ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
Intro
ในโลกปัจจุบันที่คอมพิวเตอร์เข้ามามีบทบาทสำคัญในการดำรงชีพของมนุษย์
ไม่ว่าจะทางด้านเศรษฐกิจ สังคม หรือแม้แต่วัฒนธรรมในการใช้ชีวิต
คอมพิวเตอร์ก็ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องมือช่วยให้มนุษย์ใช้จัดการสิ่งต่างๆ
หากมนุษย์เรานำเครื่องมือซึ่งก็คือคอมพิวเตอร์มาใช้ในทางที่ถูกต้อง ก็จะก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมหาศาล
แต่ทุกอย่างเมื่อมีด้านบวก ก็ย่อมมีด้านลบ
หากนำคอมพิวเตอร์ไปใช้ในทางที่ไม่ถูกต้อง ก็จะก่อให้เกิดความเสียหายมากมายด้วยเช่นกัน
และในหมู่ผู้ที่มีความชำนาญในการใช้คอมพิวเตอร์
ก็มีกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า "แฮกเกอร์"
ในที่นี้ "แฮกเกอร์" มีทั้งผู้ที่ถูกเรียกว่า "หมวกขาว" หรือ White Hat
ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะใช้ความรู้ที่มีในการค้นหาช่องโหว่ของระบบ และแจ้งเตือนเจ้าของระบบ
และ "แฮกเกอร์" ก็ยังมีผู้ที่ถูกเรียกว่า "หมวกดำ" หรือ Black Hat
ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะค้นหาช่องโหว่ และใช้ช่องโหว่นั้นเพื่อเจตนาร้าย
แล้วคุณคิดว่าเรื่องราวของ "เดียร์" จะจัดเป็น "แฮกเกอร์" ในกลุ่มไหน?
---------------------------------------------------------------------
บริษัทแห่งหนึ่งในประเทศเกาหลีใต้
"แย่แล้วครับหัวหน้า ตอนนี้มีคนพยายามจะเจาะระบบของเราอยู่ครับ"
"แล้วตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง ส่งขึ้นหน้าจอใหญ่เดี๋ยวนี้"
"ตอนนี้มันเจาะระบบของเรามาถึงชั้นที่ 7 แล้วครับ"
พนักงานพูดขณะที่หัวหน้าก็มองที่จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ตรงหน้า
...เร็วขนาดนี้เลยหรอเนี้ย...
หัวหน้าคิดในใจ ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
"อินซุง คุณพยายามต้านให้มันอยู่ชั้นนี้ให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้
ส่วน จุงกิ มีนา พวกคุณพยายามบีบเส้นทางที่มันจะเข้ามาให้แคบที่สุดเท่าที่จะทำได้
และทุกคนที่เหลือ พยายามเสริม firewall ในชั้นอื่นๆ"
"ครับ / ค่ะ"
แล้วทุกคนก็ทำหน้าที่ตามที่หัวหน้าสั่ง
ในขณะโทรศัพท์ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าดังขึ้น
[[ ฮัลโหล พักเที่ยงรึยัง ชั้นมาถึงบริษัทแล้วนะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ ]]
...มาได้จังหวะพอดีเลย...
หลังจากที่ได้ยินปลายสายพูด สีหน้าของผู้รับก็เปลี่ยนไปทันที
"เธอมาถึงบริษัทแล้วหรอ งั้นดีเลย เธอรีบขึ้นมาหาชั้นที่ห้องปฏิบัติการนะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว"
[[ หา!!! ชั้นเพิ่งมาถึงเองนะ แล้วก็หิวมากด้วย ไปหาอะไรกินก่อนไม่ได้หรอ? ]]
"เรื่องกินเอาไว้ทีหลังก่อนได้มั้ย ขึ้นมาก่อน จัดการเรื่องเสร็จเมื่อไหร่ชั้นพาเธอไปกินเต็มที่เองแหล่ะ"
[[ งั้นก็ได้ ]]
แล้วปลายสายก็วางสายไป
...อย่างงี้ก็ไม่น่าห่วงมากแล้วสินะ ที่ต้องทำคือถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุด...
"หัวหน้าครับ ตอนนี้มันเจาะผ่านชั้นที่ 7 มาชั้นที่ 6 แล้วครับ"
"พยายามป้องกันไว้ ถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้"
.
.
.
