คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : STRANGER 6.2
Stranger 6.2
หลายวันผ่านไปมนุษย์มุ้งมิ้งทั้งสองก็ได้ดำเนินชีวิตประจำวันด้วยความฟรุ้งฟริ้ง(?)ที่มากขึ้นทั้งที่ก็ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปมากนักแต่คนนอกอย่างซูยองกลับสังเกตได้ ทั้งคู่ยังคงตัวติดกันเหมือนเดิมก็แหงล่ะอยู่ด้วยกันก็เป็นพรรนี้อยู่แล้ว ไอที่แปลกไปก็คงจะเป็นการกระทำที่ทั้งสองมีให้กันเสียมากกว่า ทำตัวอย่างกับคนรักกันนับวันนี่ยิ่งเหมือนอั๋วเอียกันเข้าไปทุกที ... แล้วใครว่าไม่ใช่ล่ะ “คนรัก” น่ะ
ชีวิตประจำวันของหมาต่างดาวกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นทั้งการใช้ชีวิตเหมือนกับมนุษย์และการเรียนรู้เรื่องราวต่างๆมากมายที่มักจะทำให้ตื่นเต้นได้เสมอ ในทุกๆเย็นที่หมาน้อยทำงานที่ร้านของซูยองเสร็จก็มักจะมีรถสีชมพูของทนายสาวตายิ้มมารับกลับบ้านไปพร้อมๆกันเป็นประจำ หรือจะเรียกว่ารับส่งเช้าเย็นคงจะดีกว่ามั้ง ..และวันนี้มันก็คงจะเป็นเหมือนทุกๆวัน(?)
แสงสีส้มเฉิดฉายเข้ามาทดแทนท้องฟ้าสดใสเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าถึงเวลาเลิกงานและร้านควรจะปิดเต็มที เสียงกุกกักภายในร้านคาเฟ่แห่งนี้ยังคงมีให้ได้ยินอย่างต่อเนื่อง ภายในร้านเหลือเพียงแค่คนตัวเล็กและเจ้าของร้านตัวสูงเท่านั้นที่วันนี้ช่วยกันปิดร้านกันเพียงสองคน
แก้วใบสุดท้ายที่มีหยดน้ำเกาะพราวถูกคว่ำลงที่ซิงค์หลังจากผ่านการทำความสะอาดมาแล้ว แทยอนจัดการซับน้ำที่เปียกตามมือไปยันแขน มือถือซัมซุงเอสห้าเครื่องใหม่สีดำที่เจ้าตัวพึ่งถอยมาสดๆร้อนๆหลังจากได้เงินเดือนจากการทำงานที่ร้านถูกหยิบขึ้นมากดโทรออกหาหมายเลขด่วนอย่างคุ้นชิน ..ปลายสายรับแทบจะทันทีจึงไม่ต้องรอฟังเสียงสัญญาณให้นานนัก
(ยอบอเซโย.. แทแทเก็บร้านเสร็จแล้วหรอคะ?) ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะอ้าปากพูด เสียงทนายสาวก็ดังขึ้นมาก่อน จนทำให้อดยิ้มเสียไม่ได้
“อื้มม เสร็จแล้วล่ะ ฟานี่อยู่ไหนแล้วเนี่ย” คนตัวเล็กคุยไปพลางเดินไปช่วยซูยองจัดความเรียบร้อยที่เหลืออยู่ภายในร้าน
(อา..ก็ออกมาแล้วล่ะค่ะ อีกไม่นานก็คงถึง) ปลายสายตอบขึ้นมือเรียวข้างนึงถือโทรศัพท์ อีกข้างนึงกำลังบังคับพวงมาลัยอย่างขะมักขะเม้น
“ย๊า! อีกแล้วนะ ขับรถอยู่หรอ ทำไมไม่จอดคุยล่ะ .. ถ้าเป็นอะไรไปจะทำไง” เจ้าหมาขาวเผลอขึ้นเสียงดังด้วยความเป็นห่วงจนคนที่อยู่ด้วยในร้านอย่างซูยองต้องหันมามองอย่างเหลอหลา ร่างเล็กผงกหัวขอโทษเบาๆพร้อมกับยิ้มแหยๆที่ส่งไปให้
