คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 1 : รับตัวเล็ก บางบูชอน
ติ๊ด... ติ๊ด...
ติ๊ง!
@bhxx0506 : รับตัวเล็ก ขาว ไม่สาว ไม่รุก โชว์อย่างเดียว ถูกใจค่อยว่ากัน
location : บางบูชอน
เวลาเที่ยงคืนกว่าๆ ภายในห้องนอนขนาดเล็ก พยอน แบคฮยอน เจ้าของแอคทวิตเตอร์ @bhxx0506 กำลังนอนไถโทรศัพท์เครื่องเก่าอยู่บนเตียงนอนพังๆ ด้วยสีหน้าสุดระรื่น เสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นนกกระจิบยังคงดังไม่หยุดหลังจากภาพถ่ายสุดซู่ซ่าถูกโพสต์ลงไป
ในค่ำคืนที่แสนเงียบเหงา สิ่งเดียวที่สามารถเยียวยาหัวใจเก้งตัวน้อยๆ ได้คงมีแต่แอพพลิเคชั่นสนทนาหาเพื่อนที่เป็นแหล่งรวมตัวของมนุษย์เง่นหลากสายพันธุ์ รวมถึงเก้งป่าและเก้งเหมืองหลวง
หลังจากที่แบคฮยอนโพสต์ภาพถ่ายสุดวาบหวิวลงไป กล่องเมนชั่นของเขาก็ถูกกระหน่ำโดยของรุกขเทวดาทั้งหลายที่ส่งรูปเข้ามาประชันกันอย่างเผ็ดร้อน มันทำให้ค่ำคืนนี้มีสีสัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่มีรูปจ้อนของใครคว้าใจเจ้าของทวิตไปได้อยู่ดี
“โอ้ย... มีแต่อะไรวะ” ภาพถ่ายที่แสนระคายตาหลายภาพทำแบคฮยอนถึงกับต้องสบถพร้อมกับเบ้หน้า เขาได้แต่บ่นกับตัวเองก่อนจะเอนหลังทิ้งตัวนอนลงบนเตียง แล้วหยิบสายชาร์จมาเสียบก่อนที่แบตจะหมด
‘ติ๊ง’
เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าดึงความสนใจของเก้งวัยทำงานที่แสนอ้างว้างให้ละออกจากกล่องเมนชั่นสุดน่าเบื่อ แบคฮยอนกดเข้าไปดูข้อความทักทายจากนายไม่มีชื่อเจ้าของแอค @Cyyyyxx อย่างนึกเซ็งก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบกลับไปแบบปัดส่ง
Cyyyyyxx : ดีคับ
bhxx0506 : ดีจ้า
Cyyyyyxx : ชื่อไร
bhxxx0506 : แบคฮยอน
Cyyyyyxx : แถวไหนคับ
bhxx0506 : บูชอน
Cyyyyyxx : โฟนเปิดกล้องปะ
หื้มมมม?
นั่นเป็นเสียงที่อยู่ในหัวของแบคฮยอนหลังจากที่ได้อ่านข้อความของนาย Cyyyx คิ้วเรียวขมวดย่นเข้าหากันด้วยความสงสัย รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนที่ข้อความจะถูกพิมพ์ตอบกลับไป
bhxx0506 : อายุเท่าไหร่
Cyyyyyxx : 22
bhxx0506 : แลกรูปนะ
bhxx0506 : ขอดูรูปก่อน
Cyyyyyxx :
“เหี้ยยยยย!”
ทันทีที่ได้เห็นรูปถ่ายใบหน้าของอีกฝ่าย พยอน แบคฮยอนก็ถึงกับต้องอุทานเสียงดัง ดวงตาเรียวรีเบิ่งกว้าง รอยย่นกลางระหว่างคิ้วยิ่งขมวดแน่นเข้าไปใหญ่ แบคฮยอนกำลังคิดจริงๆ ว่าเขาต้องฝันไปแน่ๆ หรือไม่ก็ต้องกำลังถูกหลอกอยู่
มันมีคนที่หล่อขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยหรอ? แล้วคนหล่อแบบนี้เนี่ยนะขอนัดคนอื่นก่อน? ไม่ใช่ว่าเอารูปคนอื่นมาแอบอ้างหรอกหรอ?
คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัว ทันเท่าความคิด คนตัวเล็กรีบพิมพ์ข้อความแสดงความสงสัยหยอกล้อตอบกลับไปทันที
bhxx0506 : รูปจริงปะ 5555
Cyyyyyxx : จริงคับ
bhxx0506 ถ่ายมุมอื่นให้ดูหน่อยดิ
Cyyyyyxx : แป้บ
Cyyyyyxx : ใส่เกงก่อน
bhxxx0506 : ไม่ต้องใส่ก็ได้ 5555
ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ อารมณ์ที่บูดบึ้งมาตลอดทั้งวันถูกโยนทิ้งหายไปกับสายลม แบคฮยอนยิ้มร่ากลิ้งตัวพลิกไปบนเตียงราวกับเป็นเด็กสาวที่รอข้อความตอบกลับจากรุ่นพี่ที่แอบชอบ
Cyyyyyxx : ส่งรูปภาพ
Cyyyyyxx : ส่งรูปภาพ
Cyyyyyxx : ขอดูรูปหน่อย
bhxx0506 :
Cyyyyyxx : ไหนบอกไม่สาว
bhxx0506 : ไม่สาว
bhxx0506 : ไม่แต่งหญิง
Cyyyyyxx : อ่อ
Cyyyyyxx : แต่งหญิงได้ไหมคับ
bhxx0506 : ได้ ถ้ามีชุดให้
bhxx0506 : ชอบอ่อ
Cyyyyyxx : คับ
bhxx0506 : โ*ยใหญ่ปะ
bhxx0506 : ขอดู**ยหน่อย
Cyyyyyxx :
bhxx0506 : ถอดเกงด้วย 55555+
Cyyyyyxx : แลกกัน
bhxx0506 : ส่งรูปภาพ
bhxx0506 : แลกกัน
Cyyyyyxx : ส่งรูปภาพ
Cyyyyyxx : อายุเท่าไหร่คับ
bhxx0506 : 25
bhxx0506 : 22 ไมโ-ยใหญ่จังวะ 55555
Cyyyyyxx : แล้วชอบปะ
bhxx0506 : นัดมาเลยเหอะ 55555
bhxx0506 : แถวไหน
Cyyyyyxx : โซล
bhxx0506 : ว่างวันไหน
อยู่ๆ แบคฮยอนก็เหมือนจะลืมไปว่าตัวเองอยู่บูชอนหลังจากที่ได้เห็นความอลังการของเด็กหนุ่มวัย 22 ปีที่ทักข้อความมาอย่างห้าวหาญ ดวงตาเขาส่องแววประกายวิบวับเหมือนสาวน้อยในการ์ตูนตาหวาน ราวกับว่าสวรรค์มีตาส่งแท่งทองประทานมาให้แบคฮยอนที่มีชีวิตสุดแสนจะอเนถอนาถ
ถึงแม้ว่าจะยังไม่ค่อยเชื่อตาตัวเอง แต่แบคฮยอนก็คิดว่ามันคุ้มที่จะลองเสี่ยงดูกับผู้ชายระดับพรีเมี่ยมแบบนี้
bhxx0506 : รับอย่างเดียวนะ ไม่รุก
Cyyyyyxx : คับ
Cyyyyyxx : ว่างเสา อาทิต
bhxx0506 : เสาร์นี้ได้ปะ
Cyyyyyxx : ได้ อยู่กังนัม
bhxx0506 : มีห้องปะ
Cyyyyyxx : ไม่มีคับ
bhxx0506 : แถวนั้นโรงแรมแพงอะ
bhxx0506 : ขอหาก่อน
Cyyyyyxx : คับ
แบคฮยอนกดออกจากแอพสนทนาเพื่อไปเข้ากูเกิ้ลเสิร์ชหาโรงแรมราคาถูกในย่านคนรวยทันที นิ้วเรียวกดลงแป้นพิมพ์อย่างว่องไว เพียงไม่นานผลการค้นหามากมายก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
เมื่อพิมพ์คำค้นหาโรงแรมราคาถูกในย่านกังนัมลงไป คุณโด โฮเต็ล ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าเว็บเป็นอันดับ 1 แบคฮยอนรีบกดเข้าไปอ่านรายละเอียดทันที เขาเห็นดีลลดราคาห้องว่างจาก 700 เหลือ 600 ภายในวันที่ 30 นี้ แล้วก็ดูเหมือนว่ามันจะพอเหมาะพอเจาะพอดี
คนตัวเล็กกดแคปหน้าจอก่อนที่จะกลับไปที่ยังแอพสนทนาอีกครั้ง แล้วส่งรูปถ่ายโรงแรมกับแผนที่ไปให้คู่นัดของเขาดู
bhxx0506 : ส่งรูปภาพ
bhxx0506 : อันนี้นะ ไกลหน่อย โอเคปะ
bhxx0506 : ถูกสุดละ
Cyyyyyxx : ได้คับ
bhxx0506 : นัดชัวร์นะ จะจองแล้ว
Cyyyyyxx : คับ
bhxx0506 : แล้วชื่อไรอะ ยังไม่รู้ชื่อเลย
Cyyyyyxx : ชานยอลคับ
.
