ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    แสงเทียนในเงาจันทร์ (ย้อนยุคอยุธยา)

    ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ ๑๐ :: สู่ขอ 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 64
      1
      8 พ.ค. 63

    แสงเทียนในเงาจันทร์

    ______________

    บทที่ ๑๐ :: สู่ขอ


       "พี่หญิงคะ พี่หญิงทราบข่าวที่คนเค้าลือกันในตลาดหรือยังเจ้าคะ มันไม่เป็นความจริงเลยนะเจ้าคะ" หลังจากบอกออกไปอย่างร้อนรน ท่านหญิงแก้วก็นิ่งไปชั่วครู่ใหญ่ สาวผู้มีศักดิ์เป็นพี่สาวของเทียนหอมนึกตรึกตรองถึงความเป็นจริงข้อหนึ่งที่เป็นไปได้ว่าคนเป็นน้องสาวยังไม่ได้รับรู้

         จริงอยู่ว่าเธอกับท่านจันทร์เป็นคู่หมั้นหมาย และเทียนหอมก็สนิทสนมกับท่านจันทร์เกินควรจนใครหลายๆ คนแอบมาบอกหล่อน แต่เธอเชื่อใจน้องสาว อีกทั้งความจริงอีกประการที่ท่านพ่อเพิ่งจะบอกเธอเมื่อคืนก่อนนี้ว่าเทียนหอมเองก็มีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว แต่หาไพร่สามัญอย่างท่านจันทร์ที่ถึงแม้ว่าจะสืบเชื้อสายสุพรรณภูมิ แต่ครอบครัวของท่านก็แทบไม่ข้องเกี่ยวกับฝ่ายในและไร้ซึ่งอำนาจในการปกครองแผ่นดิน

         "นั่งก่อนเถอะแม่ พี่ไม่เชื่อที่คนเขาลือกันหรอก" เมื่อเห็นน้องสาวมัวแต่ยืนเฉยอยู่กับที่ สาวไทยโบราณผู้สูงศักดิ์จึงคะยั้นคะยอ "มา นั่งเร็ว มาช่วยพี่ร้อยมาลัยเถิดเจ้า" บ่าวไพร่ในเรือนจัดที่นั่งให้น้องสาวของเจ้าของเรือนไม่นาน เทียนหอมนั่งพับเพียบที่ข้างพี่หญิงแก้วของเธอ

         "พอชาวบ้านลือไปแบบนี้แล้วจะไม่เป็นไรหรอกหรือคะท่านพี่ ข้าเกรงว่าจะทำให้ท่านพี่กับคู่หมายของท่านพี่เดือดร้อน" ลึกๆ แล้วเธอกังวลว่าข้อครหาที่ว่าแย่งสามีคนเดียวกันกับพี่สาวในยุคโบราณเช่นนี้จะยิ่งหนักหนากว่าในยุคปัจจุบัน แม้เธอจะสานสัมพันธ์กับท่านจันทร์อยู่ก่อนแล้วแต่เธอไม่ใช่คนที่ถูกเลือกให้ได้แต่งกับเขา

         "เจ้าอย่ากังวลไปเลยเทียน" พี่หญิงเริ่มขยับมือร้อยมาลัยต่อ มือบอบบางคัดดอกมะลิในถาดอย่างพิถีพิถัน ดูใจเย็นแตกต่างกับน้องสาวที่แทบนั่งไม่ติดเรือน

         "แต่ท่านพี่คะ..."

         หญิงแก้วเหลือบสายตามองจนทำให้เทียนหอมต้องเงียบเสียงลง เธอเริ่มหยิบดอกไม้ขึ้นมาบ้างเพราะสายตาของพี่สาวสั่งให้เธอทำเช่นนั้น ขณะที่จำใจร้อยมาลัย หญิงแก้วก็เริ่มบอกเป็นนัยๆ ว่าเหตุใดเธอถึงใจเย็นได้เช่นนี้

         "เจ้าน่ะใจร้อนเกินไปเทียน หากออกเรือนแล้วจะทำเช่นนี้ไม่ได้แล้วนะ เจ้านายฝ่ายในน่ะคงไม่ใจเย็นเช่นข้าหรือท่านพ่อท่านแม่หรอกนะเทียน"

         หญิงสาวนิ่งฟังก็ได้แต่ประหลาดใจ จนในที่สุดเธอก็ต้องเอ่ยปากถาม

         "เจ้านายฝ่ายในอะไรหรือคะ ข้าเกี่ยวข้องอะไรกับพวกเขาด้วยรึคะท่านพี่?" เพราะที่ท่านหญิงแก้วพูดนั้น่าจะหมายถึงเจ้านายที่อยู่หลังกำแพงวังที่เธอมั่นใจว่าเธอไม่ยักจะรู้จักใคร แต่เธอไม่รู้จักก็ไม่ได้หมายความว่าเทียนหอมไม่รู้จัก...

