โรงเรียนป่วน - ก๊วนอลเวง [รับสมัครตัวละคร]

ลำดับตอนที่ #5 : INTRO

INTRO 
ในห้องเรียน A-1 
"เง้อ...เชอร์เบท ทำงานเสร็จยังงง" 'มินมิน' ถามขึ้นขณะที่กำลังขูดขีดเดาหวย(??) มินมินมองไปที่'เชอร์เบท' อย่างเซ็งๆ  เพราะว่าเลยเวลาอาหารกลางวันของเธอมานานแล้ว
"แปปนึง สิยะยัยมินมิน แกนี่ก็เร่งนะ"เชอร์เบทพูดขึ้นขณะที่มือของเธอกำลังลอกการบ้าน อย่างรวดเร็ว จนทำให้มินมินเอือมระอา
"ย่ะ!!"มินมินพูดจบก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะ พร้อมกับนอนหลับไปเลย ทันใดนั้นก็มีคนกระชากประตูออกมา  พร้อมกับถาม
ปัง!!! 
" ใครชื่อมินมิน!!"พอมินมินได้ยินชื่อตัวเอง รีบลุกขึ้นมาทันที 
"ฉันเองมีอะไรยะ! ไอหัวแดง"เมื่อมินมินพูดออกไป เด็กหนุ่มหัวแดงหรือชื่อว่า 'กีต้าร์' ก็รีบเดินเข้ามา อย่างหาเรื่อง
" นี่! ฉันจะถาม คราวก่อนเธอไปทำอะไรลูกน้องฉัน!!! หะ! ตอบมา" กีต้าร์ตะโกนออกมาดังมากๆ จนคนห้องอื่นก็รีบวิ่งเข้ามาดูที่หน้าห้อง A-1
"ป๊าววว ฉันไม่ได้ทำอารายยยเลยย กลับห้องนายปายย อีตานิสัยไม่ดี"มินมินพูดพร้อมกับทำหน้างัวเงีย แต่ทันใดนั้น กีต้าร์ ก็ล้มนอนลงไปกับพื้น
"อ้าว! กีต้าร์ นายเป็นอะไรน่ะ"เชอร์เบทที่เห็นทันที ก็รีบลุกขึ้นไปเขย่าตัวกีต้าร์
"เฮ้อ...อีกแล้วสินะ"มินมินพูดอย่างเบื่อหน่ายพร้อมกับ เดินไปอุ้มกีต้าร์จอมอ่อนแอตัวจริง(?) ขึ้น พร้อมกับอุ้มออกไปห้องพยาบาล ส่วนสาวๆหนุ่มๆก็ตกตะลึงว่าทำไม มินมินเด็กสาวผู้อ่อนแอ(?) ถึงได้ไปอุ้ม กีต้าร์ผู้แข็งแกร่งได้(?) 
"อ้าว...ไปซะแล้ว เฮ้อ..."เชอร์เบทพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ 
ณ ห้องพยาบาล
"สวัสดี" 'เมเกอร์' ที่กำลังจัดเก็บข้าวของอยู่ พูดขึ้นทำให้มินมินตกใจเป็นพิเศษ
"นึกว่านายจะเป็นใบ้!"มินมินตอบและเก็บอารมณ์ให้อยู่ ไม่ทำหน้าตกใจ 
"ป่าว..แล้วนั่น กีต้าร์เป็นไร"เมเกอร์พูดออกมาอย่างสงสัยที่เห็นกีต้าร์อยู่ในอ้อมแขนของ มินมิน พร้อมกับ สลบเหมือบ(?) 
" เฮ้อ...นายไม่รู้หรอว่าอีตาบ้าเนี่ย อ่อนแอทางจิตใจ ได้ยินว่าถ้าพูดว่าบ้าเค้าก็จะสลบทันที "
มินมินอธิบายให้เมเกอร์เข้าใจ เมเกอร์ก็พยักหน้า พร้อมกับชี้ไปที่ยา
"นี่ ยาเอาไว้ให้หมอนั่นกิน เฝ้าหมอนั่นด้วยฉันจะต้องธุระ"เมเกอร์พูดจบแล้วเดินออกไปทันที
"ชิ! อีตาบ้า" มินมินบ่นแต่ก็ช่วยดูแลกีต้าร์ยันเลิกเรียน...
"อ้าว.. ยัยตัวแสบเฝ้าฉันมานานมากเลยหรอ ถึงนอนน่ะ " กีต้าร์ที่เพิ่งฟื้นก็ พูดขึ้นมา แบบคนเดียว(มั้ง) เพราะว่ามินมินก็นอนไปแล้ว แถมยังนอนจับมือเค้าอีก
"เหอะ....ยัยตัวแสบเอ๊ย..."
ณ โรงยิม
"อ้าว! เมเกอร์มาโรงยิมได้ด้วยหรอวะ"
'โลนัล' เพื่อนสนิทแสนสุดของเมเกอร์พูดขึ้น
เมเกอร์มองอย่างหน้าเบื่อ พร้อมกับไปนั่งรอ
"นั่งรอใครวะ"
โลนัลถามขึ้นเมื่อโยนลูกบาสลงไป
".........ชมรมยูโดไปทางไหน........"
เมเกอร์ถามขึ้นมาอย่างเย็นยะเยือก โลนัลที่ได้ยินเสียวสันหลังแล้วรีบบอกทันที
"ออกจากโรงยิม แล้วไป นรกซะ! เอ๊ย!!! ออกจากโรงยิมแล้วเลี้ยวซ้ายซะ! ก็จะเจอ"
ฟิ้ววววว
โลนัลพูดจบก็วิ่งอย่างเอาตายเนื่องจากตอนที่เค้าพูดว่า 'ไป นรกซะ!' เมเกอร์ก็หัน
มามองเหมือนกับจะเชือดเค้าอย่างนั้น
ชมรมยูโด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ครืดดดดดดดด
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทุกคนในชมรมหันไปมอง
"ใคร....ชื่อ...ลู่กิต"
เมเกอร์พูดแต่ในใจคิดว่า คนบ้าอะไรชื่อลู่กิต
"ไม่มีคนชื่อลู่กิต มีแต่คนชื่อลูกเกต!"
เสียงดังขึ้นมาจากข้างหลังห้องทุกคนหันไปมองพร้อมกับสีหน้าวิตกกังวล
เพราะ..เจ๊ใหญ่มาแล้ว
"เธอ!......ฉันชอบเธอ"
เมเกอร์พูดแต่สีหน้าเรียบเฉย เหมือนกับเค้าพูดโกหก
"ไอบ้า! (=////=) นายพูดอะไรของนาย"
ลูกเกตพูดออกมาอย่างเขินอาย(นิดๆ)ส่วนเมเกอร์ก็มองทางลูกเกตที่กำลังเขิน
"เรามาเป็นแฟนกันเถอะ"
เมเกอร์พูดออกมาอย่างเรียบๆ
"อ้า....ก็ได้"
ลูกเกตยิ้มแสดงสีหน้าเขินสุดๆ จะต้องขอบคุณเมเกอร์มากๆ
เพราะไม่งั้นไม่ได้เห็นยิ้มของลูกเกตหรอก
แต่ลูกเกตจะรู้ไหมว่า..........เธอ

--------
แง่มๆกลับมาแล้วถึงจะมาเติมบทนิดๆหน่อยแต่มันก็เต็มที่เลยเนาะ
อ้าวว ลูกเกตจะรู้ไหมว่า...เธอ งงล่ะสิ อิอิ >..< หาคำตอบมาใส่กันนน