ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อดีตรสกาแฟ...
บทที่ 3 อดีตรสกาแฟ..
\" ยัยซูนาโกะ!!!! มัวไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นหา?? รีบๆมาช่วยกันตรงนี้เร็ววว!!! \" เสียงเรียกจากเพื่อนๆได้ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์...*นี่ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย ... กำลังแอบมองตานั้นอยู่หรอ ??? อิอิ ^///^ *ฉันนึกอายตัวเองในใจ..
\" จ๊าๆๆ จะไปช่วยเดียวนี้แหละ ..แหมๆ ขาดช้านคนเดียว ทำงานไม่สนุกกันอ่ะจิ .. อิอิ \" ฉันแซวเพื่อนๆเล่นอย่างอารมณ์ดี ... ฉันเองก็ไม่เข้าใจนัก ว่าทำไมวันนี้ฉันถึงได้อารมณ์ดีมากมาย..
\" นี่หล่อน .. เงียบไปเลยย่ะ แล้วรีบมาช่วยกันลากถังนี่เข้าห้อง!!! \" เมเมะตวาดฉัน พลางยกมือเท้าสะเอว.. ฉันได้แต่อมยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่พยายามช่วยเพื่อนลากถังน้ำ ที่ใส่น้ำ น้ำแข็งและลูกอมสื่อรักจนเต็มเข้าไปในห้อง..
วันนี้เป็นวันที่ 30 ธันวาคม ทางโรงเรียนเราจึงได้ให้นักเรียนในแต่ละห้อง จัดกิจกรรมส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในห้องของตัวเอง ห้องฉันก็เช่นกัน เราได้แบ่งให้แต่ละกลุ่มได้จัดทำเกมเพื่อให้กลุ่มอื่นๆได้เล่น....ส่วนกลุ่มฉันหน่ะหรอ...มันเป็นเกมล่าสมบัติ!!!!
\" ว๊าย!!! \" ฉันร้องลั่น เมื่อน้ำอันเย็นเจี๊ยบ! กระเซ็นถูกมือ
\" แค่นี้ก็ทำเป็นโวยวายนะ... \" เพื่อนอีกคนในกลุ่มเริ่มแขวะฉัน..ส่งผลให้อีกหลายคนหัวเราะตามกันเป็นขบวน เล่นเอาฉันอายม้วนเลยทีเดียว ^///^ .... ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ฉันเถียงกลับไปแล้ว แต่เพราะมันเป็นวันนี้ไง มันเป็นวันที่ฉันอารมณ์ดีมากๆ ฉันจึงเอาแต่ยิ้มจนแก้มแทบปริ
~ เสียงเพลง ~ เมื่อเข้ามาข้างในห้อง เสียงเพลงมันๆก็ดังไปทั่วแล้ว ... เพื่อนๆหลายคนก็เริ่มเต้นกันอย่างสุดเหวี่ยง..ซึ่งมันก็ทำให้ฉันอยากเต้นไปด้วย ถ้าไม่ติดอยู่ที่ฉันยังต้องช่วยเพื่อนในกลุ่มจัดการกับถังน้ำแข็งนี่อยู่นะ...
\" นี่..ซูนาโกะ แกอยู่เฝ้าถังนี่ไว้ก่อนนะ เดียวช้านมา... ปวดฉี่ว่ะ -*- \" พูดจบเมเมะก็วิ่งแจ้นออกไปจากห้อง...ทิ้งให้ฉันอยู่เฝ้าถังคนเดียว เพราะคนอื่นๆเริ่มไปจัดการเตรียมเรื่องสถานที่ซ่อนสมบัติแล้ว..
ฉันค่อยๆก้มลงมองในถังอย่างช้าๆ ตอนนี้มีลูกอมสื่อรักลอยอยู่เต็มถัง .. ที่ห่อของลูกอมเหล่านี้ จะมีข้อความซึ้งๆมากมายติดอยู่ .. ฉันนั่งลง แล้วเริ่มเอามือกวนน้ำไปมา....ความเย็นแผ่ซ่านไปทั่วมือฉัน...ฉันหลุดเข้าไปอยู่ในภวังค์อีกครั้ง .... แล้วจู่ๆไม่รู้ว่าเพราะอะไรดลใจ ฉันก็เลือกลูกอมมา2เม็ด แล้วก็เก็บมันใส่กระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็รีบเช็ดมือที่ขณะนี้เริ่มซีดเพราะความเย็นของน้ำแล้ว ฉันสะบัดมือไปมาก่อนที่จะลุกขึ้นยืนดังเดิม..
\" มาละ ... นี่แก ช้านว่า เราไปนั่งตรงนั้นดีกว่า การแสดงจะเริ่มขึ้นแล้ว \" เมื่อเมเมะมาถึง เธอก็รีบดึงฉันไปนั่งตรงพื้นที่ว่างๆ....
