ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : กีฬาสีวันแรก
บทที่ 11 กีฬาสีวันแรก
\" นี่ๆ ซูนาโกะ \" โนะอิเรียกฉันด้วยเสียงดัง
\" หะ..หา ?? \" ฉันทำหน้าเหรอหรา พร้อมกับมองไปที่โนะอิที่กำลังนั่งอยู่กับรุ่นพี่ 2-3 คน
\" ยืนขึ้นสิ ยืนขึ้น \" โนะอิพูดพลางกวักมือให้ฉัน ยืนขึ้น ซึ่งฉันก็ทำตามโดยง่าย แต่ก็ไม่วายทำหน้าสงสัย
\" ซูนาโกะมานี่หน่อยสิจ๊ะ \" รุ่นพี่คนหนึ่งเรียกชื่อฉันพร้อมกับกวักมือเรียกให้ฉันไปหาเธอ
\" คะ?? มีอะไรหรอคะ ? \" ฉันถามด้วยความสงสัย
\" ก็พี่เค้าอยากจะขอให้เธอ ไปช่วยถือป้ายกีฬาสีโรงเรียนอ่ะ แทนช้าน ช้านพอดีไม่ว่างอ่ะ \" โนะอิบอกฉัน ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนจากหน้าสงสัย กลายเป็นหน้าตกใจแล้ว
\" เฮ้ย !! ชะ..ช้านน เนี่ยนะ !! ไม่ไหวหรอก \" ฉันพูดตะกุกตะกัก พร้อมกับมองหน้าโนะอิอย่างแปลกใจ
\" เถอะน่า น้องซูนาโกะ \" รุ่นพี่คนนั้นพูดเสียงหวาน
\" เอ่อ.. แม่ คงไม่อนุญาต หรอกค่ะ \" ฉันพูดช้าๆ ในขณะที่ในสมองยังคิดหาทางเลี่ยง
\" น่านะ ช่วยพี่หน่อยนะ \" รุ่นพี่คนนั้นยังคงรบเร้าฉันต่อ และในที่สุด ฉันก็ยอมจำนน...ก็ฉันไม่รู้จะอ้างอะไรแล้วนี่หน่า
\" ป่ะ...เดี๋ยวพี่พาไปวัดตัว \" รุ่นพี่คนเดิมพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมื่อวัดตัวเสร็จฉันก็กลับมาพร้อมกับเสื้อแขนกุดสีขาว รัดรูป ที่ฉันเห็นแล้วยังตกใจ...
* นี้ .. ฉันต้องใส่ชุดนี้จริงหรอ ?? ไม่ไหวม้าง * ฉันคิดในใจตลอดทางที่เดินกลับมาที่ลานซากุระ
\" ในถุงนั่น มันอะไรหรอเจ๊ ?? \" โอมิถามฉัน พลางชี้มาทางถุงใส่เสื้อ
\" เสื้อหน่ะ ไว้ใส่เดินขบวน \" ฉันตอบอายๆ เพราะ ฟุนก็นั่งอยู่แถวๆนั้นด้วย
\" ขอดูหน่อยดิ \" ยาคุเระ พูดพร้อมกับดึงถุงออกจากมือฉัน จากนั้นก็ดึงเสื้อออกมา
\" ทำไมมันตัวเล็กนิดเดียวอ่ะเจ๊ \" โอมิถามฉันต่อ พร้อมกับอมยิ้ม
\" เหอๆ เจ๊ก็ไม่รู้เหมือนกัน \" ฉันพูดพลางหัวเราะแห้งๆ พร้อมกับดึงเสื้อออกมาจากมือของยาคุเระแล้วรีบเก็บใส่ถุงทันที
\" แหมๆ ได้เดินขบวนด้วยหรอจ๊ะ \" เมเมะพูดพร้อมกับหัวเราะ
\" แกได้เดินด้วยหรอ ..?? \" บายุมิถามฉันอย่างกระตือรือร้น
\" อื่ม .. แกก็ได้ไม่ใช่หรอ แต่แกได้เดินให้สี \" ฉันตอบ พร้อมกับแกว่งถุงเล่นไปมา
\" แล้วแกหล่ะ ไม่ได้เดินให้สีหรอกหรอ \" บายุมิถามฉันต่อ
\" เปล่าอ่ะ ... เดินให้โรงเรียนหน่ะ \" ฉันตอบพร้อมกับยิ้มนิดๆ
\" อีกไม่กี่วันก็กีฬาสีแล้วเนอะ ... อยากให้มาถึงเร็วๆจัง \" ฉันพูดกับเพื่อนๆ พร้อมกับเหม่อลอยอีกครั้ง ก็แน่นอนหล่ะสิที่ฉันอยากให้มาถึง เพราะฉันจะได้ดูฟุนแข่งบอลอีกครั้ง