.
.
ในวันขึ้นบูชายัญที่พระจันทร์เป็นสีส้มแขก พยอน แบคฮยอนนั่งรถไฟจากบางบูชอนมาจนเกือบถึงขอบเมืองโซลโดยใช้เวลาเพียงแค่ 2 ชั่วโมง แล้วนั่งรถบัสต่ออีก 15 นาทีก็มาถึงหน้าโรงแรม คุณโด โฮเต็ล ที่สภาพย่ำแย่กว่าในรูปจนแทบดูไม่ออก
คนตัวเล็กยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูภาพซ้ำพลางขมวดคิ้วทำหน้านิ่ว พร้อมกับหันไปสังเกตต้นไม้กับป้ายโรงแรมเก่าๆ ที่เป็นสัญลักษณ์ของ คุณโด โฮเต็ล แบคฮยอนคงจะคิดว่าเขามาผิดโรงแรมแน่ๆ ถ้าไม่เป็นป้ายชื่อโรงแรมกับรูปปั้นเสือร้องโฮกปิ๊บที่วางอยู่หน้าบันได
จะเข้าไปดีหรอวะ นัดผู้ชายหล่อขนาดนี้มาโรงแรมจิ้งหลีดเนี่ยนะ
ในขณะที่กำลังจะก้าวเท้าเดินเข้าไป เสียงในหัวก็ดังขึ้น คิ้วเรียวขมวดย่นเข้าหากันอย่างใช้ความคิด แบคฮยอนว่าเขาเจอปัญหาแล้ว ดูจากสภาพโรงแรมมันเหมือนหอพักเก่าๆ มากกว่าจะเป็นห้องพักระดับ 2 ดาวเหมือนที่โฆษณาในเว็บอีก แถมยังเก่าจนไม่น่าเข้า
เอายังไงดี แล้วดันนัดผู้ชายหล่อโคตรมาซะด้วย ถ้าเปลี่ยนตอนนี้ต้องไม่ทันแน่ แถมตังค์ก็จ่ายไปแล้วด้วย ช่วงที่ตกงานแบบนี้ ค่าโรงแรม 600 บาทนี่เป็นเงินจำนวนที่สำคัญมากเลยนะ
“จิ๊... ช่างแม่ง”
แบคฮยอนพยายามบอกตัวเองไม่ให้สนใจสภาพโรงแรมที่เก่าเหมือนไม่ได้รับการดูแลมาสัก 20 ปี เขาสาวเท้าเดินเข้าไปในตึกอย่างกล้าหาญ แล้วตรงดิ่งไปยังรีเซปชั่นที่เปิดพัดลมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องกระจกเล็กๆ ทันที
ก๊อกๆๆ
“ครับ?”
ยกมือขึ้นเคาะกระจกเพียงแค่ไม่กี่ทีพนักงานต้อนรับผมเกรียนก็เลื่อนเก้าอี้เข้ามาถามไถ่ด้วยประโยคสุดห้วน แบคฮยอนยื่นมือถือที่มีใบยืนยันการจองให้กับพนักดู พร้อมกับฉีกยิ้มสุดร้ายที่มุมปากเมื่อเห็นว่ารีเซฟชั่นหนุ่มยังทำท่าทีเหมือนไม่ต้องการลูกค้า
“จองห้องไว้?”
“ใช่”
“ห้อง 46 ขึ้นบันไดไปชั้นสี่ เมื่อกี้มีคนมาเปิดแล้ว” พนักงานโดว่าด้วยสีหน้าสุดเฉยชา ก่อนจะยกมือขึ้นจับคอเสื้อทหารสีเขียวขี้ม้ากระพือเพื่อระบายอากาศ
“หื้อ? มีคนมาแล้วหรอ?”
