คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ||.:: วันหนึ่งฟ้าใสในความทรงจำ...#1::.||
:: คำว่ารัก...สำหรับคน 2 คน ::
ในห้องพยาบาลที่สว่างด้วยแสงไฟนีออนบนเตียงขาวโพล่นที่มีชายร่างสูงโปร่งที่อีกไม่นานก็คงหายไปจากโลกนี้ ผมยาวสีทองที่เคยพลิวไสวบัดนี้กลับแผ่คลุมบนหมอนใบสีขาวสะอาดดวงตาสีฟ้าอันส่องประกายกลับปิดสนิทราวกับเจ้าหญิงนิทรา มีเพียงเครื่องช่วยหายใจที่ยืดลมหายใจอันแผ่วเบาไว้เท่านั้น..... ข้างๆเตียงมีคนสองคนค่อยเฝ้าอยู่
....คนหนึ่งนั่งน้ำตาไหลอาบแก้มพยายามไม่ให้เสียงร้องไห้หลุดลอดออกมา...
....อีกคนนั่งเงียบไม่ไหวติงมีแต่ความเงียบงัน....
"อะ...อา" เสียงสั่นเครือแหบแห้ง ของคนบนเตียงดังขึ้นเสียงนั้นช่างแผ่วเบาเหลือเกิน คนสองคนที่นั่งอยู่ข้างเตียงลุกพรวดขึ้นมา "ยุกิ!ยูกิ!" คนที่อยู่ บนเตียงค่อยๆลืมตาเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าและขยับปากเหมือนจะพูดอะไรบ้างอย่าง"ขะ..ขอบคุณ" ทั้งสองคนที่ได้ ยินสิ่งที่ยูกิพูดต่างก็ทำหน้าเจ็บปวด ยูกิยิ้มน้ำตาไหล "อย่าร้องไห้สิมายะ..อย่าร้อง" เขาบอกคนที่ก่อนหน้านี้ พยายาม สะกดกลั้นน้ำตาไว้และเริ่มร้องไห้หนักขึ้น ถัดจากมายะที่กำลังร้อง ไห้เขาก็มองอีกคนหนึ่ง แต่เขาไม่ได้พูดอะไร กับคนๆนี้
.....ไม่ใช้ไม่อยากพูดแต่ พูดไม่ได้ต่างหาก......เพราะเรื่องมากมายที่เกิดขึ้นมันทำให้ลำคอตีบตัน.....
.......จึงทำได้แค่เพียงยิ้มให้อย่างเจ็บ ปวดทรมาน.......
คนที่อยู่บนเตียงในตอนนี้เขารู้ตัวว่าคงอยู่ได้อีกไม่นานลมหายใจของเขาเริ่มแผ่วลงอย่างช้าๆ " ฉะ..ฉัน "เขาก็พยายามพูดกับคนๆนี้แม้มันจะลำบากชะหน่อยก็เถอะ ร่างของเขาเริ่มพลิกไปพลิกมาอย่างเจ็บปวดเตียงสีขาวที่เคยอยู่นิ่งสงบกลับโยกไปมา "อะ...อา...หะ" คนสองคนที่อยู่ข้างเตียงใบหน้าแสดงอาการตื่นตะลึงและส่งเสียงร้องอย่างไม่ขาดฝันออกมาพร้อมกัน"ยูกิ!" ในตอนนั้นหนึ่งในสองคนกดปุ่มฉุกเฉินเรียกพยาบาล จากห้องที่ในตอนแรกมีแต่ความเงียบงันก็มีเสียงเกิดขึ้น
.....เสียงเตียงดังเอี๊ยดอ๊าดเพราะการกระเสือกกระสนดิ้นอย่างทรมานของคนบนเตียงเพื่อหาอากาศหายใจ.....
......เสียงร้องอย่างทรมานกับเสียงร่ำไห้ดังสลับกันไปมา.....
