปลอมตัวเป็นเจ้าของร้านสุดหล่อให้เด็กๆสาวๆกรี๊ดเล่นตั้งแต่เช้าเพื่อรอเหยื่อชั้นดีอย่าง ‘โอรีโอ้’ คนที่เขาให้คนไปสืบประวัติมาอย่างละเอียดและรู้มาว่าวันนี้ยัยนั้นต้องมาเอาของที่สั่งไว้ที่ร้านสกายบุ๊กมันเป็นโอกาสแค่ 10% ที่จะเจอยัยนั้นในที่สาธารณะจากข้อมูลโอรีโอ้เป็นคนจำพวกไปไหนมาไหนกับเพื่อนตลอดและเวลาส่วนใหญ่จะหมกตัวอยู่แต่บ้านจะมีก็แต่ร้านหนังสือเท่านั้นจะมาซื้อและมานอนอ่านเล่นที่นี่คนเดียวเป็นประจำ แต่เอาเถอะโอกาสยังมีอีกเยอะแล้วซักวันหนึ่งเราจะได้เจอกัน ‘โอรีโอ้’
ความคิดเห็น