“เด็กผู้ชายตัวสูงๆ มาเอากุญแจไปเมื่อกี้ บอกว่าเดี๋ยวมีคนมา”
“อ๋อ ขอบคุณ” แบคฮยอนกล่าวขอบคุณกับพนักงานแล้วเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเสื้อ ก่อนจะหันหลังเดินกึ่งวิ่งขึ้นบันไดไปด้วยสีหน้าสุดเริงร่า
พอได้ยินว่ามีเด็กหนุ่มตัวสูงใหญ่มานอนรอที่ห้องอยู่แล้ว อารมณ์ที่ทำท่าเหมือนจะบูดเมื่อครู่ก็หายเป็นปลิดทิ้ง เก้งสาวพราวเสน่ห์กระโดดดึ๋งขึ้นบันไดไปอย่างเบิกบานเหมือนลูกกวางวิ่งเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์ ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมหยิบเอากระจกจากกระเป๋าเป้ขึ้นมาเช็คหน้าผมตรวจดูความเรียบร้อยไปด้วย
เดินจากชั้น 2 ขึ้นมาถึงชั้น 4 พอเห็นป้ายบอกชั้นหัวใจดวงน้อยก็เต้นตุ้บ แบคฮยอนรีบหยิบเอาทิชชู่ขึ้นมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากก่อนจะเดินตรงไปยังห้องหมายเลข 46 ทันที
มือบางเอื้อมไปจับลูกบิดประตูไว้แน่น คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ดึงหน้าเชิด ก่อนที่จะผลักประตูเปิดเข้าไปอย่าแรง!
พุ่ก...
รองเท้า Nike สีดำกลิ้งหลุนๆ ไปชนกับผนังเมื่อโดนบานประตูผลักอย่างแรง แบคฮยอนได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆ ลอยเข้าปะทะใบหน้า ข้างเตียงนอนมีกระเป๋าเป้สีดำใบใหญ่วางไว้ พร้อมกับโทรศัพท์ที่เปิดเพลงเอาไว้เบาๆ แต่ทว่าในห้องกลับไม่มีใครอยู่เลย
“ชานยอล...” คนตัวเล็กตัดสินใจเอ่ยเรียกชื่อแขกที่ไม่เคยพบหน้าอย่างกล้าๆ กลัวๆ แบคฮยอนพยายามชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องแต่ก็ยังไม่พบใคร เขาเห็นว่าประตูห้องน้ำยังเปิดเอาไว้ แถมยังไม่มีเสียงคนใช้ ดูแล้วคงไม่มีใครอยู่จริงๆ แบคฮยอนคิดว่าน่าจะลองโทรหาชานยอลดูก่อน ขืนเข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าแล้วไม่ใช่เจ้าตัวขึ้นมาคงได้หน้าแตก
มือบางล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แต่ก่อนที่จะได้ปลดล็อคหน้าจอ เสียงทุ้มๆ ที่ดังมาจากด้านหลังเรียกแบคฮยอนให้ต้องหันกลับไปมอง
“ครับ...”
......
อู้ว... ยูทัชมาชาลาล่า... อู้ว... มายดิงดิงดอง...
สาบานให้โลกทั้งใบพังไปต่อหน้า แบคฮยอนแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือคนจริงๆ... นี่แบคฮยอนไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่ไหม? นี่คือคนที่ชานยอลที่จะมาเยกันวันนี้จริงๆ หรอ? ทั้งกลิ่นน้ำหอม เสื้อผ้า และเครื่องหน้า ผู้ชายตรงหน้าเขาดูดีอย่างกับเดินออกมาจากนิตยสารแฟชั่นยังไงอย่างงั้น
ไม่อยากเชื่อเลย มันมีผู้ชายที่หล่อขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยหรอ
“ชานยอล? ใช่ปะ?” เอ่ยถามออกไปเหมือนไม่ค่อยอยากจะเชื่อตัวเองเท่าไหร่ แบคฮยอนเงยหน้ามองเด็กหนุ่มที่สูงกว่าเขาเกือบเท่านึงด้วยสีหน้าสุดอ้ำอึ้ง
นายชานยอลตัวสูงอย่างกับเปรต สูงจนหัวจะติดหลังคา แถมร่างกายยังดูใหญ่ไปหมดทุกส่วน เพื่อนใหม่ของเขาทำให้ขวดน้ำที่อยู่ในมือดูเล็กลงไปเลย แบคฮยอนไม่แปลกใจเลยว่าทำไมดุ้นเขาถึงใหญ่ 8 นิ้ว ก็ร่างกายเล่นใหญ่ไปหมดทุกส่วนแบบนี้ นี่มันเด็กอายุ 22 จริงๆ หรอเนี่ย
“แบคฮยอน?”