\" นี่กี่โมงแล้วอ่ะ ?? \" วิเวียนถาม พร้อมกับเขย่าตัวฉันเบาๆ
\" อะ..เอ่อ 4 โมงแล้วอ่ะ ....งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ บะบายๆ \" พูดจบฉันก็โบกมือลาเพื่อนๆ พร้อมกับเดินไปหาโนะอิ เพื่อกลับบ้าน
ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้น ฉันก็ถามโนะอิเรื่องเดินขบวน
\" ทำไมโนะอิไม่เดินขบวน ให้พี่เขาอ่ะ?? \" ฉนถามพร้อมกับหันไปมองโนะอิอย่างแปลกใจ
\" ก็ช้านเดินให้สีแล้วอ่ะ พี่เขามาขอตั้งนานแล้ว \" โนะอิตอบอย่างเรียบๆ จากนั้นเราก็โบกมือลากัน เมื่อมาถึงบ้านของโนะอิแล้ว
ฉันเดินต่อไปอีกนิดก็มาถึงบ้านของฉัน..ยังไม่มีใครกลับถึงบ้านเลย ฉันวางกระเป๋าก่อนจะมานั่งเล่นคอม...ตอนนี้ในลิสmsnของฉันไม่มีเมลของฟุนแล้ว ฉันลบเมลของเขาออเพียงเพราะอยากจะตัดใจ..แตค่ว่าตอนนี้ มือของฉันก็พิมพ์ชื่อเมลของเขาอย่างคล่องแคล่ว ลงในช่องแอดเมลเพิ่ม .... finish เมลเขากลับมาอยู่ในลิสของฉันอีกแล้ว..ให้ตายเหอะ!! ฉันนี่มัน น่าเบื่อจริงๆ
เช้าวันต่อมา...
ฉันเดินไปโรงเรียนเหมือนเช่นเคย แต่ด้วยอาการเพลียน้อยๆ เพราะช่วงนี้ฉันมีอะไรให้คิดมากมาย... เฮ้ออออ
\" หวัดดี \" ฉันทักบายุมิเมื่อฉันมาถึงห้อง.. เธอหันมามองฉัน พร้อมกับฉีกยิ้ม
\" ดีแก .. วันนี้เขามีซ้อมสแตนเชียร์ คาบแรกอาจไม่ได้เรียน \" เธอพูดอย่างกระตือรือร้น
\" เฮ้ย !! จริงอ่ะ \" ฉันพูดเสียงดัง ตอนนี้ฉันตื่นเต็มตาแล้ว ... 555+ ดีจัง อาจไม่ได้เรียนคาบแรก เย้ๆเจ๋งเป็นบ้า
\" นี่แก ลงไปเข้าแถวกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันหรอก \" วิเวียนตะโกนเรียกพวกเราจากนอกห้อง ทำให้ทั้งฉันและบายุมิรีบวิ่งตามออกไป...พิธีทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เพียงแต่ติดอยู่อย่างเดียว นายที่มันมาชอบฉัน ดันอยู่สีเดียวกับฉันหน่ะสิ -*- แล้วก็ต้องเข้าแถวอยู่ข้างหลังฉัน มันช่างเป็นอะไรที่โชคร้ายเสียจริงๆ .. พี่นากามูระก็ไม่เจอ แถมยังต้องมาเจอกับนายนี่ ซวยๆๆๆ-*-
\" นี่ โตคิงาว่า มาทางนี้เร็ว \" ฉันตะโกนเรียกหาโตคิงาว่า กลางกวักมือเรียก และเมื่อเขามาถึง ฉันก็จัดการควงแขนเขาทันที
\" ช่วยหน่อยนะเพื่อน ไอ่คนที่มานชอบช้านอยู่ข้างหลังเรานี่เอง \" ฉันพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ย และขยับแขนรัดโตคิงาว่าแน่นขึ้น ในขณะที่พวกเราเดินไปประชุมสี
\" 55555+ อ่านะๆๆ 555+ \" โตคิงาว่าหัวเราะยกใหญ่ พร้อมกับหันไปมองข้างหลัง
...............อีกไม่กี่วันก็กีฬาสีแล้ว นี่ฉันจะต้องถือป้ายแล้วหรอเนี่ย อยากรู้สภาพตัวเองจัง 555+ คงตลกน่าดู...................