\" หวัดดีครับ ซูนาโกะ .. \" เสียงของชายคนนึงทักฉันด้วยน้ำเสียงหวานๆ ฉันจึงรีบหันไปดูว่าใครกันนะ ที่มาทักฉันเพราะๆแบบนี้ ^^
\" อะ..อ้าว .. หวาดดีจ๊า นากาโตะ \"
\" ซูนาโกะครับบบ..ผมขอนั่งข้างๆนะครับ ^^ \" นากาโตะ เริ่มทำเสียงออดอ้อน ... *นี่เค้าคิดอะไรอยู่นะ*ฉันชักสงสัย
\" อื่ม ได้สิ \" ฉันตอบนากาโตะอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะขณะนี้สายตาของฉันกำลังจับจ้องไปที่ใครคนนั้น ... เขานั่งอยู่อีกฟาก เยื้องๆกับฉันพอดี
การแสดงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ในขณะที่ฉันแทบจะไม่ได้ดูเลย เพราะนากาโตะ เอาแต่ บอกฉันว่าเพลงเหล่านี้เขามอบให้ฉัน ((เพลงรักทั้งนั้น -*- ))
ในที่สุด ฉันก็ไม่อยากจะเดาอะไรต่อไป ฉันจึงถามออกไปว่า
\" นี่มันอะไรกันอ่ะ..?-*- \"
\" เธอยังไม่รู้อีกหรอ .. \" เพื่อนของนากาโตะ ถามฉัน พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากของเขา..
\" รู้อะไรหล่ะ \" ฉันแกล้งถามออกไป เพราะขืนจะให้คิดไปเองว่าเขามาชอบเราทั้งๆที่เขายังไม่ได้พูดอะไร มันก็กระไรอยู่ -*-
\" ก็ ไอ่นากาโตะ มันชอบเธออ่ะสิ!! \" เพื่อนคนนั้นไขข้อสงสัย พลางยิ้มอย่างมีสุข ....ฉันหันไปมองนากาโตะ ที่ตอนนี้หน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาพยักหน้านิดๆเพื่อยืนยันสิ่งที่ฉันได้ยินเมื่อตะกี้..
จากนั้นฉันก็เงียบไป โดยไม่คิดจะพูดอะไรอีกเลย ... ฉันพยามทำให้ตัวเองสนใจแต่การแสดงเท่านั้น .... *นี่มันอะไรกัน!!! ทำไมนากาโตะ ต้องมาบอกชอบฉันวันนี้ด้วย ... ทำไมต้องเป็นวันนี้ .. วันที่ฉันได้เข้าใจความรู้สึกของตัวเองอย่างดีแล้ว ว่าฉัน ชอบเค้าคนนั้น คนที่เป็นเพื่อนซี้ร่วมก๊วนเดียวกับนากาโตะ....*
การแสดงผ่านพ้นไปด้วยดี...เพื่อนๆในห้อง แสดงกันได้ดีมากจริงๆ เล่นเอาฉันทึ่งในความสามารถของพวกเขาไปนิดๆเลย ... หลังจากการแสดง ก็เป็นการกล่าวคำอวยพรของคุณครูประจำชั้น และคุณครูรับเชิญ ( อ๊ะ! ลืมบอกไป ห้องฉันได้ทำการ์ดเชิญ คุณครูหลายๆท่าน ให้มาร่วมงานวันปีใหม่นี้ด้วย ) .... เมื่อกล่าวจบ คุณครูก็ขอตัวไปเลี้ยงฉลองกัน และปล่อยให้นักเรียนในห้อง เริ่มเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน..
\" 5555555+ \" ฉันหัวเราะจนท้องแข็ง ขณะเริ่มโรยแป้งลงบนหัว เพื่อนๆกลุ่มอื่น ที่มาเล่นเกมของกลุ่มฉัน ( ฉันยืนอยู่บนเก้าอี้ )... และสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดนั้นก็คือ เค้าคนนั้น เค้าคนนั้นมาเล่นเกมของกลุ่มฉันด้วย และขณะนี้ฉันก็กำลังโรยแป้งให้เต็มหัวของเขา...
\" เหอๆๆ .. แหวะ..-*- \" เขารีบเอาแขนเสื้อเช็ดแป้งบางส่วนที่ตอนนี้พยายามจะเข้าไปในปากของเขา ... ฉันซึ่งตอนนี้ยืนมองดูการกระทำของเค้าอยู่ และก็ยังโรยแป้งต่อแบบไม่ยั้ง.. ได้ปล่อยเสียงหัวเราะออกมายกใหญ่ ....
