คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : STRANGER 3
Stranger 3
“.........”
“..........”
เหมือนว่าคนข้างบนจะเริ่มรู้ตัว ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่ง สองสายตาประสานกันอย่างเป็นประกาย
...ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ....
...ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ....
“ฉ..ฉันเข้านอน..ก่อนนะ” คนด้านบนผละออกด้วยความเขินอาย เป็นเธอเองแท้ๆที่เผลอไปคร่อมคนตัวเล็กไว้ สองขารีบๆก้าวฉับๆเข้าห้องนอนเพราะเกรงว่าเขาจะเห็นใบหน้าที่แดงจนลานไปจนใบหู
“อ๊ายยยย นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ยทิฟฟานี่ ฮ๊า จริงๆเล๊ยย” ทิฟฟานี่ตบแก้มบ่นตัวเองในห้องของเธอ ไอ..ไอมนุษย์ต่างดาวบ้า ฮือๆ เธอเผลอทำตัวอย่างนี้ไปได้ไงนะ น่าอายชะมัด
-ทำไมรู้สึกเหมือนข้างในมันจะระเบิดให้ได้ นี่เราเป็นอะไรกันแน่นะ?-
เจ้ามนุษย์ต่างดาวใสซื่อ(?)ค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งบนโซฟา มือเล็กทาบลงบนหน้าอกตัวเอง เหมือนก้อนเนื้อข้างในเต้นแรงจนแทบจุก คืออะไรนะความรู้สึกแบบนี้ คนตัวเล็กคิดพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่รู้สึกเหมือนจิตใจล่องลอย กล่องน้ำผลไม้ขนาดเล็กในตู้เย็นถูกหยิบขึ้นกระดกอย่างรวดเร็ว หวังจะขับไล่ความร้อนที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้สาเหตุ
ค่ำคืนที่เงียบสงัดกำลังผ่านพ้นไป พร้อมกับเสียงหัวใจของใครคนหนึ่งที่ดังอย่างชัดเจน ร่างสองร่างในห้องต่างห้องนอนพลิกซ้ายพลิกขวาด้วยความกระสับกระส่าย เป็นเวลายาวนานก่อนที่จะหลับใหลสู่ห้วงนิทรา
.
.
.
.
.
“ประกาศ ประกาศ นี่คือฏีกาจากยานแม่ วันนี้เป็นวันที่เบื้องบนกำหนดให้มีการตรวจสอบหาพวกครึ่งเสี้ยวในหมู่เรา ขอให้ทุกคนมารวมกันที่ศูนย์กลาง เข้าแถวให้เป็นระเบียบอย่าได้คิดตุกติกจงปฏิบัติตามกฎให้เรียบร้อย”
คนตัวเล็กยืนเข้าแถวอยู่ท่ามกลางเพื่อนมนุษย์ต่างดาวมากมาย วันนี้ของทุกๆปีจะมีการตรวจพวกครึ่งเสี้ยว พวกเราที่โตเต็มวัยรุ่นใหม่จะต้องถูกตรวจสอบ มันเป็นช่วงที่ DNA จะแสดงออกอย่างชัดเจน..ไม่มีใครรู้มาก่อนว่าตัวเองจะเป็นอะไร แล้วถ้าหากเป็นพวกครึ่งเสี้ยว ต่อจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น .. ไม่มีใครรู้และไม่มีใครจะรู้ มันขึ้นอยู่กับ “โชคชะตา”