“อื้อ” คนตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องเมื่อรู้สึกได้ว่าตัวเองยืนอึ้งนานเกินไปแล้ว แบคฮยอนถอดรองเท้า Adidas สีมิ้นของเขาไว้ที่หน้าประตูพร้อมกับกระเป๋าเป้ด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ
ดวงตาเรียวรียังคงจับจ้องไปยังแผ่นหลังของเด็กหนุ่มในเสื้อฮู้ดสีเทาไม่วางตา แบคฮยอนไม่คิดเลยว่านายชานยอลตัวจริงจะหล่อขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ตอนแรกก็ทำใจไว้แล้วว่ายังไงก็คงไม่เหมือนในรูปหรอก แต่ไม่คิดเลยแหะว่าจะหล่อมากจนถึงกับต้องตาค้างแบบนี้
“มาถึงนานยังอะ” พอเข้าไปในห้องได้ คำถามสุดคลาสสิกก็ถูกเอ่ยออกมา แบคฮยอนเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงพร้อมกับถอดถุงเท้าออก ก่อนจะยื่นไปรับขวดน้ำที่อีกฝ่ายส่งมาให้
ถึงแม้ว่าในใจเขารู้สึกเงอะงะแค่ไหน แต่ก็ยังต้องทำทีเหมือนรู้สึกสบายๆ เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้ไม่รู้ว่ากำลังประหม่า ถึงจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่มันก็ต้องตื่นเต้นมั่งล่ะนะ ร้อยวันพันปีเพิ่งจะได้เจอของดีเกรดพรีเมี่ยมแบบนี้
“เพิ่งมาถึงเมื่อกี้ แต่ลงไปซื้อน้ำมา” เด็กหนุ่มตัวสูงกล่าวตอบด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะกระเถิบตัวขึ้นไปนั่งติดกับหัวเตียง ชานยอลยกขวดน้ำขึ้นดื่มในขณะที่สายตาเขายังจับจ้องไปยังแผ่นหลังของเพื่อนใหม่ที่นั่งถอดถุงเท้าอยู่บนเตียง
ดูเหมือนว่าเกย์รับจากบางบูชอนของเขาจะตัวเล็กกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก แถมยังสาวกว่าในรูปมากด้วย
“เมื่อกี้เราก็เดินขึ้นมา แต่ไม่เห็นเลย”
“อื้อ...”
“นี่เพิ่งนัดครั้งแรกปะ?”
“รู้ได้ไงอะ?” ฝ่าหนาที่กำลังหมุนปิดฝาน้ำหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง คิ้วหนาเลิกขึ้นด้วยความสงสัย ชานยอลแปลกใจนิดหน่อยที่ถูกจับได้ว่าเพิ่งเคยนัดครั้งแรก ทั้งที่อุตส่าห์คิดว่าจะไม่บอกแล้ว
“ไม่รู้หรอก ก็ถามไปงั้นแหละ ปกติพวกหล่อๆ เค้าไม่ค่อยหานัดในทวิตหรอก เค้ามีกลุ่มของเค้า” แบคฮยอนถอดถุงเท้าโยนทิ้งไปข้างเตียง แล้วลุกขึ้นปลดกางเกงสกินนี่ก่อนจะหันไปพูดกับเด็กหนุ่มที่นั่งพยักหน้าหงึกหงักอยู่ด้วยท่าทางเฉื่อยๆ “แต่ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกอะ ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้”
“ครับ พี่ก็สาวกว่าในรูปอีกนะ”
“ไม่สาว~ ก็บอกว่าไม่สาว~” คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงแหลมพร้อมกับโบกมือไปมา แบคฮยอนหันไปมุ่ยหน้าใส่เด็กผู้ชายที่นอนหัวเราะกับท่าทางของเขาอย่างกับมีอะไรให้ขำนักหนา แต่กว่าที่จะรู้ตัวว่าสิ่งนั้นคืออะไรมันก็สายไปเสียแล้ว
กางเกงในลาย moku moku สีฟ้าของแบคฮยอนกำลังอวดเด่นหราอยู่หน้าเด็กหนุ่มวัย 22 ที่สวมเสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัว เจ้าก้อนเมฆสีเทาตรงแก้มก้นเขากำลังส่งยิ้มให้ชานยอลอย่างเริงร่า และมันทำให้นายผู้สวมใส่ขายหน้าตั้งแต่งานยังไม่เริ่ม
อา... เมื่อเช้าไม่น่าตื่นเต้นมากจนลืมเปลี่ยนกางเกงในเลยแบคฮยอน
กางเกงในบ้า แกทำให้ฉันดูโง่!
