ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ซูนาโกะโดนปิ๊ง
บทที่ 10 ซูนาโกะโดนปิ๊ง
\" เฮ้ย! ครูมาแล้ว !!! \" เสียงสัญญาณเตือนครูของห้องดังขึ้น ขัดขวางการสนทนายามเช้าของพวกเรา
\" เซ็งจาง.. \" เมเมะพูดเรียบๆ ก่อนจะไปนั่งที่....
\" .... \" ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไป..สายตาของฉันมองเหม่อไปเรื่อยๆ ภาพของรุ่นพี่คนนั้นปรากฏขึ้นมา แต่ก็มีภาพของฟุนขึ้นมาขัด ภาพอดีตปรากฏอย่างแจ่มชัดอีกครั้ง..ภาพที่เรารักกัน รักกัน ... รักกัน ... รักกัน......
\" เฮ้ออออออ \" ฉันถอนหายใจยาวๆเฮือกหนึ่ง ก่อนที่จะเหลือบไปมองฟุน เขาก็เหม่อลอยเช่นเดียวกัน..แต่เขากำลังเหม่อถึงใครกันนะ..ให้ตายสิ!!! คิดถึงฟุนอีกแล้วหรอ!!!บ้าจริง!!! ลืมซะๆๆๆๆๆๆ ฉันส่ายหน้าเบาๆเพื่อลบภาพเขาออกไป และเริ่มมาสนใจบทเรียนอีกครั้ง
พักเที่ยง
\" ทานไรดีๆๆๆ \" เนโกะบ่นซ้ำๆ ระหว่างทางที่เราเดินเข้าไปในโรงอาหาร วันนี้คนค่อนข้างเยอะ คงเป็นพราะเรามาสายมั้ง...
\" ทานข้าวเอามะ \" เมเมะเสนอความเห็น ซึ่งก็ได้รับเสียงตอบรับเป็นอย่างดี
\" ฉันอยากเห็นพี่คนนั้นของเธอจัง ซูนาโกะ \" บายุมิทำหน้ากระตือรือร้น พร้อมกับดิ้นไปมา...
\" เหอๆ ก็บอกว่าถ้าเจอจะชี้ให้ดูไง \" ฉันตอบออกไป ทั้งๆที่ตายังจ้องอยู่ที่กับข้าว..เมื่อซื้อข้าวเสร็จพวกเราก็พากันไปหาโต๊ะนั่ง บายุมิและวิเวียนเดินไปซื้อน้ำในขณะที่ฉันกำลัง ง่วนกับการหากระเป๋าเงินอยู่ที่โต๊ะอาหาร ... แต่พอฉันหันกลับไปเพื่อจะออกไปซื้อน้ำ...ตาฉันก็ไปหยุดที่คนๆหนึ่ง...ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆเลย พี่คนนั้นนั่นเอง
\" บายุมิ วิเวียน !!! \" ฉันตะโกนออกไป พร้อมกับชี้นิ้วไปที่พี่คนนั้น...
\" ???? \" พวกเธอทำหน้างงพร้อมกับ ฉันถอนหายใจสั้นๆก่อนจะวิ่งไปหาเธอทั้งสอง
- ควับบบ - ฉันจับบายุมิหันหลัง -- อึ้ก !!! -- เราประจันหน้ากันอย่างจัง ห่างกันไม่ถึงวา รุ่นพี่คนนั้นกำลังดูดน้ำอยู่เลย มีเหงื่อออกอยู่บนหน้าเล็กน้อย แต่ก็ยังดูเท่...ฉันแอบยิ้มนิดๆก่อนที่เราจะเดินไปคนละทาง
\" พี่คนนี้ไง ที่ช้านบอก \" ฉันกระซิบกับบายุมิและวิเวียนเมื่อรุ่นพี่คนนั้นเดินออกห่างไปแล้ว
\" หรอ!!!!! \" ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน
\" หน้าตาก็ใช้ได้นะ .. แต่หล่อน้อยกว่าที่แกวาด \" บายุมิพูดยิ้มๆ
\" ก็แหม ช้านบอกแล้วไง ว่าวาดไม่ค่อยเหมือน..อิอิ \" ตอนนี้ใบหน้าของฉันคงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว ...