"ชั้นมาแล้ววววว รอนานมั้ยจ๊ะ"
แล้วบุคคลปลายสายสนทนาก็มาถึง
"มาก็ดีแล้ว มานี่เลย มาช่วยกันหน่อย
ตอนนี้มีคนเจาะระบบของเราเข้ามาถึงชั้นที่ 6 แล้ว
เจาะเข้ามาได้เร็วมากๆ เพิ่งผ่านไปได้แค่ 15 นาทีเองก็มาถึงชั้นนี้แล้ว"
หัวหน้าพูดด้วยสีหน้ากังวลพร้อมทั้งดันคนที่เข้ามาใหม่ให้นั่งในตำแหน่งเดิมที่เธอเคยนั่ง
"เจ๋งเหมือนกันนะเนี้ย เจาะเข้ามาได้เร็วขนาดนี้เลย
ได้ๆๆๆ เดี๋ยวชั้นจัดการให้ แต่ว่าอย่าลืมมื้อเที่ยงของชั้นด้วยนะ"
"เออๆๆๆๆ ไม่ลืมๆๆๆ ถ้าจัดการเสร็จ ชั้นพาไปกินตามที่ต้องการเลย"
"รับทราบจ้าาาา"
แล้วผู้มาใหม่ก็หยิบ laptop คู่ใจขึ้นมาเสียบสายแลน
เริ่มทำตามคำขอร้องของหัวหน้าทันที
"หัวหน้า ตอนนี้มันเจาะมาถึงชั้นที่ 5 แล้วครับ"
"คุมสถานการณ์ไว้ และรายงานความเคลื่อนไหวของมันด้วย"
หัวหน้าบอกทุกคนก่อนที่จะกลับมาดูที่หน้าจอของบุคคลที่ตนร้องขอให้ช่วย
"ไหวมั้ย?"
"ระดับนี้แล้ว ชั้นกำลังปิดกั้นและพยายามตัดมันออกจากระบบอยู่ แล้วก็ตามหาที่มาของมันด้วยว่ามาจากไหน"
ผู้มาใหม่ตอบขณะที่ตายังคงมองจอ laptop และมือก็ยังพิมพ์ลงแป้นคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว
"หัวหน้า ตอนนี้มันหยุดแล้วครับ"
"มันกำลังพยายามลบร่องรอย ไม่ให้ตามรอยมันไปได้"
...ชั้นไม่ยอมง่ายๆหรอก...
"ชิ!! มันรอดไปได้"
ผู้มาใหม่บ่นออกมาด้วยท่าททางที่หงุดหงิด
"เอาหน่า อย่างน้อยมันก็เจาะมาได้ถึงแค่ชั้นที่ 5
ว่าแต่เธอรู้มั้ยละว่ามันเป็นใคร"
หลังจากหัวหน้าพูดจบ ผู้มาใหม่ก็กดแป้นคีย์บอร์ดเพื่อส่งข้อมูลแสดงออกที่จอใหญ่
ที่จอแสดงโลโก้ของแฮกเกอร์ และเลข ip บางส่วน
ip : 113.52.xxx.xxx
"นี่สินะ ที่เธอให้พี่ซีวอนตามชั้นกลับมาที่นี่อ่ะ ฟานี่"
ผู้มาใหม่บอกกับหัวหน้าที่ตนเรียกว่า ฟานี่ หรือชื่อเต็มๆก็คือ ทิฟฟานี่
หรือ ฮวัง มิยอง ชื่อเกาหลีที่เจ้าหล่อนไม่ค่อยอยากให้เรียกเท่าไหร่
"ใช่ ซูยอง นี่คือ "เดียร์" แฮกเกอร์ที่เจาะระบบมาแล้วทั่วโลก
และตอนนี้เป้าหมายก็อยู่ที่เกาหลี คือชเวคอร์ปของเรา
บริษัทโทรคมนาคมที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้"
ทิฟฟานี่เอ่ยตอบ ซูยอง หรือ ชเว ซูยอง
ผู้มาใหม่ที่เพิ่งจะช่วยไม่ให้ "เดียร์" เจาะระบบของชเวคอร์ป
"ดูจาก ip แล้ว เจาะจากในเกาหลีซะด้วย
ยังไงเรื่องวันนี้ที่ชั้นช่วย เธอช่วยปิดเป็นความลับได้มั้ย"
"ทำไมละ?"