“อา อา .. ฮัลโหล อะฮื้ม .. ยินดีต้อนรับพวกโตเต็มวัยรุ่นใหม่ทุกท่าน อยากที่ทราบกันดีว่าดาวเราได้มีการจัดตรวจสอบขึ้นทุกปี วันนี้เป็นวันแรกที่พวกนายทุกคน ณ ที่นี้โตเต็มไวและอาจเป็นวันที่เปลี่ยนชะตาของพวกนายบางคน ... พวกนายรู้หรือเปล่าว่าพวกครึ่งเสี้ยวเป็นยังไง พวกครึ่งเสี้ยวคือพวกที่ครึ่งหนึ่งมี DNA ของเอเลี่ยนอย่างเราๆแต่อีกครึ่งหนึ่งมีการเปลี่ยนสภาพเป็นDNAของมนุษย์ ใช่แล้ว .. คนที่เป็นครึ่งเสี้ยวถือเป็นอันตรายของดาวเรา คนที่ไม่เข้าพวกไม่สมควรอยู่ที่นี่! ... ขอให้ทุกคน โชคดี”
สิ้นเสียงประกาศจากคนที่ดูเหมือนเป็นหัวหน้าหน่วย ตัวแถวที่เคยหยุดนิ่งเริ่มเคลื่อนไหว ผู้คุมนำเครื่องตรวจที่ลักษณะคล้ายด้ามจับปืนมากดยิงบริเวณข้างมือ ทันทีที่เลือดของผู้ถูกตรวจสัมผัสเซนเซอร์ผลของ DNA ก็จะปรากฎขึ้นบนหน้าปัดเล็กๆของเครื่องทันที
“ผ่าน .. คนต่อไป”
“ผ่าน .. คนต่อไป”
เสียงของผู้คุมดังซ้ำแล้วซ้ำเล่า แถวที่เคยยาวเริ่มเหลือเพียงน้อยนิด สีหน้าของคนที่ยังไม่ถูกตรวจแต่คนฉายความกังวลลึกๆอย่างชัดเจน รวมถึงแทยอนก็ด้วยทุกก้าวเดินผ่านไปด้วยความวิตก อย่างที่บอก ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะเป็นพวกครึ่งเสี้ยวมั้ย แล้วถ้าใช่ ... จะเกิดอะไรขึ้น
“ตี๊ดดดดด ตี๊ดดๆๆ” เครื่องตรวจดังขึ้น บรรยากาศที่สงบเรียบร้อยกลับเงียบสงัดดังป่าช้า
“ม..ไม่จริง” หัวแถวล่าสุดที่ถัดจากแทยอน3 คน โพล่งขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว
“เดี๋ยว จะพาผมไปไหน!?” ทุกคนที่เข้าตรวจเริ่มตกอยู่ในสภาวะหวาดกลัว ทันทีที่ชายคนนั้นโดนการ์ด2 คนหิ้วปีกไป และทันทีที่พ้นสายตา
.. ปัง!!! ..
เสียงปืนดังขึ้น ทำให้เกิดจลาจลอย่างย่อมๆผู้เข้าตรวจบางคน หวาดกลัวจนแทบจะวิ่งหนีออกจากแถว คนตัวเล็กเองก็รู้สึกกดดัน ความกังวลกำลังเกาะกุมตัวเขาเหงื่อเริ่มซึมตามไรผม ขาที่เคยก้าวไปข้างหน้ากำลังก้าวด้วยความหวาดกลัว ใกล้ถึงคิวเขาแล้วคงได้แต่ภาวนาอย่าให้โชคชะตาเล่นตลกกับเขา
“หยุดอยู่กับที่เดี๋ยวนี้ผู้เข้าตรวจ” เสียงของหัวหน้าหน่วยคนเดิมดังขึ้นอีกครั้ง การจลาจลเงียบๆและเสียงอื้ออึงจึงค่อยๆหยุดลง น้ำเสียงเย็นๆดังขึ้นอีกครั้ง “ใครที่ขัดขืนขอให้หยุดความคิดนั้นซะ ไม่งั้นนายก็ถูกลงโทษแบบเดียวกับพวกนั้น .. ผมบอกพวกคุณแล้ว ว่าคนที่ไม่เข้าพวกไม่สมควรอยู่ที่นี่”
“คนต่อไป”
“ผ่าน..คนต่อไป”
... ปัง .. เสียงปืนดังอีกครั้ง ผู้ตรวจจากแถวอื่น .. สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ
“ผ่าน คนต่อไป”
“ผ่าน คนต่อไป ....”