\" มีอะไร?? \" โตคิงาว่า เอ่ยถามเมื่อพวกเราเดินมาถึงโต๊ะ
\" เปล๊า.. \" ฉันตอบแบบอมยิ้ม
\" มีอะไรกับพี่คนนั้นอ่า..มีอะไรก็บอกมาสิ \" โตคิงาว่ายังไม่ลดละความพยายาม
\" ก็ไม่มีอารายยยยยย \" ฉันตอบยานคาง
\" ก็มีอะไรก็บอกมาสิ พี่คนนั้นอ่ะ มันพี่เรา ... \" โตคิงาว่าเอ่ยเรียบๆ แต่สร้างความเงียบในแทบจะทันทีเมื่อพูดจบ..
\" หะ..หะ...หา พี่ของนายหรอ เฮ้ย!!!! \" ฉันถามเสียงตะกุกตะกักด้วยความแปลกใจ ผสมดีใจ แบบสุดๆ
\" ชื่ออะไรๆๆๆๆ \" ฉันถามต่ออย่างรวดเร็ว
\" อันที่จริงก็ไม่ใช่พี่จริงๆหรอกนะ แต่พ่อแม่รู้จักกัน ตอนเด็กๆก็เคยเล่นด้วยกัน ทำไมหรอ?? \" โตคิงาว่าพูดขึ้น ทั้งๆที่อาหารยังเต็มปาก
\" ก็ ซูนาโกะมันชอบหน่ะซี่ .. \" บายุมิไขข้อสงสัยของโตคิงาว่า
\" หา!!! \" โตคิงาว่าทำตาโต พร้อมกับอ้าปากค้าง .... ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยนะ -*-
\" พี่คนนั้นอ่ะ ชื่อ นากามูระ พ่อชื่อ**** แม่ชื่อ **** บ้านอยู่ที่ต่างเมือง ตอนเด็กๆเคยเล่นน้ำด้วยกัน แม่อ่ะค้าขาย พ่ออ่ะเป็นทหาร ฯลฯ \" โตคิงาว่าสาธยายอย่างยืดยาว แต่ก็ยังมีคำถามหนึ่งที่คาใจฉันอย่างมาก
\" แล้ว..พี่เค้ามี..แฟนยางอ่ะ \" ฉันถามช้าๆ
\" ก็.... \" โตคิงาว่าเอ่ย แต่ก็หยุดเงียบไป
\" ก็อะไรเล่า..-*- \"
\" ตอนเราอยู่ปี 2 เหมือนจะมีแฟนนะ แต่ว่า ตอนนี้ ไม่รู้สิ .. \" โตคิงาว่าพูดพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิด
\" ไปถามให้หน่อยนะๆๆ นะๆๆๆๆ \" ฉันเซ้าซี้
\" อื่มๆ ไว้เจอจะถามให้ละกาน \" บทสนทนาหยุดลงแค่นี้ จากนั้นพวกเราก็ไปเข้าเรียนกันต่อ
ตอนเย็นที่ลานซากุระ
\" เฮ้อออ .. เรานี่อาการเดียวกันเลยเนอะ ซุนาโกะ \" บายุมิพูดอย่างเหนื่อยอ่อน พร้อมกับเอามือเท้าคาง
\" อื่มมมม ใช่ ^^ ได้แต่แอบมอง \" ฉันตอบพร้อมกับฉีกยิ้ม
\" นี่..ซุนาโกะ \" เสียงๆหนึ่งเรียกฉันจากทางด้านหลัง .. และเมื่อฉันหันไป
\" อ้าว มิวะคุงเองหรอ ก็นึกว่าใคร \" ฉันพูดพลางยิ้มนิดๆ มิวะคุงนั่งอยู่กับเพื่อนๆที่โต๊ะข้างหลังฉันพอดี
\" ไอ่นี่ชอบซูนาโกะอ่ะ \" มิวะคุงชี้ไปที่เพ่อนคนหนึ่ง แล้วแต่ละคนก็ชี้กันมั่วไปหมด