\" 5555555555555555++ \" ขณะที่ฉันกำลังหัวเราะอยู่นั้น .. เขาก็คว้าเอากระป๋องแป้งมาจากมือของฉัน ... เขาใช้ความเร็ว ดึงเสื้อฉัน เพื่อทำให้ฉันโน้มตัวลงมา จากนั้นเขาก็บีบแป้งใส่ฉัน .... เราเล่นกันอย่างนี้อยู่สักพัก(ผลัดกันแย่งกระป๋องแป้ง มาโรยใส่อีกฝ่าย) แล้วก็เลิกเล่นไป...ฉันสนุกมากๆ และมีความสุขสุดๆ ฉันยิ้มไม่หุบเลย ^^ อิอิ
สักพัก ฉันก็เดินออกไปนอกห้อง เพื่อปัดฝุ่นแป้ง ออกจากเสื้อ และตามตัว ซึ่งตอนนี้กลายไปสีขาวโพลนไปแล้ว... ขณะที่ฉันกำลังจะวิ่งเข้าไปเล่นต่อในห้องนั้น ....
- ฟู่!!!!!!!! - ใครบางคนบีบแป้งใส่หน้าฉันเต็มๆ ทำให้แป้งเข้าตา ของฉัน>< .. มันทรมานมาก ฉันแสบตามากๆ ฉันนั่งลง พยามเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดแป้งออกจากตา ขณะที่ฉันพยายามเช็ดแป้งอยู่นั้น นากาโตะก็เข้ามา เขานั่งลงข้างๆฉัน พลางช่วยฉันเช็ดแป้ง จากนั้น เขาก็พาฉันไปนั่งหลังห้อง เขานั่งอยู่ข้างๆฉัน พร้อมกับคอยถามฉันบ่อยๆว่า หายแสบตาหรือยัง .. ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงฉันเอามากๆ ...แต่ฉันนี่สิ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าไม่เป็นไรแล้ว ฉันก็เริ่มสอดส่องสายตาหาเขาคนนั้นทันที ... อ๊ะ!! นั้นไง เจอแล้ว นั่งอยู่ตรงเครื่องเสียงนั้นเอง... ว่าแล้วฉันก็ลุกพรวดไปหาเค้าคนนั้นทันที ทิ้งให้นากาโตะ นั่งอยู่คนเดียวที่หลังห้อง...
ฉันนั่งลงข้างๆเขาคนนั้น..
\" ทำอะไรอยู่หรอ?? \" ฉันเริ่มชวนคุย
\" หาเพลงฟัง \" เขาตอบห้วนๆ โดยไม่ได้หันมามองหน้าฉัน
\" อืมมมม \"
\" อ้ะ \" ว่าแล้ว ฉันก็โยนลูกอมสื่อรัก เม็ดหนึ่งลงไปบนตักเขา ข้อความบนห่อลูกอมเม็ดนั้นมีอยู่ว่า \" ยิ้มหน่อยสิ \" เขาหันมามองหน้าฉัน..
\" ให้อ่ะ \" พูดจบฉันก็ลุกออกไปเดินเล่นนอกห้อง..
เฮ้ออ...อากาศหน้าหนาวนี่ มันดีจริงๆเลยนะ .. ฉันนึกขณะที่กำลังยืนรับลมอยู่หน้าระเบียงห้อง ...หลังจากปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปกับสายลมได้สักพักนึงแล้ว....ฉันจึงค่อยๆล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ เพื่อหยิบลูกอมเม็ดสุดท้ายออกมา \"รักนะ\" เป็นข้อความที่อยู่บนห่อของลูกอมเม็ดนั้น ... ฉันมองดูมันแล้วอมยิ้ม ... ได้เวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะทำให้เค้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกของฉันสักที ....
เมื่อทำใจได้สักพัก ฉันก็เดินเข้าไปในห้อง แล้วมอบลูกอมเม็ดนั้นให้เค้า โดยไม่พูดอะไร แล้วก็เดินเลี่ยงออกมา... ตอนนี้ ใจฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว ใครก็ด้ายยยย ช่วยหยุดที >///<
หลังงานเลิกแล้ว พวกเราต่างก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน หรือไม่ก็ไปฉลองกันต่อที่อื่น ... ขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะไปที่ไหนต่อดีนั้น นากาโตะ ก็โผล่มา ..
\" ไปดูเราซ้อมดนตรีมั้ย?? \" นากาโตะถามขึ้น ...