“นี่ขับรถไปเลยนะ เดี๋ยวแทวางก็ได้” เสียงที่เคยดังถูกแทนที่ด้วยเสียงอบอุ่นจากคนใสซื่อที่ส่งไปให้ด้วยความเป็นห่วง ทิฟฟานี่ก็มักจะเป็นอย่างนี้เสมอชอบคุยโทรศัพท์เวลาขับรถ เขาเตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง
(ง๊าแทแทอ่ะ..ไม่เป็นไรหน่า เดี๋ยวก็ถึงแล้วไม่ต้องวางหรอก) สาวตายิ้มตอบอย่างติดอ้อน ก็คนมันอยากได้ยินเสียงนี่นาไม่ได้เจอกันทั้งวัน
“ดื้ออีกแล้วนะ ติดใครมาเนี่ยฟานี่อา”
(ชิ จะใครได้ล่ะ.......... คิดถึงจังงงงง) น้ำเสียงแกล้งงอนตัดพ้อดังขึ้น ก่อนประโยคหวานฉ่ำจะตามาตบท้าย
“..คิดถึงเหมือนกัน” คนตัวเล็กนิ่งไปชั่วครู่ก่อนที่น้ำเสียงสดใสจะถูกส่งกลับไปพร้อมคลี่ยิ้มออกมาให้กับความน่ารักของทนายสุดสวย
“ฟานี่อา วางแล้วขับรถก่อนนะ” เสียงเล็กดังย้ำปลายสายอีกครั้งกับการกระทำที่น่าเป็นห่วงของหมูจอมดื้อ
(ค่า.. งั้นฟานี่วะ..กรี๊ดดดดดด เอี๊ยดดด ตึง!) ยังไม่ทันที่ปลายสายจะพูดจบ....ก็มีเสียงเหมือนกับยางล้อรถบดเบียดกับถนนดังขึ้นแทรก
“ฟานี่ ! ฟานี่ เป็นอะไรไป?!” แทยอนรีบถามปลายสายด้วยความตกใจ เสียงดังที่เกิดขึ้นบีบหัวใจของคนฟังจนแทบจะหล่นไปที่ตาตุ่มทันที ความรู้สึกแปลกๆเริ่มแล่นเข้ามาในหัว รู้สึกเหมือน..เรื่องไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น
(............) เงียบ...ไม่มีเสียงตอบกลับจากอีกฝ่าย
“ฟานี่ ! ทิฟฟานี่ตอบสิ บ้าเอ๊ย!” คนตัวเล็กเริ่มสบถอย่างหัวเสียเมื่อปลายสายเกิดเงียบไปหลายนาที มันยิ่งทำให้เขาร้อนร้นในหัวจินตนาการถึงปลายสายไปต่างๆนานา จนเขาไม่สามารถห้ามความกลัวที่เริ่มเข้ามาจับกุมภายในใจของมนุษย์ต่างดาวน้อยได้
- เกิดอะไรขึ้นกับฟานี่กันแน่? เสียงเมื่อกี้มันคืออะไร? ไม่นะ..ไม่สิ...จะต้องไม่มีอะไร ฟานี่กำลังมาหาฉัน –
“เห้ยๆ อะไร อะไร ฟานี่เป็นอะไร” ซูยองที่อยู่อีกด้านหนึ่งของร้านรีบปรี่เข้ามาถามคนตัวเล็กที่เริ่มคุมสติไม่อยู่
เสียงจากโทรศัพท์ที่ไม่มีเสียงคนตอบอยู่นานได้ยินแค่เสียงกุกกักเล็กน้อย บ่งบอกให้รู้ว่าสายไม่ได้หลุดแต่อย่างใด อยู่ๆก็มีเสียงบทสนทนาดังขึ้น คนตัวเล็กคิดถูกที่ยังไม่วางสายไปไหนเขายังคงแนบโทรศัพท์กับใบหูเล็กเพื่อตั้งใจฟังเสียงจากเครื่องสื่อสารที่เป็นทางเดียวที่จะไขข้อสงสัยในใจของเขาได้
(... พะ พวกคุณเป็นใคร) เสียงจากทนายสาวดังขึ้นเล็ดลอดผ่านโทรศัพท์ด้วยความแผ่วเบาน้ำเสียงสั่นแฝงไปด้วยความหวาดกลัว จนหัวคิ้วบางของคนตัวเล็กที่ยังคงถือสายอยู่เริ่มขมวดเป็นปมแสดงถึงคำถามที่เกิดขึ้นในหัวอย่างมาก ..เกิดอะไรขึ้น?