         "รอท่านพ่อมาบอกเถิด พี่พูดมากไปกว่านี้เห็นจะไม่ควร"

         เทียนหอมยังไม่ทันได้ถามหาความอะไรเพิ่มเติม หญิงรับใช้วัยชราคนสนิทของท่านแม่ก็มาถึงเรือนหญิงแก้วด้วยท่าทางรีบร้อนแปลกๆ ชอบกลนัก

         "ท่านหญิงแก้วเจ้าคะ ดีเลยที่แต่งตัวอยู่กับเรือนสวยงามไว้แบบนี้ จักได้มิต้องไปเปลี่ยนให้เปลืองเวลา ลุกขึ้นเถิดท่าน ท่านจันทร์มากับพ่อรอพบท่านหญิงอยู่เจ้าค่ะ" หลังคำบอกเล่าสิ้นสุดลง บ่าวไพร่คนสนิทของหญิงแก้วก็รีบเดินตามไปอย่างรวดเร็ว เทียนหอมได้ยินก็อยากจะเดินตามไปด้วย แต่ถูกหญิงรับใช้ของท่านแม่ดึงเอาไว้เสียก่อน

         "มีอะไรเหรอจ๊ะยาย"

         "ท่านหญิงไปมิได้เจ้าค่ะ"

         "ทำไมเหรอจ๊ะ ฉันอยากไปเป็นพื่อนท่านพี่จ้ะยาย" แม้ว่าลึกๆ ก็อยากเจอชายผู้เป็นเจ้าของดวงใจคนนั้นด้วยเช่นกัน แต่เธอก็มิอาจพูดออกไปให้ใครได้ยินได้ฟัง

         "อย่าไปเลยเจ้าค่ะ ข่าวลือในร้านตลาดแพร่สะพัดมากจนท่านหญิงดูไม่ดีเลยเจ้าค่ะ ท่านพ่อกับท่านแม่ของท่านสั่งให้ข้ามาพาท่านหญิงเีเทียนไปเก็บตัวที่เรือน อย่าได้โผล่ออกไปเจอใครชั่วคราวเพื่อตัวของท่านหญิงเองเลยนะเจ้าคะ" หญิงชราผู้คาดหน้าอกด้วยผ้าแถบสีหม่นบอกด้วยสีหน้าลำบากใจ แม้จะเห็นใจเจ้านายหญิงน้อยอย่างไรแต่ก็ต้องทำใจแข็ง เธอผายมือเชิญเทียนหอมไปทางเรือนของเจ้าตัว

         "ไปเถอะค่ะท่านหญิง" แม่นมของเทียนหอมเองก็กระซิบคะยั้นคะยออีกระลอก หญิงสาวได้แต่มองไปยังเรือนรับแขกด้านหน้าก่อนจะตัดสินใจทำตามที่บ่าวไพร่ร้องขอ เมื่อกลับไปยังเรือนเธอก็นั่งนิ่งอยู่ที่กลางเรือน แม่นมและเหล่าคนใช้ในเรือนของหญิงสาวจัดหาสำรับอาหารว่างยกมาให้ก่อนจะนั่งพัดวีใกล้ๆ พร้อมพึมพเสียงไม่เบา

         "นี่ก็รอบสองแล้วที่บ้านท่านจันทร์มายังเรือน ใกล้มากๆ แล้วเจ้าค่ะ ท่านหญิงอดทนอีกนิดนะคะ" แต่สิ่งที่บ่าวรับใช้พูดฟังดูน่าสงสัย มาครบสองรอบแล้วจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ...