\" อืมมมมมม \" ขณะที่ฉันกำลังไตร่ตรองคำชักชวนอยู่นั้น เค้าคนนั้นก็เดินออกมาจากห้อง .. ใช่สิ!!!! เค้าก็ต้องไปซ้อมดนตรีพร้อมกับนากาโตะ แน่ๆ
\" ตกลง!! ช้านจะไป \" โฮะๆๆๆ ฉันหัวเราะอย่างมีความสุขข้างในใจ เนื่องจากจะได้อยู่กับเค้าคนนั้นนานขึ้น... ส่วนนากาโตะนั้น เค้าก็ยิ้มอย่างพอใจ โดยไม่รู้เลย ว่าสาเหตุที่ฉันตอบตกลง ไม่ใช่เพราะเขา แต่เป็นเพราะเพื่อนของเขาต่างหาก...
ที่ห้องซ้อมดนตรี
~~~ เพลง ~~~ พวกนี้เล่นดนตรีกันเก่งขนาดนี้เลยหรอเนี่ย!! ฉันนึกชมในใจ ... แต่ฉันก็ทนนั่งอยู่ข้างในห้องซ้อมได้ไม่นานนัก เพราะเสียงมันช่างดังเหลือเกิน -*- ฉันจึงปลีกตัวออกมานั่งนอกห้อง ซึ่งก็มีเพื่อนอีก2คนนั่งคุยกันอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว...
\" นี่ ซูนาโกะ .. ตกลงจะเอา นากาโตะ เป็นแฟนอะปล่าว?? \" เพื่อนคนหนึ่งเริ่มยิงคำถามใส่ฉัน
\" เอ่อออ... คงไม่อ่ะ \"
\" ทำไมหล่ะ ??? \" เพื่อนอีกคนถามต่อ
\" ก็ เพราะ ... ช้านมีคนที่ชอบอยู่แล้วอ่ะ .. \" ฉันตอบอย่างอายๆ
\" ใครหล่ะ!!! \" สองคนนั้นถามเป็นเสียงเดียวกัน
\" ไม่บอก อิอิ \" ตอนนี้หน้าของฉันแดงมากๆแล้ว
\" เถอะน่า.. บอกพวกเรามาเถอะนะ พวกเราสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ... \" เพื่อนๆเริ่มทำเสียงออดอ้อน พร้อมๆกับทำหน้าให้ดูน่าสงสาร ... ฉันหัวเราะนิดๆกับอาการอยากรู้ของพวกเขา ก่อนจะตอบออกไปว่า
\" ก็ได้ๆ แต่ไว้ตอนกลับบ้านก่อนละกานนะ \" ซึ่งเพื่อนทั้งสอง ก็ยอมตกลงโดยดี
ขณะที่เราพูดคุยกันอยู่ข้างนอกห้องซ้อมนั้น นากาโตะ ก็จะแวะเวียน ออกมาเยี่ยมฉันเป็นพักๆ ซึ่งนั่นทำให้ฉันรู้สึกรำคาญนิดๆ .... เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควร ฉันกับเพื่อนบางส่วน ก็เริ่มขอตัวกลับบ้าน ซึ่งแน่นอน เพื่อนอีกสองคนนั้นต้องกลับพร้อมฉันแน่ๆ แถมพ่วงมาด้วยเมเมะอีกคนนึง .... พวกเราขี่มอเตอร์ไซด์กลับ สองคนนั้นไปด้วยกัน ส่วนฉันซ้อนเมเมะไป .... สักพัก สองคนนั้น ก็ขี่มาเทียบข้างๆรถของฉัน
\" ว่างายยยย ซูนาโกะ .. จะบอกได้หรือยัง ว่าชอบใคร \" เพื่อนคนหนึ่งเตือนความทรงจำฉัน
\" หึหึ ... \" ฉันได้แต่หัวเราะ และยิ้ม แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรอยู่ดี .. ก็ฉันอายนี่หน่า >///<
\" งั้น ขอทายละกานนะ ... เธอชอบ จิบะคุง ใช่มะ .. \" เพื่อนคนเดิมเริ่มทาย..
\" 555+ ไม่ใช่หรอก \" ฉันตอบออกไปอย่างอารมด์ดี ... แต่ฉันก็ไม่รอให้พวกนั้นได้พูดต่อ เพราะฉันไม่อยากให้พวกเขาเริ่มเดาไปมากกว่านี้ .. ฉันอมยิ้มนิดนึง ก่อนจะตอบออกไปเบาๆว่า
\" ช้านชอบ โทคิยาว่า... \" >///<
\" อะไรนะ!!!!! \" เพื่อนๆถามซ้ำ..ซึ่งนั่นทำให้ฉันหมดความอดทน ฉันจึงพูดเสียงดังๆให้พวกเขาได้ยินกันอย่างทั่วถึง
\" ช้านชอบ โทคิยาว่า ฟุน !!!!! \"
\" ยัยซูนาโกะ!!!! มัวไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นหา?? รีบๆมาช่วยกันตรงนี้เร็ววว!!! \" เสียงเรียกจากเพื่อนๆได้ปลุกฉันให้ตื่นจากภวังค์...*นี่ฉันทำอะไรอยู่เนี่ย ... กำลังแอบมองตานั้นอยู่หรอ ??? อิอิ ^///^ *ฉันนึกอายตัวเองในใจ..
