คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Because our love is just a Dream :: Prince or Demon
1
Prince or Demon
เมื่อเจ้าชายกลายเป็นจอมมาร...
หลังจากที่เมื่อเช้าฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนกอดกับเซฮุนตัวกลมดิ้ก -..- พอเซฮุนตื่นขึ้นมาเห็นฉันนอนจ้องหน้า เขาก็โวยวายเป็นภาษาเกาหลีที่ฉันฟังไม่รู้เรื่อง =____= ก่อนที่จะลากฉันออกมากลางห้องโถมในหอพักของเอ็กโซ
(- (- (- (- (- (- -) -) -) -) -)+++ (._____.);;
สามีค่ะ ภรรยาทำอะไรผิดทำไมถึงจ้องกันขนาดน่านนนนนน ภรรยาไม่ได้มีกิ๊กหรือนอกใจเลยนะค่ะ ฮือๆๆ สาบานได้ =^=!!
“” [เธอชื่ออะไร] ไคอปป้าหันหน้าถามอะไรฉันก็ไม่รู้
(‘ ‘ )( ‘ ‘)(‘ ‘ )( ‘ ‘)? ส่ายหน้าไปมา ตีหน้าซื่อพร้อม =.,=
“” [เธอเป็นใคร] ตามด้วยซูโฮอปป้า
(‘ ‘ )( ‘ ‘)(‘ ‘ )( ‘ ‘)? ส่ายหน้าไปมา
“” [มาอยู่ไหนหาพักเราได้ไง] และจงแดอปป้า
(‘ ‘ )( ‘ ‘)(‘ ‘ )( ‘ ‘)? ส่ายหน้าไปมา
“” [หรือว่าเธอจะเป็นซาแซงแฟน !! เอาไงดีๆๆๆ] แล้วชานยอลอปป้าก็ทำหน้าตกใจ วิ่งไปรอบๆ ห้อง ส่ายหน้าไปมา แล้วพูดคำเดียว ‘ออคโตเคๆๆๆๆๆๆๆ’
ชานยอลอปป้าอยากกินเค้กเหรอค่ะ -____-?
เอาง่ายๆ กูฟังภาษาเกาหลีไม่ออกค่ะ พูดไม่เป็นด้วยค่ะ (- -);
(-_______________________-);; ทุกคนทำหน้าเอือมชานยอลอปป้า ก่อนที่มินซอกอปป้าจะเดินไปคุยอะไรกับคริสอปป้า
“Can you speak English ?” [เธอพูดภาษาอังกฤษได้มั้ย?] พี่คริส หันหน้าถามฉัน
แหม พูดภาษาอังกฤษได้ทำไม่พูดตั้งแต่ทีแรกล่ะค่ะ ? ปล่อยให้สวยงงตั้งนาน =_____=
“Yes, I can speak English little bit.” [ได้ ฉันพูดได้นิดหน่อยค่ะ] หันไปตอบพี่คริส
“Hmm, What’s your name?” [อืม แล้วเธอชื่ออะไร]
เออ ฉันชื่ออะไรว่ะ -O-??
“I don’t know” [ฉันไม่รู้ค่ะ]
พี่คริสทำหน้าเหมือนฉันไปทำน้องเอช ตุ๊กตาอัลปาเค้าท้องอ่ะ -O- ก็คนมันจำไม่ได้นี่หว่า ทำไงได้ -___-*** ทำไงดีอ่ะ ถ้าคุยกับสามีไม่รู้เรื่องแล้วฉันจะมีความสุขได้งายยยยย ม่ายยยยยยยยยยยยยย ทึ่งหัวตัวเองไปมา
‘ลิเอล ช่วยด้วย~’
เอ็กโซหันไปคุยะไรกันไม่รู้ที่ฉันฟังไม่เข้าใจ
ตามด้วยเสียงนุ่มและอ้อมกอดของใครของใครก็ไม่รู้ แต่มันทำให้รู้สึกดีมาก ก่อนที่หัวฉันจะหมุนติ้วๆๆๆๆ แล้วก็ดับไปทันที
....
ที่นี่ที่ไหนอ่ะ ทำไมมีแต่สีขาวเต็มไปหมด ตัวเหมือนลอยได้เลยอ่ะ รู้สึกตัวเบาๆ หวิวๆ ยังไงชอบกล แล้วไอ้ควันสีขาวๆ ที่ลอยฟุ้งนี่จะทำให้ฉันเป็นมะเร็งปอดตายมั้ยเนี่ย =_____=;;
‘เจ้ามนุษย์’
หือ เสียงนี้มันคุ้นๆ ว่ามั้ย =___=
‘นี่เราเอง ลิเอลไง’
อ้อ นางฟ้าจิ๋วนี่เอง
‘บอกกี่ครั้งแล้วเราไม่ได้ชื่อจิ๋ว เจ้านี่’
ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ (O__O)?