\" เหอๆๆ ตาหลกๆ \" ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
\" ขอเบอร์หน่อยสิซูนาโกะ \" ฟูคิพูดขึ้น
\" อ่าว มิวะคุงก็มีเบอร์เรานี่หน่า ทำไมหรอ?? \" ฉันเริ่มสงสัย
\" เพื่อนเรามันชอบ นายนี่อ่ะ \" มิวะคุงพูดพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนคนหนึ่ง..ทำหใกดเสียงโห่จากโต๊ะของฉัน ตอนนี้เพื่อนทั้งหลายของฉันต่างก็ตั้งใจฟังบทสนทนา
\" ล้อเล่นหรอไง \" ฉันถาม
\" เปล่า จริงๆอ่ะ มันชอบเธอจริงๆ \" ฟูคิตอบ
\" น่านะ ขอเบอร์หน่อยเถอะ \" มิวะคุงเซ้าซี้ต่อ
\" ไม่ให้ มิวะคุงห้ามให้นะ นะๆๆๆ \" ฉันอ้อนวอน ก็ฉันไม่ชอบให้เบอร์กับคนแปลกหน้านี่หน่า แถมเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่หล่อด้วย อิอิ
\" เฮ้ย!! มีคนมาชอบไอ่ซูนาโกะ ด้วยว่ะ \" บายุมิแซวฉัน ทำเอาฉันทำหน้ามุ่ยใส่เธอทันที
\" อ๊ะๆ ขอโทดษจ้าๆๆ ไม่ล้อแล้ว \" เธอรีบขอโทดษฉันเป็นพัลวัน
\" จะให้รึเปล่า ซูนาโกะ \" ฟูคิถามขึ้นบ้าง
\" ก็บอกไม่ให้ก็คือไม่ให้สิ \" ฉันตอบอย่างหัวเสีย ก่อนจะเลิกสนใจพวกนี้แล้วหันไปคุยกับเพื่อนๆของฉันแทน
\" ให้ตายเหอะ \" ฉันบ่นกับเพื่อนๆหลังจากพวกนั้นจากไปแล้ว
\" 5555+ แกก็ควรจะภูมิใจนะที่ยังมีคนมาชอบ \" วิเวียนแขวะฉัน
\" ภูมิใจบ้าสิ..ฉัน...ฉัน...ฉันยังไม่ลืม.. \" ฉันตะกุกตะกัก
\" ฟุน!!! \" ทุกคนพร้อมใจต่อคำพูดสุดท้ายให้กับฉัน
\" รู้ด้วยหรอ?? \" ฉันถามอย่างแปลกใจ
\" ก็รู้สิ..ใครจะไปเชื่อหล่ะว่าแกลืมได้ ดูก็รู้ ..\"เนโกะตอบอย่างฉะฉาน
\" อืมนะ..เฮ้ออออ \" ฉันพูโพร้อมกับทำหน้าเศร้า
\" อันที่จริง ช้านก็คิดว่าจะลืมได้แล้วนะ แต่ว่า..สุดท้ายยย ก็เป็นแบบนี้ \" ฉันเอ่ยอย่างช้าๆ
\" มันก็เป็นเพราะนายนั่นมาชอบเธอด้วยใช่ไหม เลยทำให้เธออยากกลับไปหาฟุนอ่ะ \" วิเวียนพูดอยางรู้ทัน
\" อื่ม ก็คงใช่ \" ฉันยังคงเศร้า
\" แต่แกก็มีพี่นากามูระแล้วนี่ \" บายุมิพูดเสียงใส
\" พี่คนนั้น ช้านก็ยังแค่ปลื้มๆอยู่เลยอ่ะ แต่กับฟุน ช้าน...ระ รัก \" ฉันพูดอย่างอายๆ