\" จ๊าๆๆ จะไปช่วยเดียวนี้แหละ ..แหมๆ ขาดช้านคนเดียว ทำงานไม่สนุกกันอ่ะจิ .. อิอิ \" ฉันแซวเพื่อนๆเล่นอย่างอารมณ์ดี ... ฉันเองก็ไม่เข้าใจนัก ว่าทำไมวันนี้ฉันถึงได้อารมณ์ดีมากมาย..
\" นี่หล่อน .. เงียบไปเลยย่ะ แล้วรีบมาช่วยกันลากถังนี่เข้าห้อง!!! \" เมเมะตวาดฉัน พลางยกมือเท้าสะเอว.. ฉันได้แต่อมยิ้มอย่างมีความสุข ขณะที่พยายามช่วยเพื่อนลากถังน้ำ ที่ใส่น้ำ น้ำแข็งและลูกอมสื่อรักจนเต็มเข้าไปในห้อง..
วันนี้เป็นวันที่ 30 ธันวาคม ทางโรงเรียนเราจึงได้ให้นักเรียนในแต่ละห้อง จัดกิจกรรมส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ในห้องของตัวเอง ห้องฉันก็เช่นกัน เราได้แบ่งให้แต่ละกลุ่มได้จัดทำเกมเพื่อให้กลุ่มอื่นๆได้เล่น....ส่วนกลุ่มฉันหน่ะหรอ...มันเป็นเกมล่าสมบัติ!!!!
\" ว๊าย!!! \" ฉันร้องลั่น เมื่อน้ำอันเย็นเจี๊ยบ! กระเซ็นถูกมือ
\" แค่นี้ก็ทำเป็นโวยวายนะ... \" เพื่อนอีกคนในกลุ่มเริ่มแขวะฉัน..ส่งผลให้อีกหลายคนหัวเราะตามกันเป็นขบวน เล่นเอาฉันอายม้วนเลยทีเดียว ^///^ .... ถ้าเป็นเมื่อก่อนนะ ฉันเถียงกลับไปแล้ว แต่เพราะมันเป็นวันนี้ไง มันเป็นวันที่ฉันอารมณ์ดีมากๆ ฉันจึงเอาแต่ยิ้มจนแก้มแทบปริ
~ เสียงเพลง ~ เมื่อเข้ามาข้างในห้อง เสียงเพลงมันๆก็ดังไปทั่วแล้ว ... เพื่อนๆหลายคนก็เริ่มเต้นกันอย่างสุดเหวี่ยง..ซึ่งมันก็ทำให้ฉันอยากเต้นไปด้วย ถ้าไม่ติดอยู่ที่ฉันยังต้องช่วยเพื่อนในกลุ่มจัดการกับถังน้ำแข็งนี่อยู่นะ...
\" นี่..ซูนาโกะ แกอยู่เฝ้าถังนี่ไว้ก่อนนะ เดียวช้านมา... ปวดฉี่ว่ะ -*- \" พูดจบเมเมะก็วิ่งแจ้นออกไปจากห้อง...ทิ้งให้ฉันอยู่เฝ้าถังคนเดียว เพราะคนอื่นๆเริ่มไปจัดการเตรียมเรื่องสถานที่ซ่อนสมบัติแล้ว..
ฉันค่อยๆก้มลงมองในถังอย่างช้าๆ ตอนนี้มีลูกอมสื่อรักลอยอยู่เต็มถัง .. ที่ห่อของลูกอมเหล่านี้ จะมีข้อความซึ้งๆมากมายติดอยู่ .. ฉันนั่งลง แล้วเริ่มเอามือกวนน้ำไปมา....ความเย็นแผ่ซ่านไปทั่วมือฉัน...ฉันหลุดเข้าไปอยู่ในภวังค์อีกครั้ง .... แล้วจู่ๆไม่รู้ว่าเพราะอะไรดลใจ ฉันก็เลือกลูกอมมา2เม็ด แล้วก็เก็บมันใส่กระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็รีบเช็ดมือที่ขณะนี้เริ่มซีดเพราะความเย็นของน้ำแล้ว ฉันสะบัดมือไปมาก่อนที่จะลุกขึ้นยืนดังเดิม..
\" มาละ ... นี่แก ช้านว่า เราไปนั่งตรงนั้นดีกว่า การแสดงจะเริ่มขึ้นแล้ว \" เมื่อเมเมะมาถึง เธอก็รีบดึงฉันไปนั่งตรงพื้นที่ว่างๆ....