‘ก็ใช่น่ะสิ เจ้านี่ถามอะไรแปลกๆ’
ไฝว้ป่ะ
‘ไฝว้คืออะไร’
ช่างเถอะ ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน
‘ที่เหรอ เกาะโฮลิวเฟียน่ะ’
แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง - -
‘ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ แต่ตอนนี้เจ้ามีปัญหาอะไรรึเปล่า?’
รู้ได้ไงอ่ะว่าฉันมีปัญหา
‘ก็เธอคิดถึงเราไง ปัญหาเจ้าคืออะไรรีบบอกมาเถิด เรามีเวลาไม่มากนะ’
ค่ะ - -! คือฉันคุยกับสามีไม่รู้เรื่องอ่ะ -3-
‘หือ ? สามี ?’
ฉันหมายถึงเอ็กโซน่ะ
‘เอิ่ม - - ได้เลย’
ว่าแล้วนางฟ้าลิเอลก็พึมพำอะไรซักอย่างก่อนที่หัวฉันจะหมุนติ้วๆๆๆๆๆ แล้วดับไป!
“อื้อ ~” ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับให้สายตาโฟกัสกับแสง
“เฮ้ ทุกคนเธอตื่นแล้ว” เสียงทุ่มใสๆ ของใครซักคนดังขึ้น และตามด้วยเสียงโหวกแหวกโวยวายเหมือนเด็กๆ ดังขึ้น ทุกคนเดินมาดูอาการฉันด้วยความ เอ่อ เป็นห่วง ใช่มั้ย - -;; ดูพวกนี้ทำหน้าดิ นี่ ฉันไม่ได้ไปข่มขืนตุ๊กตาพวกนายนะ ฮือออออออออออออ (T__T )( T__T)(T__T )( T__T) แต่เอาเถอะ แกล้งไม่รู้คือทางออกที่ดีที่สุด
(‘ ‘ )( ‘ ‘)(‘ ‘ )( ‘ ‘) ปริ่บๆ แบ๊วเข้าไว้ๆๆ
(- (- (- (- (- (- -) -) -) -) -) -) ชิ้ง!
(‘ ‘)?
“นี่จะเล่นจ้องตากันอีกนานมั้ย” เสียงใครซักคนดังขึ้น
ใช่ๆ จ้องกันนานๆ ท้องได้นะที่รัก ตอนนี้เค้ายังไม่พร้อมเลยนะตัวเอง รออีกซักปีสองปีค่อยว่ากันนะ ฮิๆ
จากนั้นพวกเขาทั้งสิบเอ็ดก็เลิกจ้องฉัน แล้วยิงคำถามใส่แทน
“เธอเป็นใคร”
“มาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไร”
“หรือเธอมาพรากเวอร์จิ้นของมักเน่ปีศาจของพวกเรา โอ ไม่นะๆๆๆ /(>< )\/( ><)\” แล้วแบคฮยอนอปป้ากับชานยอลอปป้าก็แสร้งทำหน้าตาเหมือนหัวใจจะวาย ทำไมมันน่าถีบงี้ว่ะ - -
“มะ ไม่ใช่นะ =[]=**”
“อ้าว เธอก็พูดภาษาเกาหลีได้นี่”
“หือ ?” ฉันหันไปมองหน้าลู่หานอปป้าแบบงงๆ อะไรนะ ฉันเนี่ยนะฟัง พูดภาษาเกาหลีได้ บ้าไปแล้ว
“ไม่ต้องมาทำหน้าโง่เลยนะ ยัยลูกแมว” ยัยลูกแมว ? กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด เซฮุนอปป้าเรียกฉันว่ายัยลูกแมว ปริ่มๆๆ แดดิ้นๆๆ #มันใช่เวลามั้ยย่ะ - -
“ฉันพูดไม่เป็นจริงๆ นะ T^T”
“ถ้าพูดไม่เป็น แล้วเธอจะตอบพวกเราได้ไง” โหยยย รังสีอำมหิตแผ่กระจายรอบทิศ จุนมยองอปป้าค่ะ ฉันพูดไม่เป็นจริงๆ นะค่ะ ฮรืออออออออออออ เหวี่ยงหัวไปมา
อ เอ๊ะ หรือว่า
“ลิเอล!!!”
(-___________________________-)??
เอ็กโซคงไม่เข้าใจฉันสินะ (._____.)