(เห้ย!จัดการเอาตัวมันไป! / จ..จะทำอะไรนะ อย่านะ กรี๊ดด ...) แทยอนกดเปิดลำโพงให้ซูยองได้ฟังด้วยกัน ..บทสนทนาที่ไม่น่าไว้วางจบลง แต่ดูเหมือนสายจะยังไม่หลุดราวกับเจ้าตัวจงใจแอบปล่อยไว้เพื่อให้ฝ่ายคนตัวเล็กติดตามเธอไปได้
“ละ..ลักพาตัวงั้นหรอ แย่ล่ะสิ” ซูยองเอ่ยขึ้นด้วยความกังวล หัวคิ้วเรียวสวยของคนในร้านทั้งคู่ขมวดเป็นปม ความกดดันเริ่มถาโถมเข้ามาใส่ อาการตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแทบจะทำให้พวกเขาทั้งสองเหมือนถูกแช่แข็งไปชั่วขณะ
“ฟานี่ต้องระวังตัวไว้ด้วยนะ ยูลว่าฝั่งนั้นต้องไม่ยอมแน่ๆ”
“ฉันมีเพื่อนเป็นตำรวจนะยะ ยูลก็ต้องคอยช่วยฟานี่สิ”
บทสนทนาที่น่าสงสัยเมื่อคราวที่แทยอนเข้ามาทำงานใหม่ๆแล่นเข้ามาในหัว สมองของคนตัวเล็กเชื่อมโยงเรื่องราวที่พอเป็นไปได้อัตโนมัติ จะต้องทำยังไงดี ต้องทำยังไง ?!
-ฉันจะต้องไปช่วยเธอ รอฉันอีกนิดนะฟานี่ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ-
ทันทีที่ได้สติสองขาของคนตัวเล็กพลันก้าวอย่างเร่งรีบไปทางประตูร้าน ด้านซูยองที่กำลังยืนใช้ความคิดอยู่เห็นดังนั้นจึงรีบคว้าคนที่ทำอะไรผลีผลามไว้
“เดี๋ยว แกจะไปไหน” ร่างเล็กไม่แม้แต่จะหันมามองเจ้าของร้านสองขายังคงพยายามก้าวออกไปอย่างไม่ลดละถึงแม้จะถูกแรงดึงไว้จากข้างหลังก็ตาม
“ฉันถามว่าแกจะไปไหน”
“ปล่อย ฉันจะไปช่วยฟานี่” คนตัวเล็กหันกลับมามองคนที่ยื้อตัวเองไว้ด้วยสายตาเอาเรื่อง
“ฉันคงปล่อยแกไปไม่ได้ถ้าแกไม่มีสติขนาดนี้!” เจ้าของร้านตัวสูงดึงคนตัวเล็กกลับมาอย่างสุดแรงทำให้ทั้งคู่เซเล็กน้อย
“ฉันบอกให้ปล่อย ยังไงล่ะ!!”