\" หวัดดีครับ ซูนาโกะ .. \" เสียงของชายคนนึงทักฉันด้วยน้ำเสียงหวานๆ ฉันจึงรีบหันไปดูว่าใครกันนะ ที่มาทักฉันเพราะๆแบบนี้ ^^
\" อะ..อ้าว .. หวาดดีจ๊า นากาโตะ \"
\" ซูนาโกะครับบบ..ผมขอนั่งข้างๆนะครับ ^^ \" นากาโตะ เริ่มทำเสียงออดอ้อน ... *นี่เค้าคิดอะไรอยู่นะ*ฉันชักสงสัย
\" อื่ม ได้สิ \" ฉันตอบนากาโตะอย่างไม่ได้ใส่ใจนัก เพราะขณะนี้สายตาของฉันกำลังจับจ้องไปที่ใครคนนั้น ... เขานั่งอยู่อีกฟาก เยื้องๆกับฉันพอดี
การแสดงดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ในขณะที่ฉันแทบจะไม่ได้ดูเลย เพราะนากาโตะ เอาแต่ บอกฉันว่าเพลงเหล่านี้เขามอบให้ฉัน ((เพลงรักทั้งนั้น -*- ))
ในที่สุด ฉันก็ไม่อยากจะเดาอะไรต่อไป ฉันจึงถามออกไปว่า
\" นี่มันอะไรกันอ่ะ..?-*- \"
\" เธอยังไม่รู้อีกหรอ .. \" เพื่อนของนากาโตะ ถามฉัน พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากของเขา..
\" รู้อะไรหล่ะ \" ฉันแกล้งถามออกไป เพราะขืนจะให้คิดไปเองว่าเขามาชอบเราทั้งๆที่เขายังไม่ได้พูดอะไร มันก็กระไรอยู่ -*-
\" ก็ ไอ่นากาโตะ มันชอบเธออ่ะสิ!! \" เพื่อนคนนั้นไขข้อสงสัย พลางยิ้มอย่างมีสุข ....ฉันหันไปมองนากาโตะ ที่ตอนนี้หน้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาพยักหน้านิดๆเพื่อยืนยันสิ่งที่ฉันได้ยินเมื่อตะกี้..
จากนั้นฉันก็เงียบไป โดยไม่คิดจะพูดอะไรอีกเลย ... ฉันพยามทำให้ตัวเองสนใจแต่การแสดงเท่านั้น .... *นี่มันอะไรกัน!!! ทำไมนากาโตะ ต้องมาบอกชอบฉันวันนี้ด้วย ... ทำไมต้องเป็นวันนี้ .. วันที่ฉันได้เข้าใจความรู้สึกของตัวเองอย่างดีแล้ว ว่าฉัน ชอบเค้าคนนั้น คนที่เป็นเพื่อนซี้ร่วมก๊วนเดียวกับนากาโตะ....*
การแสดงผ่านพ้นไปด้วยดี...เพื่อนๆในห้อง แสดงกันได้ดีมากจริงๆ เล่นเอาฉันทึ่งในความสามารถของพวกเขาไปนิดๆเลย ... หลังจากการแสดง ก็เป็นการกล่าวคำอวยพรของคุณครูประจำชั้น และคุณครูรับเชิญ ( อ๊ะ! ลืมบอกไป ห้องฉันได้ทำการ์ดเชิญ คุณครูหลายๆท่าน ให้มาร่วมงานวันปีใหม่นี้ด้วย ) .... เมื่อกล่าวจบ คุณครูก็ขอตัวไปเลี้ยงฉลองกัน และปล่อยให้นักเรียนในห้อง เริ่มเล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน..
\" 5555555+ \" ฉันหัวเราะจนท้องแข็ง ขณะเริ่มโรยแป้งลงบนหัว เพื่อนๆกลุ่มอื่น ที่มาเล่นเกมของกลุ่มฉัน ( ฉันยืนอยู่บนเก้าอี้ )... และสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดนั้นก็คือ เค้าคนนั้น เค้าคนนั้นมาเล่นเกมของกลุ่มฉันด้วย และขณะนี้ฉันก็กำลังโรยแป้งให้เต็มหัวของเขา...
\" เหอๆๆ .. แหวะ..-*- \" เขารีบเอาแขนเสื้อเช็ดแป้งบางส่วนที่ตอนนี้พยายามจะเข้าไปในปากของเขา ... ฉันซึ่งตอนนี้ยืนมองดูการกระทำของเค้าอยู่ และก็ยังโรยแป้งต่อแบบไม่ยั้ง.. ได้ปล่อยเสียงหัวเราะออกมายกใหญ่ ....