วันกีฬาสีมาถึง
วันนี้ฉันต้องแหกตาตื่นตั้งแต่ตี 2 =_= เพราะพวกรุ่นพี่นัดฉันไปแต่งหน้าตอน ตี3หน่าสิ ให้ตายเหอะ ง่วงก็ง่วง หนาวก็หนาว แถมพลาดดูบอลอีก ..ว้า แย่จัง
\" เร็วๆสิลูก เดี๋ยวก็ไม่ทัน \" แม่เร่งฉัน ที่กำลังชักช้า
\" คร่าๆ \" ฉันตอบอย่างเซ็งๆ ก็ฉันง่วงนี่หน่า ทำไงได้
เมื่อเราไปถึงร้านแต่งหน้า..ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาถึงก่อนฉันแล้ว
\" สวัสดีค่ะ \" รุ่นพี่คนนั้นทักฉัน และหันไปยกมือแม่ของฉัน รุ่นพี่คนนี้เป็นคนสวยจริงๆ
\" มาแต่งหน้าหรอคะ \" พี่คนนั้นถามฉันต่อ พร้อมกับยิ้มให้
\" ค่ะ พี่ก็เหมือนกันหรอคะ ? \" ฉันตอบอย่างอายๆ
\" ใช่แล้วหล่ะ อิอิ \"
\" เอ่อ..แล้วพี่ชื่ออะไรหรอคะ \" ฉันถามรุ่นพี่คนนั้นอย่างสงสัย
\" พี่ชื่อ เพียว จ้ะ \" พี่เพียวตอบฉันอย่างอารมณ์ดี จากนั้นเราก็เริ่มแต่งหน้ากัน ฉันถามพี่เพียวว่า พี่เค้าทำอะไรในขบวน .. ปรากฏว่าพี่เขาได้ถือป้ายโรงเรียน..ก็เหมาะสมแล้ว สวยน่ารักขนาดนี้ อิอิ หลังจากที่พวกเราเริ่มแต่งหน้าได้ไม่นาน รุ่นพี่ยูมิ(พี่ที่มาขอฉันไปเดินขบวน)ก็มาถึง.. แล้วก็บอกกับช่างแต่งหน้าว่าจะต้องแต่งพวกเราอย่าง ไร ...... ฉันแต่งเสร็จคนแรก แต่กว่าจะเสร็จก็ ตี4 กว่าๆแล้ว
ผมของฉันที่ยาวเลยบ่าลงมาประมาณ1คืบ ถูกดัดเป็นลอน เปลือกตาของฉันถูกแต่งแต้มด้วยสีฟ้าเป็นประกาย แก้มสีชมพูแดง ปากสีแดงสดใส ... เสื้อแขนกุด พร้อมกระโปรงสั้นเหนือเข่า สีขาว ดูสะอาดตา ส่วนรองเท้าก็เป็นรองเท้ากีฬา .. ดูเข้าชุดกัน ฉันว่า..คราวนี้ฉันออกมาดูดีเหมือนกันแฮะ ..มีแต่คนชมด้วย ภูมิใจจัง ฉันได้ถือไปกีฬาสีโรงเรียน ที่ยืนต่อจากป้ายโรงเรียน ฉันถือพร้อมกับรุ่นพี่อีก 3 คน ซึ่งรวมถึงพี่ยูมิด้วย
\" เอ่อ ..ซูนาโกะ ขอกลับบ้านไปทานข้าวก่อนนะคะ แล้วจะไปหาที่โรงเรียน \" ฉันบอกกับพวกพี่ๆ
\" จ้าๆ แล้วอย่าไปสายหล่ะ \" พี่ยูมิบอกฉัน..เมื่อฉันก้าวออกจากประตูร้าน ฉันก็ตระหนักว่า วันนี้อากาศหนาวจัดจริงๆ..ให้ตายเหอะ กระโปรงนี่สั้นจัง..แถมตอนเดินขบวนฉันยังต้องถอดเสื้อกันหนาวออกด้วย คราวนี้ ฉันคงได้ยืนหนาวสั่นแน่ๆ - -\"
\" นี่ๆ ซูนาโกะ \" โนะอิเรียกฉันด้วยเสียงดัง
\" หะ..หา ?? \" ฉันทำหน้าเหรอหรา พร้อมกับมองไปที่โนะอิที่กำลังนั่งอยู่กับรุ่นพี่ 2-3 คน
\" ยืนขึ้นสิ ยืนขึ้น \" โนะอิพูดพลางกวักมือให้ฉัน ยืนขึ้น ซึ่งฉันก็ทำตามโดยง่าย แต่ก็ไม่วายทำหน้าสงสัย