“เห้ย~ รสนิยมไม่เกี่ยวกับสาวไม่สาวปะวะ?” รีบพูดเฉไฉออกไปก่อนที่ผู้ชายจะคิดไปไกลมากกว่านี้ พอถอดกางเกงเสร็จแบคฮยอนก็รีบวิ่งไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าขนหนูออกมาพันรอบตัวทันที เขาเห็นชานยอลยังนอนยิ้มนิดๆ อยู่บนเตียง เขาใส่หูฟังข้างนึงดูแถมยังกระดิกเท้าไปมาวางตัวอย่างกับมาเที่ยวอาบอบนวดยังไงอย่างงั้นแหละ
ทำมาเป็นหัวเราะไปได้ เห็นในทวิตก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่ว่าสาวหรือไม่สาว ถ้าไม่ชอบแล้วจะนัดมาทำไมกัน
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร” ชานยอลยักไหล่ เขาแค่ส่งเสียงเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะดึงหูฟังออก
“แล้วจะอาบน้ำพร้อมกันไหม? จะได้ไม่เสียเวลา?” แบคฮยอนรีบเปลี่ยนประเด็นกลบเกลื่นเรื่องกางเกงในสีฟ้า เขาถอดเสื้อยืดออกพร้อมกับพยายามเกร็งหน้าท้องเพื่อโชว์ความแมน แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่
“ไปอาบก่อนเลย”
“ไม่มาอาบพร้อมกันอ่อ”
“เดี๋ยวอาบทีหลัง”
“โอเค...” ตอบไปแค่นั้นก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที แบคฮยอนปิดประตูห้องน้ำ เปลื้องผ้าออกแล้วเปิดฝักบัวฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี
วันนี้วันดีจะได้กินเด็กหนุ่ม วันนี้วันดีจะโดนตีหม้อ วันนี้วันดีที่ได้มีแท่งทอง โดนฟาดครางหอน แบคฮยอนแฮปปี้ดีจาย~
.
.
.
ใช้เวลาเพียงแค่ไม่ถึง 30 นาที สองหนุ่มสาว(?) ก็ผลัดกันอาบน้ำจนเสร็จ ในระหว่างที่ชานยอลกำลังเช็ดตัว แบคฮยอนก็ขึ้นไปนอนแผ่บนแท่นบูชาเรียบร้อย เตรียมพร้อมโดนเชือดบูชายัญ
เขาจ้องมองดูแผ่นหลังที่ชุ่มไปด้วยหยดน้ำของเด็กหนุ่มด้วยความลุ้นระทึก ชานยอลตัวโตจนดูไม่เหมือนเด็กอายุ 22 เลย ไหล่เขากว้างอย่างกับลานบิน ตัวใหญ่ มือใหญ่ แขนใหญ่ ใหญ่ไปหมดทุกอย่างทุกสิ่ง และตอนนี้แบคฮยอนก็แทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว ขนาดเห็นแค่หุ่นไอ้นั่นของเขายังเริ่มตึงขึ้นมาเลย
“จะเอายังอะ” เอ่ยถามออกไปด้วยความใจร้อน แบคฮยอนแกะกล่องถุงยางรอเลยทันทีโดยที่ไม่ต้องบอก เขาได้ยินเสียงชานยอลหัวเราะเบาๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะหันหลังให้ตู้เสื้อผ้า แล้วเดินขึ้นมาบนเตียงด้วยท่าทีประดุจเสือป่าที่จ้องขย้ำลูกกวางน้อย
“ก็เอาดิ...”
cut
(ฉากคัทอยู่ในหน้าทวิต)
.
.
.
“อื้อ...”
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ หลังจากที่ศึกเชือดเก้งป่าบูชายัญผ่านไป บนเตียงนอนที่มีแต่ร่องรอยของความโหดร้าย เจ้ากวางน้อยก็กำลังค่อยๆ ฟื้นตื่นขึ้นจากการหลับใหล
แบคฮยอนกระพริบตาถี่ๆ ความรู้สึกปวดร้าวจากสะโพกแล่นริ้วไปทั่วร่าง มันปลุกเขาให้ตื่นขึ้นจากฝันที่ยาวนาน
กี่โมงแล้ววะ...