         "สองรอบ... แล้วยังไงหรือจ๊ะ"

         "เอ้า แม่หญิงก็ถามซื่อๆ แม่ก็รู้ไม่ใช่หรือเจ้าคะ ครบสองรอบก็หมายความว่าใกล้จะแต่งแล้วอย่างไรล่ะเจ้าคะ พอรอบหน้าหรือก็คือรอบที่สามที่มายังเรือนของแม่หญิง พ่อของท่านจันทร์ก็จะนำทรัพย์สินอันมีค่ามาให้เป็นของกำนัล วงศาคณาญาติก็จะมาพร้อมหน้าในเรือนเพื่อเป็นสักขีพยานนับเงินทองที่ยกมา หลังจากนั้นก็เหลือเพียงพิธีสงฆ์อีกนิดหน่อยก็ถือว่าแต่งเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ"

         เทียนหอมใจหาย รู้สึกเหมือนทำหัวใจหล่นลงเทียบตาตุ่ม หากทว่ายังมีเรื่องใหญ่โตซึ่งเกี่ยวข้องกับเธอโดยตรง แต่เธอเองยังไม่มีโอกาสได้ทราบว่ายังเหลือเรื่องราวอันน่าใจหายรอคอยเธออยู่อีกเรื่อง ใหญ่โตชนิดที่ว่าเธอก็มิอาจคาดเดาได้เลย...

         ฟ้าเปลี่ยนสีไปพร้อมๆ กับพระอาทิตย์ตกดิน ในเรือนของท่านพ่อและท่านแม่ของเทียนหอม ทั้งคู่กำลังปรึกษากันอย่างคร่ำเคร่ง แม้ว่าการตัดสินใจจะเป็นไปตามฝ่ายชาย แต่เขาก็เห็นควรว่าต้องพูดคุยกับเมียของตนให้เรียบร้อยด้วย

         "ท่านพี่ว่าลูกของเราจะอยู่ในรั้ววังได้หรือเจ้าคะ" สีหน้าของผู้เป็นแม่แสดงออกชัดถึงความวิตกกังวล

         "อยู่ไม่ได้ก็ต้องอยู่ให้ได้แล้วล่ะ ถ้ามันไปต้องตาเจ้านายเขา เจ้าคิดว่าพ่อแม่อย่างเราจะทำอะไรได้รึ" จะบอกว่าปรึกษาก็ไม่ถูกนัก เพราะทั้งคู่ต่างรู้ดีแก่ใจว่าแผ่นดินนี้ไม่ใช่ของพวกเขา รวมถึงชีวิตก็ไม่ใช่ พระเจ้าแผ่นดินเป็นผู้ถือครองทั้งหมด แล้วจะให้ปฏิเสธอย่างไรได้หากเจ้านายในวังต้องการตัวลูกสาวของเขา ใครก็ไม่อาจทัดทานเรื่องนี้ได้เลย

         "ท่านพี่จะบอกหญิงเทียนเมื่อไหร่หรือเจ้าคะ?" มีเพียงเสียงถอนหายใจดังขึ้นหลังจากคำถามนั้น ผู้เป็นพ่อแม้นจะรักใคร่ลูกสาวมาก ตามใจลูกสาวมากมาโดยตลอด เปลี่ยนจากโทษผิดให้เป็นถูกอยู่บ่อยครั้งเพราะรักดั่งดวงใจ แต่ก็มิอาจแย้งหรือฝืนคำสั่งฝ่ายในได้เลย

         "เจ้าคิดว่าหากบอกออกไป หญิงเทียนจะหนีไปหรือไม่..."

         "เป็นไปได้"

         ทั้งคู่นิ่งเงียบกันไปอีกครั้ง ชายวัยชราที่ไว้หนวดเคราจัดได้รูปสวยหลับตาลงช้าๆ อย่างใช้ความคิด ขณะที่หญิงวัยชราที่เป็นคู่ครองเรือนได้แต่นิ่งมองชายคนรัก เธอย่อมไม่อยากถูกพรากลูกสาวไปและเธอก็รู้ดีว่าหญิงเทียนไม่อาจอยู่ที่นั่นได้เพราะความบริสุทธิ์ใสซื่อของสาวน้อยที่พวกเธอเลี้ยงดูมาอย่างยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอบ แล้วจะอยู่ในวังที่เต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นได้อย่างไร

         "ข้าจะบอกเรื่องนี้แก่เทียนเองตอนเย็นวันพรุ่ง" เขาตัดสินใจแน่วแน่เพราะระยะเวลาที่กระชั้นเข้ามาจนไม่อาจยืดเยื้อรอคอยที่จะบอกกล่าวได้อีกต่อไป

         เทียนเล่มน้อยของพ่อ... เจ้าอย่าได้โกรธพ่อเลยหนา 

         ชคชะตาของเจ้าไม่ใช่พ่ออย่างข้าเป็นผู้กำหนดตั้งแต่วันที่โฉมของเจ้าไปเข้าตาใครคนหนึ่งคนนั้น

