FIC SHINee -----ขอโทษ----- -----มินโฮ คีย์-----

ลำดับตอนที่ #2 : part 1

................ ขอโทษ...............

.

.


.


.


.

     ในยามเช้าของวันที่ทุกคน สดใส ร่าเริง แต่ต่างจากคีย์...คนที่ไม่มีค่าสำหรับมินโฮ...

บนทางเดินที่ทอดยาวบนอาคารเรียนที่มีกลุ่ม นักเรียนมุงคุยกันเสียงดัง

"ขอโทษครับ"

ด้วยปริมานคนที่ทยอยเข้าห้องเรียนนั้นมากจนน่าอึดอัด ร่างบางของคีย์เดินชนคนที่เดินสวนมาจนทำให้คีย์ได้ยิ่งสิ่งที่เขาฟังแล้วรู้สึกเจ็บแปลกๆ ที่น่าอกข้างซ้าย.......

"นี่ๆเธอรู้รึป่าวหนะ รุ่นพี่มินโฮหนะ คบกับรุ่นพี่ยูริแล้วนะ"หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น

ตอนนั้นคีย์รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว อยากจะเดินหนีให้พ้นๆ ไม่อยากจะได้ยินอะไรแต่ทำไม ร่างกายของเขามันถึงนิ่งจนขยับไปไหนไม่ได้ เหมือนมีคนมาจับไว้อย่างนั้น

"จริงดิ เธอได้ยินมาจากที่ไหน"หญิงสาวอีกคนพูดขึ้น

"ได้ยินมากับหูของฉันนี้แหละ"                                                          

"ดีใจเลยนะ ฉันว่า 2 คนนั้นเหมาะสมกันดีแล้ววคู่เนี้ย เจิดสุดๆ"

คีย์รีบเดินหลีกออกมาเพื่อจะรีบเข้าห้องเรียน ตอนนี้ไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น

คีย์รีบเดินเข้ามาในห้องแล้วรีบฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนทันที

พร่างคิดถึงเรืองที่ทำให้คนที่มินโฮเกลียดคีย์สุดหัวใจ

..........................ในยามค่ำของคืนวันหนึ่ง................

วันนั้นเป็นวันที่อากาศเลวร้าย ฝนตกหนักพายุเข้าเพราะเป็นหน้าฝน....

คีย์กับ ฮาร่า คนรักของมินโฮเป็นคนรู้จักกัน หรือจะให้เรียกญาตกันก็ได้
วันนั้น คีย์พาฮาร่ามาซื้อของที่ห่างแห่งหนึง

ตอนขากลับ ฮาราเป็นคนขับมอเตอร์ไซกลับบ้านแล้วให้คีย์นั่งซ้อนท้ายย

พอขับมาได้ไม่นานก็เกิดพายุหนัก


คีย์พยายามจะบอกให้ ฮาร่าหยุดรถเพราะมันอันตราย
ฮาร่าไม่ได้ฟังคำของคีย์แล้วยิ่งเร่งเครืองให้เร็วขึ้นเพื่อที่จะทำให้รีบถึงบ้านเร็วขึ้น

"ฮาร่า ขับเร็วไปแล้วหยุดเถอะมันอันตรายมากนะให้ฉันขับให้ดีกว่า"

"ไม่เอาหน่าคีย์ ฮาร่าขับเก่งแล้วนะ ฮาร่าจะขับเอง"ฮาร่าแย้งขึ้น

"ไม่เอานะฮาร่า เดียวมันก็เกิดอุบัตรติเหตุขึ้นมา จนดะ.."

พูดยังไม่ทันขาดคำ มอเตอร์ไซที่ฮาร่าขับอยู่นั้นได้ฟ่าไฟแดง
จึงทำให้รถ ที่สวนมาพุ่งชนรถมอเตอร์ไซของคีย์อย่างแรงง

เอี๊ยดด!!!!!!!!

โครม!!!!


ร่างสองร่างนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ข้าวของกระจัดกระจายเต็มพื้นพร้อมกับเลือดมากมายที่ไหลลงมา

"คนโดนรถชน เรียกรถพยาบาลเร็ว" เสียงของบุคคลคนนึงพูดขึ้นนั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่คีย์จะได้ยินพร้อมสติที่ดับวูบไป.....

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด

เสียงวัดชีพจรของคีย์ทำให้คีย์เริมรู้สึกตัว

คีย์รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

โอ๊ยย เสียงของคีย์ร้องขึ้นเพราะลุกขึ้นเร็วเกินไปทำให้ปวดหัวแล้วเจ็บแขนเพราะแขนที่หัก

"คีย์เดียวนอนก่อนนะ" แทมินเพื่อนสนิดของคีย์พูดขึ้น

"ทะ แทมิน ฉันอยู่ที่ไหน"คีย์พูดขึ้นพร้อมกระพิบตาถี่ๆเพื่อปรับสภาพสายตา

"ตอนนี้คีย์อยู่โรงพยาบาลนะ เมื่อกี้คีย์มอเตอร์ไซล้ม"แทมินพูดขึ้นพร้อมจับมือของคีย์ไว้

"แทมินแล้ว ฮาร่าหละ"คีย์รีบพูดขึ้นทันทีเมื่อเรียบเรียงเหตุการต่างๆได้

"เอ่อคือ.."