..เพล้งงงง..
แก้วและจานรองจำนวนหนึ่งที่เพิ่งทำความสะอาดเสร็จไปหยกๆ ลอยขึ้นสูงจากที่ๆควรอยู่ด้วยความรวดเร็ว บางส่วนร่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง ด้วยพลังที่เกิดจากอารมณ์ที่ขาดผึงของหมาต่างดาวที่ไม่รู้ตัวว่าตนได้ทำอะไรลงไป ..
“ทะ..แทยอน แก....”
15 นาทีก่อนหน้านี้
...~Mr. Chu~ อิบ ซูล วี เอ Chu~ ทัล คม ฮา เก Chu~....
เสียงริงโทนสดใสที่ตั้งขึ้นเฉพาะเบอร์พิเศษดังขึ้นจากไอโฟนห้าซีสีชมพูที่วางเด่นหราอยู่บนเบาะข้างคนขับ ไม่ต้องรอให้นานเกินไปเจ้าของรถร่างบางที่กำลังตั้งใจขับรถละมืออีกข้างมารับอย่างไม่รีรอเพราะรู้ดีว่าปลายสายคือใคร
“ยอบอเซโย.. แทแทเก็บร้านเสร็จแล้วหรอคะ?” เจ้าของรถสีชมพูที่กำลังโลดแล่นอยู่บนถนนในยามเย็นเอ่ยถามปลายสายด้วยความสดใส
(อื้มม เสร็จแล้วล่ะ ฟานี่อยู่ไหนแล้วเนี่ย) เสียงของคนตัวเล็กเอ่ยกลับมาด้วยความสดใสไม่ต่างจากคนที่ถือสายเลยสักนิด
“อา..ก็ออกมาแล้วล่ะค่ะ อีกไม่นานก็คงถึง” ทิฟฟานี่ตอบในขณะที่ข้างนึงถือโทรศัพท์ อีกข้างนึงกำลังบังคับพวงมาลัยด้วยความตั้งใจ สายตายังคงสอดส่องท้องถนนเป็นระยะ
(ย๊า! อีกแล้วนะ ขับรถอยู่หรอ ทำไมไม่จอดคุยล่ะ .. ถ้าเป็นอะไรไปจะทำไง) เสียงคนขี้อ้อนที่กลายร่างเป็นหมาขี้บ่นชั่วครู่ดังแว๊ดขึ้นเมื่อรู้ว่าเธอกระทำการที่ประมาทโดยการขับรถไปคุยโทรศัพท์ไป
(นี่ขับรถไปเลยนะ เดี๋ยวแทวางก็ได้) เจ้าหมาขาวเงียบไปสักพัก ราวกับพึ่งรู้สึกตัวว่าเผลอขึ้นเสียงกับร่างบางไปลดน้ำเสียงลงก่อนที่ความอบอุ่นจะถูกส่งมาพร้อมกับประโยคถัดมา
“ง๊าแทแทอ่ะ..ไม่เป็นไรหน่า เดี๋ยวก็ถึงแล้วไม่ต้องวางหรอก” ร่างบางยู่หน้าเล็กๆให้กับความขี้เป็นห่วงของเขา เธอมักจะโดนคนขี้อ้อนดุเป็นประจำเวลาคุยโทรศัพท์ตอนขับรถ ..แต่มันก็ดีนะ ที่เขาเป็นห่วงกัน
(ดื้ออีกแล้วนะ ติดใครมาเนี่ยฟานี่อา)
“ชิ จะใครได้ล่ะ.......... คิดถึงจังงงงง” น้ำเสียงแกล้งงอนตัดพ้อดังขึ้น ก่อนประโยคหวานฉ่ำจะตามาตบท้ายส่งไปให้คนที่เป็นฝ่ายโทรมา
“..คิดถึงเหมือนกัน” สายสนทนาเงียบลงไปชั่วครู่ เดาว่าเจ้าหมาต่างดาวคงกำลังเขินอยู่กับประโยคคิดถึงสั้นๆที่อยู่ๆร่างบางก็พูดออกมาโพล่ง ๆ ร่างบางอมยิ้มกับคำตอบที่ได้รับกลับมา ยอมรับเลยว่าเธอหลงหมาน้อยของเธอมากจริงๆ
-อา..แทแทน่ารักจังอยากเจอเร็วๆแล้วนะ ><-
(ฟานี่อา วางแล้วขับรถก่อนนะ) เสียงเล็กดังย้ำคนที่กำลังขับรถอยู่อีกครั้งจนต้องใจอ่อน ทนายสาวจึงตัดสินใจจะวางสายตามที่คนตัวเล็กบอก เพราะไม่อยากให้เขาเป็นห่วง
“ค่า.. งั้นฟานี่วะ..กรี๊ดดดดดด เอี๊ยดดด ตึง!”