         เมื่อคืนนี้เทียนหอมนอนหลับไม่ค่อยดีนัก แต่เธอก็ตื่นแต่เช้า หลังจากใส่บาตรกับเจ้าคุณแม่ที่ท่าน้ำเสร็จสิ้น เธอก็แอบหนีแม่นมที่พักนี้ตามติดเธออย่างไม่ลดละ โดยหลอกให้แม่นมไปเอาสำรับของว่าง ก่อนที่ตัวเธอเองจะแอบหนีไปเดินเล่นที่ริมแม่น้ำอันเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของเธอซึ่งไม่ได้ห่างไกลจากเรือนของเธอนัก

         หวังว่าจะได้พบเขาก่อนถึงวันแต่งของท่านพี่หญิง ซึ่งรอเพียงไม่นานเขาก็ปรากฏตัวขึ้นจริงๆ อย่างใจของเธอ

         "มารอข้าใช่หรือไม่?" ชายหนุ่มรูปร่างกำยำแข็งแรงในชุดเสื้อคอกลมผ่าหน้าแขนยาวทำให้กาลเวลาของเธอหยุดนิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง ครั้งนี้ทั้งเขาและเธอต่างไม่กล้าเข้าใกล้ตัวกันมากนัก แม้ว่าหัวใจนั้นจะสั่งให้ประชิดตัวอีกฝ่ายเพียงใด แต่ก็มิอาจทำได้ พวกเขารู้ดีว่าเวลาของทั้งคู่ใกล้หมดลงแล้ว

        เขามองไปยังสร้อยพระจันทร์เสี้ยวที่ได้ให้เธอไว้ต่างหน้าซึ่งยังสวมอยู่รอบคอของเธอ หญิงสาวสวมไว้เพื่อบ่งบอกว่าหัวใจของเธอยังคงเป็นของเขาเช่นเดิม แม้ว่าเขาอาจจะต้องเคียงคู่คนอื่น หรือโชคชะตาจะนำพาเธอไปคู่กับใครหน้าไหนก็ตาม 

         เทียนหอมระแคะระคายเพราะสิ่งที่หญิงแก้วเอ่ยถึงเมื่อวาน แต่ก็มิอาจคาดเดาได้ว่าจะถูกจับคู่กับชายคนใด

         "ถ้าท่านต้องแต่งกับพี่หญิงจริงๆ ข้าคงมิอาจเฝ้าฝันถึงท่านได้อีก"

         "ขอให้เชื่อใจข้าเถิดเทียน หากข้ามิอาจทัดทานผู้ใหญ่ได้ ก็อยู่ที่เจ้าแล้วว่าจะเลือกข้าหรือไม่..." เพราะเขาพร้อมที่จะนำพาเธอไปที่ใดก็ตามที่ซึ่งพวกเขาจะอยู่ร่วมกันได้อย่างเปิดเผย เขาพร้อมจะหนี!

         แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเธอจะต้องได้รับคำสั่งให้ถวายตัวในเร็ววันนี้ แต่เขาก็พร้อมจะเลือกเธอเสมอ

         สีหน้าของแน่งน้อยอรชรไม่สู้ดีนักจนทำให้ชายหนุ่มผินหน้าของหล่อนขึ้นด้วยปลายนิ้วมือแข็งแรงของเขา

         "จะทำสีหน้าเศร้าไปไย ยามนี้เราได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกัน ขอเจ้าอย่าได้ทำสีหน้าเช่นนี้เลย ข้าทรมานใจยิ่งนัก" เขาบอกพร้อมกับตัดสินใจพาเธอไปสิ่งที่น่าตื่นตาตื่นใจ ที่ที่หญิงสาวจะต้องไม่เคยไปมาก่อนเป็นแน่แท้ สถานที่ฝึกดาบของพระอาจารย์ของเขา

         "จะพาข้าไปไหนรึเจ้าคะ"

         "เดี๋ยวเจ้าก็รู้ ตามมาเถิดแม่หญิงของข้า"


    __________________________

    จะบอกว่าเขียนยากมากแม่ ไหนจะการศึกสงครามที่เนื้อเรื่องใกล้จะเดินไปถึงอีก T T

    ฝากเพจของข้าด้วยเถิดหนาพี่น้องทุกท่าน https://www.facebook.com/sunflower0102

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×