\" 5555555555555555++ \" ขณะที่ฉันกำลังหัวเราะอยู่นั้น .. เขาก็คว้าเอากระป๋องแป้งมาจากมือของฉัน ... เขาใช้ความเร็ว ดึงเสื้อฉัน เพื่อทำให้ฉันโน้มตัวลงมา จากนั้นเขาก็บีบแป้งใส่ฉัน .... เราเล่นกันอย่างนี้อยู่สักพัก(ผลัดกันแย่งกระป๋องแป้ง มาโรยใส่อีกฝ่าย) แล้วก็เลิกเล่นไป...ฉันสนุกมากๆ และมีความสุขสุดๆ ฉันยิ้มไม่หุบเลย ^^ อิอิ
สักพัก ฉันก็เดินออกไปนอกห้อง เพื่อปัดฝุ่นแป้ง ออกจากเสื้อ และตามตัว ซึ่งตอนนี้กลายไปสีขาวโพลนไปแล้ว... ขณะที่ฉันกำลังจะวิ่งเข้าไปเล่นต่อในห้องนั้น ....
- ฟู่!!!!!!!! - ใครบางคนบีบแป้งใส่หน้าฉันเต็มๆ ทำให้แป้งเข้าตา ของฉัน>< .. มันทรมานมาก ฉันแสบตามากๆ ฉันนั่งลง พยามเอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดแป้งออกจากตา ขณะที่ฉันพยายามเช็ดแป้งอยู่นั้น นากาโตะก็เข้ามา เขานั่งลงข้างๆฉัน พลางช่วยฉันเช็ดแป้ง จากนั้น เขาก็พาฉันไปนั่งหลังห้อง เขานั่งอยู่ข้างๆฉัน พร้อมกับคอยถามฉันบ่อยๆว่า หายแสบตาหรือยัง .. ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงฉันเอามากๆ ...แต่ฉันนี่สิ เมื่อเริ่มรู้สึกว่าไม่เป็นไรแล้ว ฉันก็เริ่มสอดส่องสายตาหาเขาคนนั้นทันที ... อ๊ะ!! นั้นไง เจอแล้ว นั่งอยู่ตรงเครื่องเสียงนั้นเอง... ว่าแล้วฉันก็ลุกพรวดไปหาเค้าคนนั้นทันที ทิ้งให้นากาโตะ นั่งอยู่คนเดียวที่หลังห้อง...
ฉันนั่งลงข้างๆเขาคนนั้น..
\" ทำอะไรอยู่หรอ?? \" ฉันเริ่มชวนคุย
\" หาเพลงฟัง \" เขาตอบห้วนๆ โดยไม่ได้หันมามองหน้าฉัน
\" อืมมมม \"
\" อ้ะ \" ว่าแล้ว ฉันก็โยนลูกอมสื่อรัก เม็ดหนึ่งลงไปบนตักเขา ข้อความบนห่อลูกอมเม็ดนั้นมีอยู่ว่า \" ยิ้มหน่อยสิ \" เขาหันมามองหน้าฉัน..
\" ให้อ่ะ \" พูดจบฉันก็ลุกออกไปเดินเล่นนอกห้อง..
เฮ้ออ...อากาศหน้าหนาวนี่ มันดีจริงๆเลยนะ .. ฉันนึกขณะที่กำลังยืนรับลมอยู่หน้าระเบียงห้อง ...หลังจากปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปกับสายลมได้สักพักนึงแล้ว....ฉันจึงค่อยๆล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อ เพื่อหยิบลูกอมเม็ดสุดท้ายออกมา \"รักนะ\" เป็นข้อความที่อยู่บนห่อของลูกอมเม็ดนั้น ... ฉันมองดูมันแล้วอมยิ้ม ... ได้เวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะทำให้เค้าได้รับรู้ถึงความรู้สึกของฉันสักที ....
เมื่อทำใจได้สักพัก ฉันก็เดินเข้าไปในห้อง แล้วมอบลูกอมเม็ดนั้นให้เค้า โดยไม่พูดอะไร แล้วก็เดินเลี่ยงออกมา... ตอนนี้ ใจฉันมันเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว ใครก็ด้ายยยย ช่วยหยุดที >///<
หลังงานเลิกแล้ว พวกเราต่างก็พากันแยกย้ายกลับบ้าน หรือไม่ก็ไปฉลองกันต่อที่อื่น ... ขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่ว่าจะไปที่ไหนต่อดีนั้น นากาโตะ ก็โผล่มา ..
\" ไปดูเราซ้อมดนตรีมั้ย?? \" นากาโตะถามขึ้น ...
