คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ตอนที่1 การกลับมาของเทพร่างมนุษย์
เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือกจากแดนสวรรค์ เจ้าจงทำหน้าของเจ้าให้ดีที่สุดเพื่อยับยั้ง การบุกพื้นโลกของพวกจอมมาร เจ้าจงไปหยุดทัพแล้วช่วยพวกมนุษย์ด้วยเถิด
"ได้เลยครับ ผมจะลงไปห้ามทัพฝ่ายมารให้จงได้" นี่เป็นเสียงครั้งสุดท้ายของ วาทิน ทหารเทพจากสวรรค์ที่ได้รับคำบัญชาให้เกิดมาบนโลกมนุษย์
ณ พื้นโลก ปี ค.ศ. 2020
"วาทิน" เสียงดังจากผู้หญิงคนหนึ่งมาปลุกถึงเตียง
"ไม่เอาจะนอนต่อ อย่ามากวนเวลานอนได้ไหม" ว่าทินพูดออกไปทั้งๆที่มือยังกอดหมอนข้างอยู่บนเตียงโดยไม่สนใจคนที่มาเรียกเลยว่าเป็นใคร
ซ่า !!!!!!~ เสียงน้ำจากขวดน้ำที่วางอยู่ริมห้องที่วางเอาไว้ดับกระหายเวลาหิว
"โอ๊ย!! เย็นชะมัด "เสียงอุทานจาก วาทิน แสดงให้เห็นว่าเย็นจับใจของน้ำขวดนั้นเป็นอย่างดี
"ไง อรุณสวัสดิ์ เพื่อนรัก ^_^" นี่คือเพื่อนของนายวาทิน ชื่อ นิภาวัน (นางเอกนะจ๊ะ: ผู้แต่ง)
"โหย มาได้ยังไง เนี่ย นิ" เสียงดีใจเมื่อได้เห็นคนที่อยู่ตรงหน้า
"มาทางประตูสิยะ แกคิดว่าชั้นล่องหนมาหรือไง" นิพูดออกมาแบบประชดประชัน
"อ่าวหรอ นึกว่าออกมาจากใจ วา หุหุ ^_^" ตอบนิไปทำหน้าทะเล้นไปจนเจ้าตัวที่โดนล้อชักไม่พอใจ
"เน่าและแก พอเลยรีบลุกไปอาบน้ำวันนี้แกนัดชั้นจะไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ" นิภาเริ่มไม่พอใจ วาทินได้เห็นสีหน้าดังนั้น เลยรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะไปเลยบอกกับนิภาว่า
"นี้ นิ ขออะไรซักอย่างสิ" มองนิภาแล้วทำหน้าจริงจัง
"อะอะ อะไร" นิภาถามกลับไปหาเจ้าตัวที่ทำท่าขึงขัง ซึ่งตอนนี้นิภาหน้าแดงมากๆ
"เอ่อ คือ .........นิหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่ในตู้ข้างๆนิให้ทีสิ" นิภาจากหน้าแดงเมื่อกี้ได้เปลี่ยนไปเป็นหน้าที่จะฆ่าใครซักคนโดยไม่ใช่เรื่องยาก
"ผืนนี้ใช่ไหมเอาไป" พรึบ! นิภาโยนผ้าเช็ดตัวไปให้วาทินอย่างไม่เต็มใจ
"ขอบใจจ๊ะ" วาทินกล่าวอย่างหน้าทะเล้นก่อนจะลงไปเข้าห้องน้ำ
~ 5 นาที ผ่านไป ~
วาทินก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมแต่งตัวมาอย่างเรียบร้อย ใส่เสื้อสีดำ กางเกงยีน หวีผมเรียบแปล้ แล้วเดินมาที่
ห้องซึ่งคนที่รอกำลังหงุดหงิดเต็มทน ทันใดที่นิหันมา ก็พูดว่า
"ไอบ้าปล่อยให้รออยู่ได้ตั้งนาน" หลังจากที่พูดจบ นิภาก็ซัด วาทินไปหนึ่งหมัด
ป๊าบ!!!!!!!!!!!!!!! ตุบ โดยที่วาทินไม่ได้ตั้งตัวจึงทำให้ล้มลงพื้นอย่างหมดท่า
"โอ๊ย!!!!" วาทินร้องออกมาแบบสุดจะทนกับพลังหมัดของ นิภา
"ชกเค้าทำไม T_T" วาทิน เสียงอ่อยพร้อมลูบแก้มของตัวเอง
"ใครกันย่ะที่นัด นิให้มา แล้วใครกันย่ะที่ปล่อยให้รอทั่งที่เป็นคนชวน มันน่าสมควรมะ" นิภาพูดอย่างมีเหตุผลจนวาทินนิ่งเงียบแล้วกล่าวเสียงอ่อยว่า
"วาขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะให้นิรอนะ วารู้ว่าวันนี้จะไปแต่ร่างกายมันอยากนอนต่อนี้นา" พูดไปแล้วมองเบนไปทางอื่นไม่กล้าสบตานิภา
"อยากนอนนักใช่มะ งั้นจะเอาอีกซักป๊าบมะ คราวนี้รับรองได้นอนสมใจ" นิภาพูดไปแล้วเคืองไป แล้วก็คิดว่าจะมาปลุกมันทำไมเนี่ยเสียเวลา เปล่าๆ
"ง่า ขอโทษคราวหน้าจะไม่ ทำให้รออีกแล้ว วาสัญญา" วาทินทำหน้าอ้อนนิภาจนนิภาใจอ่อนเชื่อวาทินเหมือนทุกที
"ก็ได้ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายนะถ้ามีคราวหน้า ชั้นจะไม่คุยด้วยแล้ว" นิภาตอบออกมาด้วยเสียงแข็งดูเหมือนว่าถ้ามีครั้งหน้าจบแน่ชีวิต วาทิน
"นี่วา วันนี้วาจะพานิไปไหนเหรอ" นิภาถามวาเพราะคนที่ชวนคือวาทินซึ่งไม่เคยบอกซักครั้งที่จะไปเที่ยวไหน
"ไปที่ๆสงบกันไหม วามีที่ดีๆ" หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ได้ไปที่แห่งนั้น
------------หลังจากสองคนนั้นได้ไปยังที่แห่งนั้นจะเป็นที่เงียบสงบดั่งคำที่วาทินพูดหรือไม่โปรดติดตาม------------
ความคิดเห็น