\" เฮ้ออออ เมื่อไรแกจะลืมมันได้สักทีนะ \" บายุมิพูดอย่างเซ็งๆ
\" ก็ไม่รู้สิ..นี่ก็ 9 เดือนกว่าๆแล้วที่เลิกกัน .. แต่ช้านก็ยังไม่ลืม TT^TT \"
\" เอาน่า..อย่าไปคิดถึงมันเลย สู้ต่อไป \" บายุมิพูดพร้อมกับหัวเราะ อย่างอารมณ์ดี
\" อ๊ะๆ นั่นพี่โนมะมาแล้วไง อิอิ \" เธอพูดต่อ แต่ตอนนี้หน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
\" 5555+ อ่านะๆ \" ฉันหัวเราะพร้อมกับหันไปมอง ใช่จริงๆด้วย พี่โนมะ มานั่งที่ลานซากุระกับเพื่อนๆเป็นประจำอยู่แล้วนี่หน่า ก็เลยเป็นอหารตาที่ดีของบายุมิ
\" นี่ซูนาโกะ \" เนโกะเรียกฉัน
\" อะไรหรอ \"
\" อย่าไปเอาคนที่มาชอบแกนะ ช้านรับไม่ได้ \" เธอพูดพร้อมกับยิ้มแห้งๆ
\" ใช่ๆๆๆ \" ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
\" แหม!! ถึงพวกเธอไม่ห้าม ฉันก็ไม่เอาหรอก -*- \" ฉันพูดอย่างเซ็งๆ ใครจะไปเอาหล่ะ ไม่ใช่สเป็กสักกะหน่อย แถมฉันยังมีฟุนอยู่ในใจ และมีพี่นากามูระมาแวะเวียนในความคิด อยู่แล้วนี่หน่า อิอิ^^
\" เฮ้ย! ครูมาแล้ว !!! \" เสียงสัญญาณเตือนครูของห้องดังขึ้น ขัดขวางการสนทนายามเช้าของพวกเรา
\" เซ็งจาง.. \" เมเมะพูดเรียบๆ ก่อนจะไปนั่งที่....
\" .... \" ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไป..สายตาของฉันมองเหม่อไปเรื่อยๆ ภาพของรุ่นพี่คนนั้นปรากฏขึ้นมา แต่ก็มีภาพของฟุนขึ้นมาขัด ภาพอดีตปรากฏอย่างแจ่มชัดอีกครั้ง..ภาพที่เรารักกัน รักกัน ... รักกัน ... รักกัน......
\" เฮ้ออออออ \" ฉันถอนหายใจยาวๆเฮือกหนึ่ง ก่อนที่จะเหลือบไปมองฟุน เขาก็เหม่อลอยเช่นเดียวกัน..แต่เขากำลังเหม่อถึงใครกันนะ..ให้ตายสิ!!! คิดถึงฟุนอีกแล้วหรอ!!!บ้าจริง!!! ลืมซะๆๆๆๆๆๆ ฉันส่ายหน้าเบาๆเพื่อลบภาพเขาออกไป และเริ่มมาสนใจบทเรียนอีกครั้ง
พักเที่ยง
\" ทานไรดีๆๆๆ \" เนโกะบ่นซ้ำๆ ระหว่างทางที่เราเดินเข้าไปในโรงอาหาร วันนี้คนค่อนข้างเยอะ คงเป็นพราะเรามาสายมั้ง...
\" ทานข้าวเอามะ \" เมเมะเสนอความเห็น ซึ่งก็ได้รับเสียงตอบรับเป็นอย่างดี
\" ฉันอยากเห็นพี่คนนั้นของเธอจัง ซูนาโกะ \" บายุมิทำหน้ากระตือรือร้น พร้อมกับดิ้นไปมา...