"ฮาร่าอยู่ไหนแทมิน"

"เอ่อคือ ฮาร่าเขา "

"ฮาร่าเขาไปดีแล้วหละคีย์"

"เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ ทะ แทมิน"

"....."

"มันไม่จริงใช่ไหมแทมิน ฮึก" คีย์เริมสะอื้นออกมา

"ไม่เป็นไรนะคีย์เขาไปสบายแล้ว"

"ฮึก ฮือๆ"

"ละ แล้วมินโฮหละ"

"ก็ตอนนี้อยู่กับฮาร่าแล้วละคีย์"
"แทมิน ฉะ ฉันขอไปเยียม ฮะ ฮาร่า เป็นครั้งสุดท้ายได้รึป่าว"

"ดะ ได้สิคีย์รอแปปนึงนะ"แทมินพูดพร้อมรีบเดินไปเอารถเข็นมา

"ถึงแล้วละคีย์"แทมินพูดขึ้นพร้อมกับค่อยเข็มรถเข็นเข้าไปในห้อง ICU

ซึ้งตอนนี้มีร่างไร้วิญญานของฮาร่านอนอยู่บนเตียง

เมือเข็นรถเข็นเข้าไปก็พบมินโฮที่นั่งร้องไห้ และจับมือขาวซีดของ ฮาร่าไว้

เมื่อคีย์ได้เห็นก็ไม่อาจกลั้นน้ำตาได้

"ฮึก ฮาร่าคะ คีย์ขอโทษ"

เมื่อมินโฮได้ยินดังนั้นจึงรีบเดินเข้าไปหาร่างบ่างที่นั่งสะอื้นอยู่บนรถเข็นทันที

"นายทำอะไรของนาย ฮะ คีย์!!!!"

"มินโฮ ฮึก ฉันขอโทษ"

"ไม่ต้องมาพูดเลย แกพาเข้าไปจากฉัน ฉันเกลียดนาย!!"
มินโฮพูดจบก็ดึงขอเสื้อของคีย์ขึ้นมา ทำให้คีย์ลอยขึ้นจากรถเข็นทันที

"นายมันเลวมากคีย์"

"มะ มิน ฮะ โฮ ปล่อย"คีย์ร้องออกมาเพราะร่างบางไม่อาจหายใจเข้าไปได้


ต่อๆ

"ปล่อยคีย์นะพี่มินโฮ"แทมินรีบวิ่งมาแยกตัวคีย์ออกจากมินโฮทันที

"แคกๆ " พอร่างบางถูกปล่อยเป็นอิสระก็รีบโกยอากาศเข้าปอดทันที..

"ฮึก..มินโฮขอโทษ"ร่างบางพูดจบก็ล้มพับไปกับพื้นพร้อมสติที่ดับวูบไป


ตั้งแต่นั้นคีย์ก็สุขภาพไม่ค่อยดี หมอบอกว่าอาจจะมีโรคแทรกซ้อมเพราะผู้ป่วยนั้นอ่อนแอ...

มันก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว....ตั้งแต่วันที่คีย์เสีย ฮาร่าไป และวันที่มินโฮ เกลียดคีย์









"คีย์"เสียงหวานของเพื่อนสนิดเพียงคนเดียวกับคีย์พูดขึ้น

"ฮะ มีอะไรหรอ แทมิน?"

"คีย์เป็นอะไรรึป่าว เห็นเหม่อๆซึมนะ" คนตัวเล็กที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพือนสนิทของคีย์ถามกลับไปด่วยความเป็นห่วง

"มะ ไม่มีอะไรหรอก"

"คีย์... คีย์คิดถึงเขาอยู่หรอ"

"อื้ม ฉันแค่คิดว่าเมื่อไหรเขาจะเลิก เกลียดฉันสะที"ร่างบางพูดไปพร้อมกับรู้สึกเจ็บแปลบที่ก้อนเนื้อข้างซ้าย

"คีย์ฉันว่านะ สักวันมินโฮเขาก็จะรู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของคีย์นะ แล้วมินโฮจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม"แทมินพูดขึ้นพร้อมกับจับมือของคีย์ไว้

มินโฮเย็นชามากหลังจากวันที่ ฮาร่าจากไป จากคนที่เคยออนโยน กลับกลายเป็นคนที่เอาแต่เย็นชา.....

"ขอบคุณนะแทมิน ที่อยู่คอยให้กำลังใจฉันตลอดเลย ฉันไม่เหลือใครแล้วจริงๆ" ร่างบางพูดพร้อมยิ้มให้กับเพื่อนรักของตัวเอง