"เพราะชั้นคิดว่า อีกไม่นาน "เดียร์" จะมาปรากฎตัวให้เราได้เห็นในเร็วๆนี้ละ"
"ทำไมเธอถึงคิดอย่างงั้นละ?"
ทิฟฟานี่ถามด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมซูยองถึงให้ตนทำแบบนั้น
และทำไมถึงคิดว่า "เดียร์" จะมาปรากฎตัวให้เห็นละ
"คงเพราะ... ผีเห็นผีมั้ง ฮา ฮ่า าาา"
"ว่าแต่ชั้นหิวแล้วละ พาไปหาอะไรอร่อยๆกินหน่อยเถอะ
ยิ่งใช้สมองเยอะๆ ยิ่งทำให้หิวมากเป็นพิเศษซะด้วย"
ซูยองพูดพลางลูบท้องไปด้วย
"ก็ได้ๆๆๆๆ รีบเก็บ laptop ของเธอซะ"
"จ้าาาา"
...อีกไม่นาน เราคงจะได้เจอกันนะ "เดียร์"...
--------------------------------------------
Talk:
ได้ฤกษ์เปิดฟิคยาวกับเขาซักที หลังจากห่างหายจากการแต่งฟิคมานานมากกกกกกกก
และฟิคยาวแต่งไม่เคยรอด(แต่คาดหวังว่าเรื่องนี้จะรอดละ อิอิ)
เนื่องด้วยอิจฉาคนอื่นๆที่มีฟิคออกมาในวิชาชีพต่างๆ เช่น หมอ สถาปนิก บลาๆๆๆ
เราก็เลยคิดว่า ทำไมมันไม่มีฟิคที่มันใกล้ๆกับวิชาชีพตัวเองบ้างหรอ
มันเลยเกิดเป็นฟิคนี้ขึ้นมา แต่เราไม่ได้เป็นแฮกเกอร์หรอกนะบอกไว้ก่อน
ก็หวังว่าทุกคนจะติดตาม(และคาดหวังว่าตัวเองจะแต่งมันออกมาได้เรื่อยๆ)ด้วย
ในโลกปัจจุบันที่คอมพิวเตอร์เข้ามามีบทบาทสำคัญในการดำรงชีพของมนุษย์
ไม่ว่าจะทางด้านเศรษฐกิจ สังคม หรือแม้แต่วัฒนธรรมในการใช้ชีวิต
คอมพิวเตอร์ก็ล้วนแล้วแต่เป็นเครื่องมือช่วยให้มนุษย์ใช้จัดการสิ่งต่างๆ
หากมนุษย์เรานำเครื่องมือซึ่งก็คือคอมพิวเตอร์มาใช้ในทางที่ถูกต้อง ก็จะก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมหาศาล
แต่ทุกอย่างเมื่อมีด้านบวก ก็ย่อมมีด้านลบ
หากนำคอมพิวเตอร์ไปใช้ในทางที่ไม่ถูกต้อง ก็จะก่อให้เกิดความเสียหายมากมายด้วยเช่นกัน
และในหมู่ผู้ที่มีความชำนาญในการใช้คอมพิวเตอร์
ก็มีกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า "แฮกเกอร์"
ในที่นี้ "แฮกเกอร์" มีทั้งผู้ที่ถูกเรียกว่า "หมวกขาว" หรือ White Hat
ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะใช้ความรู้ที่มีในการค้นหาช่องโหว่ของระบบ และแจ้งเตือนเจ้าของระบบ
และ "แฮกเกอร์" ก็ยังมีผู้ที่ถูกเรียกว่า "หมวกดำ" หรือ Black Hat
ซึ่งคนกลุ่มนี้ จะค้นหาช่องโหว่ และใช้ช่องโหว่นั้นเพื่อเจตนาร้าย
แล้วคุณคิดว่าเรื่องราวของ "เดียร์" จะจัดเป็น "แฮกเกอร์" ในกลุ่มไหน?
---------------------------------------------------------------------
บริษัทแห่งหนึ่งในประเทศเกาหลีใต้
"แย่แล้วครับหัวหน้า ตอนนี้มีคนพยายามจะเจาะระบบของเราอยู่ครับ"
"แล้วตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง ส่งขึ้นหน้าจอใหญ่เดี๋ยวนี้"
"ตอนนี้มันเจาะระบบของเรามาถึงชั้นที่ 7 แล้วครับ"
พนักงานพูดขณะที่หัวหน้าก็มองที่จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ตรงหน้า
...เร็วขนาดนี้เลยหรอเนี้ย...