\" ซูนาโกะมานี่หน่อยสิจ๊ะ \" รุ่นพี่คนหนึ่งเรียกชื่อฉันพร้อมกับกวักมือเรียกให้ฉันไปหาเธอ
\" คะ?? มีอะไรหรอคะ ? \" ฉันถามด้วยความสงสัย
\" ก็พี่เค้าอยากจะขอให้เธอ ไปช่วยถือป้ายกีฬาสีโรงเรียนอ่ะ แทนช้าน ช้านพอดีไม่ว่างอ่ะ \" โนะอิบอกฉัน ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนจากหน้าสงสัย กลายเป็นหน้าตกใจแล้ว
\" เฮ้ย !! ชะ..ช้านน เนี่ยนะ !! ไม่ไหวหรอก \" ฉันพูดตะกุกตะกัก พร้อมกับมองหน้าโนะอิอย่างแปลกใจ
\" เถอะน่า น้องซูนาโกะ \" รุ่นพี่คนนั้นพูดเสียงหวาน
\" เอ่อ.. แม่ คงไม่อนุญาต หรอกค่ะ \" ฉันพูดช้าๆ ในขณะที่ในสมองยังคิดหาทางเลี่ยง
\" น่านะ ช่วยพี่หน่อยนะ \" รุ่นพี่คนนั้นยังคงรบเร้าฉันต่อ และในที่สุด ฉันก็ยอมจำนน...ก็ฉันไม่รู้จะอ้างอะไรแล้วนี่หน่า
\" ป่ะ...เดี๋ยวพี่พาไปวัดตัว \" รุ่นพี่คนเดิมพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เมื่อวัดตัวเสร็จฉันก็กลับมาพร้อมกับเสื้อแขนกุดสีขาว รัดรูป ที่ฉันเห็นแล้วยังตกใจ...
* นี้ .. ฉันต้องใส่ชุดนี้จริงหรอ ?? ไม่ไหวม้าง * ฉันคิดในใจตลอดทางที่เดินกลับมาที่ลานซากุระ
\" ในถุงนั่น มันอะไรหรอเจ๊ ?? \" โอมิถามฉัน พลางชี้มาทางถุงใส่เสื้อ
\" เสื้อหน่ะ ไว้ใส่เดินขบวน \" ฉันตอบอายๆ เพราะ ฟุนก็นั่งอยู่แถวๆนั้นด้วย
\" ขอดูหน่อยดิ \" ยาคุเระ พูดพร้อมกับดึงถุงออกจากมือฉัน จากนั้นก็ดึงเสื้อออกมา
\" ทำไมมันตัวเล็กนิดเดียวอ่ะเจ๊ \" โอมิถามฉันต่อ พร้อมกับอมยิ้ม
\" เหอๆ เจ๊ก็ไม่รู้เหมือนกัน \" ฉันพูดพลางหัวเราะแห้งๆ พร้อมกับดึงเสื้อออกมาจากมือของยาคุเระแล้วรีบเก็บใส่ถุงทันที
\" แหมๆ ได้เดินขบวนด้วยหรอจ๊ะ \" เมเมะพูดพร้อมกับหัวเราะ
\" แกได้เดินด้วยหรอ ..?? \" บายุมิถามฉันอย่างกระตือรือร้น
\" อื่ม .. แกก็ได้ไม่ใช่หรอ แต่แกได้เดินให้สี \" ฉันตอบ พร้อมกับแกว่งถุงเล่นไปมา
\" แล้วแกหล่ะ ไม่ได้เดินให้สีหรอกหรอ \" บายุมิถามฉันต่อ
\" เปล่าอ่ะ ... เดินให้โรงเรียนหน่ะ \" ฉันตอบพร้อมกับยิ้มนิดๆ
\" อีกไม่กี่วันก็กีฬาสีแล้วเนอะ ... อยากให้มาถึงเร็วๆจัง \" ฉันพูดกับเพื่อนๆ พร้อมกับเหม่อลอยอีกครั้ง ก็แน่นอนหล่ะสิที่ฉันอยากให้มาถึง เพราะฉันจะได้ดูฟุนแข่งบอลอีกครั้ง
\" นี่กี่โมงแล้วอ่ะ ?? \" วิเวียนถาม พร้อมกับเขย่าตัวฉันเบาๆ