มือบางกวาดควานไปรอบตัวเพื่อหาโทรศัพท์คู่ใจ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้วางอยู่ที่นี่ แบคฮยอนหยัดตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความรู้สึกสุดร้าวราน เขาไม่เห็นกระเป๋าชานยอลวางอยู่แล้ว รวมถึงรองเท้าก็ไม่อยู่แล้วด้วย เดาได้ว่าคงจะกลับไปแล้วหลังจากที่ได้ปล่อยน้ำสบายตัว
คนตัวเล็กยกมือขึ้นเสยผมที่ยุ่งไม่เป็นทรงด้วยความหงุดหงิด พลางถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แบคฮยอนจำได้ว่าเขาสู้รบกับชานยอลเรื่องเอาเข้าเอาออกอยู่เกือบ 10 นาที แล้วหลังจากนั้นพอเอามันเข้ามาได้ก็ซั่มกันอย่างหนักหน่วง โหมกระหน่ำแบบลืมตาย เรียกได้ครางโหยหวนยิ่งกว่าหมาป่าเดือนห้า
มันถึงขนาดที่ว่าถุงยางขาด เลือดสาดกันเลยทีเดียว
พอเสร็จยกแรกก็นอนพักคุยกันนิดหน่อยแล้วก็ต่อรอบสอง จากนั้นแบคฮยอนก็เพลียจนแทบลืมตาไม่ไหว ชานยอลเองก็เหนื่อยไม่แพ้กัน แล้วพวกเขาก็หลับไป และตอนนี้ชานยอลก็ตื่นแล้ว และเขาก็ไปแล้ว
“เฮ้อ...” กว่าจะระลึกได้ว่าตัวเองทำเรื่องบ้าๆ ขนาดไหนสะโพกก็ปวดครากไปหมด แบคฮยอนลุกขึ้นจากที่นอน ถลกผ้าห่มกับหมอนออกเพื่อหาโทรศัพท์มือถือ แต่ก็ดูเหมือนมันจะไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
หายไปไหนวะ...
ในขณะที่กำลังคิดว่าตัวเองเอาโทรศัพท์ไปวางลืมไว้ที่ไหน เศษกระดาษใบเล็กที่ปลิวมาตกอยู่ตรงหน้าก็ดึงความสนใจของแบคฮยอนไป
คนตัวเล็กหยิบเอากระดาษที่มีข้อความสั้นๆ ขึ้นมาอ่านอย่างรวดเร็ว และทันทีที่อ่านจบ อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีคนเอาค้อนมาทุบหัวดังเปรี้ยง! มือบางจิกกำแน่น ใบหน้าหวานหงิกงอด้วยความเกรี้ยวโกรธ ก่อนที่กำปั้นเล็กๆ จะกระหน่ำทุบลงไปบนเตียงด้วยความโมโหที่มีทั้งหมด
‘โทรศัพท์พี่ผมขอนะ - cyyyyyxx’
“ไอ้เหี้ยชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล!!!!!”
#ฟิคกวาง
นี่พี่กวางน้องสาวพี่เก้งเองค่ะ เหะๆ หนีมาเปิดฟิคใหม่อีกแล้ว ถึงจะดองเรื่องเก่าไว้หลายเรื่องก็ตาม Orz แต่เอาเป็นว่าอยากแต่งเรื่องนี้ก่อน เดี๋ยวมาลงอีกตอน อ่านกันรวดเดียวไปเล๊ย! ฝากพี่กวางและเด็กหนุ่มของเขาเอาไว้ด้วยนะคะ ขอบคุณที่อ่านค่ะ อย่าลืมคอมเม้นและร่วมแบ่งปันอารมณ์กันที่ #ฟิคกวาง นะคะ :D
เอ็นจอยรีดดิ้งค่า :D
ปล. เนื่องจากตอนแรกถูกแบนจึงมีการลดทอนเนื้อหาไปบางส่วน สามารถอ่านตัวเต็มได้ที่ทวิตเตอร์
ปล. ไม่เกี่ยวอะไรกับเพลง single lady เอามาใส่ให้มันมันๆ เฉยๆ
ความคิดเห็น