ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : part 2
"คีย์เป็นอะไรทำไมน่าซีดจังเลยละ"แทมินถามเพื่อนรักของตัวเองที่นั่งหน้าซีดอยู่บนเก้าอี้
"ไม่รู้เหมือนกันแทมินแค่รู้สึกหวิวๆหนะ"ร่างบางหันกลับไปบอกเพื่อนตัวเองเมื่อเห็นว่าแทมินนั้นจ้องเขาไม่เลิก
"ฉันว่านายไปห้องพยาบาลดีกว่านะ ฉันว่านายสอบวิ่งไม่ไหวแน่เลยคีย์"
"ไม่เป็นไรแทมิน สอบวิ่งแค่ไม่กี่เมตรเองไม่เป็นไรหรอก" ร่างบางยังคงยืนยันคำเดิม
"แน่นะคีย์"
"อื้ม อ้ะ"ร่างบางอุทานออกมาเบาๆเมื่อเห็นคนที่เขารักยืน หยอกล้อเล่นเก็บยูริ
รู้สึกปวดแปรบขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว เจ็บปวดไปทั้งร่างกายและจิตใจ
รู้สึกเหมื่อนจะล้มทั้งยืน
"คิมคิบอมมาสอบ"
"ครับ"
"เริ่มได้"
การสอบครั้งนี้มันก็เหมือนกับการแข็งขันการวิ่งให้ถึงเส้นไชพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆที่วิ่ง
นำไปก่อนแล้ว ตอนนี้คีย์รู้สึกได้ว่าไม่มีสมาธิในการสอบเลยสักนิด เพราะตอนนี้คิดถึงแต่เรืองเดียว...มินโฮ
"คีย์สู้ๆ"เพื่อนตัวเล็กตะโกนเชียร์อยู่ตลอดเวลาเหมือนไม่มีความเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย
แต่ต่างจากคีย์ ตอนนี้คีย์ไม่มีสมาธิแล้วรู้สึกเหมือนกำลังจะล้ม.....
ตุ๊บบ
"คีย์!!!"
"ครูครับคีย์เป็นลม"
ผ่านไปหลายชัวโมงกว่าที่คีย์จะฟื้นขึ้นมา
ร่างบางค่อยๆเปิดตาขึ้นพร้อมกับกระพิบตาถี่ๆเพื่อปรับสภาพสายตา
"คีย์เป็นยังไงบ่าง"แทมินถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เห็นได้ชัดว่าเป็นห่วง
"ดีขึ้นแล้วละแทมิน"
"เห็นไหมคีย์บอกแล้วไม่เชื่อ"
"ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรหรอกคีย์ คราวหน้านายต้องดูแลตัวเองดีๆนะเข้าใจนะฉันเป็นห่วงเดียวฉันมานะคีย์ฉันจะไปตามครูพยาบาลมา นายจะได้กินยา"
"อื้ม อย่าไปนานนะแทมิน"
พูดจบร่างบางก็ดึงผ้าหมมาถึงคอ พร้อมกับปิดตาลง
แอ๊ดดด
"มาแล้วหรอแทมิน"ร่างบางพูดขึ้นแล้วค่อยๆเปิดตาขึ้น
แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าอยากจะทำให้ขอบตาร้อนผ่าวเหมือนจะมีของเหลวสีใสไหลออกมา
ภาพที่เห็นนั้นคือ มินโฮกำลังยืนจูบกับเรียวปากนุ่มของยูริอยู่
"อืม..พอแล้วมินโฮ" ยูริแย้งขึ้นพร้อมกับหันมามองคนที่นอนอยู่บนเตียง
"แต่ยูริครับก็ผมอยากจูบที่รักหนิครับ"พูดจบมินโฮก็สาวเท้าเดินเข้าไปหายูริ
"มะ มินโฮ " ยูริครางเสียงหวานเมื่อมินโฮเริมสุกหน้าลงไปกับซอกคอขาว
"หยุดเลยนะมินโฮ เจ้าเหล่จริงๆหน้าอายจะตาย"
"โธ่ ที่รักก็"
"งั้นคืนนี้มาบ้านฉันละกันนะมินโฮจะได้มาต่อกัน"
"โธ่แต่ผมอยากทำตอนนี้หนิ"
"พอเลยมินโฮ จะมาทำแผลไม่ใช่หรอทำเองเลยนะ ยูริไม่ทำให้แล้ว"
พูดจบยูริก็เดินออกไปข้างนอกพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนมาให้มินโฮ
"ยูริเธอนี้น่ากินจริงๆ"มินโฮอุทานออกมาเบาแต่เหมื่อนจงใจให้อีกคนได้ยิน
"มะ มินโฮ"ร่างบางส่งเสียงเรียกร่างสูงตรงหน้า
"มีอะไร"สายตาเย็นชาหวญกลับมาอีกครั้ง
"มินโฮเป็นอะไรหรอ ให้ฉันทำแผลให้ไหม?"คีย์ถามไปด้วยความเป็นห่วง
"นายไม่ต้องมายุ่งฉันรำคาญมันเป็นเรืองของฉัน"พูดจบร่างสูงก็ส่งสายตาเย็นชามาให้ก่อนที่จะเดินออกไป
มินโฮครับทำไมถึงใจร้ายกับผมแบบนี้หละ แล้วเหมื่อนไหร่ที่มินโฮจะเลิกเกลียดผมสักที?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น