\" อะ..เอ่อ 4 โมงแล้วอ่ะ ....งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ บะบายๆ \" พูดจบฉันก็โบกมือลาเพื่อนๆ พร้อมกับเดินไปหาโนะอิ เพื่อกลับบ้าน
ระหว่างทางเดินกลับบ้านนั้น ฉันก็ถามโนะอิเรื่องเดินขบวน
\" ทำไมโนะอิไม่เดินขบวน ให้พี่เขาอ่ะ?? \" ฉนถามพร้อมกับหันไปมองโนะอิอย่างแปลกใจ
\" ก็ช้านเดินให้สีแล้วอ่ะ พี่เขามาขอตั้งนานแล้ว \" โนะอิตอบอย่างเรียบๆ จากนั้นเราก็โบกมือลากัน เมื่อมาถึงบ้านของโนะอิแล้ว
ฉันเดินต่อไปอีกนิดก็มาถึงบ้านของฉัน..ยังไม่มีใครกลับถึงบ้านเลย ฉันวางกระเป๋าก่อนจะมานั่งเล่นคอม...ตอนนี้ในลิสmsnของฉันไม่มีเมลของฟุนแล้ว ฉันลบเมลของเขาออเพียงเพราะอยากจะตัดใจ..แตค่ว่าตอนนี้ มือของฉันก็พิมพ์ชื่อเมลของเขาอย่างคล่องแคล่ว ลงในช่องแอดเมลเพิ่ม .... finish เมลเขากลับมาอยู่ในลิสของฉันอีกแล้ว..ให้ตายเหอะ!! ฉันนี่มัน น่าเบื่อจริงๆ
เช้าวันต่อมา...
ฉันเดินไปโรงเรียนเหมือนเช่นเคย แต่ด้วยอาการเพลียน้อยๆ เพราะช่วงนี้ฉันมีอะไรให้คิดมากมาย... เฮ้ออออ
\" หวัดดี \" ฉันทักบายุมิเมื่อฉันมาถึงห้อง.. เธอหันมามองฉัน พร้อมกับฉีกยิ้ม
\" ดีแก .. วันนี้เขามีซ้อมสแตนเชียร์ คาบแรกอาจไม่ได้เรียน \" เธอพูดอย่างกระตือรือร้น
\" เฮ้ย !! จริงอ่ะ \" ฉันพูดเสียงดัง ตอนนี้ฉันตื่นเต็มตาแล้ว ... 555+ ดีจัง อาจไม่ได้เรียนคาบแรก เย้ๆเจ๋งเป็นบ้า
\" นี่แก ลงไปเข้าแถวกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันหรอก \" วิเวียนตะโกนเรียกพวกเราจากนอกห้อง ทำให้ทั้งฉันและบายุมิรีบวิ่งตามออกไป...พิธีทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เพียงแต่ติดอยู่อย่างเดียว นายที่มันมาชอบฉัน ดันอยู่สีเดียวกับฉันหน่ะสิ -*- แล้วก็ต้องเข้าแถวอยู่ข้างหลังฉัน มันช่างเป็นอะไรที่โชคร้ายเสียจริงๆ .. พี่นากามูระก็ไม่เจอ แถมยังต้องมาเจอกับนายนี่ ซวยๆๆๆ-*-
\" นี่ โตคิงาว่า มาทางนี้เร็ว \" ฉันตะโกนเรียกหาโตคิงาว่า กลางกวักมือเรียก และเมื่อเขามาถึง ฉันก็จัดการควงแขนเขาทันที
\" ช่วยหน่อยนะเพื่อน ไอ่คนที่มานชอบช้านอยู่ข้างหลังเรานี่เอง \" ฉันพูดพร้อมกับทำหน้ามุ่ย และขยับแขนรัดโตคิงาว่าแน่นขึ้น ในขณะที่พวกเราเดินไปประชุมสี
\" 55555+ อ่านะๆๆ 555+ \" โตคิงาว่าหัวเราะยกใหญ่ พร้อมกับหันไปมองข้างหลัง
...............อีกไม่กี่วันก็กีฬาสีแล้ว นี่ฉันจะต้องถือป้ายแล้วหรอเนี่ย อยากรู้สภาพตัวเองจัง 555+ คงตลกน่าดู...................