หัวหน้าคิดในใจ ด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด
"อินซุง คุณพยายามต้านให้มันอยู่ชั้นนี้ให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้
ส่วน จุงกิ มีนา พวกคุณพยายามบีบเส้นทางที่มันจะเข้ามาให้แคบที่สุดเท่าที่จะทำได้
และทุกคนที่เหลือ พยายามเสริม firewall ในชั้นอื่นๆ"
"ครับ / ค่ะ"
แล้วทุกคนก็ทำหน้าที่ตามที่หัวหน้าสั่ง
ในขณะโทรศัพท์ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าดังขึ้น
[[ ฮัลโหล พักเที่ยงรึยัง ชั้นมาถึงบริษัทแล้วนะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ ]]
...มาได้จังหวะพอดีเลย...
หลังจากที่ได้ยินปลายสายพูด สีหน้าของผู้รับก็เปลี่ยนไปทันที
"เธอมาถึงบริษัทแล้วหรอ งั้นดีเลย เธอรีบขึ้นมาหาชั้นที่ห้องปฏิบัติการนะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว"
[[ หา!!! ชั้นเพิ่งมาถึงเองนะ แล้วก็หิวมากด้วย ไปหาอะไรกินก่อนไม่ได้หรอ? ]]
"เรื่องกินเอาไว้ทีหลังก่อนได้มั้ย ขึ้นมาก่อน จัดการเรื่องเสร็จเมื่อไหร่ชั้นพาเธอไปกินเต็มที่เองแหล่ะ"
[[ งั้นก็ได้ ]]
แล้วปลายสายก็วางสายไป
...อย่างงี้ก็ไม่น่าห่วงมากแล้วสินะ ที่ต้องทำคือถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุด...
"หัวหน้าครับ ตอนนี้มันเจาะผ่านชั้นที่ 7 มาชั้นที่ 6 แล้วครับ"
"พยายามป้องกันไว้ ถ่วงเวลาให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้"
.
.
.
"ชั้นมาแล้ววววว รอนานมั้ยจ๊ะ"
แล้วบุคคลปลายสายสนทนาก็มาถึง
"มาก็ดีแล้ว มานี่เลย มาช่วยกันหน่อย
ตอนนี้มีคนเจาะระบบของเราเข้ามาถึงชั้นที่ 6 แล้ว
เจาะเข้ามาได้เร็วมากๆ เพิ่งผ่านไปได้แค่ 15 นาทีเองก็มาถึงชั้นนี้แล้ว"
หัวหน้าพูดด้วยสีหน้ากังวลพร้อมทั้งดันคนที่เข้ามาใหม่ให้นั่งในตำแหน่งเดิมที่เธอเคยนั่ง
"เจ๋งเหมือนกันนะเนี้ย เจาะเข้ามาได้เร็วขนาดนี้เลย
ได้ๆๆๆ เดี๋ยวชั้นจัดการให้ แต่ว่าอย่าลืมมื้อเที่ยงของชั้นด้วยนะ"
"เออๆๆๆๆ ไม่ลืมๆๆๆ ถ้าจัดการเสร็จ ชั้นพาไปกินตามที่ต้องการเลย"
"รับทราบจ้าาาา"
แล้วผู้มาใหม่ก็หยิบ laptop คู่ใจขึ้นมาเสียบสายแลน
เริ่มทำตามคำขอร้องของหัวหน้าทันที
"หัวหน้า ตอนนี้มันเจาะมาถึงชั้นที่ 5 แล้วครับ"
"คุมสถานการณ์ไว้ และรายงานความเคลื่อนไหวของมันด้วย"
หัวหน้าบอกทุกคนก่อนที่จะกลับมาดูที่หน้าจอของบุคคลที่ตนร้องขอให้ช่วย
"ไหวมั้ย?"
"ระดับนี้แล้ว ชั้นกำลังปิดกั้นและพยายามตัดมันออกจากระบบอยู่ แล้วก็ตามหาที่มาของมันด้วยว่ามาจากไหน"
ผู้มาใหม่ตอบขณะที่ตายังคงมองจอ laptop และมือก็ยังพิมพ์ลงแป้นคีย์บอร์ดอย่างรวดเร็ว
"หัวหน้า ตอนนี้มันหยุดแล้วครับ"
"มันกำลังพยายามลบร่องรอย ไม่ให้ตามรอยมันไปได้"
...ชั้นไม่ยอมง่ายๆหรอก...
