[Short-Fic SNSD] Stranger [TaeNy]

ลำดับตอนที่ #8 : STRANGER 6.1

Stranger 6.1
 

(คำแนะนำ : หากต้องการมุ้งมิ้งระดับ1700 กรุณากลับไปอ่านแชป5 ปล.อ่าน writalk สักนิดชีวิตแจ่มใส)




 

-หอมจัง- 

                 กลิ่นสบู่ของคนเพิ่งอาบน้ำทั้งคู่ลอยแตะจมูกซึ่งกันและกัน บรรยากาศเงียบสงบภายในห้องบวกกับระยะห่างของคนทั้งสองที่จำต้องลดน้อยลงอย่างช่วยไม่ได้เพราะแขนสั้นๆของหมาน้อยแสนน่ารัก ทำให้เขาและเธอตกอยู่ในภวังค์ซึ่งกันและกัน ตะขอของสร้อยเงินสร้อยได้ถูกเกี่ยวให้เข้าที่อย่างทุลักทุเลด้วยมือที่สั่นเทา

                 คนตัวเล็กละสายตาจากการใส่สร้อยออกมาสบกับสายตาหวานของเจ้าของหน้าหวานที่ถูกส่งมาก่อนหน้า รอยยิ้มที่อบอุ่นของร่างเล็กถูกส่งกลับไปยังคนที่สวมสร้อยแม่กุญแจ ผ้าขนหนูที่บ่าของร่างบางถูกใครอีกคนหยิบฉวยไป ผมที่เปียกถูกเช็ดอย่างทะนุถนอม สองสายตายังคงประสานกันอย่างมีความหมาย .... ก่อนที่แทยอนจะตัดสินใจถามขึ้น ...

“ฟานี่อา... ความรักคืออะไรหรอ?”

                 ร่างบางนิ่งงันไปด้วยความรู้สึกมากมายที่เกิดขึ้น เพียงเพราะคำถามสั้นๆของคนตัวเล็กที่ยังคงสบตากันราวพยายามหาคำตอบจากคนที่อยู่ตรงหน้า ยังไม่ทันที่ริมฝีปากของคนถูกถามจะได้เอ่ยตอบอะไร ริมฝีปากแดงสดของเจ้าหมาตัวน้อยกลับเลื่อนเข้ามาประกบที่จุดเดียวกัน สัมผัสที่ดูประหม่าของมนุษย์ต่างดาวผู้ใสซื่อทำให้คนที่ไม่ทันได้ระวังตัวตกใจกับท่าทีนี้ไม่น้อยแต่เรียวปากบางก็ไม่คิดผละออกแต่อย่างใด ความรู้สึกไวกว่าความคิดเรียวปากบางเผลอตอบรับสัมผัสนั้นด้วยความอ่อนโยน จนคนที่เริ่มเกมส่งเสียงท้วงในลำคอเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะขาดอากาศหายใจ ทั้งสองจึงค่อยๆผละออกจากกันอย่างอ้อยอิ่ง

                      ดวงตาหวานค่อยๆปรือตาขึ้นมามองคนตรงหน้าได้ไม่นานนัก ก็ต้องหลบสายตาเมื่อเห็นใบหน้าขาวใสที่ขึ้นสีเรื่อไม่ต่างกับหน้าของตัวเองในตอนนี้กำลังมองเธออยู่ด้วยแววตาที่ต่างไปจากเดิม

“แล้ว..แบบเมื่อกี้คืออะไรหรอ?” เจ้าหมาน้อยถามคนที่หลบสายตาตนด้วยความประหม่า เสียงหัวใจยังคงเต้นรัวอย่างต่อเนื่องไม่จางหายกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ดังจนอีกคนจะได้ยินอยู่แล้วด้วยซ้ำ