ต้องเป็นลิเอลแน่ๆ ที่ทำให้ฉันฟัง พูดกับพวกเขารู้เรื่องอ่ะ
“ทะ ทีแรกฉันก็ฟังที่พวกพี่พูดไม่รู้เรื่องหรอก ตะ แต่นางฟ้าทำให้ฉัน พะ พูดได้ T____T” ฉันพูดตะกุกตะกัก แงๆ พวกเขาจะเชื่อฉันมั้ยอ่ะ แต่ถ้าเชื่อนี่คงปัญญาอ่อนมากนะ -*-
(-___________________-)!!
“นี่เธอคิดว่าเราโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ ห๊ะ!” ว่าแล้วว่าต้องไม่เชื่อ แต่ไม่ต้องตะคอกก็ได้ค่ะอปป้า กลัว แง
“ฉันพูดจริงๆ นะค่ะ” ใสซื่อๆๆ
“เราจะเชื่อเธอได้ยังไง”
ส่ายหน้าไปมา
“แต่ฉันพูดจริงนะ ฮืออออ” ว่าแล้วก็บีบน้ำตา -..-
“แต่ฉันเชื่อเธอนะ” โอ้ว พระเจ้าทรงรักยังลูก พระเจ้าทรงทำให้พี่คริสเชื่อ พระเจ้า พี่คริสเชื่อ =[]= ณ จุดๆ นี้นะค่ะ ดิขอกราบขอบพระคุณพี่คริสเป็นอย่างสูงเลยนะค่ะ ที่เชื่อฉัน และ เฮ้ยๆ นี่มันไม่ใช่เดี่ยวไมโคโฟนนะ -O-
“อะ อปป้าเชื่อฉันเหรอค่ะ” ซึ้งมากค่ะ ณ จุดๆ นี้ แล้วด้วยความที่ฉันซึ่งใจเป็นอย่างยิ่งเลยวิ่งไปกระโดดกอดคอพี่คริสแน่น ยิ่งกว่าโคอาล่า -..-
“ฮะ เฮ้ย นี่เธอเลิกกอดคริสฮยองของฉันนะ >[]<” ชานยอนอป้าแบคยอนอปป้าวิ่งมาลากฉันออกจากพี่คริส แล้วก็ลากไปมา แวกกกกกกกกก อปป้าที่รักทั้งสอง ให้ฉันมีความสุขกับการดอมดมพี่คริสหน่อยไม่ได้เรอะ -.,- แล้วเทาอปป้ามินซอกอปป้าก็จับฉันโยน แวกกกกกกกกกกกกกกก อกอิแป้นจะแตก โยนทำมายยยยย ตกลงไปคอตักตายทำไมค่ะอปป้าาาาาาาาาาาาาาาาา
“นี่ เลิกเล่นได้แล้ว เรามาจริงจังซักทีเถอะ” ซูโฮอปป้าเริ่มเป็นการเป็นงาน แต่ลิงทั้งเก้าตัวก็ยังคงพลัดเปลี่ยนกันมาแกล้งฉัน เดี๋ยวนะ เมื่อกี่ฉันทำหน้าเหมือนจะฆ่าฉันอยู่เลย ทำไมอยู่ดีๆ ถึงมาแกล้งฉันล่ะ โอยยย สวยไม่เข้าใจ
“ยัยนี่ท่าทางโง่จะตาย ผมว่าเธอไม่ใช่ซาแซงแฟนหรอกซูโฮฮยอง” แบคฮยอนอปป้าปกป้องฉัน กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ใช่ๆ ดูโง่จตายๆๆๆๆ” ทุกคนพยักหน้ารับ โอ้วววว ปริ่มมมม
“ให้เธออยู่กับเรานะ ดูเหมือนเธอจะความจำเสื่อม” ชานยอลอปป้าพูด
สวยคงทำได้แค่พยักหน้างึกๆ เพราะถ้าฉันส่ายหัว แน่นอนฉันไม่มีทางได้กลับไทยแน่ๆ ได้หลงตายอยู่ที่เกาหลีแน่ๆ อ่ะ
“นะๆ ฮยองให้เธออยู่กับเรานะ” เทาอปป้าช่วยอ้อนอีกแรง >___<
“เฮ้อออ ก็ได้ แต่จะให้เธอนอนกับใครล่ะ ไหนจะแฟนคลับพวกเราอีก” ซูโฮอปป้าฉลาดไปนะบางที และก็รอบคอบด้วย สามีในอนาคตตต ><
“จับฉลากกันมั้ย? ถ้าใครจับได้ตัวที่มีสีชมพูคนนั้นต้องดูแล้วยัยแมวหลงทางนี่” เลย์อปป้าเสนอความคิด
“แล้วเรื่องแฟนคลับล่ะ” จงแดอปป้าถามขึ้น
“เดี๋ยวให้ไอ้คนที่ดูแลคิด” เลย์ค่ะ - -
“ได้แล้วๆ ทุกคนมาจับกัน ><” ดีโออปป้าไปทำตอนไหนว่ะ แต่ช่างเถอะ ลุ้นๆ ><
แล้วดีโออปป้าก็วางกล่องที่ใส่ฉลากไว้ ทุกคนค่อยๆ ล้วงลงไป
ตึก ตัก ตึก ตัก
ลุ้นระทึกมากอ่ะ
แล้วทุกคนก็ค่อยๆ เปิด
ตึกตัก
ตึกตัก
.