\" เหอๆ ก็บอกว่าถ้าเจอจะชี้ให้ดูไง \" ฉันตอบออกไป ทั้งๆที่ตายังจ้องอยู่ที่กับข้าว..เมื่อซื้อข้าวเสร็จพวกเราก็พากันไปหาโต๊ะนั่ง บายุมิและวิเวียนเดินไปซื้อน้ำในขณะที่ฉันกำลัง ง่วนกับการหากระเป๋าเงินอยู่ที่โต๊ะอาหาร ... แต่พอฉันหันกลับไปเพื่อจะออกไปซื้อน้ำ...ตาฉันก็ไปหยุดที่คนๆหนึ่ง...ใช่แน่ๆ ใช่แน่ๆเลย พี่คนนั้นนั่นเอง
\" บายุมิ วิเวียน !!! \" ฉันตะโกนออกไป พร้อมกับชี้นิ้วไปที่พี่คนนั้น...
\" ???? \" พวกเธอทำหน้างงพร้อมกับ ฉันถอนหายใจสั้นๆก่อนจะวิ่งไปหาเธอทั้งสอง
- ควับบบ - ฉันจับบายุมิหันหลัง -- อึ้ก !!! -- เราประจันหน้ากันอย่างจัง ห่างกันไม่ถึงวา รุ่นพี่คนนั้นกำลังดูดน้ำอยู่เลย มีเหงื่อออกอยู่บนหน้าเล็กน้อย แต่ก็ยังดูเท่...ฉันแอบยิ้มนิดๆก่อนที่เราจะเดินไปคนละทาง
\" พี่คนนี้ไง ที่ช้านบอก \" ฉันกระซิบกับบายุมิและวิเวียนเมื่อรุ่นพี่คนนั้นเดินออกห่างไปแล้ว
\" หรอ!!!!! \" ทั้งคู่พูดออกมาพร้อมกัน
\" หน้าตาก็ใช้ได้นะ .. แต่หล่อน้อยกว่าที่แกวาด \" บายุมิพูดยิ้มๆ
\" ก็แหม ช้านบอกแล้วไง ว่าวาดไม่ค่อยเหมือน..อิอิ \" ตอนนี้ใบหน้าของฉันคงเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว ...
\" มีอะไร?? \" โตคิงาว่า เอ่ยถามเมื่อพวกเราเดินมาถึงโต๊ะ
\" เปล๊า.. \" ฉันตอบแบบอมยิ้ม
\" มีอะไรกับพี่คนนั้นอ่า..มีอะไรก็บอกมาสิ \" โตคิงาว่ายังไม่ลดละความพยายาม
\" ก็ไม่มีอารายยยยยย \" ฉันตอบยานคาง
\" ก็มีอะไรก็บอกมาสิ พี่คนนั้นอ่ะ มันพี่เรา ... \" โตคิงาว่าเอ่ยเรียบๆ แต่สร้างความเงียบในแทบจะทันทีเมื่อพูดจบ..