\" อืมมมมมม \" ขณะที่ฉันกำลังไตร่ตรองคำชักชวนอยู่นั้น เค้าคนนั้นก็เดินออกมาจากห้อง .. ใช่สิ!!!! เค้าก็ต้องไปซ้อมดนตรีพร้อมกับนากาโตะ แน่ๆ
\" ตกลง!! ช้านจะไป \" โฮะๆๆๆ ฉันหัวเราะอย่างมีความสุขข้างในใจ เนื่องจากจะได้อยู่กับเค้าคนนั้นนานขึ้น... ส่วนนากาโตะนั้น เค้าก็ยิ้มอย่างพอใจ โดยไม่รู้เลย ว่าสาเหตุที่ฉันตอบตกลง ไม่ใช่เพราะเขา แต่เป็นเพราะเพื่อนของเขาต่างหาก...
ที่ห้องซ้อมดนตรี
~~~ เพลง ~~~ พวกนี้เล่นดนตรีกันเก่งขนาดนี้เลยหรอเนี่ย!! ฉันนึกชมในใจ ... แต่ฉันก็ทนนั่งอยู่ข้างในห้องซ้อมได้ไม่นานนัก เพราะเสียงมันช่างดังเหลือเกิน -*- ฉันจึงปลีกตัวออกมานั่งนอกห้อง ซึ่งก็มีเพื่อนอีก2คนนั่งคุยกันอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว...
\" นี่ ซูนาโกะ .. ตกลงจะเอา นากาโตะ เป็นแฟนอะปล่าว?? \" เพื่อนคนหนึ่งเริ่มยิงคำถามใส่ฉัน
\" เอ่อออ... คงไม่อ่ะ \"
\" ทำไมหล่ะ ??? \" เพื่อนอีกคนถามต่อ
\" ก็ เพราะ ... ช้านมีคนที่ชอบอยู่แล้วอ่ะ .. \" ฉันตอบอย่างอายๆ
\" ใครหล่ะ!!! \" สองคนนั้นถามเป็นเสียงเดียวกัน
\" ไม่บอก อิอิ \" ตอนนี้หน้าของฉันแดงมากๆแล้ว
\" เถอะน่า.. บอกพวกเรามาเถอะนะ พวกเราสัญญาว่าจะไม่บอกใคร ... \" เพื่อนๆเริ่มทำเสียงออดอ้อน พร้อมๆกับทำหน้าให้ดูน่าสงสาร ... ฉันหัวเราะนิดๆกับอาการอยากรู้ของพวกเขา ก่อนจะตอบออกไปว่า
\" ก็ได้ๆ แต่ไว้ตอนกลับบ้านก่อนละกานนะ \" ซึ่งเพื่อนทั้งสอง ก็ยอมตกลงโดยดี
ขณะที่เราพูดคุยกันอยู่ข้างนอกห้องซ้อมนั้น นากาโตะ ก็จะแวะเวียน ออกมาเยี่ยมฉันเป็นพักๆ ซึ่งนั่นทำให้ฉันรู้สึกรำคาญนิดๆ .... เมื่อเวลาผ่านไปพอสมควร ฉันกับเพื่อนบางส่วน ก็เริ่มขอตัวกลับบ้าน ซึ่งแน่นอน เพื่อนอีกสองคนนั้นต้องกลับพร้อมฉันแน่ๆ แถมพ่วงมาด้วยเมเมะอีกคนนึง .... พวกเราขี่มอเตอร์ไซด์กลับ สองคนนั้นไปด้วยกัน ส่วนฉันซ้อนเมเมะไป .... สักพัก สองคนนั้น ก็ขี่มาเทียบข้างๆรถของฉัน
\" ว่างายยยย ซูนาโกะ .. จะบอกได้หรือยัง ว่าชอบใคร \" เพื่อนคนหนึ่งเตือนความทรงจำฉัน
\" หึหึ ... \" ฉันได้แต่หัวเราะ และยิ้ม แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรอยู่ดี .. ก็ฉันอายนี่หน่า >///<
\" งั้น ขอทายละกานนะ ... เธอชอบ จิบะคุง ใช่มะ .. \" เพื่อนคนเดิมเริ่มทาย..
\" 555+ ไม่ใช่หรอก \" ฉันตอบออกไปอย่างอารมด์ดี ... แต่ฉันก็ไม่รอให้พวกนั้นได้พูดต่อ เพราะฉันไม่อยากให้พวกเขาเริ่มเดาไปมากกว่านี้ .. ฉันอมยิ้มนิดนึง ก่อนจะตอบออกไปเบาๆว่า
\" ช้านชอบ โทคิยาว่า... \" >///<
\" อะไรนะ!!!!! \" เพื่อนๆถามซ้ำ..ซึ่งนั่นทำให้ฉันหมดความอดทน ฉันจึงพูดเสียงดังๆให้พวกเขาได้ยินกันอย่างทั่วถึง
\" ช้านชอบ โทคิยาว่า ฟุน !!!!! \"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น