ไม่ทันทีร่างบางจะกดวางสาย จู่ๆก็มีรถตู้สีดำขับมาปาดข้างหน้าจนเธอต้องเหยียบเบรคกะทันหันด้วยความตกใจ รถมินิคูเปอร์สีชมพูคันหรูหักหลบการชนได้อย่างฉิวเฉียด ไอโฟนห้าซีเครื่องโปรดตกลงสู่แผ่นรองเท้าเบื้องล่าง จะถือว่าโชคดีก็ดีที่ถนนยามเย็นนี้ไม่ค่อยมีรถมากนักจึงไม่เกิดเป็นอุบัติเหตุ แต่ในเรื่องดี..มันก็ไม่ได้ดีเสมอไปหรอกนะ
ทิฟฟานี่ก้มควานหามือถือของตนที่หล่นอยู่ในรถด้วยความลุกรี้ลุกรนด้วยกลัวว่าปลายสายจะเข้าใจผิดว่าเธอเป็นอะไรไปเสียก่อน มือเรียวเอื้อมหยิบมือถือสีชมพูได้สำเร็จ ร่างบางค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากตำแหน่งคนขับปรากฎให้เห็นชายคนหนึ่งสวมแว่นกันแดดและสูทสีดำสนิทดูมีภูมิฐานกำลังเดินตรงมาที่รถของเธออย่างหัวเสีย
.. ก๊อกๆๆ .. ชายคนนั้นเดินมาเคาะกระจกฝั่งคนขับ พร้อมกับพูดออกเสียงว่าให้เธอลงมาคุยเรื่องรถ .. แต่ทิฟฟานี่คิดว่ามันแปลกๆนะ เพราะรถก็ไม่ได้ชนกันจนเกิดรอย อีกอย่างฝ่ายนั้นเป็นคนตัดหน้าเธอ หรือจะหาเรื่องกัน?
เจ้าของรถสีชมพูตัดสินใจยัดมือถือของตัวเองลงในกระเป๋ากางเกงรัดรูปที่ใส่ทำงานโดยยังไม่กดวางสาย ขาเรียวค่อยๆก้าวออกจากรถที่ตนเปิดประตูช้าๆ สายตาจ้องมองไปยังคนข้างหน้าด้วยความหวาดระแวง
“รถคุณเป็นรอยหรือป่าวคะ?” ทนายสาวถามลองเชิงคนที่ดูเหมือนกำลังแกล้งทำเป็นหัวเสียอยู่ตรงหน้า
“ก็เป็นน่ะสิ! เห็นมั้ยเนี่ยเป็นรอยหมดแล้ว” ชายหนุ่มชี้แถวๆไฟหน้ารถที่มีรอยขีดข่วนเล็กๆเกิดขึ้น
“แต่..เมื่อกี้รถเราไม่ได้โดนกันเลยนะคะ ไม่ใช่ว่ามันมีอยู่แล้วหรอ” สาวร่างบางตอบกลับไปตามความจริงที่เกิดขึ้น มันชักจะแปลกขึ้นทุกทีเหมือนเป็นเรื่องที่จงใจ ..วันนี้ลูกน้องของยูริก็ไม่ได้ตามมาเสียด้วย แย่ล่ะ
“พูดแบบนี้จะไม่ชดใช้งั้นหรอ!” ชายหนุ่มขึ้นเสียงด้วยท่าทางโมโห ก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาประชิดตัวของทิฟฟานี่
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ แต่ว่า..”