“.......”
“คนต่อไป ... เฮ้!เธอ ไม่ได้ยินรึไง”
“รหัส ss9 คิมแทยอน ไม่ได้ยินรึไง”
“คิมแทยอน!”
.
.
.
“แทยอน! แทยอน เป็นอะไรมั้ย” เสียงทิฟฟานี่ตะโกนเรียกชื่อเขาเริ่มดังในโสตประสาท พ่วงมาด้วยแรงเขย่าหลายต่อหลายครั้ง
“แทยอน เป็นอะไรมั้ย ทำไมตัวร้อนอย่างนี้ล่ะ” คนตัวเล็กพยายามลืมตาที่ตอนนี้หนังอึ้งราวกับถูกของหลายกิโลทับไว้ ผิวที่เคยขาวเนียนกลับมีสีแดงระเรื่อและร้อนอย่างกับไฟ
“ไปโรงพยาบาลกันเถอะ ดูถ้าเธอจะไม่ไหวนะ” ทิฟฟานี่ส่งสายตาบอกแทยอนด้วยความเป็นห่วง
“ม..ไม่” คำพูดสั้นๆถูกเอ่ยมาจากลำคอที่แห้งผาก
“ลุกเถอะ ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาล” เธอพยายามฉุดร่างของเขาขึ้น
“ไม่! ไม่ได้ ไปโรงพยาบาลไม่ได้” แทยอนคว้าข้อมือเธอให้หยุด ไม่ได้เขาไปไม่ได้ แต่เธอก็ยังคงดื้อรั้น
“จะบ้ารึไง ถ้าเธอเป็นไรขึ้นมาจะทำไงล่ะ”
“เธอนั่นแหละบ้ารึไง เธอจะ ...ให้มนุษย์ต่างดาวอย่างฉันไปโรงพยาบาลเนี่ยนะ”
ได้ผลทิฟฟานี่หยุดชะงัก ลืมไปเสียสนิทเลยแล้วนี่เธอต้องทำยังไง ไข้เขาสูงมากจนน่ากลัวแถมเธอก็ไม่เคยดูแลคนป่วยสะด้วย
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ” อดไม่ได้ที่จะถามด้วยน้ำเสียงติดเป็นห่วง
“ดูเหมือนว่า... ฉันจะ ...แพ้น้ำผลไม้” ประโยคสุดท้ายถูกเอ่ยมาอย่างแผ่วเบา
“ไร้สาระน่า” แทยอนเบ้ปาก
เจ้าของไอโฟนสีชมพูผละออกจากคนป่วย หมายเลขปลายทางถูกกดช้าๆ มือเรียวสวยกดปุ่มโทรออก เสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนปลายสายจะตอบรับ
(ยอบอเซโย อ้าว ฟานี่มีอะไรหรอฉันกำลังจะโทรหาเธอพอดี)
“สวัสดีค่ะ พี่ซูยอง คือ..ฟานี่มีเรื่องจะถามน่ะค่ะ”
(เรื่องอะไรหรอ ว่ามาสิ)
“เอ่อคือ.. เพื่อนของฟานี่ไม่สบาย ไข้สูงมากเลยค่ะ คือฟานี่ไม่เคยดูแลคนป่วยนะค่ะ”
(อ่อ ไข้สูงหรอ งั้นฟานี่ให้เขากินยาก่อนนะ แล้วก็เช็ดตัวให้เขาหน่อย)
“......” เห็นคนโทรมาเงียบไป ปลายสายเลยถามต่อ
(ว่าแต่ไปทำอะไรกันมา ทำไมไข้ขึ้นอย่างนั้น)
“ป่าวนะคะ!ไม่ได้ทำอะไรค่ะ ...เขาบอกว่าแพ้น้ำผลไม้” น้ำเสียงร้อนรนในประโยคแรงถูกส่งไปทันทีที่นึกถึงเรื่องเมื่อคืน สายตาแอบเหลือบมองคนในห้องเป็นพักๆ
(ย๊า! แล้วเธอจะตะโกนทำไมเนี่ย เอาล่าเกือบลืม .. ฉันจะบอกว่าฉันกำลังไปที่ห้องของเธอ ดูไปก่อนแล้วกัน แพ้น้ำผลไม้หรอประหลาดชะมัด)
... ตู๊ดๆๆๆ ... ปลายสายตัดไปทันทีที่พูดจบ
“แทยอน ลุกขึ้นมากินยาก่อนนะ” ร่างบางเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมกับยาสำหรับคนป่วยตัวเล็ก
“ไม่เอา ไม่กินได้มั้ย” คนป่วยเบ้หน้าหนี ยาอะไรทำไมต้องกิน
“น่านะ ไม่ไปโรงพยาบาลก็ลุกขึ้นมากินยาสิ”
“ไม่!”