.
.
.
.
.
“ผมได้สีชมพู” เสียงทุ้ม แหบๆ ดังขึ้น
ฉันควรดีใจใช่มั้ย คนที่ได้ดูแลฉัน คือ .....
คนที่ถีบฉันตกเตียงเมื่อเช้านี้!!!
แล้วยังหิ้วฉันออกมาอย่างกับฉันเป็นถุง!!!
ทำไมต้องเป็นนายด้วย!!!
‘โอ เซฮูน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’
ถึงแม้ฉันจะชอบนายมากๆ ก็เถอะ แต่เมื่อเช้านายหยาบคายเกินไป!!!
“เฮ้อ ทำไมฉันต้องซวยมาดูแลเธอด้วยนะยัยลูกแมวหลงทาง”
ฉันไม่ใช่ลูกแมวหลงทางซะหน่อย -*-
“เรามาตกลงการอยู่ที่นี่กัน”
พยักหน้า
“ที่นี่มีห้องน้ำแค่สามห้อง แล้วเธอเป็นผู้หญิงดังนั้นเธอจะอาบน้ำได้เฉพาะตอนที่เราอาบเสร็จแล้วเท่านั้น”
(‘ ‘)?
“เธอนี่มันโง่เหมือนที่ฮยองว่าจริงๆ”
นายว่าฉันโง่เรอะ
“ก็เพราะพวกเราเป็นผู้ชาย เธอจะอาบน้ำได้อย่างสบายใจเหรอที่มีผู้ชายยืนต่อคิวรอน่ะ”
เออ มันก็จริง พยักยักหน้าตาม
“ส่วนเรื่องเสื้อผ้า เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพาเธออกไปซื้อ”
อือ พยักยักหน้ารับ
“แล้วก็ของในห้องฉันเธอห้ามแตะเด็ดขาด!!!”
กรี๊ด! ทำไมต้องตะคอกย่ะ!
“เข้าใจนะ”
หรี่ตามองฉัน เฮ้! นี่แน่ฉันไม่ใช่อมีบานะไม่ต้องรังเกียจขนาดนั้นก็ได้นะ -O-**
“เธออาบน้ำแล้วใช่มั้ย”
พยักหน้า
“งั้นไปนอนได้แล้ว”
ว่าแล้วฉันก็เดินไปที่เตียง อ่า ใช่ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เพราะเหล่าเอ็กโซเอาแต่พาฉันลากไปนั่นไปนี่ แต่ลากไปแล้วไม่ซื้ออะไรให้เลย บอกว่ามันเปลืองเงินและก็มันเป็นหน้าที่ของผู้ดูแล พวกเขานี่ต่างจากที่ฉันคิดมากเลยนะ งกจริงๆ เลย - -
“ใครบอกให้เธอนอนบนเตียง”
เด้งขึ้นจากเตียงโดยอัตโนมัติ อะไรนะไม่ให้ฉันนอนเตียงแล้ว????
“แล้วจะให้ฉันนอนไหน? อย่าบอกนะว่า...” อ้าปากพะงาบๆ
“ใช่แล้ว เธอต้องนอนพื้น” ยิ้มหวานก่อนที่จะถีบฉันลงจากเตียง ตามด้วยหมอนและผ้าห่มที่โยนลงมาใส่หัวฉัน
ฮึ่ม!
โอ เซฮุน
นายมันจอมมารชัดๆ นี่ฉันชอบนายไปได้ยัง!!!!!!!!!!!!!!
กัดผ้าห่ม แง่มๆๆๆๆ แล้วก็หลับไป
คร่อก!
Talk Writer ::
ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ ผิดพลาดยังไงขอภัยด้วยค่ะ ^^
สกรีมทวิตกันด้วยน้าาาา ถ้าพูดถึงฟิคเรื่องนี้ #ฟิคมโน
ความคิดเห็น