"ชิ!! มันรอดไปได้"
ผู้มาใหม่บ่นออกมาด้วยท่าททางที่หงุดหงิด
"เอาหน่า อย่างน้อยมันก็เจาะมาได้ถึงแค่ชั้นที่ 5
ว่าแต่เธอรู้มั้ยละว่ามันเป็นใคร"
หลังจากหัวหน้าพูดจบ ผู้มาใหม่ก็กดแป้นคีย์บอร์ดเพื่อส่งข้อมูลแสดงออกที่จอใหญ่
ที่จอแสดงโลโก้ของแฮกเกอร์ และเลข ip บางส่วน
ip : 113.52.xxx.xxx
"นี่สินะ ที่เธอให้พี่ซีวอนตามชั้นกลับมาที่นี่อ่ะ ฟานี่"
ผู้มาใหม่บอกกับหัวหน้าที่ตนเรียกว่า ฟานี่ หรือชื่อเต็มๆก็คือ ทิฟฟานี่
หรือ ฮวัง มิยอง ชื่อเกาหลีที่เจ้าหล่อนไม่ค่อยอยากให้เรียกเท่าไหร่
"ใช่ ซูยอง นี่คือ "เดียร์" แฮกเกอร์ที่เจาะระบบมาแล้วทั่วโลก
และตอนนี้เป้าหมายก็อยู่ที่เกาหลี คือชเวคอร์ปของเรา
บริษัทโทรคมนาคมที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลีใต้"
ทิฟฟานี่เอ่ยตอบ ซูยอง หรือ ชเว ซูยอง
ผู้มาใหม่ที่เพิ่งจะช่วยไม่ให้ "เดียร์" เจาะระบบของชเวคอร์ป
"ดูจาก ip แล้ว เจาะจากในเกาหลีซะด้วย
ยังไงเรื่องวันนี้ที่ชั้นช่วย เธอช่วยปิดเป็นความลับได้มั้ย"
"ทำไมละ?"
"เพราะชั้นคิดว่า อีกไม่นาน "เดียร์" จะมาปรากฎตัวให้เราได้เห็นในเร็วๆนี้ละ"
"ทำไมเธอถึงคิดอย่างงั้นละ?"
ทิฟฟานี่ถามด้วยความไม่เข้าใจว่าทำไมซูยองถึงให้ตนทำแบบนั้น
และทำไมถึงคิดว่า "เดียร์" จะมาปรากฎตัวให้เห็นละ
"คงเพราะ... ผีเห็นผีมั้ง ฮา ฮ่า าาา"
"ว่าแต่ชั้นหิวแล้วละ พาไปหาอะไรอร่อยๆกินหน่อยเถอะ
ยิ่งใช้สมองเยอะๆ ยิ่งทำให้หิวมากเป็นพิเศษซะด้วย"
ซูยองพูดพลางลูบท้องไปด้วย
"ก็ได้ๆๆๆๆ รีบเก็บ laptop ของเธอซะ"
"จ้าาาา"
...อีกไม่นาน เราคงจะได้เจอกันนะ "เดียร์"...
--------------------------------------------
Talk:
ได้ฤกษ์เปิดฟิคยาวกับเขาซักที หลังจากห่างหายจากการแต่งฟิคมานานมากกกกกกกก
และฟิคยาวแต่งไม่เคยรอด(แต่คาดหวังว่าเรื่องนี้จะรอดละ อิอิ)
เนื่องด้วยอิจฉาคนอื่นๆที่มีฟิคออกมาในวิชาชีพต่างๆ เช่น หมอ สถาปนิก บลาๆๆๆ
เราก็เลยคิดว่า ทำไมมันไม่มีฟิคที่มันใกล้ๆกับวิชาชีพตัวเองบ้างหรอ
มันเลยเกิดเป็นฟิคนี้ขึ้นมา แต่เราไม่ได้เป็นแฮกเกอร์หรอกนะบอกไว้ก่อน
ก็หวังว่าทุกคนจะติดตาม(และคาดหวังว่าตัวเองจะแต่งมันออกมาได้เรื่อยๆ)ด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น