รวมเรื่องสั้นของก้อนกาว

ลำดับตอนที่ #1 : แล้วก็ได้ตายไปทั้งๆที่ยังมีลมหายใจ

แล้วก็ได้ตายไปทั้งๆที่ยังมีลมหายใจ

 

ปล่อยให้ร่างกายที่หาดีอะไรไม่ได้พัดไปตามกระแสน้ำเหม็นโคลน พัดพาลงไปสู่สถานที่ๆต่ำช้ากว่านรกภูมิ ปล่อยให้ความเน่าเหม็นที่เหมือนจะหลุดลอยไปกับน้ำเน่าๆนี่ แต่ก็คงจะเพิ่มพูนเข้ามาสินะ ช่างเป็นเรื่องที่น่าสมเพชจนเผลอหัวเราะออกมา ขยะที่ลอยมาตามน้ำพร้อมแมลงที่น่ารังเกียจลอยเข้ามาในปากที่เผลออ้าออกเพราะหัวเราะ

 

แต่ถ้าอ้วกออกมาก็คงจะโดนกระแสน้ำซัดเข้าหน้าตัวเอง

 

น่าตลกกับชีวิตที่หัวเราะใส่ไม่ได้ กระแสน้ำพัดชีวิตไปตามแรง กระแทงเข้ากับตอไม้แหลมทะลุจนน้ำกลายเป็นสีแดงเหมือนซอสมะเขือเทศที่เคยกินสมัยยังมีชีวิต

 

เพราะยังอยู่ในน้ำ ถึงจะร้องไห้ไปพระเจ้าก็คงยังหัวเราะกับตุ๊กตายัดนุ่นของเขา

 

รีบขึ้นไปบนตอไม้ขนาดเล็กกว่าตัวไม่มาก กระแสน้ำพัดไปเรื่อยๆเหมือนอยู่กลางมหาสมุทร หน้ากระแทกเข้ากับอะไรซักอย่าง..เจ็บจนเหมือนจมูกจะหัก เลือดกำเดาไหลสมทบกับแผลที่ท้องที่สมานกันอย่างรวดเร็ว

 

เป็นคนที่ไม่ใช่มนุษย์ เพราะไม่ใช่มนุษย์ จึงเป็นคน เป็นคนโง่ จึงไม่มีสมอง ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของบาดแผลมากมาย หรือเป็นคนไม่มีหัวใจ จึงไม่สามารถจะร้องไห้ให้ความเจ็บปวด เพราะเป็นแบบนั้น จึงเป็นคน เพราะเป็นคนไง... เพราะมนุษย์ทำร้ายคน...ตีตราความบาปให้คนๆเดียว รับกรรม แบกทุกอย่าง หนักจนกระดูกสันหลักหักไปหลายต่อหลายครั้ง

เพราะเป็นคน การเย็บบาดแผลลึกจึงสามารถทำเหมือนเย็บผ้าโดยที่ไม่ต้องเปลืองเครื่องมือทางการแผล

เพราะเป็นคน การใช้งานจนคุ้มค่าจึงเป็นเรื่องไม่ปรกติ หากจะเป็นเรื่องปรกติ ต้องให้เกินคุ้ม

เพราะเป็นคน การแสดงท่าทางเบื่อหน่ายหรือหวาดกลัวคือเรื่องไม่จำเป็น รวมถึวการหัวเราะหรือร้องไห้ที่ดูไร้สาระเป็นที่สุด

เพราะเป็นคน การกินอาหารที่อร่อยจนต้องพองเหมือนคางคกเป็นเรื่องไม่น่าอภัย เพราะแค่เศษผักเน่าๆก็กินได้ ก็กินเพื่ออยู่นี่น่า จะกินอะไร ก็เหมือนๆกัน

เพราะแบบนั้น

ตัวที่เปียกน้ำ สีใส สีดำ สีแดง กลิ่นเน่าเฟะ หนองจากแผลอักเสบ

ลาก่อนนะ..เจ้าอวัยวะที่หาดีไม่ได้

ร่างกาย..