\" หะ..หะ...หา พี่ของนายหรอ เฮ้ย!!!! \" ฉันถามเสียงตะกุกตะกักด้วยความแปลกใจ ผสมดีใจ แบบสุดๆ
\" ชื่ออะไรๆๆๆๆ \" ฉันถามต่ออย่างรวดเร็ว
\" อันที่จริงก็ไม่ใช่พี่จริงๆหรอกนะ แต่พ่อแม่รู้จักกัน ตอนเด็กๆก็เคยเล่นด้วยกัน ทำไมหรอ?? \" โตคิงาว่าพูดขึ้น ทั้งๆที่อาหารยังเต็มปาก
\" ก็ ซูนาโกะมันชอบหน่ะซี่ .. \" บายุมิไขข้อสงสัยของโตคิงาว่า
\" หา!!! \" โตคิงาว่าทำตาโต พร้อมกับอ้าปากค้าง .... ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยนะ -*-
\" พี่คนนั้นอ่ะ ชื่อ นากามูระ พ่อชื่อ**** แม่ชื่อ **** บ้านอยู่ที่ต่างเมือง ตอนเด็กๆเคยเล่นน้ำด้วยกัน แม่อ่ะค้าขาย พ่ออ่ะเป็นทหาร ฯลฯ \" โตคิงาว่าสาธยายอย่างยืดยาว แต่ก็ยังมีคำถามหนึ่งที่คาใจฉันอย่างมาก
\" แล้ว..พี่เค้ามี..แฟนยางอ่ะ \" ฉันถามช้าๆ
\" ก็.... \" โตคิงาว่าเอ่ย แต่ก็หยุดเงียบไป
\" ก็อะไรเล่า..-*- \"
\" ตอนเราอยู่ปี 2 เหมือนจะมีแฟนนะ แต่ว่า ตอนนี้ ไม่รู้สิ .. \" โตคิงาว่าพูดพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิด
\" ไปถามให้หน่อยนะๆๆ นะๆๆๆๆ \" ฉันเซ้าซี้
\" อื่มๆ ไว้เจอจะถามให้ละกาน \" บทสนทนาหยุดลงแค่นี้ จากนั้นพวกเราก็ไปเข้าเรียนกันต่อ
ตอนเย็นที่ลานซากุระ
\" เฮ้อออ .. เรานี่อาการเดียวกันเลยเนอะ ซุนาโกะ \" บายุมิพูดอย่างเหนื่อยอ่อน พร้อมกับเอามือเท้าคาง
\" อื่มมมม ใช่ ^^ ได้แต่แอบมอง \" ฉันตอบพร้อมกับฉีกยิ้ม
\" นี่..ซุนาโกะ \" เสียงๆหนึ่งเรียกฉันจากทางด้านหลัง .. และเมื่อฉันหันไป
\" อ้าว มิวะคุงเองหรอ ก็นึกว่าใคร \" ฉันพูดพลางยิ้มนิดๆ มิวะคุงนั่งอยู่กับเพื่อนๆที่โต๊ะข้างหลังฉันพอดี
\" ไอ่นี่ชอบซูนาโกะอ่ะ \" มิวะคุงชี้ไปที่เพ่อนคนหนึ่ง แล้วแต่ละคนก็ชี้กันมั่วไปหมด
\" เหอๆๆ ตาหลกๆ \" ฉันพูดอย่างเซ็งๆ
\" ขอเบอร์หน่อยสิซูนาโกะ \" ฟูคิพูดขึ้น
\" อ่าว มิวะคุงก็มีเบอร์เรานี่หน่า ทำไมหรอ?? \" ฉันเริ่มสงสัย
\" เพื่อนเรามันชอบ นายนี่อ่ะ \" มิวะคุงพูดพร้อมกับชี้ไปที่เพื่อนคนหนึ่ง..ทำหใกดเสียงโห่จากโต๊ะของฉัน ตอนนี้เพื่อนทั้งหลายของฉันต่างก็ตั้งใจฟังบทสนทนา
\" ล้อเล่นหรอไง \" ฉันถาม
\" เปล่า จริงๆอ่ะ มันชอบเธอจริงๆ \" ฟูคิตอบ
\" น่านะ ขอเบอร์หน่อยเถอะ \" มิวะคุงเซ้าซี้ต่อ
\" ไม่ให้ มิวะคุงห้ามให้นะ นะๆๆๆ \" ฉันอ้อนวอน ก็ฉันไม่ชอบให้เบอร์กับคนแปลกหน้านี่หน่า แถมเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่หล่อด้วย อิอิ