“คิมแทยอน กินยาเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่! ไม่ ไม่ ไม่ ไม่” คนป่วยจอมดื้อส่ายหน้าปฏิเสธรัว ๆ แถมทำหน้าบูดเหมือนเด็กโดนขัดใจ คิดว่าน่ารักรึไงสภาพแบบนี้นะ
“คิม แท ยอน” สุดจะทนกับคนดื้อ สายตาเย็นเฉียบถูกส่งมาจากร่างบาง พร้อมกับชื่อที่ถูกเอ่ยมาช้าๆอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ก็ได้!” ทิฟฟานี่กระแทกเสียง ก่อนจะนำยาเม็ดนั้นเข้าปากตัวเองพร้อมกับน้ำ
“เหอะ บ้ารึป่าว เธอจะกินยาแทน...”
ริมฝีปากของคนป่วยแสนดื้อถูกปิดลงด้วยอวัยวะจุดเดียวกันของพยาบาลจำเป็น ปากที่ถูกรุกรานเผยอขึ้นโดยการกระตุ้นของแม่นางพยาบาลเม็ดยาถูกส่งผ่านจากปากต่อปากจนคนป่วยจำต้องกลืนยานั้นไป คงเป็นยาที่หวานน่าดู .. คนป่วยได้แต่เบิกตาโพลงด้วยความตกใจกับการกระทำของทิฟฟานี่ ร่างบางยังคงแตะปากค้างไว้ที่จุดๆเดิมหน้ามนสวยหลับตาพริ้มราวกับไม่อยากให้เวลานี้จบลง
- หวาน -
“ทิฟฟานี่!! ฉันให้เธอเอายาให้เขากิน ไม่ใช่ให้เธอป้อน... ด้วยปาก!!!” เสียงคนมาใหม่ดังขึ้น จนสองคนบนเตียงถึงกับรีบผละออกจากกัน ซูยองแทบลมจับกับภาพที่เห็น ให้ตายเลยเถอะ =[]=!!!!
Writalk : เอร๊ยยย กลับมาแล้วววววว ตอนนี้จะเป็นการเปิดเผยเรื่องของแทยอนเล็กน้อย เหตุผลที่ทำให้พี่แทมายังโลก และรีดเดอร์อ่านไม่ผิดหรอ มนุษย์ต่างดาวของเราแพ้น้ำผลไม้จ้า 555 ไร้สาระจริงๆ ตัวละครใหม่โผล่มาพร้อมกับการเห็นฉากที่น่าตกใจ(?) คิคิ ขอให้อ่านอย่างสนุกสนานนะค้าบบบ ตอนหน้าเราจะได้พบกับชเวซูยอง ฟิคนี้ไร้สาระจริงๆ โลกเอียง.
ความคิดเห็น