"ฉะ...ฉันขอโทษ..ขอโทษจริงๆ" ทั้งสองคนมองไปทางยูกิ "ฉันขอโทษจริงๆ...เซจิฉันขอโทษ" สิ้นคำพูดคำนั้นร่างของยูกิค่อยๆสงบลงเปลือกตาของเขาค่อยๆปิดลงลมหายใจแผ่วเบาลงอย่างช้าๆและหายไป
เหลือไว้เพียงเสียงแห่งความโศกเสร้าของคนสองคนเท่านั้น
*******************************************************
วันหนึ่งที่ฟ้าใสในความทรงจำ [# 1]
กาลครั้งหนึ่งในวันที่ฟ้าภายในห้องเรียนที่วุ่นวายเพราะว่าอาจารย์ยังไม่เข้าคาบทุกคนกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน
"เห้ยๆไมยะทำการบ้านมายัง"เซจิหนุ่มหน้าตาดีแต่ไม่ยอมทำการบ้านเพราะเอาแต่เที่ยววิ่งเข้ามาด้วยหน้าตาราวกับเพิ่งโดนข่มขื่นมายังไงยังงั้น
"ไม่ได้ทำแต่ลอกเสร็จแล้วทำไมแกทำหน้าตายังกับหนังที่ดูเมื่อคืนเลยวะ"มายะพูดพลางค้นสมุดการบ้านของตัวเองให้กับเซจิ
(ทำไมพวกแกไม่ดูหนังYกันวะดูทำไมหนังXโง่ฉิบ- -*)
"อ้าว!เหมือนตรงไหนเคลียร์ดิ..เคลียร์ดิ"ไม่เคลียร์มีต่อย
"ก็แบบว่า"ไมยะพูดและดัดเสียงแบบดัดจริตเอาโล่
"คิ้วขมวดนิดๆเสียงเวลาพูดออกหอบๆแหบๆหน่อยๆปากแดงๆเจ้อ"
คนที่ฟังอยู่นั้นยิ้มนิดและค่อยเคลื่อนมาตรงใบหู
"ฉันว่าเมื่อวานนายเหมือนกว่านะ...ใครกันน้าที่บอกว่าให้เปิดหนังXไปทำไป"เซจิพูดพลางยิ้มแสยะ"หึหึ"
คนที่ฟังอยู่ถึงกลับสะดุ้งหน้าแดงเเปร๊ด
"ขื่นพูดอีกพ่อต่อยเลือดกลบปากแน่!"เสียงหงุดหงิดไม่พอใจของคนที่หมายจะยั่วโมโหคนอื่นกลับโดนซะเองดังขึ้น
"เอาไอ้สองคนนั้นท่าจะสวีทวิดวิ้วสีม่วงกระจายก็ไปที่อื่นฉันจะสอน"
ครูเข้ามาตอนไหนวะ?
"ทำไมวันนี้โลกเป็นสีม่วงวะ"
"กรี๊ด!!!!!!สวีทกันอีกแล้วนะเธอ"
"รักกันเหลือเกินน่าหมั่นไส้"
"ชิ!.ถ่ายไม่ทันเลย"
เสียงเเซวของเพื่อนๆดังไปทั่วห้อง
"นินักเรียนมีมารยาทกันบ้างมั้ยห้องอื่นเขาเรียนกันอยู่นะหนังสือสมบัติผู้ดีหัดต้มกินกันบ้างซินักเรียน"
นักเรียนทุกคนเงียบกันเลยที่เดียว
"เอาละนักเรียนวันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาแนะนำให้รู้จัก"
หลังจากที่อาจารย์พูดจบเสียงทุกคนก็ดังขึ้น
"ฉันว่าต้องเป็นสาวนมเด้งหน้าสวยผมลอนตัวเล็กน่ารักแน่ๆเลย"
"ต้องเป็นหนุ่มน้อยหน้าสวยผิวขาวเด้งแน่"
"หล่อมาดแมน"
เมื่อเด็กใหม่เข้ามาพวกผู้หญิงกรี๊ดกันถล่มทลายส่วนพวกผู้ชาย
"โดเอย~ผู้ชายนิหวา"
"ผู้ชายอะ"
"ทำมาย~"
ผู้ชายผมยาวสีทองราวกับเส้นไหมตัวสูงโปร่งผิวขาวจมูกโด่งได้รูปไหล่กว้างสมชายนัยน์ตาสีฟ้าเปล่งประกายรมฝีปากบางค่อยขยับเปล่งเสียงออกมา"ผมชื่อ ยูริ เคเรน่า"
"เขาเพิ่งจะมาอยู่ญี่ปุ่นได้ไม่นานครูจึงจะจัดหาคนมาดูแลเขาในช่วงที่อยู่ที่นี้"
เพียงแค่พูดประโยคเดียวแค่นั้นก็เรียกเสียงกรี๊ดที่ทำให้แก้วหูแตกของพวกผู้หญิง ได้แล้ว
แค่นั้นแหละเด็กผู้หญิงอาสากันยกมือกันสลอน"หนูคะ!หนูเองคะ!"พร้อมพูดด้วยเสียงหื่นกระหาย
ครูผู้ชราเพิ่งมองและพิจารณาอย่างหนัก"ถ้าเราให้พวกผู้หญิงดูแลไอ้เด็กนั้นคงไม่เหลือชิ้นดีภายในหนึ่งวิ" "แต่ถ้าเราให้พวกผู้ชายดูแลไอ้เด็กนั้นคงถูกฆ่า"
"เอาละ ครูจะให้ไมยะดูแลละกัน"(เอาครูไมยะมันก็ผู้ชายนะโยนกันดื้อๆเลย)
ไมยะที่นั่งเท้าวคางอยู่ถึงกับเอ๋อกิน"อ้าวไงงั้น"
เซจิที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างด้านหน้าก็หันมามองไมยะพวกผู้หญิงทั้งห้องหันมองกันด้วยสายตาอาฆาตแค้น
"เอาละวันนี้ครูที่สอนคาบหนึ่งคาบสองไม่มาไปกินข้าวกันได้"
นินายที่อ่านนะฝากเม้นด้วยนะขอบคุณมาก (*^-^*)
*******************************************************
ความคิดเห็น