\" เฮ้ย!! มีคนมาชอบไอ่ซูนาโกะ ด้วยว่ะ \" บายุมิแซวฉัน ทำเอาฉันทำหน้ามุ่ยใส่เธอทันที
\" อ๊ะๆ ขอโทดษจ้าๆๆ ไม่ล้อแล้ว \" เธอรีบขอโทดษฉันเป็นพัลวัน
\" จะให้รึเปล่า ซูนาโกะ \" ฟูคิถามขึ้นบ้าง
\" ก็บอกไม่ให้ก็คือไม่ให้สิ \" ฉันตอบอย่างหัวเสีย ก่อนจะเลิกสนใจพวกนี้แล้วหันไปคุยกับเพื่อนๆของฉันแทน
\" ให้ตายเหอะ \" ฉันบ่นกับเพื่อนๆหลังจากพวกนั้นจากไปแล้ว
\" 5555+ แกก็ควรจะภูมิใจนะที่ยังมีคนมาชอบ \" วิเวียนแขวะฉัน
\" ภูมิใจบ้าสิ..ฉัน...ฉัน...ฉันยังไม่ลืม.. \" ฉันตะกุกตะกัก
\" ฟุน!!! \" ทุกคนพร้อมใจต่อคำพูดสุดท้ายให้กับฉัน
\" รู้ด้วยหรอ?? \" ฉันถามอย่างแปลกใจ
\" ก็รู้สิ..ใครจะไปเชื่อหล่ะว่าแกลืมได้ ดูก็รู้ ..\"เนโกะตอบอย่างฉะฉาน
\" อืมนะ..เฮ้ออออ \" ฉันพูโพร้อมกับทำหน้าเศร้า
\" อันที่จริง ช้านก็คิดว่าจะลืมได้แล้วนะ แต่ว่า..สุดท้ายยย ก็เป็นแบบนี้ \" ฉันเอ่ยอย่างช้าๆ
\" มันก็เป็นเพราะนายนั่นมาชอบเธอด้วยใช่ไหม เลยทำให้เธออยากกลับไปหาฟุนอ่ะ \" วิเวียนพูดอยางรู้ทัน
\" อื่ม ก็คงใช่ \" ฉันยังคงเศร้า
\" แต่แกก็มีพี่นากามูระแล้วนี่ \" บายุมิพูดเสียงใส
\" พี่คนนั้น ช้านก็ยังแค่ปลื้มๆอยู่เลยอ่ะ แต่กับฟุน ช้าน...ระ รัก \" ฉันพูดอย่างอายๆ
\" เฮ้ออออ เมื่อไรแกจะลืมมันได้สักทีนะ \" บายุมิพูดอย่างเซ็งๆ
\" ก็ไม่รู้สิ..นี่ก็ 9 เดือนกว่าๆแล้วที่เลิกกัน .. แต่ช้านก็ยังไม่ลืม TT^TT \"
\" เอาน่า..อย่าไปคิดถึงมันเลย สู้ต่อไป \" บายุมิพูดพร้อมกับหัวเราะ อย่างอารมณ์ดี
\" อ๊ะๆ นั่นพี่โนมะมาแล้วไง อิอิ \" เธอพูดต่อ แต่ตอนนี้หน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้ว
\" 5555+ อ่านะๆ \" ฉันหัวเราะพร้อมกับหันไปมอง ใช่จริงๆด้วย พี่โนมะ มานั่งที่ลานซากุระกับเพื่อนๆเป็นประจำอยู่แล้วนี่หน่า ก็เลยเป็นอหารตาที่ดีของบายุมิ
\" นี่ซูนาโกะ \" เนโกะเรียกฉัน
\" อะไรหรอ \"
\" อย่าไปเอาคนที่มาชอบแกนะ ช้านรับไม่ได้ \" เธอพูดพร้อมกับยิ้มแห้งๆ
\" ใช่ๆๆๆ \" ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน
\" แหม!! ถึงพวกเธอไม่ห้าม ฉันก็ไม่เอาหรอก -*- \" ฉันพูดอย่างเซ็งๆ ใครจะไปเอาหล่ะ ไม่ใช่สเป็กสักกะหน่อย แถมฉันยังมีฟุนอยู่ในใจ และมีพี่นากามูระมาแวะเวียนในความคิด อยู่แล้วนี่หน่า อิอิ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น