“ไม่ต้องตงไม่ต้องแต่แล้วล่ะสาวน้อย .. มากับฉันดีกว่า”
ยังไม่ทันที่คนร่างบางจะพูดจบแขนเรียวสวยข้างตัวถูกกระชากไปด้วยมือหน้าของผู้ชายตรงหน้าที่ตอนนี้เปลี่ยนจากท่าทางโมโหเมื่อสักครู่มาเป็นยกยิ้มอย่างมีเลศนัย และที่หนักกว่านั้น.. ประตูรถตู้สีดำที่เคยปิดสนิทถูกเปิดออกพร้อมกับชายชุดดำอีกสองคนที่ก้าวลงมา สายตาเฉียบคมของทนายสาวพลันมองไปเห็นผ้าผืนหนึ่งอยู่ในมือของชายที่กำลังเดินมา มันคงไม่ใช่แค่ผ้าเช็ดหน้าธรรมดาๆแน่ๆ
“... พะ พวกคุณเป็นใคร” ร่างบางเอ่ยถามด้วยความหวาดระแวงและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า สองแขนพยายามยื้อดึงร่างของตัวเองกลับไปที่รถ แต่ถึงจะพยายามมากเท่าไหร่ก็คงไม่เป็นผลแรงผู้หญิงหรือจะสู้แรงผู้ชาย แค่คนเดียวก็ว่าหนักและแต่นี่...
“เห้ย!จัดการเอาตัวมันไป!” คนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าสั่งขึ้น ชายชุดดำผู้ถือผ้าผืนนั้นเดินเข้ามาเรื่อยๆ กลิ่นของยาสลบที่ปกปิดไม่มิดลอยฟุ้งจนร่างบางรู้ชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองในไม่ช้า
“จ..จะทำอะไรน่ะ อย่านะ กรี๊ดด ...”
เสียงกรีดร้องที่พยายามของความช่วยเหลือเฮือกสุดท้ายได้เงียบลง ไปพร้อมกับสติที่ค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้า ๆ ร่างของทนายสาวที่ไม่ได้สติและไร้ซึ่งเรี่ยวแรงทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น ก่อนที่ร่างของเธอจะลอยขึ้นจากพื้นด้วยแรงของชายชุดดำที่กำลังพาเธอไปบนรถตู้ปริศนา ทิฟฟานี่รู้ ..รู้ว่าพวกเขาคือใคร และพวกเขาต้องการอะไร .. มันคงไม่ดีแน่ๆถ้าเป็นแบบนี้..
-แทยอนอา ..ช่วยฉันด้วย-
Writalk : เย้เฮ้ฮุลเล่! กลับมาแล้วกับตอนหกจุดสอง หลังจากห่างหายไปนานพอควร 555 อา...ไม่งอนกันนะคิคิ ตอนนี้ดูเหมือนว่าหมาต่างดาวของเราจะเผลอใช้พลังต่อหน้าซูยองไป อ้าว! แล้วจะเป็นไงต่อเนี่ย แถมฟานี่ก็โดนจับตัวไปซะด้วย ทำยังไงดีน๊า ทำยังไงดีน๊า ..? ขอบคุณทุกคนที่ติดตามรักนะจุ้บๆ :D เจอกันแชปหน้าจ้า~
ความคิดเห็น