                      สมองของคนถูกถามเกิดอาการเออเร่อไปชั่วขณะ ในหัวกลับขาวโพลนหูอื้อไม่ได้ยินคำถามใดๆจากคนตัวเล็ก ภายในใจเฝ้าแต่คิดถึงความรู้สึกของตนที่มีต่อเจ้าหมาต่างดาว เสียงหัวใจเต้นดังราวกับมีคนมาจุดพลุนับพันลูกความรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อนับพันกำลังบินไปมาอยู่ในอก ก่อนที่เจ้าของหน้าหวานจะได้สติเมื่อได้ยินคนตัวเล็กเรียกชื่อของตัวเอง

                      ใบหน้าสวยที่เคยหลบตากลับถูกมือเล็กของใครอีกคนจับหันไปเผชิญหน้าด้วยสัมผัสแผ่วเบา

“ฟานี่อา...แล้วแบบนี้คืออะไรหรอ”

                      มือเล็กเปลี่ยนตำแหน่งจากปลายคางของร่างบางมาคว้ามือเรียวที่ยังคงกำชายเสื้อของเขาอยู่ ขึ้นมาวางทาบ ณ ตำแหน่งของก้อนเนื้อที่เต้นระรัวอยู่ภายในตัวของเจ้าหมาต่างดาว จังหวะหัวใจนั้นมันดังมากพอที่จะทำให้คนถูกถามรู้สึกว่า .. หัวใจของคนตัวเล็กกำลังเต้นได้อย่างพร้อมเพรียงกันไม่ต่างจากเสียงหัวใจของเธอเลย

-มันคืออะไรกันนะ ฉันเองก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

นานแล้วที่ไม่ได้รู้สึกแบบนี้ มันนานเสียจนฉันก็จำไม่ได้เหมือนกันว่ามันเคยเกิดขึ้นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่

ความรู้สึกนี้ .. มันจะใช่ความรักแบบที่เธอถามหรือป่าวนะ?

อา... งั้นฉันคงรักเธอเข้าแล้วล่ะ คิม แทยอน –

“แทแทอยากรู้หรอคะ ว่าความรักเป็นยังไง ... งั้น ฟานี่จะสอนแทแทเองค่ะ” ใบหน้าหวานของเจ้าของห้องสบตากับคนถามด้วยสายตาที่หวานเยิ้มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกมากมาย คนตัวเล็กยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบ

“แต่แทแทต้องสัญญากับฟานี่ก่อนนะ ว่าจะทำแบบนี้....” เรียวปากบางโฉบฉวยปากแดงสดของคนตัวเล็กด้วยความรวดเร็วจนได้ยินเสียงจุ๊บดังขึ้นภายในห้องที่เงียบงัน

 “..กับฟานี่คนเดียว”


--------

1 เม้น = 1 กำลังใจ #จะจบฟรุ้งฟริ้งมั้ยมาดูกัน

Writalk : เอาน้ำตาลมาเสิร์ฟฟฟฟ จริงๆแล้วไรต์ว่าจะยังไม่อัพเนื่องจากยังแต่งไม่จบแชป แต่คิดไปคิดมาเดี๋ยวจะหาว่าหายไปนานเพราะไรต์มีสอบเยอะมว๊ากกกกกก เลยตัดสินใจมาอัพให้ สั้นๆไม่ว่ากันเนอะอาทิตย์ต่ออาทิตย์ ถ้าไรต์หายไปนานก็มาทวงกันได้นะค้าบบบ(@mktyss9) 555 เอาจริงๆจากใจขอเวิ่นหน่อย ไรต์เป็นคนชอบอ่านคอมเม้นนะแบบบางทีนั่งเฝ้าอ่ะรออ่านถ้าใครได้เป็นไรต์เตอร์คงจะเข้าใจ มันรู้สึกดีจริงๆ ไรต์บอกไปแล้วว่าตั้งใจจะแต่งเรื่องนี้ให้จบ จะดองแค่ไหนก็จะให้จบอ่ะเนอะ คาดว่าไม่น่าจะเกิน 10 แชป ก็ตามๆกันไป รักนะจุ๊บๆ