วันกีฬาสีมาถึง
วันนี้ฉันต้องแหกตาตื่นตั้งแต่ตี 2 =_= เพราะพวกรุ่นพี่นัดฉันไปแต่งหน้าตอน ตี3หน่าสิ ให้ตายเหอะ ง่วงก็ง่วง หนาวก็หนาว แถมพลาดดูบอลอีก ..ว้า แย่จัง
\" เร็วๆสิลูก เดี๋ยวก็ไม่ทัน \" แม่เร่งฉัน ที่กำลังชักช้า
\" คร่าๆ \" ฉันตอบอย่างเซ็งๆ ก็ฉันง่วงนี่หน่า ทำไงได้
เมื่อเราไปถึงร้านแต่งหน้า..ก็มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาถึงก่อนฉันแล้ว
\" สวัสดีค่ะ \" รุ่นพี่คนนั้นทักฉัน และหันไปยกมือแม่ของฉัน รุ่นพี่คนนี้เป็นคนสวยจริงๆ
\" มาแต่งหน้าหรอคะ \" พี่คนนั้นถามฉันต่อ พร้อมกับยิ้มให้
\" ค่ะ พี่ก็เหมือนกันหรอคะ ? \" ฉันตอบอย่างอายๆ
\" ใช่แล้วหล่ะ อิอิ \"
\" เอ่อ..แล้วพี่ชื่ออะไรหรอคะ \" ฉันถามรุ่นพี่คนนั้นอย่างสงสัย
\" พี่ชื่อ เพียว จ้ะ \" พี่เพียวตอบฉันอย่างอารมณ์ดี จากนั้นเราก็เริ่มแต่งหน้ากัน ฉันถามพี่เพียวว่า พี่เค้าทำอะไรในขบวน .. ปรากฏว่าพี่เขาได้ถือป้ายโรงเรียน..ก็เหมาะสมแล้ว สวยน่ารักขนาดนี้ อิอิ หลังจากที่พวกเราเริ่มแต่งหน้าได้ไม่นาน รุ่นพี่ยูมิ(พี่ที่มาขอฉันไปเดินขบวน)ก็มาถึง.. แล้วก็บอกกับช่างแต่งหน้าว่าจะต้องแต่งพวกเราอย่าง ไร ...... ฉันแต่งเสร็จคนแรก แต่กว่าจะเสร็จก็ ตี4 กว่าๆแล้ว
ผมของฉันที่ยาวเลยบ่าลงมาประมาณ1คืบ ถูกดัดเป็นลอน เปลือกตาของฉันถูกแต่งแต้มด้วยสีฟ้าเป็นประกาย แก้มสีชมพูแดง ปากสีแดงสดใส ... เสื้อแขนกุด พร้อมกระโปรงสั้นเหนือเข่า สีขาว ดูสะอาดตา ส่วนรองเท้าก็เป็นรองเท้ากีฬา .. ดูเข้าชุดกัน ฉันว่า..คราวนี้ฉันออกมาดูดีเหมือนกันแฮะ ..มีแต่คนชมด้วย ภูมิใจจัง ฉันได้ถือไปกีฬาสีโรงเรียน ที่ยืนต่อจากป้ายโรงเรียน ฉันถือพร้อมกับรุ่นพี่อีก 3 คน ซึ่งรวมถึงพี่ยูมิด้วย
\" เอ่อ ..ซูนาโกะ ขอกลับบ้านไปทานข้าวก่อนนะคะ แล้วจะไปหาที่โรงเรียน \" ฉันบอกกับพวกพี่ๆ
\" จ้าๆ แล้วอย่าไปสายหล่ะ \" พี่ยูมิบอกฉัน..เมื่อฉันก้าวออกจากประตูร้าน ฉันก็ตระหนักว่า วันนี้อากาศหนาวจัดจริงๆ..ให้ตายเหอะ กระโปรงนี่สั้นจัง..แถมตอนเดินขบวนฉันยังต้องถอดเสื้อกันหนาวออกด้วย คราวนี้ ฉันคงได้ยืนหนาวสั่นแน่ๆ - -\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น